ابراهیم بن هاشم قمی: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
(۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
خط ۱: | خط ۱: | ||
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = [[ابراهیم بن هاشم قمی در تراجم و رجال]] - [[ابراهیم بن هاشم قمی در معارف و سیره رضوی]] - [[ابراهیم بن هاشم قمی در تاریخ اسلامی]]| پرسش مرتبط = }} | {{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = اصحاب امام رضا| عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = [[ابراهیم بن هاشم قمی در تراجم و رجال]] - [[ابراهیم بن هاشم قمی در معارف و سیره رضوی]] - [[ابراهیم بن هاشم قمی در تاریخ اسلامی]]| پرسش مرتبط = }} | ||
== آشنایی اجمالی == | == آشنایی اجمالی == | ||
[[ابواسحاق ابراهیم بن هاشم بن خلیل قمی کوفی]] از | [[ابواسحاق ابراهیم بن هاشم بن خلیل قمی کوفی]] از [[اهالی کوفه]] بود که به [[قم]] [[مهاجرت]] کرد و در آنجا سکونت گزید. ابراهیم از [[شاگردان]] [[یونس بن عبدالرحمان]] و از [[اصحاب امام رضا]]{{ع}} به شمار میآید و اولین کسی است که [[احادیث]] [[کوفیان]] را در قم منتشر کرده است. فرزندش [[علی بن ابراهیم قمی]] و دیگران از او [[روایت]] نقل کردهاند.<ref>رجال النجاشی، ج۱، ص۸۹.</ref> | ||
درباره [[صحت]] و سقم احادیث ابراهیم بن هاشم، بین [[رجالیون]] [[شیعه]] [[اختلاف]] است. عده ای [[روایات]] او را صحیح برشمردهاند و دلیلشان این است که [[مردم]] قم بر احادیث او خرده نگرفتهاند و دلیل دیگر این است که کسانی چون [[کلینی]]، [[سعد بن عبدالله اشعری]]، [[عبدالله بن جعفر حمیری]] و [[محمد بن یحیی]] از بزرگان بر روایات او تکیه و استناد کردهاند.<ref>تاریخ قم، ص۱۶۷.</ref> نام وی در ۶۴۱۴ سند از روایات آمده است، بنابراین کسی همانند او در [[اسناد روایات]]، نامش چنین ذکر نشده است. ابراهیم بن هاشم [[امام جواد]]{{ع}} را [[درک]] کرد و از ایشان [[حدیث]] نیز نقل کرده است.<ref>معجم رجال الحدیث، ج۱، ص۳۱۷ و ۳۱۸.</ref> وی [[امامی مذهب]] بود و از [[شهر]] [[ری]] عبور کرده است.<ref>دائرة المعارف الشیعیة العامه، ج۲، ص۱۷۵.</ref> او دارای کتاب النوادر و قضایا [[امیرالمؤمنین]]{{ع}} بوده است.<ref>رجال النجاشی، ج۱، ص۸۹.</ref>.<ref>جمعی از پژوهشگران، [[فرهنگنامه مؤلفان اسلامی (کتاب)|فرهنگنامه مؤلفان اسلامی]] ج۱، ص۷۸.</ref> | درباره [[صحت]] و سقم احادیث ابراهیم بن هاشم، بین [[رجالیون]] [[شیعه]] [[اختلاف]] است. عده ای [[روایات]] او را صحیح برشمردهاند و دلیلشان این است که [[مردم]] قم بر احادیث او خرده نگرفتهاند و دلیل دیگر این است که کسانی چون [[کلینی]]، [[سعد بن عبدالله اشعری]]، [[عبدالله بن جعفر حمیری]] و [[محمد بن یحیی]] از بزرگان بر روایات او تکیه و استناد کردهاند.<ref>تاریخ قم، ص۱۶۷.</ref> نام وی در ۶۴۱۴ سند از روایات آمده است، بنابراین کسی همانند او در [[اسناد روایات]]، نامش چنین ذکر نشده است. ابراهیم بن هاشم [[امام جواد]]{{ع}} را [[درک]] کرد و از ایشان [[حدیث]] نیز نقل کرده است.<ref>معجم رجال الحدیث، ج۱، ص۳۱۷ و ۳۱۸.</ref> وی [[امامی مذهب]] بود و از [[شهر]] [[ری]] عبور کرده است.<ref>دائرة المعارف الشیعیة العامه، ج۲، ص۱۷۵.</ref> او دارای کتاب النوادر و قضایا [[امیرالمؤمنین]]{{ع}} بوده است.<ref>رجال النجاشی، ج۱، ص۸۹.</ref>.<ref>جمعی از پژوهشگران، [[فرهنگنامه مؤلفان اسلامی (کتاب)|فرهنگنامه مؤلفان اسلامی]] ج۱، ص۷۸.</ref> | ||
خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
[[رده:اعلام]] | [[رده:اعلام]] | ||
[[رده:اصحاب امام رضا]] | [[رده:اصحاب امام رضا]] | ||
[[رده:راویان | [[رده:اصحاب امام جواد]] | ||
[[رده:طبقه هفتم راویان]] | |||
[[رده: قمیان]] |
نسخهٔ کنونی تا ۶ مارس ۲۰۲۴، ساعت ۱۱:۳۲
آشنایی اجمالی
ابواسحاق ابراهیم بن هاشم بن خلیل قمی کوفی از اهالی کوفه بود که به قم مهاجرت کرد و در آنجا سکونت گزید. ابراهیم از شاگردان یونس بن عبدالرحمان و از اصحاب امام رضا(ع) به شمار میآید و اولین کسی است که احادیث کوفیان را در قم منتشر کرده است. فرزندش علی بن ابراهیم قمی و دیگران از او روایت نقل کردهاند.[۱]
درباره صحت و سقم احادیث ابراهیم بن هاشم، بین رجالیون شیعه اختلاف است. عده ای روایات او را صحیح برشمردهاند و دلیلشان این است که مردم قم بر احادیث او خرده نگرفتهاند و دلیل دیگر این است که کسانی چون کلینی، سعد بن عبدالله اشعری، عبدالله بن جعفر حمیری و محمد بن یحیی از بزرگان بر روایات او تکیه و استناد کردهاند.[۲] نام وی در ۶۴۱۴ سند از روایات آمده است، بنابراین کسی همانند او در اسناد روایات، نامش چنین ذکر نشده است. ابراهیم بن هاشم امام جواد(ع) را درک کرد و از ایشان حدیث نیز نقل کرده است.[۳] وی امامی مذهب بود و از شهر ری عبور کرده است.[۴] او دارای کتاب النوادر و قضایا امیرالمؤمنین(ع) بوده است.[۵].[۶]
جستارهای وابسته
- علی بن ابراهیم قمی (فرزند)
منابع
- جمعی از پژوهشگران، فرهنگنامه مؤلفان اسلامی ج۱