ابواسحاق مدائنی: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
جز (جایگزینی متن - '{{اصحاب امام رضا}}↵[[رده:' به '[[رده:')
خط ۱۹: خط ۱۹:
{{پانویس}}
{{پانویس}}


{{اصحاب امام رضا}}
[[رده:اعلام]]
[[رده:اعلام]]
[[رده:راویان امام رضا]]
[[رده:راویان امام رضا]]

نسخهٔ ‏۸ اکتبر ۲۰۲۲، ساعت ۱۷:۵۱

مقدمه

عنوانی از این راوی در کتب رجال مشاهده نشد و او یک حدیث از حضرت رضا(ع) روایت کرده.

ابواسحاق گوید: نزد حضرت رضا(ع) بودم که مردی خدمت آن جناب آمد و عرض کرد فدایت گردم خداوند می‌فرماید: إِنَّمَا جَزَاءُ الَّذِينَ يُحَارِبُونَ اللَّهَ وَرَسُولَهُ وَيَسْعَوْنَ فِي الْأَرْضِ فَسَادًا أَنْ يُقَتَّلُوا أَوْ يُصَلَّبُوا أَوْ تُقَطَّعَ أَيْدِيهِمْ وَأَرْجُلُهُمْ مِنْ خِلَافٍ أَوْ يُنْفَوْا مِنَ الْأَرْضِ ذَلِكَ لَهُمْ خِزْيٌ فِي الدُّنْيَا وَلَهُمْ فِي الْآخِرَةِ عَذَابٌ عَظِيمٌ[۱]، امام فرمود آری چنین است خداوند همین طور فرموده است، گفت: قربانت گردم کدام یک از این فعل‌ها را اگر کسی به جای آورد مستحق یکی از این عقوبت‌ها می‌شود؟

امام رضا(ع) فرمود: هرگاه شخصی مرتکب چهار معصیت شد، به چهار عقوبت گرفتار می‌گردد و مورد مؤاخذه قرار خواهد گرفت، اول: اگر کسی با خدا و رسول جنگ کرد و در روی زمین فتنه و فساد به راه انداخت و مرتکب قتل شد باید کشته شود. دوم اگر کسی را کشت و مال او را هم ضبط کرد، باید کشته شود و به دار هم آویخته گردد. سوم اگر مال کسی را گرفت و لیکن مرتکب قتل نگردید، دست و پایش باید قطع گردد. چهارم اگر با خدا و رسول محاربه کرد و راه فساد پیش گرفت، ولی کسی را نکشت و مالی هم نگرفت در این صورت تبعید می‌گردد.

راوی گوید: عرض کردم تبعید او چگونه است؟ فرمود: او را از شهر و دیارش به جای دیگری تبعید می‌کنند و برای مردم آن شهر می‌نویسند که به مردم اطلاع دهند آن مرد تبعیدی می‌باشد، کسی با وی رفت وآمد نداشته باشد، با او طعام نخورد، و زنی هم به عقد او در نیاورد. اما اگر از آن شهر به جای دیگری رهسپار شد باز هم به مردم آنجا اطلاع دهند، کسی با او معاشرت نداشته باشد، و تا مدت یک سال با وی این گونه رفتار می‌کنند تا توبه کند و به حکم خداوند تسلیم گردد، راوی گوید: اگر او از بلاد مسلمانان بیرون گردد و با مشرکان در بلاد کفر زندگی کند چه باید کرد؟ فرمودند: هرگاه اراده کرد چنین کاری انجام دهد گردنش را باید بزنند.[۲]

منابع

پانویس

  1. «کیفر کسانی که با خداوند و پیامبرش به جنگ برمی‌خیزند و در زمین به تبهکاری می‌کوشند جز این نیست که کشته یا به دار آویخته شوند یا دست‌ها و پاهایشان ناهمتا بریده شود یا از سرزمین خود تبعید گردند؛ این (کیفرها) برای آنان خواری در این جهان است و در جهان واپسین عذابی سترگ خواهند داشت» سوره مائده، آیه ۳۳.
  2. عطاردی قوچانی، عزیزالله، راویان امام رضا در مسند الرضا، ص ۳۹-۴۰.