آیا عصمت مستلزم بی‌نیاز شدن از شریعت است؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها
(←پانویس) |
|||
| خط ۲۲: | خط ۲۲: | ||
# شریعت الهی تنها برای پیامبران و [[امامان]] نیامده است، انسان‌های دیگر نیز نیازمند آن هستند و برای رسیدن به [[سعادت]] [[دنیا]] و [[آخرت]] باید بر اساس آن [[زندگی]] و عمل کنند؛ پس، [[شریعت الهی]] هرگز تعطیلی بَردار نیست. | # شریعت الهی تنها برای پیامبران و [[امامان]] نیامده است، انسان‌های دیگر نیز نیازمند آن هستند و برای رسیدن به [[سعادت]] [[دنیا]] و [[آخرت]] باید بر اساس آن [[زندگی]] و عمل کنند؛ پس، [[شریعت الهی]] هرگز تعطیلی بَردار نیست. | ||
# انسان‌های [[معصوم]] اگر به درجات و مراتب عالی از کمال و [[بندگی]] رسیده‌اند، در [[سایه]] عمل به آموزه‌ها و شریعت الهی بوده است و اگر آنها را زیر پا می‌نهادند، هرگز به این [[مقامات]] نمی‌رسیدند. برای [[حفظ]] و استمرار [[عصمت]] نیز باید دقیقاً بر اساس شریعت الهی عمل کنند و تخطی از آن و به تعبیری، تعطیل کردن آن، باعث می‌شود عصمت آنها خدشه‌دار شود»<ref>[[سید موسی هاشمی تنکابنی|هاشمی تنکابنی، سید موسی]]، [[عصمت ضرورت و آثار (کتاب)|عصمت ضرورت و آثار]]، ص۲۰۹.</ref>. | # انسان‌های [[معصوم]] اگر به درجات و مراتب عالی از کمال و [[بندگی]] رسیده‌اند، در [[سایه]] عمل به آموزه‌ها و شریعت الهی بوده است و اگر آنها را زیر پا می‌نهادند، هرگز به این [[مقامات]] نمی‌رسیدند. برای [[حفظ]] و استمرار [[عصمت]] نیز باید دقیقاً بر اساس شریعت الهی عمل کنند و تخطی از آن و به تعبیری، تعطیل کردن آن، باعث می‌شود عصمت آنها خدشه‌دار شود»<ref>[[سید موسی هاشمی تنکابنی|هاشمی تنکابنی، سید موسی]]، [[عصمت ضرورت و آثار (کتاب)|عصمت ضرورت و آثار]]، ص۲۰۹.</ref>. | ||
== [[:رده:آثار عصمت|منبع‌شناسی جامع عصمت]] == | |||
{{منبع جامع}} | |||
* [[:رده:کتاب‌های عصمت|کتاب‌شناسی عصمت]]؛ | |||
* [[:رده:مقاله‌های عصمت|مقاله‌شناسی عصمت]]؛ | |||
* [[:رده:پایان‌نامه‌های عصمت|پایان‌نامه‌شناسی عصمت]]. | |||
{{پایان منبع جامع}} | |||
== پانویس == | == پانویس == | ||
نسخهٔ ۱۵ سپتامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۳:۴۶
| آیا عصمت مستلزم بی‌نیاز شدن از شریعت است؟ | |
|---|---|
 | |
| موضوع اصلی | بانک جامع پرسش و پاسخ امامت |
| مدخل بالاتر | عصمت |
| مدخل اصلی | شبهات عصمت |
| مدخل وابسته | شریعت |
آیا عصمت مستلزم بی‌نیاز شدن از شریعت است؟ یکی از پرسش‌های مرتبط به بحث امامت است که می‌توان با عبارت‌های متفاوتی مطرح کرد. برای بررسی جامع این سؤال و دیگر سؤال‌های مرتبط، یا هر مطلب وابسته دیگری، به مدخل اصلی امامت مراجعه شود.
پاسخ نخست
حجت الاسلام و المسلمین سید موسی هاشمی تنکابنی در کتاب «عصمت ضرورت و آثار» در این‌باره گفته است:
«عصمت مستلزم تعطیلی شریعت
هنگامی که انسان‌های معصوم از هرگونه پلیدی و آلودگی پاک و پیراسته باشند و در مرتبه والای عبودیت و بندگی قرار گیرند، دیگر نیازمند عمل به شریعت نخواهند بود و این تعطیلی شریعت را برای آنان در پی دارد؛ بنابراین، اعتقاد به عصمت موجب از بین رفتن شریعت می‌شود[۱]؛ زیرا زمانی آنها به شریعت و انجام تکالیف مکلف‌اند که به آنها نیاز داشته باشند و در صورتی که دارای عصمت باشند، دیگر به شریعت نیازی ندارند و عمل به آن تحصیل حاصل و بیهوده است.
نقد و نظر
- در نقد این شبهه باید گفت: با توجه به اینکه مراتب کمال آدمی و معنویت بی‌پایان و نامحدود است، انسان‌های معصوم هرچند به درجات والاتری از آن نیز دست یافته باشند، باز برای پیمودن درجات و مراتب عالی‌تر آن نیازمند آموزه‌های وحیانی و شریعت الهی خواهند بود؛ مانند صلوات فرستادن برای پیامبر(ص) که درخواست درجات والاتر برای اوست.
- شریعت الهی تنها برای پیامبران و امامان نیامده است، انسان‌های دیگر نیز نیازمند آن هستند و برای رسیدن به سعادت دنیا و آخرت باید بر اساس آن زندگی و عمل کنند؛ پس، شریعت الهی هرگز تعطیلی بَردار نیست.
- انسان‌های معصوم اگر به درجات و مراتب عالی از کمال و بندگی رسیده‌اند، در سایه عمل به آموزه‌ها و شریعت الهی بوده است و اگر آنها را زیر پا می‌نهادند، هرگز به این مقامات نمی‌رسیدند. برای حفظ و استمرار عصمت نیز باید دقیقاً بر اساس شریعت الهی عمل کنند و تخطی از آن و به تعبیری، تعطیل کردن آن، باعث می‌شود عصمت آنها خدشه‌دار شود»[۲].
منبع‌شناسی جامع عصمت
پانویس
- ↑ ر.ک: انور الباز، عصمة الأئمة، ص۲۰۸.
- ↑ هاشمی تنکابنی، سید موسی، عصمت ضرورت و آثار، ص۲۰۹.