ابوعبدالله جدلی در تاریخ اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = ابوعبدالله جدلی | عنوان مدخل = ابوعبدالله جدلی | مداخل مرتبط = ابوعبدالله جدلی در تاریخ اسلامی - ابوعبدالله جدلی در تراجم و رجال | پرسش مرتبط = }} == مقدمه == نام او عبید فرزند عبد، معروف به کنیه‌اش ابو عبدالل...» ایجاد کرد)
برچسب: پیوندهای ابهام‌زدایی
 
بدون خلاصۀ ویرایش
 
خط ۱: خط ۱:
{{مدخل مرتبط
{{مدخل مرتبط| موضوع مرتبط = ابوعبدالله جدلی| عنوان مدخل  = [[ابوعبدالله جدلی]]| مداخل مرتبط = [[ابوعبدالله جدلی در تاریخ اسلامی]] | پرسش مرتبط  = }}
| موضوع مرتبط = ابوعبدالله جدلی
| عنوان مدخل  = [[ابوعبدالله جدلی]]
| مداخل مرتبط = [[ابوعبدالله جدلی در تاریخ اسلامی]] - [[ابوعبدالله جدلی در تراجم و رجال]]
| پرسش مرتبط  =  
}}


== مقدمه ==
== مقدمه ==
نام او عبید [[فرزند]] [[عبد]]، معروف به کنیه‌اش [[ابو عبدالله جَدلی]]<ref>جدلی منسوب به «جدیله» قبیله‌ای از طایفه «قیس عیلان» در کوفه است.</ref> از [[خواص یاران]] و [[اصحاب امیرالمؤمنین]] {{ع}} بود<ref>رجال طوسی، ص۴۷، ش۱۳؛ رجال برقی، ص۴-۵.</ref>.
نام او عبید [[فرزند]] [[عبد]]، معروف به کنیه‌اش [[ابو عبدالله جَدلی]]<ref>جدلی منسوب به «جدیله» قبیله‌ای از طایفه «قیس عیلان» در کوفه است.</ref> از [[خواص یاران]] و [[اصحاب امیرالمؤمنین]] {{ع}} بود<ref>رجال طوسی، ص۴۷، ش۱۳؛ رجال برقی، ص۴-۵.</ref>.
[[شیخ مفید]] نیز او را از بزرگان و [[مقربّان]] [[اصحاب حضرت علی]] {{ع}}، و از [[تابعین]] [[اصحاب پیامبر]] {{صل}} یاد کرده است<ref>ر. ک: الاختصاص، ص۳ و ۷؛ تاریخ طبری، ج۶، ص۷۶-۷۷.</ref>.
[[شیخ مفید]] نیز او را از بزرگان و [[مقربّان]] [[اصحاب حضرت علی]] {{ع}}، و از [[تابعین]] [[اصحاب پیامبر]] {{صل}} یاد کرده است<ref>ر. ک: الاختصاص، ص۳ و ۷؛ تاریخ طبری، ج۶، ص۷۶-۷۷.</ref>.
[[ابوعبدالله]]، همواره [[وفاداری]] خود نسبت به [[خاندان پیامبر]] {{صل}} و خصوصاً [[امیرالمؤمنین]] {{ع}} را به [[ظهور]] رسانده و هیچ گاه در [[مقام]] [[دفاع]] از آن [[حضرت]] و [[خاندان عصمت]] و [[طهارت]] کوتاهی ننمود. و در کنار مختار ثقفی علیه عاملان جنایات [[عاشورا]] [[قیام]] کرد و در سرکوبی [[ستمکاران]] صحنه [[کربلا]] با [[مختار ثقفی]] [[همکاری]] نمود.
[[ابوعبدالله]]، همواره [[وفاداری]] خود نسبت به [[خاندان پیامبر]] {{صل}} و خصوصاً [[امیرالمؤمنین]] {{ع}} را به [[ظهور]] رسانده و هیچ گاه در [[مقام]] [[دفاع]] از آن [[حضرت]] و [[خاندان عصمت]] و [[طهارت]] کوتاهی ننمود. و در کنار مختار ثقفی علیه عاملان جنایات [[عاشورا]] [[قیام]] کرد و در سرکوبی [[ستمکاران]] صحنه [[کربلا]] با [[مختار ثقفی]] [[همکاری]] نمود.


خط ۱۵: خط ۱۲:
== منابع ==
== منابع ==
{{منابع}}
{{منابع}}
* [[پرونده:1379452.jpg|22px]] [[سید اصغر ناظم‌زاده|ناظم‌زاده، سید اصغر]]، [[اصحاب امام علی ج۲ (کتاب)|'''اصحاب امام علی، ج۲''']]
#[[پرونده:1379452.jpg|22px]] [[سید اصغر ناظم‌زاده|ناظم‌زاده، سید اصغر]]، [[اصحاب امام علی ج۲ (کتاب)|'''اصحاب امام علی، ج۲''']]
{{پایان منابع}}
{{پایان منابع}}


== پانویس ==
== پانویس ==
{{پانویس}}
{{پانویس}}

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۲ ژوئیهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۰۸:۴۸

مقدمه

نام او عبید فرزند عبد، معروف به کنیه‌اش ابو عبدالله جَدلی[۱] از خواص یاران و اصحاب امیرالمؤمنین (ع) بود[۲].

شیخ مفید نیز او را از بزرگان و مقربّان اصحاب حضرت علی (ع)، و از تابعین اصحاب پیامبر (ص) یاد کرده است[۳].

ابوعبدالله، همواره وفاداری خود نسبت به خاندان پیامبر (ص) و خصوصاً امیرالمؤمنین (ع) را به ظهور رسانده و هیچ گاه در مقام دفاع از آن حضرت و خاندان عصمت و طهارت کوتاهی ننمود. و در کنار مختار ثقفی علیه عاملان جنایات عاشورا قیام کرد و در سرکوبی ستمکاران صحنه کربلا با مختار ثقفی همکاری نمود.

در تقرب ابو عبدالله به امیرالمؤمنین (ع) همین بس که امام باقر (ع) نقل می‌کند: "روزی أبو عبدالله جدلی بر امیرالمؤمنین (ع) وارد شد، حضرت فرمود: ای ابو عبدالله، آیا از قول خدای -عزوجل- که می‌فرماید: مَنْ جَاءَ بِالْحَسَنَةِ فَلَهُ خَيْرٌ مِنْهَا وَهُمْ مِنْ فَزَعٍ يَوْمَئِذٍ آمِنُونَ * وَمَنْ جَاءَ بِالسَّيِّئَةِ فَكُبَّتْ وُجُوهُهُمْ فِي النَّارِ هَلْ تُجْزَوْنَ إِلَّا مَا كُنْتُمْ تَعْمَلُونَ[۴] خبر ندهم؟ ابو عبدالله گفت: چرا خبر دهید ای امیرمؤمنان، فدایت شوم. حضرت فرمود: حسنه در این آیه شناخت ولایت اهل بیت و حب و دوستی ما اهل بیت است. و مراد از سیئه، انکار ولایت و دشمنی و بغض ما اهل بیت است"[۵].[۶]

منابع

پانویس

  1. جدلی منسوب به «جدیله» قبیله‌ای از طایفه «قیس عیلان» در کوفه است.
  2. رجال طوسی، ص۴۷، ش۱۳؛ رجال برقی، ص۴-۵.
  3. ر. ک: الاختصاص، ص۳ و ۷؛ تاریخ طبری، ج۶، ص۷۶-۷۷.
  4. «آنان که کار نیک آورند (پاداشی) بهتر از آن خواهند داشت و آنان در آن روز از هر بیمی در امانند * و کسانی که کار بد آورند (با) چهره‌هایشان در آتش افکنده می‌شوند؛ آیا جز (برای) آنچه انجام می‌دادید کیفر داده می‌شوید؟» سوره نمل، آیه ۸۹-۹۰.
  5. سفینة البحار، ج۲، عنوان عبد، ص۱۴۳؛ تنقیح المقال، ج۲، ص۲۳۶.
  6. ناظم‌زاده، سید اصغر، اصحاب امام علی، ج۲، ص۹۵۸.