مرجعیت دینی اهل بیت در قرآن: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| (۹ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۲: | خط ۲: | ||
| موضوع مرتبط = مرجعیت دینی اهل بیت | | موضوع مرتبط = مرجعیت دینی اهل بیت | ||
| عنوان مدخل = مرجعیت دینی اهل بیت | | عنوان مدخل = مرجعیت دینی اهل بیت | ||
| مداخل مرتبط = [[مرجعیت دینی اهل بیت در قرآن | | مداخل مرتبط = [[مرجعیت دینی اهل بیت در قرآن]] | ||
| پرسش مرتبط = | | پرسش مرتبط = | ||
}} | }} | ||
| خط ۸: | خط ۸: | ||
'''مرجعیت دینی اهل بیت {{ع}}''' به معنای محل رجوع بودن ایشان در [[امور دینی]] است. از آنجا که [[دین اسلام]] آخرین و کامل‌ترین [[ادیان]] است و با توجه به اینکه در زمان حیات [[پیامبر]] {{صل}}، امکان بیان تمام احکام وجود نداشت، لذا بعد از ایشان باید [[مرجع]] و راهنمای [[معصوم]] وجود داشته باشد تا [[احکام اسلامی]] را برای [[مردم]] بیان کرده و آنان را [[هدایت]] کند. براساس ادلۀ عقلی و [[نقلی]]، این [[شأن]] برای [[اهل بیت]] {{ع}} ثابت شده است. | '''مرجعیت دینی اهل بیت {{ع}}''' به معنای محل رجوع بودن ایشان در [[امور دینی]] است. از آنجا که [[دین اسلام]] آخرین و کامل‌ترین [[ادیان]] است و با توجه به اینکه در زمان حیات [[پیامبر]] {{صل}}، امکان بیان تمام احکام وجود نداشت، لذا بعد از ایشان باید [[مرجع]] و راهنمای [[معصوم]] وجود داشته باشد تا [[احکام اسلامی]] را برای [[مردم]] بیان کرده و آنان را [[هدایت]] کند. براساس ادلۀ عقلی و [[نقلی]]، این [[شأن]] برای [[اهل بیت]] {{ع}} ثابت شده است. | ||
== | == مقدمه == | ||
[[مرجعیت دینی]] اهل بیت{{عم}} با ذکر چند مقدمه و اضافه آنها به [[آیه]] {{متن قرآن|عِلْمُ الْكِتَابِ}} می‌توان به [[اثبات]] رسانید: | [[مرجعیت دینی]] اهل بیت{{عم}} با ذکر چند مقدمه و اضافه آنها به [[آیه]] {{متن قرآن|قُلْ كَفَى بِاللَّهِ شَهِيدًا بَيْنِي وَبَيْنَكُمْ وَمَنْ عِنْدَهُ عِلْمُ الْكِتَابِ}}<ref>«و کافران می‌گویند: تو فرستاده (خداوند) نیستی؛ بگو: میان من و شما خداوند و کسی که دانش کتاب نزد اوست، گواه بس» سوره رعد، آیه ۴۳.</ref> می‌توان به [[اثبات]] رسانید: | ||
===مقدمه اول=== | === مقدمه اول === | ||
در [[قرآن کریم]] می‌خوانیم: | در [[قرآن کریم]] می‌خوانیم: {{متن قرآن|إِنَّهُ لَقُرْآنٌ كَرِيمٌ * فِي كِتَابٍ مَكْنُونٍ * لَا يَمَسُّهُ إِلَّا الْمُطَهَّرُونَ}}<ref>«که این قرآنی ارجمند است * در نوشته‌ای فرو پوشیده * که جز پاکان را به آن دسترس نیست» سوره واقعه، آیه ۷۷-۷۹.</ref>. در {{متن قرآن|لَا يَمَسُّهُ}} دو احتمال است: یکی مسّ ظاهری با اعضای بدن و دیگری، مسّ [[باطنی]]. همان‌گونه که در {{متن قرآن|الْمُطَهَّرُونَ}} نیز دو احتمال است: یکی [[طهارت]] ظاهری با اعضای بدن و دیگری، طهارت باطنی با [[قلب]]. | ||
{{متن قرآن|إِنَّهُ لَقُرْآنٌ كَرِيمٌ * فِي كِتَابٍ مَكْنُونٍ * لَا يَمَسُّهُ إِلَّا الْمُطَهَّرُونَ}}<ref>«که این قرآنی ارجمند است * در نوشته‌ای فرو پوشیده * که جز پاکان را به آن دسترس نیست» سوره واقعه، آیه ۷۷-۷۹.</ref>. | |||
در {{متن قرآن|لَا يَمَسُّهُ}} دو احتمال است: یکی مسّ ظاهری با اعضای | |||
===مقدمه دوم=== | === مقدمه دوم === | ||
در اینکه مطهران چه کسانی‌اند؟ باز به [[قرآن]] مراجعه می‌کنیم، [[خداوند متعال]] می‌فرماید: | در اینکه مطهران چه کسانی‌اند؟ باز به [[قرآن]] مراجعه می‌کنیم، [[خداوند متعال]] می‌فرماید: {{متن قرآن|إِنَّمَا يُرِيدُ اللَّهُ لِيُذْهِبَ عَنْكُمُ الرِّجْسَ أَهْلَ الْبَيْتِ وَيُطَهِّرَكُمْ تَطْهِيرًا}}<ref>«جز این نیست که خداوند می‌خواهد از شما اهل بیت هر پلیدی را بزداید و شما را به شایستگی پاک گرداند» سوره احزاب، آیه ۳۳.</ref>. در این [[آیه شریفه]]، مصداق مطهران، مشخص و معین شده است؛ آنان کسانی جز [[اهل بیت پیامبر]]{{صل}} نیستند. | ||
{{متن قرآن|إِنَّمَا يُرِيدُ اللَّهُ لِيُذْهِبَ عَنْكُمُ الرِّجْسَ أَهْلَ الْبَيْتِ وَيُطَهِّرَكُمْ تَطْهِيرًا}}<ref>«جز این نیست که خداوند می‌خواهد از شما اهل بیت هر پلیدی را بزداید و شما را به شایستگی پاک گرداند» سوره احزاب، آیه ۳۳.</ref>. | |||
در این [[آیه شریفه]]، مصداق مطهران، مشخص و معین شده است؛ آنان کسانی جز [[اهل بیت پیامبر]]{{صل}} نیستند. | |||
===مقدمه سوم=== | === مقدمه سوم === | ||
در تشخیص [[مصداق اهل بیت]] باید به [[روایات]] مراجعه کرد؛ زیرا قرآن می‌فرماید: | در تشخیص [[مصداق اهل بیت]] باید به [[روایات]] مراجعه کرد؛ زیرا قرآن می‌فرماید: {{متن قرآن|وَأَنْزَلْنَا إِلَيْكَ الذِّكْرَ لِتُبَيِّنَ لِلنَّاسِ مَا نُزِّلَ إِلَيْهِمْ وَلَعَلَّهُمْ يَتَفَكَّرُونَ}}<ref>«(آنان را) با برهان‌ها (ی روشن) و نوشته‌ها (فرستادیم) و بر تو قرآن را فرو فرستادیم تا برای مردم آنچه را که به سوی آنان فرو فرستاده‌اند روشن گردانی و باشد که بیندیشند» سوره نحل، آیه ۴۴.</ref>. | ||
{{متن قرآن|وَأَنْزَلْنَا إِلَيْكَ الذِّكْرَ لِتُبَيِّنَ لِلنَّاسِ مَا نُزِّلَ إِلَيْهِمْ وَلَعَلَّهُمْ يَتَفَكَّرُونَ}}<ref>«(آنان را) با برهان‌ها (ی روشن) و نوشته‌ها (فرستادیم) و بر تو قرآن را فرو فرستادیم تا برای مردم آنچه را که به سوی آنان فرو فرستاده‌اند روشن گردانی و باشد که بیندیشند» سوره نحل، آیه ۴۴.</ref>. | |||
===مقدمه چهارم=== | === مقدمه چهارم === | ||
با مراجعه به روایات [[فریقین]] [[شیعه]] و [[سنی]] پی می‌بریم که مقصود از [[اهل بیت]] در [[آیه تطهیر]]، [[پیامبر اکرم]]، علی، [[فاطمه]]، حسن و حسین{{عم}} می‌باشند. اگرچه [[حصر]] در آیه اضافی است در مقابل [[همسران پیامبر]]{{صل}} و بقیه [[صحابه]] تا آنها از شمول آیه خارج گردند؛ در نتیجه، آیه تطهیر شامل بقیه اهل بیت{{عم}} از [[دوازده امام]] نیز می‌شود. | با مراجعه به روایات [[فریقین]] [[شیعه]] و [[سنی]] پی می‌بریم که مقصود از [[اهل بیت]] در [[آیه تطهیر]]، [[پیامبر اکرم]]، علی، [[فاطمه]]، حسن و حسین{{عم}} می‌باشند. اگرچه [[حصر]] در آیه اضافی است در مقابل [[همسران پیامبر]]{{صل}} و بقیه [[صحابه]] تا آنها از شمول آیه خارج گردند؛ در نتیجه، آیه تطهیر شامل بقیه اهل بیت{{عم}} از [[دوازده امام]] نیز می‌شود. | ||
از مجموع این مقدمات استفاده می‌شود که اهل بیت [[عصمت]] و طهارت{{عم}} [[مرجع]] [[دینی]] [[مردم]] بوده و بر مردم [[امامت]] دارند و بیانات آنان در ذیل [[آیات]]، [[حجت]] است<ref>[[علی اصغر رضوانی|رضوانی، علی اصغر]]، [[دانشنامه علمی کلمات امام حسین ج۱ (کتاب)|دانشنامه علمی کلمات امام حسین ج]]، ص۲۰۶ ـ ۲۰۸.</ref>. | |||
[[ | |||
از [[امام باقر]]{{ع}} درباره آیه {{متن قرآن|قُلْ كَفَى بِاللَّهِ شَهِيدًا بَيْنِي وَبَيْنَكُمْ وَمَنْ عِنْدَهُ عِلْمُ الْكِتَابِ}} سؤال کردم؟ | == مقصود از {{متن قرآن|مَنْ عِنْدَهُ عِلْمُ الْكِتَابِ}} == | ||
[[حاکم حسکانی]] به سندش از [[ابوسعید خدری]] نقل کرده که گفت: | با قطع نظر از ظاهر [[آیه]] که ظهور در افراد [[معصوم]] دارد، با مراجعه به روایات تفسیری [[اهل سنت]] و [[شیعه]] که در ذیل آیه مورد بحث وارد شده نیز پی می‌بریم که مقصود از {{متن قرآن|مَنْ عِنْدَهُ عِلْمُ الْكِتَابِ}} [[اهل بیت]] [[عصمت]] و [[طهارت]]{{عم}} و در رأس آنان [[علی بن ابی طالب]]{{ع}} است. | ||
{{متن حدیث|سَأَلْتُ رَسُولَ اللَّهِ{{صل}} عَنْ قَوْلِ اللَّهِ تَعَالَى: {{متن قرآن|وَمَنْ عِنْدَهُ عِلْمُ الْكِتَابِ}} قَالَ: ذَاكَ أَخِي عَلِيُّ بْنُ أَبِي طَالِبٍ}}<ref>حسکانی، شواهد التنزیل لقواعد التفضیل، ج۱، ص۴۰۰، حدیث ۴۲۲.</ref>. | |||
«از [[رسول خدا]]{{صل}} درباره قول [[خداوند متعال]]: {{متن قرآن|وَمَنْ عِنْدَهُ عِلْمُ الْكِتَابِ}}، سؤال کردم، حضرت فرمود: «آن، برادرم علی بن ابی طالب{{ع}} است» | اینک برخی از روایات شیعه و اهل سنت را در این زمینه، مورد بررسی قرار می‌دهیم: | ||
# [[کلینی]] به سند صحیح از [[برید بن معاویه]] نقل کرده که گفت: {{متن حدیث|قُلْتُ لِأَبِي جَعْفَرٍ{{ع}}: {{متن قرآن|قُلْ كَفَى بِاللَّهِ شَهِيدًا بَيْنِي وَبَيْنَكُمْ وَمَنْ عِنْدَهُ عِلْمُ الْكِتَابِ}}<ref>«و کافران می‌گویند: تو فرستاده (خداوند) نیستی؛ بگو: میان من و شما خداوند و کسی که دانش کتاب نزد اوست، گواه بس» سوره رعد، آیه ۴۳.</ref> قَالَ إِيَّانَا عَنَى وَ عَلِيٌّ أَوَّلُنَا وَ أَفْضَلُنَا وَ خَيْرُنَا بَعْدَ النَّبِيِّ{{صل}}}}<ref>کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، ج۱، ص۲۲۹، حدیث ۶.</ref>. | |||
# از [[امام باقر]]{{ع}} درباره آیه {{متن قرآن|قُلْ كَفَى بِاللَّهِ شَهِيدًا بَيْنِي وَبَيْنَكُمْ وَمَنْ عِنْدَهُ عِلْمُ الْكِتَابِ}} سؤال کردم؟ حضرت فرمود: «تنها ما را قصد کرده و علی اول و [[افضل]] ما و بهترین ما بعد از [[پیامبر]]{{صل}} است». | |||
# [[حاکم حسکانی]] به سندش از [[ابوسعید خدری]] نقل کرده که گفت: {{متن حدیث|سَأَلْتُ رَسُولَ اللَّهِ{{صل}} عَنْ قَوْلِ اللَّهِ تَعَالَى: {{متن قرآن|وَمَنْ عِنْدَهُ عِلْمُ الْكِتَابِ}} قَالَ: ذَاكَ أَخِي عَلِيُّ بْنُ أَبِي طَالِبٍ}}<ref>حسکانی، شواهد التنزیل لقواعد التفضیل، ج۱، ص۴۰۰، حدیث ۴۲۲.</ref>. | |||
# «از [[رسول خدا]]{{صل}} درباره قول [[خداوند متعال]]: {{متن قرآن|وَمَنْ عِنْدَهُ عِلْمُ الْكِتَابِ}}، سؤال کردم، حضرت فرمود: «آن، برادرم علی بن ابی طالب{{ع}} است»<ref>[[علی اصغر رضوانی|رضوانی، علی اصغر]]، [[دانشنامه علمی کلمات امام حسین ج۱ (کتاب)|دانشنامه علمی کلمات امام حسین ج۱]]، ص ۲۰۸.</ref>. | |||
== منابع == | == منابع == | ||
| خط ۴۸: | خط ۴۲: | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
[[رده:مرجعیت دینی]] | |||
[[رده:اهل بیت]] | [[رده:اهل بیت]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۱ آوریل ۲۰۲۴، ساعت ۰۹:۲۷
این مدخل زیرشاخهٔ بحث مرجعیت دینی اهل بیت است. مرجعیت دینی اهل بیت از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: مرجعیت دینی اهل بیت در قرآن - پرسش مرتبط نداردمرجعیت دینی اهل بیت (ع) به معنای محل رجوع بودن ایشان در امور دینی است. از آنجا که دین اسلام آخرین و کامل‌ترین ادیان است و با توجه به اینکه در زمان حیات پیامبر (ص)، امکان بیان تمام احکام وجود نداشت، لذا بعد از ایشان باید مرجع و راهنمای معصوم وجود داشته باشد تا احکام اسلامی را برای مردم بیان کرده و آنان را هدایت کند. براساس ادلۀ عقلی و نقلی، این شأن برای اهل بیت (ع) ثابت شده است.
مقدمه
مرجعیت دینی اهل بیت(ع) با ذکر چند مقدمه و اضافه آنها به آیه ﴿قُلْ كَفَى بِاللَّهِ شَهِيدًا بَيْنِي وَبَيْنَكُمْ وَمَنْ عِنْدَهُ عِلْمُ الْكِتَابِ﴾[۱] می‌توان به اثبات رسانید:
مقدمه اول
در قرآن کریم می‌خوانیم: ﴿إِنَّهُ لَقُرْآنٌ كَرِيمٌ * فِي كِتَابٍ مَكْنُونٍ * لَا يَمَسُّهُ إِلَّا الْمُطَهَّرُونَ﴾[۲]. در ﴿لَا يَمَسُّهُ﴾ دو احتمال است: یکی مسّ ظاهری با اعضای بدن و دیگری، مسّ باطنی. همان‌گونه که در ﴿الْمُطَهَّرُونَ﴾ نیز دو احتمال است: یکی طهارت ظاهری با اعضای بدن و دیگری، طهارت باطنی با قلب.
مقدمه دوم
در اینکه مطهران چه کسانی‌اند؟ باز به قرآن مراجعه می‌کنیم، خداوند متعال می‌فرماید: ﴿إِنَّمَا يُرِيدُ اللَّهُ لِيُذْهِبَ عَنْكُمُ الرِّجْسَ أَهْلَ الْبَيْتِ وَيُطَهِّرَكُمْ تَطْهِيرًا﴾[۳]. در این آیه شریفه، مصداق مطهران، مشخص و معین شده است؛ آنان کسانی جز اهل بیت پیامبر(ص) نیستند.
مقدمه سوم
در تشخیص مصداق اهل بیت باید به روایات مراجعه کرد؛ زیرا قرآن می‌فرماید: ﴿وَأَنْزَلْنَا إِلَيْكَ الذِّكْرَ لِتُبَيِّنَ لِلنَّاسِ مَا نُزِّلَ إِلَيْهِمْ وَلَعَلَّهُمْ يَتَفَكَّرُونَ﴾[۴].
مقدمه چهارم
با مراجعه به روایات فریقین شیعه و سنی پی می‌بریم که مقصود از اهل بیت در آیه تطهیر، پیامبر اکرم، علی، فاطمه، حسن و حسین(ع) می‌باشند. اگرچه حصر در آیه اضافی است در مقابل همسران پیامبر(ص) و بقیه صحابه تا آنها از شمول آیه خارج گردند؛ در نتیجه، آیه تطهیر شامل بقیه اهل بیت(ع) از دوازده امام نیز می‌شود.
از مجموع این مقدمات استفاده می‌شود که اهل بیت عصمت و طهارت(ع) مرجع دینی مردم بوده و بر مردم امامت دارند و بیانات آنان در ذیل آیات، حجت است[۵].
مقصود از ﴿مَنْ عِنْدَهُ عِلْمُ الْكِتَابِ﴾
با قطع نظر از ظاهر آیه که ظهور در افراد معصوم دارد، با مراجعه به روایات تفسیری اهل سنت و شیعه که در ذیل آیه مورد بحث وارد شده نیز پی می‌بریم که مقصود از ﴿مَنْ عِنْدَهُ عِلْمُ الْكِتَابِ﴾ اهل بیت عصمت و طهارت(ع) و در رأس آنان علی بن ابی طالب(ع) است.
اینک برخی از روایات شیعه و اهل سنت را در این زمینه، مورد بررسی قرار می‌دهیم:
- کلینی به سند صحیح از برید بن معاویه نقل کرده که گفت: «قُلْتُ لِأَبِي جَعْفَرٍ(ع): ﴿قُلْ كَفَى بِاللَّهِ شَهِيدًا بَيْنِي وَبَيْنَكُمْ وَمَنْ عِنْدَهُ عِلْمُ الْكِتَابِ﴾[۶] قَالَ إِيَّانَا عَنَى وَ عَلِيٌّ أَوَّلُنَا وَ أَفْضَلُنَا وَ خَيْرُنَا بَعْدَ النَّبِيِّ(ص)»[۷].
- از امام باقر(ع) درباره آیه ﴿قُلْ كَفَى بِاللَّهِ شَهِيدًا بَيْنِي وَبَيْنَكُمْ وَمَنْ عِنْدَهُ عِلْمُ الْكِتَابِ﴾ سؤال کردم؟ حضرت فرمود: «تنها ما را قصد کرده و علی اول و افضل ما و بهترین ما بعد از پیامبر(ص) است».
- حاکم حسکانی به سندش از ابوسعید خدری نقل کرده که گفت: «سَأَلْتُ رَسُولَ اللَّهِ(ص) عَنْ قَوْلِ اللَّهِ تَعَالَى: ﴿وَمَنْ عِنْدَهُ عِلْمُ الْكِتَابِ﴾ قَالَ: ذَاكَ أَخِي عَلِيُّ بْنُ أَبِي طَالِبٍ»[۸].
- «از رسول خدا(ص) درباره قول خداوند متعال: ﴿وَمَنْ عِنْدَهُ عِلْمُ الْكِتَابِ﴾، سؤال کردم، حضرت فرمود: «آن، برادرم علی بن ابی طالب(ع) است»[۹].
منابع
پانویس
- ↑ «و کافران می‌گویند: تو فرستاده (خداوند) نیستی؛ بگو: میان من و شما خداوند و کسی که دانش کتاب نزد اوست، گواه بس» سوره رعد، آیه ۴۳.
- ↑ «که این قرآنی ارجمند است * در نوشته‌ای فرو پوشیده * که جز پاکان را به آن دسترس نیست» سوره واقعه، آیه ۷۷-۷۹.
- ↑ «جز این نیست که خداوند می‌خواهد از شما اهل بیت هر پلیدی را بزداید و شما را به شایستگی پاک گرداند» سوره احزاب، آیه ۳۳.
- ↑ «(آنان را) با برهان‌ها (ی روشن) و نوشته‌ها (فرستادیم) و بر تو قرآن را فرو فرستادیم تا برای مردم آنچه را که به سوی آنان فرو فرستاده‌اند روشن گردانی و باشد که بیندیشند» سوره نحل، آیه ۴۴.
- ↑ رضوانی، علی اصغر، دانشنامه علمی کلمات امام حسین ج، ص۲۰۶ ـ ۲۰۸.
- ↑ «و کافران می‌گویند: تو فرستاده (خداوند) نیستی؛ بگو: میان من و شما خداوند و کسی که دانش کتاب نزد اوست، گواه بس» سوره رعد، آیه ۴۳.
- ↑ کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، ج۱، ص۲۲۹، حدیث ۶.
- ↑ حسکانی، شواهد التنزیل لقواعد التفضیل، ج۱، ص۴۰۰، حدیث ۴۲۲.
- ↑ رضوانی، علی اصغر، دانشنامه علمی کلمات امام حسین ج۱، ص ۲۰۸.