غور: تفاوت میان نسخه‌ها
(←منابع) |
|||
| خط ۱۰: | خط ۱۰: | ||
== آشنایی اجمالی == | == آشنایی اجمالی == | ||
به هر [[زمین]] گودی، «غور» گفته می‌شود<ref>یاقوت حموی، معجم البلدان، ج۴، ص۲۱۶.</ref>. از مناطق متعددی در بلاد [[عرب]] تحت عنوان غور یاد شده که از جمله آنها «غور تهامه» است<ref>بکری، معجم ما استعجم، ج۳، ص۱۰۰۸؛ یاقوت حموی، معجم البلدان، ج۴، ص۲۱۷.</ref>. برخی این غور را در جانب [[یمن]] و بعضی دیگر محدوده آن را بین [[ذات عرق]] تا دریا گفته‌اند<ref>یاقوت حموی، معجم البلدان، ج۴، ص۲۱۷.</ref>. «غور [[اردن]]» در [[شام]] بین [[بیت المقدس]] و [[دمشق]] نیز از دیگر غورهاست<ref>یاقوت حموی، معجم البلدان، ج۴، ص۲۱۷.</ref>. این غور زمین گودی است از [[اراضی]] دمشق و بیت المقدس به طول سه [[روز]] راه و عرض تقریبی یک روز راه که [[نهر اردن]] و نیز [[شهرها]] و روستاهای بسیاری در آن وجود دارد<ref>یاقوت حموی، معجم البلدان، ج۴، ص۲۱۷.</ref>. «غور العماد» در [[دیار]] [[بنی‌سلیم]]<ref>یاقوت حموی، معجم البلدان، ج۴، ص۲۱۷.</ref> و نیز «غور ملح» که آبی از آن بنی عدویه است<ref>یاقوت حموی، معجم البلدان، ج۴، ص۲۱۷.</ref> از دیگر غورهایی است که نامشان در منابع به ثبت رسیده است<ref>[[عاتق بن غيث بلادی|بلادی، عاتق بن غيث]]، [[معجم المعالم الجغرافیة فی السیرة النبویة (کتاب)|معجم المعالم الجغرافیة فی السیرة النبویة]] ص۲۳۲.</ref>. | به هر [[زمین]] گودی، «غور» گفته می‌شود<ref>یاقوت حموی، معجم البلدان، ج۴، ص۲۱۶.</ref>. از مناطق متعددی در بلاد [[عرب]] تحت عنوان غور یاد شده که از جمله آنها «غور تهامه» است<ref>بکری، معجم ما استعجم، ج۳، ص۱۰۰۸؛ یاقوت حموی، معجم البلدان، ج۴، ص۲۱۷.</ref>. برخی این غور را در جانب [[یمن]] و بعضی دیگر محدوده آن را بین [[ذات عرق]] تا دریا گفته‌اند<ref>یاقوت حموی، معجم البلدان، ج۴، ص۲۱۷.</ref>. «غور [[اردن]]» در [[شام]] بین [[بیت المقدس]] و [[دمشق]] نیز از دیگر غورهاست<ref>یاقوت حموی، معجم البلدان، ج۴، ص۲۱۷.</ref>. این غور زمین گودی است از [[اراضی]] دمشق و بیت المقدس به طول سه [[روز]] راه و عرض تقریبی یک روز راه که [[نهر اردن]] و نیز [[شهرها]] و روستاهای بسیاری در آن وجود دارد<ref>یاقوت حموی، معجم البلدان، ج۴، ص۲۱۷.</ref>. «غور العماد» در [[دیار]] [[بنی‌سلیم]]<ref>یاقوت حموی، معجم البلدان، ج۴، ص۲۱۷.</ref> و نیز «غور ملح» که آبی از آن بنی عدویه است<ref>یاقوت حموی، معجم البلدان، ج۴، ص۲۱۷.</ref> از دیگر غورهایی است که نامشان در منابع به ثبت رسیده است<ref>[[عاتق بن غيث بلادی|بلادی، عاتق بن غيث]]، [[معجم المعالم الجغرافیة فی السیرة النبویة (کتاب)|معجم المعالم الجغرافیة فی السیرة النبویة]] ص۲۳۲.</ref>. | ||
در نقلی دیگر آمده است غور: به منطقه‌ای در [[شرق]] [[اردن]] و نیز به [[وادی]] بین هلمند و هرات که به آن هزارستان می‌گویند، اطلاق می‌شده است<ref>المنجد (الاعلام)، ص۳۸۰؛ سپهر، ناسخ التواریخ، حضرت علی{{ع}}، ج۱، ص۲۲۱.</ref>. غوریان منسوب به غور بودند و به آنها، آل شنسب نیز گفته می‌‌شد چون منسوب به شنسب بن جرمک بودند. آنان سلسله‌ای از حاکمان مسلمان بودند که در نواحی غور [[امارت]] داشته و به دو شعبه اصلی تقسیم می‌شده‌اند: | |||
# [[سلسله]] پادشاهانی که در شور [[سلطنت]] می‌کردند و پایتخت آنان فیروزکوه بود؛ | |||
# سلسله‌ای که در طخارستان [[حکومت]] می‌کردند و پایتخت آنان بامیان بود. به اینها غوریه، بامیان نیز گفته می‌شود<ref>[[علی اکبر ذاکری|ذاکری، علی اکبر]]، [[سیمای کارگزاران علی بن ابی طالب امیرالمؤمنین (کتاب)|سیمای کارگزاران علی بن ابی طالب امیرالمؤمنین]]، ج۱، ص۵۳۸-۵۴۰.</ref>. | |||
== حاکمان غور == | == حاکمان غور == | ||
نسخهٔ ۷ فوریهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۰:۵۶
به هر زمین گودی، غور گفته می‌شود. از مناطق متعددی در بلاد عرب تحت عنوان غور یاد شده که از جمله آنها «غور تهامه»، «غور اردن» در شام بین بیت المقدس و دمشق، «غور العماد» در دیار بنی‌سلیم و نیز «غور ملح» است.
آشنایی اجمالی
به هر زمین گودی، «غور» گفته می‌شود[۱]. از مناطق متعددی در بلاد عرب تحت عنوان غور یاد شده که از جمله آنها «غور تهامه» است[۲]. برخی این غور را در جانب یمن و بعضی دیگر محدوده آن را بین ذات عرق تا دریا گفته‌اند[۳]. «غور اردن» در شام بین بیت المقدس و دمشق نیز از دیگر غورهاست[۴]. این غور زمین گودی است از اراضی دمشق و بیت المقدس به طول سه روز راه و عرض تقریبی یک روز راه که نهر اردن و نیز شهرها و روستاهای بسیاری در آن وجود دارد[۵]. «غور العماد» در دیار بنی‌سلیم[۶] و نیز «غور ملح» که آبی از آن بنی عدویه است[۷] از دیگر غورهایی است که نامشان در منابع به ثبت رسیده است[۸].
در نقلی دیگر آمده است غور: به منطقه‌ای در شرق اردن و نیز به وادی بین هلمند و هرات که به آن هزارستان می‌گویند، اطلاق می‌شده است[۹]. غوریان منسوب به غور بودند و به آنها، آل شنسب نیز گفته می‌‌شد چون منسوب به شنسب بن جرمک بودند. آنان سلسله‌ای از حاکمان مسلمان بودند که در نواحی غور امارت داشته و به دو شعبه اصلی تقسیم می‌شده‌اند:
- سلسله پادشاهانی که در شور سلطنت می‌کردند و پایتخت آنان فیروزکوه بود؛
- سلسله‌ای که در طخارستان حکومت می‌کردند و پایتخت آنان بامیان بود. به اینها غوریه، بامیان نیز گفته می‌شود[۱۰].
حاکمان غور
براساس برخی از نقل‌ها شنسب حاکم غور از طرف امام علی(ع) بوده است[۱۱]. از منابعی استفاده می‌شود که شنسب بن جرمک به دست حضرت مسلمان شده[۱۲] و در سال ۲۸ هجری حکومت به وی رسیده و چون امیرالمؤمنین علی(ع) به خلافت رسید نامه‌ای برای وی نوشت. او را به گرفتن بیعت از مردم آن منطقه دعوت کرد. شنسب از مردم غور برای حضرت بیعت گرفت و وی از حضرت اطاعت نموده است[۱۳].
منابع
پانویس
- ↑ یاقوت حموی، معجم البلدان، ج۴، ص۲۱۶.
- ↑ بکری، معجم ما استعجم، ج۳، ص۱۰۰۸؛ یاقوت حموی، معجم البلدان، ج۴، ص۲۱۷.
- ↑ یاقوت حموی، معجم البلدان، ج۴، ص۲۱۷.
- ↑ یاقوت حموی، معجم البلدان، ج۴، ص۲۱۷.
- ↑ یاقوت حموی، معجم البلدان، ج۴، ص۲۱۷.
- ↑ یاقوت حموی، معجم البلدان، ج۴، ص۲۱۷.
- ↑ یاقوت حموی، معجم البلدان، ج۴، ص۲۱۷.
- ↑ بلادی، عاتق بن غيث، معجم المعالم الجغرافیة فی السیرة النبویة ص۲۳۲.
- ↑ المنجد (الاعلام)، ص۳۸۰؛ سپهر، ناسخ التواریخ، حضرت علی(ع)، ج۱، ص۲۲۱.
- ↑ ذاکری، علی اکبر، سیمای کارگزاران علی بن ابی طالب امیرالمؤمنین، ج۱، ص۵۳۸-۵۴۰.
- ↑ سپهر، ناسخ التواریخ، حضرت علی(ع)، ج۱، ص۲۲۱؛ فاضل، معصوم دوم، ج۲، ص۹۳؛ مطهری، خدمات متقابل اسلام و ایران، ص۳۸۸.
- ↑ خدمات متقابل اسلام و ایران، ص۳۸۸، فرهنگ معین، ج۶، ص۱۲۷۲؛ دهخدا، لغت نامه، ج۱۱، ص۱۶۸۵۳.
- ↑ ذاکری، علی اکبر، سیمای کارگزاران علی بن ابی طالب امیرالمؤمنین، ج۱، ص۵۳۸-۵۴۰.