بسام بن عبدالله اسدی

موضوع مرتبط ندارد - مدخل مرتبط ندارد - پرسش مرتبط ندارد

مقدمه

او از آزاد شدگان بنی هاشم یا بنی اسد است و از شیعیان و خواص اصحاب امام صادق(ع) به شمار می‌‌رود. ابن عقده نیز نام وی را در رجال شیعه ذکر کرده است. نجاشی و شیخ طوسی او را در شمار اصحاب امام باقر(ع) و امام صادق(ع) آورده‌اند، برقی او را فقط در میان اصحاب امام باقر(ع) نام برده است. هر چند در رجالیون شیعه علامه مجلسی و مامقانی او را حَسَن و امامیِ غیر موثق دانسته‌اند، اما همه رجالیون اهل سنت، مانند: احمد بن حنبل، حاکم، ابوحاتم، یحیی بن معین، ابن نمیر و ابن حبان او را توثیق کرده‌اند، جز آنکه ابن حبان تصریح می‌‌کند او گاهی دچار خطا و اشتباه می‌‌شده است. ابن حجر نیز وی را صدوق خوانده است.

احادیث وی در جوامع روایی سنی و شیعی مانند: سنن نسائی، تهذیب، استبصار و کافی آمده است.

او از کسانی چون: امام باقر(ع)، امام صادق(ع)، حسن بن عمرو فقیمی، عطاء بن ابی رباح، عکرمه، زید بن علی(ع)، ابوطفیل عامر بن واثله لیثی، عبدالله بن یامین، عون بن ابی جحیفه و یحیی بن سام روایت کرده است.

از او کسانی چون: اسماعیل بن بهرام، حاتم بن اسماعیل، حسن بن عطیه بن نجیح قرشی، خلاد بن یحیی، سعید بن محمد وراق، شبابة بن سوّار، عبدالله بن مبارک، وکیع بن جراح و ابونعیم روایت کرده اند.

برخی نقل کرده اند: امام صادق(ع) در حیره، بر در کاخ منصور خلیفه عبّاسی بود که از به قتل رسیدن بسّام آگاه شد و قاتل او را به دوزخ بشارت داد.

از آنچه گذشت بر می‌‌آید که وی پیش از سال ۱۴۵ﻫ.ق کشته شد؛ زیرا حیره پیش از بنیان نهادن شهر بغداد در سال ۱۴۵ﻫ.ق پایتخت عبّاسیان بوده است.

منابع

1. عزیزی، رستگار، بیات، راویان مشترک ج۲