اعلام برائت در فقه سیاسی: تفاوت میان نسخه‌ها
HeydariBot (بحث | مشارکتها) جز (وظیفهٔ شمارهٔ ۵) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (یک نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{مدخل مرتبط | {{مدخل مرتبط | ||
| موضوع مرتبط = اعلام برائت | | موضوع مرتبط = اعلام برائت | ||
| عنوان مدخل = | | عنوان مدخل = اعلام برائت | ||
| مداخل مرتبط = | | مداخل مرتبط = [[اعلام برائت در تاریخ اسلامی]] - [[اعلام برائت در فقه سیاسی]] | ||
| پرسش مرتبط = | | پرسش مرتبط = | ||
}} | }} | ||
==اذان برائت== | == اذان برائت == | ||
«[[اذان]]» به معنای اعلام و [[اعلان]] است<ref>تفسیر المیزان، ج۳، ص۱۵۲.</ref>. واژه «اذان» بیان کننده اعلام رسمی و علنی توأم با فریاد است همانگونه که شعارهای اصیل [[توحیدی]] با عنوان «اذان» نامیده شده است<ref>تفسیر فی ظلال القرآن، ج۱۱، ص۳۴؛ تفسیرالمیزان، ج۹، ص۴۸.</ref>. از انتساب اذان به [[خدا]] و رسولش چنین [[استنباط]] می‌شود که اذان برائت یک [[حکم اعتقادی]] صرف و یا یک [[فرمان]] اجرایی [[رسول خدا]]{{صل}} نیست، این اصلی دو بُعدی است که هم به عنوان یک اصل ثابت [[اعتقادی]] به خدا منسوب بوده و هم به عنوان یک [[حکم]] [[شریعت]] و یک [[شعار]] اجرایی به [[پیامبر]]{{صل}} مربوط می‌شود و جنبه توحیدی و بُعد شریعتی آن قابل تفکیک نیستند. اذان برائت از آن چنان اهمیتی برخوردار است که باید در [[روز]] [[حج]] و در لابلای [[مراسم]] آن انجام شود و به [[مناسک]] حج [[روح]] [[برائت از مشرکان]] بدمد و بُعد تبرّایی [[توحید]] را کامل کند. | «[[اذان]]» به معنای اعلام و [[اعلان]] است<ref>تفسیر المیزان، ج۳، ص۱۵۲.</ref>. واژه «اذان» بیان کننده اعلام رسمی و علنی توأم با فریاد است همانگونه که شعارهای اصیل [[توحیدی]] با عنوان «اذان» نامیده شده است<ref>تفسیر فی ظلال القرآن، ج۱۱، ص۳۴؛ تفسیرالمیزان، ج۹، ص۴۸.</ref>. از انتساب اذان به [[خدا]] و رسولش چنین [[استنباط]] می‌شود که اذان برائت یک [[حکم اعتقادی]] صرف و یا یک [[فرمان]] اجرایی [[رسول خدا]] {{صل}} نیست، این اصلی دو بُعدی است که هم به عنوان یک اصل ثابت [[اعتقادی]] به خدا منسوب بوده و هم به عنوان یک [[حکم]] [[شریعت]] و یک [[شعار]] اجرایی به [[پیامبر]] {{صل}} مربوط می‌شود و جنبه توحیدی و بُعد شریعتی آن قابل تفکیک نیستند. اذان برائت از آن چنان اهمیتی برخوردار است که باید در [[روز]] [[حج]] و در لابلای [[مراسم]] آن انجام شود و به [[مناسک]] حج [[روح]] [[برائت از مشرکان]] بدمد و بُعد تبرّایی [[توحید]] را کامل کند. | ||
مضمون اذان برائت با توجه به تعبیر {{متن قرآن|أَنَّ اللَّهَ بَرِيءٌ مِنَ الْمُشْرِكِينَ}}<ref>«خداوند و پیامبرش از مشرکان بیزارند» سوره توبه، آیه ۳.</ref> اشاره به آن دارد که اصل توحیدی برائت از مشرکان را نباید یک عمل [[مقابله به مثل]] یا انتقام‌جویانه پیامبر{{صل}} در برابر [[رفتار]] [[ظالمانه]] [[قریش]] و [[مشرکان]] [[تفسیر]] کرده بلکه این یک اصل [[جاودانه]] [[اسلامی]] است که خدا خود آن را مقرر فرموده و برائت از مشرکان قبل از هر کس به خدا مربوط می‌شود، یعنی این خداست که خود از مشرکان [[برائت]] می‌جوید تا راه، رسم و شیوه [[سیاسی]] [[اسلام]] و [[مسلمانان]] را روشن کند<ref>تفسیر فخر رازی، ج۱۵، ص۲۲۰؛ تفسیر جامع قرطبی،، ج۳، ص۳۱۱.</ref>. | مضمون اذان برائت با توجه به تعبیر {{متن قرآن|أَنَّ اللَّهَ بَرِيءٌ مِنَ الْمُشْرِكِينَ}}<ref>«خداوند و پیامبرش از مشرکان بیزارند» سوره توبه، آیه ۳.</ref> اشاره به آن دارد که اصل توحیدی برائت از مشرکان را نباید یک عمل [[مقابله به مثل]] یا انتقام‌جویانه پیامبر {{صل}} در برابر [[رفتار]] [[ظالمانه]] [[قریش]] و [[مشرکان]] [[تفسیر]] کرده بلکه این یک اصل [[جاودانه]] [[اسلامی]] است که خدا خود آن را مقرر فرموده و برائت از مشرکان قبل از هر کس به خدا مربوط می‌شود، یعنی این خداست که خود از مشرکان [[برائت]] می‌جوید تا راه، رسم و شیوه [[سیاسی]] [[اسلام]] و [[مسلمانان]] را روشن کند<ref>تفسیر فخر رازی، ج۱۵، ص۲۲۰؛ تفسیر جامع قرطبی،، ج۳، ص۳۱۱.</ref>. | ||
به‌کارگیری واژه «اذان» در [[اعلان برائت]] در [[قرآن]] به معنای آن است که برائت از مشرکان به شکل عادی و به صورت متعارف آرام و معمولی کافی نیست، بلکه اعلان برائت باید همراه با فریاد، [[تظاهر]] و نمایش قدرتی باشد که نشانگر [[صلابت]]، [[قدرت]] و [[اعتماد به نفس]] مسلمانان و [[تهدید]] [[مشرکان]] [[توطئه‌گر]]، [[متجاوز]] و بالاخره امیدبخش [[رهایی]] [[محرومان]] و [[مستضعفان]] [[جهان]] شود. فریاد [[برائت]] نوعی [[آماده‌باش]] و [[بسیج عمومی]] است که در [[دفاع مقدس]] و [[جهاد]]، امری شناخته شده است. | به‌کارگیری واژه «اذان» در [[اعلان برائت]] در [[قرآن]] به معنای آن است که برائت از مشرکان به شکل عادی و به صورت متعارف آرام و معمولی کافی نیست، بلکه اعلان برائت باید همراه با فریاد، [[تظاهر]] و نمایش قدرتی باشد که نشانگر [[صلابت]]، [[قدرت]] و [[اعتماد به نفس]] مسلمانان و [[تهدید]] [[مشرکان]] [[توطئه‌گر]]، [[متجاوز]] و بالاخره امیدبخش [[رهایی]] [[محرومان]] و [[مستضعفان]] [[جهان]] شود. فریاد [[برائت]] نوعی [[آماده‌باش]] و [[بسیج عمومی]] است که در [[دفاع مقدس]] و [[جهاد]]، امری شناخته شده است. | ||
به نظر می‌رسد که [[اعلان]] [[جنگ]] صریحاً در [[آیه]] پنجم به صورت: {{متن قرآن|فَإِذَا انْسَلَخَ الْأَشْهُرُ الْحُرُمُ فَاقْتُلُوا الْمُشْرِكِينَ}}<ref>«و چون ماه‌های حرام به پایان رسید مشرکان را هر جا یافتید بکشید» سوره توبه، آیه ۵.</ref> آمده و [[اعلان برائت]] در واقع نوعی [[جنگ سرد]] است که برای تقویت نیروهای خودی و تهدید و [[تضعیف]] [[روحیه]] [[دشمن]] به کار گرفته می‌شود و در هر صورت [[جنگ روانی]] و یا جنگ سرد خود با استفاده از رسانه‌ها و وسایل اعلام جمعی و سر و صدا و آنچه که در عرف به فریاد تعبیر می‌شود، همراه است. | به نظر می‌رسد که [[اعلان]] [[جنگ]] صریحاً در [[آیه]] پنجم به صورت: {{متن قرآن|فَإِذَا انْسَلَخَ الْأَشْهُرُ الْحُرُمُ فَاقْتُلُوا الْمُشْرِكِينَ}}<ref>«و چون ماه‌های حرام به پایان رسید مشرکان را هر جا یافتید بکشید» سوره توبه، آیه ۵.</ref> آمده و [[اعلان برائت]] در واقع نوعی [[جنگ سرد]] است که برای تقویت نیروهای خودی و تهدید و [[تضعیف]] [[روحیه]] [[دشمن]] به کار گرفته می‌شود و در هر صورت [[جنگ روانی]] و یا جنگ سرد خود با استفاده از رسانه‌ها و وسایل اعلام جمعی و سر و صدا و آنچه که در عرف به فریاد تعبیر می‌شود، همراه است. | ||
اعلان برائت مقدمه آغاز دفاع مقدس در برابر [[پیمان‌شکنان]] متجاوز است که باید پس از پایان یافتن [[ماه‌های حرام]] آغاز شود<ref>فقه سیاسی، ج۵، ص۷۸، ۸۵ و ۸۶.</ref><ref>[[عباس علی عمید زنجانی|عمید زنجانی، عباس علی]]، [[دانشنامه فقه سیاسی ج۱ (کتاب)|دانشنامه فقه سیاسی]]، | اعلان برائت مقدمه آغاز دفاع مقدس در برابر [[پیمان‌شکنان]] متجاوز است که باید پس از پایان یافتن [[ماه‌های حرام]] آغاز شود<ref>فقه سیاسی، ج۵، ص۷۸، ۸۵ و ۸۶.</ref>.<ref>[[عباس علی عمید زنجانی|عمید زنجانی، عباس علی]]، [[دانشنامه فقه سیاسی ج۱ (کتاب)|دانشنامه فقه سیاسی]]، ص۱۲۶.</ref> | ||
== منابع == | == منابع == | ||
| خط ۲۴: | خط ۲۴: | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
[[رده: | [[رده:وقایع تاریخی در قرآن]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۳ ژانویهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۰۹:۵۷
این مدخل زیرشاخهٔ بحث اعلام برائت است. اعلام برائت از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: اعلام برائت در تاریخ اسلامی - اعلام برائت در فقه سیاسی - پرسش مرتبط ندارداذان برائت
«اذان» به معنای اعلام و اعلان است[۱]. واژه «اذان» بیان کننده اعلام رسمی و علنی توأم با فریاد است همانگونه که شعارهای اصیل توحیدی با عنوان «اذان» نامیده شده است[۲]. از انتساب اذان به خدا و رسولش چنین استنباط می‌شود که اذان برائت یک حکم اعتقادی صرف و یا یک فرمان اجرایی رسول خدا (ص) نیست، این اصلی دو بُعدی است که هم به عنوان یک اصل ثابت اعتقادی به خدا منسوب بوده و هم به عنوان یک حکم شریعت و یک شعار اجرایی به پیامبر (ص) مربوط می‌شود و جنبه توحیدی و بُعد شریعتی آن قابل تفکیک نیستند. اذان برائت از آن چنان اهمیتی برخوردار است که باید در روز حج و در لابلای مراسم آن انجام شود و به مناسک حج روح برائت از مشرکان بدمد و بُعد تبرّایی توحید را کامل کند.
مضمون اذان برائت با توجه به تعبیر ﴿أَنَّ اللَّهَ بَرِيءٌ مِنَ الْمُشْرِكِينَ﴾[۳] اشاره به آن دارد که اصل توحیدی برائت از مشرکان را نباید یک عمل مقابله به مثل یا انتقام‌جویانه پیامبر (ص) در برابر رفتار ظالمانه قریش و مشرکان تفسیر کرده بلکه این یک اصل جاودانه اسلامی است که خدا خود آن را مقرر فرموده و برائت از مشرکان قبل از هر کس به خدا مربوط می‌شود، یعنی این خداست که خود از مشرکان برائت می‌جوید تا راه، رسم و شیوه سیاسی اسلام و مسلمانان را روشن کند[۴].
به‌کارگیری واژه «اذان» در اعلان برائت در قرآن به معنای آن است که برائت از مشرکان به شکل عادی و به صورت متعارف آرام و معمولی کافی نیست، بلکه اعلان برائت باید همراه با فریاد، تظاهر و نمایش قدرتی باشد که نشانگر صلابت، قدرت و اعتماد به نفس مسلمانان و تهدید مشرکان توطئه‌گر، متجاوز و بالاخره امیدبخش رهایی محرومان و مستضعفان جهان شود. فریاد برائت نوعی آماده‌باش و بسیج عمومی است که در دفاع مقدس و جهاد، امری شناخته شده است.
به نظر می‌رسد که اعلان جنگ صریحاً در آیه پنجم به صورت: ﴿فَإِذَا انْسَلَخَ الْأَشْهُرُ الْحُرُمُ فَاقْتُلُوا الْمُشْرِكِينَ﴾[۵] آمده و اعلان برائت در واقع نوعی جنگ سرد است که برای تقویت نیروهای خودی و تهدید و تضعیف روحیه دشمن به کار گرفته می‌شود و در هر صورت جنگ روانی و یا جنگ سرد خود با استفاده از رسانه‌ها و وسایل اعلام جمعی و سر و صدا و آنچه که در عرف به فریاد تعبیر می‌شود، همراه است. اعلان برائت مقدمه آغاز دفاع مقدس در برابر پیمان‌شکنان متجاوز است که باید پس از پایان یافتن ماه‌های حرام آغاز شود[۶].[۷]
منابع
پانویس
- ↑ تفسیر المیزان، ج۳، ص۱۵۲.
- ↑ تفسیر فی ظلال القرآن، ج۱۱، ص۳۴؛ تفسیرالمیزان، ج۹، ص۴۸.
- ↑ «خداوند و پیامبرش از مشرکان بیزارند» سوره توبه، آیه ۳.
- ↑ تفسیر فخر رازی، ج۱۵، ص۲۲۰؛ تفسیر جامع قرطبی،، ج۳، ص۳۱۱.
- ↑ «و چون ماه‌های حرام به پایان رسید مشرکان را هر جا یافتید بکشید» سوره توبه، آیه ۵.
- ↑ فقه سیاسی، ج۵، ص۷۸، ۸۵ و ۸۶.
- ↑ عمید زنجانی، عباس علی، دانشنامه فقه سیاسی، ص۱۲۶.