جمیل بن دراج: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">\n: +)) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۱۷ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{ | {{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = اصحاب امام صادق| عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = [[جمیل بن دراج در معارف و سیره رضوی]] - [[جمیل بن دراج در تراجم و رجال]]| پرسش مرتبط = }} | ||
== آشنایی اجمالی == | |||
[[ابوعلی جمیل بن دراج بن عبدالله نخعی کوفی]]، معروف به [[ابن دراج]] از [[اصحاب]] [[امام صادق]] و [[امام کاظم]]{{عم}} است<ref>رجال الطوسی، ص۱۶۳ و ۳۴۶.</ref> که از آن دو [[امام]] بزرگوار و [[امام باقر]]{{ع}} [[روایت]] کرده است.<ref>معجم رجال الحدیث، ج۴، ص۱۵۲.</ref> او از [[شاگردان]] [[زرارة بن اعین]] به حساب می‌‌آمد<ref>رجال النجاشی، ج۱، ص۳۱۰.</ref> و ۹۲ روایت را از او نقل می‌‌کند. از دیگر اساتید او می‌‌توان به [[ابان بن تغلب]]، [[اسماعیل بن جابر جعفی]]، [[حمران بن اعین]] و [[حفص بن غیاث]] اشاره نمود. محدثانی همچون [[ابومالک حضرمی]]، [[ابن ابی نجران]]، [[حسن بن ابی قتادة]]، [[حسن بن علی وشاء]] و [[حسن بن محبوب]] از او بهره برده‌اند.<ref>معجم رجال الحدیث، ج۴، ص۱۵۲.</ref> وی فردی [[ثقه]] و یکی از فقهای شش گانه اصحاب امام صادق{{ع}} می‌باشد که تمامی [[محدثان شیعه]] بر صحیح بودن مرویات و آنچه آنها نقل کرده‌اند، [[اتفاق نظر]] دارند و برخی بر این باورند که او فقیه‌ترین آنان بود. او سجده‌هایی طولانی داشت که [[محمد بن ابی عمیر]] از سجده‌های وی به شگفت آمده بود.<ref>اختیار معرفة الرجال، ص۲۵۱ و ۳۷۵.</ref> ابن درّاج در آغاز [[واقفی]] [[مذهب]] بود، اما به جهت معجزاتی که از [[امام رضا]]{{ع}} [[مشاهده]] کرد، از عقیده‌اش برگشت و به [[امامت]] آن [[حضرت]] و فرزندانش [[معتقد]] شد.<ref>الغیبه (طوسی)، ص۷۱.</ref> او در سند ۵۷۰ روایت قرار گرفته که ۲۳۹ روایت از [[معصومان]]{{ع}}نقل کرده است.ر | |||
< | |||
[[نجاشی]] می‌‌نویسد: او کتابی دارد که به طرق زیادی نقل شده و کتابی نیز با [[همکاری]] دیگران نوشته است. وی در اواخر [[عمر]] [[نابینا]] شد و در ایام [[امامت امام رضا]]{{ع}}درگذشت.<ref>رجال النجاشی، ج۱، ص۳۱۰.</ref> [[آقابزرگ تهرانی]] کتاب الحدیث و اصل را از آثار او ذکر کرده است.<ref>جمعی از پژوهشگران، [[فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی (کتاب)|فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی]] ج۱، ص۲۳۱ - ۲۳۲.</ref> | |||
== جستارهای وابسته == | ==جستارهای وابسته== | ||
* [[نوح بن دراج]] (برادر) | |||
* [[ایوب بن نوح بن دراج]] (برادرزاده) | |||
==منابع== | == منابع == | ||
{{منابع}} | {{منابع}} | ||
# [[پرونده: | # [[پرونده: IM009687.jpg|22px]] جمعی از پژوهشگران، [[فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱ (کتاب)|'''فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱''']] | ||
{{پایان منابع}} | {{پایان منابع}} | ||
==پانویس== | == پانویس == | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
[[رده:اعلام]] | [[رده:اعلام]] | ||
[[رده:اصحاب امام صادق]] | |||
[[رده:اصحاب امام کاظم]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۹ مارس ۲۰۲۴، ساعت ۱۴:۰۱
این مدخل زیرشاخهٔ بحث اصحاب امام صادق است. جمیل بن دراج از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: جمیل بن دراج در معارف و سیره رضوی - جمیل بن دراج در تراجم و رجال - پرسش مرتبط نداردآشنایی اجمالی
ابوعلی جمیل بن دراج بن عبدالله نخعی کوفی، معروف به ابن دراج از اصحاب امام صادق و امام کاظم(ع) است[۱] که از آن دو امام بزرگوار و امام باقر(ع) روایت کرده است.[۲] او از شاگردان زرارة بن اعین به حساب می‌‌آمد[۳] و ۹۲ روایت را از او نقل می‌‌کند. از دیگر اساتید او می‌‌توان به ابان بن تغلب، اسماعیل بن جابر جعفی، حمران بن اعین و حفص بن غیاث اشاره نمود. محدثانی همچون ابومالک حضرمی، ابن ابی نجران، حسن بن ابی قتادة، حسن بن علی وشاء و حسن بن محبوب از او بهره برده‌اند.[۴] وی فردی ثقه و یکی از فقهای شش گانه اصحاب امام صادق(ع) می‌باشد که تمامی محدثان شیعه بر صحیح بودن مرویات و آنچه آنها نقل کرده‌اند، اتفاق نظر دارند و برخی بر این باورند که او فقیه‌ترین آنان بود. او سجده‌هایی طولانی داشت که محمد بن ابی عمیر از سجده‌های وی به شگفت آمده بود.[۵] ابن درّاج در آغاز واقفی مذهب بود، اما به جهت معجزاتی که از امام رضا(ع) مشاهده کرد، از عقیده‌اش برگشت و به امامت آن حضرت و فرزندانش معتقد شد.[۶] او در سند ۵۷۰ روایت قرار گرفته که ۲۳۹ روایت از معصومان(ع)نقل کرده است.ر
نجاشی می‌‌نویسد: او کتابی دارد که به طرق زیادی نقل شده و کتابی نیز با همکاری دیگران نوشته است. وی در اواخر عمر نابینا شد و در ایام امامت امام رضا(ع)درگذشت.[۷] آقابزرگ تهرانی کتاب الحدیث و اصل را از آثار او ذکر کرده است.[۸]
جستارهای وابسته
- نوح بن دراج (برادر)
- ایوب بن نوح بن دراج (برادرزاده)
منابع
جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱
