عوامل سیاسی غیبت امام مهدی چیست؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها

| موضوع اصلی = [[مهدویت (پرسش)|بانک جامع پرسش و پاسخ مهدویت]]

| تصویر = 7626626268.jpg

| مدخل بالاتر = [[مهدویت]] / [[آشنایی با معارف مهدویت]] / [[کلیاتی از مهدویت]] / [[فرهنگ مهدویت]]  

| مدخل اصلی =  

| مدخل وابسته =  

| تعداد پاسخ = ۱

== پاسخ نخست ==

«در [[روایات]] و مستندات گفتمان [[انتظار]] از سه عاملِ [[سیاسی]] [[غیبت]] بیشتر از سایر عوامل یاد شده است:

* '''عدم [[بلوغ]] [[سیاسی]] [[مردم]]''': در [[فلسفه غیبت]] به این عامل توجه شده است و یکی از [[شرایط ظهور]] را به رشد و [[بلوغ]] و [[آمادگی مردم]] احاله داده است، در [[روایت]] آمده است که: {{متن حدیث|إِنَّ هَذَا الْأَمْرَ لَا يَأْتِيكُمْ إِلَّا بَعْدَ إِيَاسٍ وَ لَا وَ اللَّهِ حَتَّى تُمَيَّزُوا وَ لَا وَ اللَّهِ حَتَّى تُمَحَّصُوا...}}<ref>بحارالانوار، ج۵۲، ص۱۱۱.</ref>؛ این امر -[[ظهور امام عصر]] {{ع}}- جز پس از دوران [[ناامیدی]] به شما نخواهد رسید، نه به‌خدا تا اینکه شما به رشد و [[بلوغ]] برسید و از [[امتحان]] سربلند برآئید و تا مرزبندی [[شقاوت]] و [[سعادت]] مشخص نشود [[حضرت]] [[ظهور]] نخواهند کرد. خود آن [[حضرت]] {{ع}} هم فرموده‌اند: "اگر [[شیعیان]] ما که [[خداوند]] آنان را بر [[طاعت]] خویش موفق بدارد با قلوبی یکپارچه و رشد و [[آمادگی]] بر [[عهد]] خویش [[وفادار]] باشند به [[یمن]] لقای ما نائل شده و از [[فیض حضور]] ما بهره‌مند خواهند شد"<ref>بحارالانوار، ج۵۳، ص۱۷۷.</ref>.

* '''تعلل [[خواص]]''': کوتاهی [[خواص]] در [[یاری]] [[ائمه]] یکی از [[دلایل]] اساسی [[محرومیت]] [[جامعه اسلامی]] از [[فیض]] آنان بوده است. ۲۵ سال [[سکوت]] [[امیرالمؤمنین]] {{ع}} ناشی از [[خیانت]] [[خواص]] و کوتاهی آنان در [[یاری]] [[حضرت]] بود و بازگشت [[حضرت]] {{ع}} به صحنه [[سیاسی]] بعد از آن بود که [[حضرت]] {{ع}} فرمود: {{متن حدیث|لَوْ لَا حُضُورُ الْحَاضِرِ وَ قِيَامُ الْحُجَّةِ بِوُجُودِ النَّاصِرِ...}}<ref>نهج‌البلاغه، خطبه ۳.</ref>؛ اگر [[آمادگی]] و حضور اجتماع [[مردم]] و حاضران در صحنه نبود و [[حجت]] بر من تمام نمی‌شد به [[غیبت]] خود در صحنه [[قدرت]] ادامه می‌دادم. در [[ادبیات]] [[سیاسی]] نقش [[خواص]] با اصطلاح "حضور در صحنه" و "عمل" انقلابی یاد شده است و کوتاهی آنها با عبارت "تعلل" و فرو رفتن در [[آمال]] و [[آرزوها]] و [[خواهش‌های نفسانی]]، بیان گردیده است.

 

[[امام رضا]] {{ع}} در پاسخ به اینکه چرا آن‌چه درباره دشمنانتان گفته شده نوعاً به وقوع پیوسته است اما آن‌چه نسبت به شما [[خاندان]] بیان گردیده واقع نشده است، [[حضرت]] می‌فرمایند: {{متن حدیث|إِنَّ الَّذِي خَرَجَ فِي أَعْدَائِنَا كَانَ مِنَ الْحَقِّ فَكَانَ كَمَا قِيلَ وَ أَنْتُمْ عُلِّلْتُمْ بِالْأَمَانِيِّ فَخَرَجَ إِلَيْكُمْ كَمَا خَرَجَ}}<ref>بحارالانوار، ج۵۲، ص۱۱۱.</ref>؛ آن‌چه درباره [[دشمنان]] ما واقع شده همان‌هایی بود که به‌درستی بیان شده است و به همان‌گونه نیز اتفاق افتاد لکن شما سرگرم [[آرزوها]] و خواسته‌های ناروای خود شدید پس شد آن‌چه که شد.

 

[[امام صادق]] {{ع}} با اشاره به کوتاهی [[بنی‌اسرائیل]] و عذاب‌های وارده بر آنها و [[خودآگاهی]] و حضور مجدد آنها در صحنه [[سیاسی]] و نجات‌شان به‌وسیله [[حضرت موسی]] {{ع}} درباره [[مصیبت]] [[دوران غیبت]] و به درازا کشیدن آن می‌فرماید: {{متن حدیث|هَكَذَا أَنْتُمْ لَوْ فَعَلْتُمْ لَفَرَّجَ اللَّهُ عَنَّا...}}<ref>بحارالانوار، ج۵۲، ص۱۳۲.</ref>؛ این چنین است که اگر شما هم همین [[کردار]] را داشته باشید [[خداوند]] [[فرج]] ما را می‌رساند لکن اگر این چنین نباشید کار بدان‌جا می‌رسد که اکنون در آستانه رسیدن است.

* '''[[حاکمیت]] [[جور]]''' فشار [[سیاسی]] دستگاه ظالمانه [[بنی عباس]] بر [[امام حسن عسکری]] {{ع}} را همه مورخان [[نقل]] کرده‌اند و [[لقب]] [[عسکر]] به جهت آن بود که [[حضرت]] تحت‌الحفظ در پادگان [[نظامی]] آنها [[زندگی]] می‌کرد و [[مهدی موعود]] {{ع}} در سن پنج سالگی از پادگان به پشت پرده [[غیبت]] رفته است. [[پیامبر اکرم]] {{صل}}‌ در پیش‌گویی‌های خود از [[حضرت]] با تعبیر "[[غلام]] = [[جوان]]" یاد کرده است و می‌فرماید: {{متن حدیث|لَا بُدَّ لِلْغُلَامِ مِنْ غَيْبَةٍ فَقِيلَ لَهُ وَ لِمَ يَا رَسُولَ اللَّهِ قَالَ يَخَافُ الْقَتْلَ}}<ref>بحارالانوار، ج۵۲، ص۹۲.</ref>؛ برای آن [[جوان]] چاره‌ای جز [[غیبت]] نیست. گفته شد چرا ای [[رسول خدا]]؟ فرمودند که از [[قتل]] می‌ترسد.

 

وجود [[حکومت جور]] از یک طرف و کوتاهی [[خواص]] و [[ناآگاهی]] عوام از طرف دیگر سبب شده بود که همه [[امامان شیعه]] مجبور به [[بیعت]] با [[حاکمان جائر]] شده بودند و گویا یکی از [[ویژگی‌های امام زمان]] {{ع}} آن است که با هیچ طاغوتی [[عهد]] و [[بیعت]] نکرده است. او خود در یکی از توقیعاتش فرموده‌اند: {{متن حدیث|إِنَّهُ لَمْ يَكُنْ أَحَدٌ مِنْ آبَائِي إِلَّا وَقَعَتْ فِي عُنُقِهِ بَيْعَةٌ لِطَاغِيَةِ زَمَانِهِ وَ إِنِّي أَخْرُجُ حِينَ أَخْرُجُ وَ لَا بَيْعَةَ لِأَحَدٍ مِنَ الطَّوَاغِيتِ فِي عُنُقِي}}<ref>بحارالانوار، ج۵۲، ص۱۵۰.</ref>؛ هیچ‌کس از [[پدران]] من نبوده، مگر اینکه از سوی [[حاکمان]] [[ستمکار]] زمانش بر عهده او بیعتی بوده است. اما من در زمانی که از پشت پرده [[غیبت]] ظاهر می‌شوم از هیچ طاغوتی [[بیعت]] بر گردنم نیست.

 

در [[ادبیات]] سیاسیِ [[انتظار]]، "[[غیبت]]" حاصل جمع جبری عوامل اساسی و سلبی است یعنی: وجود [[طاغوت]] + عدم [[بلوغ]] [[سیاسی]] عوام + تعلل [[خواص]] = [[غیبت]]»<ref>[[محسن مهاجرنیا|مهاجرنیا، محسن]]، [[حیات سیاسی شیعه در عصر غیبت (مقاله)|حیات سیاسی شیعه در عصر غیبت]] ص ۵۴،</ref>.

{{منبع‌ جامع}}

* [[:رده:پایان‌نامه‌شناسی پایان‌نامه‌های مهدویت|پایان‌نامه‌شناسی مهدویت]].

{{پایان منبع جامع}}

[[رده:پرسش]]