صیحه (عذاب الهی): تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = | پرسش مرتبط = }} ==مقدمه== صیحه در لغت به معنی صدای عظیمی است که معمولاً از دهان انسان یا حیوانی بیرون می‌آید ولی اختصاص به آن ندارد بلکه هرگونه صدای عظیم را شامل می‌شود. در [[قرآن]...» ایجاد کرد)
برچسب: پیوندهای ابهام‌زدایی
 
 
خط ۷: خط ۷:


==مقدمه==
==مقدمه==
[[صیحه]] در لغت به معنی صدای عظیمی است که معمولاً از دهان [[انسان]] یا [[حیوانی]] بیرون می‌آید ولی اختصاص به آن ندارد بلکه هرگونه صدای [[عظیم]] را شامل می‌شود. در [[قرآن]] می‌خوانیم که چند [[قوم]] [[گنهکار]] به وسیله [[صیحه آسمانی]] [[مجازات]] شدند یکی همین قوم بودند و دیگر [[قوم لوط]]<ref>{{متن قرآن|فَأَخَذَتْهُمُ الصَّيْحَةُ مُشْرِقِينَ}} «پس هنگام برآمدن خورشید بانگ (آسمانی) آنان را فرو گرفت» سوره حجر، آیه ۷۳.</ref> و دیگر [[قوم شعیب]]<ref>{{متن قرآن|وَلَمَّا جَاءَ أَمْرُنَا نَجَّيْنَا شُعَيْبًا وَالَّذِينَ آمَنُوا مَعَهُ بِرَحْمَةٍ مِنَّا وَأَخَذَتِ الَّذِينَ ظَلَمُوا الصَّيْحَةُ فَأَصْبَحُوا فِي دِيَارِهِمْ جَاثِمِينَ}} «و چون «امر» ما دررسید شعیب و مؤمنان همراه او را با بخشایشی از سوی خویش رهایی بخشیدیم و بانگ آسمانی ستمگران را فرو گرفت و در خانه‌های خود از پا در افتادند» سوره هود، آیه ۹۴.</ref>.
«صیحه» در لغت به معنی صدای عظیمی است که معمولاً از دهان [[انسان]] یا [[حیوانی]] بیرون می‌آید ولی اختصاص به آن ندارد بلکه هرگونه صدای [[عظیم]] را شامل می‌شود. در [[قرآن]] می‌خوانیم که چند [[قوم]] [[گنهکار]] به وسیله [[صیحه آسمانی]] [[مجازات]] شدند یکی همین قوم بودند و دیگر [[قوم لوط]]<ref>{{متن قرآن|فَأَخَذَتْهُمُ الصَّيْحَةُ مُشْرِقِينَ}} «پس هنگام برآمدن خورشید بانگ (آسمانی) آنان را فرو گرفت» سوره حجر، آیه ۷۳.</ref> و دیگر [[قوم شعیب]]<ref>{{متن قرآن|وَلَمَّا جَاءَ أَمْرُنَا نَجَّيْنَا شُعَيْبًا وَالَّذِينَ آمَنُوا مَعَهُ بِرَحْمَةٍ مِنَّا وَأَخَذَتِ الَّذِينَ ظَلَمُوا الصَّيْحَةُ فَأَصْبَحُوا فِي دِيَارِهِمْ جَاثِمِينَ}} «و چون «امر» ما دررسید شعیب و مؤمنان همراه او را با بخشایشی از سوی خویش رهایی بخشیدیم و بانگ آسمانی ستمگران را فرو گرفت و در خانه‌های خود از پا در افتادند» سوره هود، آیه ۹۴.</ref>.
از [[آیات]] دیگر قرآن در مورد [[قوم ثمود]] استفاده می‌شود که مجازات آنها به وسیله [[صاعقه]] بود<ref>{{متن قرآن|فَإِنْ أَعْرَضُوا فَقُلْ أَنْذَرْتُكُمْ صَاعِقَةً مِثْلَ صَاعِقَةِ عَادٍ وَثَمُودَ}} «پس اگر روی بگردانند بگو: شما را به آذرخشی از گونه آذرخش عاد و ثمود بیم می‌دهم» سوره فصلت، آیه ۱۳.</ref> و این نشان می‌دهد که منظور از «صیحه» صدای وحشتناک صاعقه است. آیا صدای وحشت‌انگیز صاعقه می‌تواند جمعیتی را نابود کند؟ جواب این سؤال مسلماً مثبت است؛ زیرا می‌دانیم امواج صوتی از حد معینی که بگذرد، می‌تواند شیشه‌ها را بشکند، حتی بعضی از عمارت‌ها را ویران کند و ارگانیسم درون [[بدن انسان]] را از کار بیندازد. این را شنیده‌ایم به هنگامی که هواپیماها [[دیوار]] صوتی را می‌شکنند (و با سرعتی بیشتر از سرعت امواج صوت حرکت می‌کنند) افرادی بیهوش به روی [[زمین]] می‌افتند و یا زنانی سقط جنین می‌کنند و یا تمام شیشه‌های عمارت‌هایی که در آن منطقه قرار دارد می‌شکند. طبیعی است اگر شدت امواج صوت از این هم بیشتر شود به آسانی ممکن است اختلالات کشنده‌ای در اعصاب و رگ‌های مغزی و حرکات [[قلب]] [[تولید]] کند و سبب [[مرگ]] [[انسان‌ها]] شود.
از [[آیات]] دیگر قرآن در مورد [[قوم ثمود]] استفاده می‌شود که مجازات آنها به وسیله [[صاعقه]] بود<ref>{{متن قرآن|فَإِنْ أَعْرَضُوا فَقُلْ أَنْذَرْتُكُمْ صَاعِقَةً مِثْلَ صَاعِقَةِ عَادٍ وَثَمُودَ}} «پس اگر روی بگردانند بگو: شما را به آذرخشی از گونه آذرخش عاد و ثمود بیم می‌دهم» سوره فصلت، آیه ۱۳.</ref> و این نشان می‌دهد که منظور از «صیحه» صدای وحشتناک صاعقه است. آیا صدای وحشت‌انگیز صاعقه می‌تواند جمعیتی را نابود کند؟ جواب این سؤال مسلماً مثبت است؛ زیرا می‌دانیم امواج صوتی از حد معینی که بگذرد، می‌تواند شیشه‌ها را بشکند، حتی بعضی از عمارت‌ها را ویران کند و ارگانیسم درون [[بدن انسان]] را از کار بیندازد. این را شنیده‌ایم به هنگامی که هواپیماها [[دیوار]] صوتی را می‌شکنند (و با سرعتی بیشتر از سرعت امواج صوت حرکت می‌کنند) افرادی بیهوش به روی [[زمین]] می‌افتند و یا زنانی سقط جنین می‌کنند و یا تمام شیشه‌های عمارت‌هایی که در آن منطقه قرار دارد می‌شکند. طبیعی است اگر شدت امواج صوت از این هم بیشتر شود به آسانی ممکن است اختلالات کشنده‌ای در اعصاب و رگ‌های مغزی و حرکات [[قلب]] [[تولید]] کند و سبب [[مرگ]] [[انسان‌ها]] شود.
البته طبق [[آیات قرآن]] پایان این [[جهان]] نیز با یک صیحۀ همگانی خواهد بود، همانگونه که [[رستاخیز]] نیز با صیحۀ بیدارکننده‌ای آغاز می‌شود.<ref>[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی، ناصر]]، [[قصه‌های قرآن (کتاب)|قصه‌های قرآن]] ص ۷۸.</ref>
البته طبق [[آیات قرآن]] پایان این [[جهان]] نیز با یک صیحۀ همگانی خواهد بود، همانگونه که [[رستاخیز]] نیز با صیحۀ بیدارکننده‌ای آغاز می‌شود.<ref>[[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی، ناصر]]، [[قصه‌های قرآن (کتاب)|قصه‌های قرآن]] ص ۷۸.</ref>

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۰ دسامبر ۲۰۲۲، ساعت ۱۳:۵۱

موضوع مرتبط ندارد - مدخل مرتبط ندارد - پرسش مرتبط ندارد

مقدمه

«صیحه» در لغت به معنی صدای عظیمی است که معمولاً از دهان انسان یا حیوانی بیرون می‌آید ولی اختصاص به آن ندارد بلکه هرگونه صدای عظیم را شامل می‌شود. در قرآن می‌خوانیم که چند قوم گنهکار به وسیله صیحه آسمانی مجازات شدند یکی همین قوم بودند و دیگر قوم لوط[۱] و دیگر قوم شعیب[۲]. از آیات دیگر قرآن در مورد قوم ثمود استفاده می‌شود که مجازات آنها به وسیله صاعقه بود[۳] و این نشان می‌دهد که منظور از «صیحه» صدای وحشتناک صاعقه است. آیا صدای وحشت‌انگیز صاعقه می‌تواند جمعیتی را نابود کند؟ جواب این سؤال مسلماً مثبت است؛ زیرا می‌دانیم امواج صوتی از حد معینی که بگذرد، می‌تواند شیشه‌ها را بشکند، حتی بعضی از عمارت‌ها را ویران کند و ارگانیسم درون بدن انسان را از کار بیندازد. این را شنیده‌ایم به هنگامی که هواپیماها دیوار صوتی را می‌شکنند (و با سرعتی بیشتر از سرعت امواج صوت حرکت می‌کنند) افرادی بیهوش به روی زمین می‌افتند و یا زنانی سقط جنین می‌کنند و یا تمام شیشه‌های عمارت‌هایی که در آن منطقه قرار دارد می‌شکند. طبیعی است اگر شدت امواج صوت از این هم بیشتر شود به آسانی ممکن است اختلالات کشنده‌ای در اعصاب و رگ‌های مغزی و حرکات قلب تولید کند و سبب مرگ انسان‌ها شود. البته طبق آیات قرآن پایان این جهان نیز با یک صیحۀ همگانی خواهد بود، همانگونه که رستاخیز نیز با صیحۀ بیدارکننده‌ای آغاز می‌شود.[۴]

منابع

پانویس

  1. ﴿فَأَخَذَتْهُمُ الصَّيْحَةُ مُشْرِقِينَ «پس هنگام برآمدن خورشید بانگ (آسمانی) آنان را فرو گرفت» سوره حجر، آیه ۷۳.
  2. ﴿وَلَمَّا جَاءَ أَمْرُنَا نَجَّيْنَا شُعَيْبًا وَالَّذِينَ آمَنُوا مَعَهُ بِرَحْمَةٍ مِنَّا وَأَخَذَتِ الَّذِينَ ظَلَمُوا الصَّيْحَةُ فَأَصْبَحُوا فِي دِيَارِهِمْ جَاثِمِينَ «و چون «امر» ما دررسید شعیب و مؤمنان همراه او را با بخشایشی از سوی خویش رهایی بخشیدیم و بانگ آسمانی ستمگران را فرو گرفت و در خانه‌های خود از پا در افتادند» سوره هود، آیه ۹۴.
  3. ﴿فَإِنْ أَعْرَضُوا فَقُلْ أَنْذَرْتُكُمْ صَاعِقَةً مِثْلَ صَاعِقَةِ عَادٍ وَثَمُودَ «پس اگر روی بگردانند بگو: شما را به آذرخشی از گونه آذرخش عاد و ثمود بیم می‌دهم» سوره فصلت، آیه ۱۳.
  4. مکارم شیرازی، ناصر، قصه‌های قرآن ص ۷۸.