علی منی و انا من علی: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-\n{{امامت}} +{{امامت}}))
 
(۱۰ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{امامت}}
{{مدخل مرتبط
<div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:</div>
| موضوع مرتبط = امام علی
<div style="background-color: rgb(255, 245, 227); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">[[علی منی و انا من علی در حدیث]] - [[علی منی و انا من علی در کلام اسلامی]]</div>
| عنوان مدخل =
<div style="background-color: rgb(206,242, 299); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل '''[[علی منی و انا من علی (پرسش)]]''' قابل دسترسی خواهند بود.</div>
| مداخل مرتبط =  
| پرسش مرتبط  = امام علی (پرسش)
}}


'''علی منی و انا من علی''' [[کلام]] [[پیامبر خاتم|حضرت رسول]]{{صل}} است، یعنی [[امام علی|علی]]{{ع}} از من است و من از علی‌ام<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ غدیر (کتاب)|فرهنگ غدیر]]، ص۴۱۴.</ref>.
'''علی منی و انا من علی''' [[کلام]] [[حضرت رسول]]{{صل}} است، یعنی علی{{ع}} از من است و من از علی‌ام.


== مقدمه ==
این [[حدیث]]، که ارتباط عمیق [[پیامبر]] و [[امیر المؤمنین]] و هم‌روحی و [[همراهی]] و همدلی آن دو و پیوند [[استوار]] [[رسالت]] و [[امامت]] را می‌رساند، بارها در موقعیت‌های مختلف از زبان [[رسول خدا]]{{صل}} شنیده شده است و عبارت دیگری از همان "[[جان]] پیامبر" بودن [[حضرت علی]]{{ع}} است که در [[آیه مباهله]] هم مطرح است. در مأموریتی که [[امام علی]]{{ع}} از سوی پیامبر به [[یمن]] رفته بود، پس از بازگشت، عدّه‌ای از همراهانش از سختگیری او نسبت به [[اموال]] [[بیت‌المال]] که استفاده کرده بودند، نزد پیامبر [[انتقاد]] کردند. حضرت برآشفت و از عیب‌جویی آنان [[خشمگین]] شد و فرمود: {{متن حدیث|من فارق علیّا فقد فارقنی، إنّ علیّا منّی و أنا منه}}<ref>«هرکس از [[امام علی|علی]]{{ع}} جدا شود از من جدا شده است، امام علی|علی{{ع}} از من است و من از اویم» فضائل الخمسه من الصحاح السته ج۱ ص۳۴۱.</ref>، به این تعبیر نیز بیان فرموده که: {{متن حدیث|علیّ منّی و أنا من علیّ}}، {{متن حدیث|انت منّی و أنا منک}}<ref>فضائل الخمسه من الصحاح السته ج۱ ص۳۳۸-۳۳۹.</ref>. این سخن همسویی محبت علی{{ع}} را با محبت رسول خدا می‌رساند و مفهوم دیگری از {{متن حدیث|سلمک سلمی و حربک حربی}} است و حمایت بیدریغ خود را از مواضع [[امیر مؤمنان]] نشان می‌دهد. هردو پشتیبان هم و هردو پدر [[امّت]] و الگوی بشریتند، یکی [[هادی]] است، دیگری منذر. این، افزون بر [[قرابت]] و [[خویشاوندی]] سببی و نسبی است که آن دو را به هم پیوند می‌داد و رسول خدا همواره و همه‌جا از امیر المؤمنین [[ستایش]] و پشتیبانی می‌کرد و او را چون خودش می‌دانست<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ غدیر (کتاب)|فرهنگ غدیر]]، ص۴۱۴.</ref>.


==مقدمه==
== منابع ==
*این [[حدیث]]، که [[ارتباط]] عمیق [[پیامبر]] و [[امام علی|امیر المؤمنین]] و هم‌روحی و [[همراهی]] و [[همدلی]] آن دو و پیوند [[استوار]] [[رسالت]] و [[امامت]] را می‌رساند، بارها در موقعیت‌های مختلف از زبان [[پیامبر خاتم|رسول خدا]]{{صل}} شنیده شده است و عبارت دیگری از همان "[[جان]] [[پیامبر]]" بودن [[امام علی|حضرت علی]]{{ع}} است که در [[آیه مباهله]] هم مطرح است. در مأموریتی که [[امام علی]]{{ع}} از سوی [[پیامبر]] به [[یمن]] رفته بود، پس از بازگشت، عدّه‌ای از همراهانش از سختگیری او نسبت به [[اموال]] [[بیت‌المال]] که استفاده کرده بودند، نزد [[پیامبر]] [[انتقاد]] کردند. [[حضرت]] برآشفت و از عیبجویی آنان [[خشمگین]] شد و فرمود: {{عربی|من فارق علیّا فقد فارقنی، إنّ علیّا منّی و أنا منه}}<ref>«هرکس از [[امام علی|علی]]{{ع}} جدا شود از من جدا شده است، [[امام علی|علی]]{{ع}} از من است و من از اویم» فضائل الخمسه من الصحاح السته ج۱ ص۳۴۱</ref>، به این تعبیر نیز بیان فرموده که: {{عربی|علیّ منّی و أنا من علیّ}}، {{عربی|انت منّی و أنا منک}}<ref>فضائل الخمسه من الصحاح السته ج۱ ص۳۳۸-۳۳۹</ref>. این سخن همسویی [[محبت]] [[امام علی|علی]]{{ع}} را با [[محبت]] [[پیامبر|رسول خدا]] می‌رساند و مفهوم دیگری از {{عربی|سلمک سلمی و حربک حربی}} است و [[حمایت]] بیدریغ خود را از مواضع [[امام علی|امیر مؤمنان]] نشان می‌دهد. هردو [[پشتیبان]] هم و هردو [[پدر]] [[امّت]] و الگوی بشریتند، یکی [[هادی]] است، دیگری [[منذر]]. این، افزون بر [[قرابت]] و [[خویشاوندی]] سببی و نسبی است که آن دو را به هم پیوند می‌داد و [[رسول خدا]] همواره و همه‌جا از [[امام علی|امیر المؤمنین]] [[ستایش]] و [[پشتیبانی]] می‌کرد و او را چون خودش می‌دانست(...)<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ غدیر (کتاب)|فرهنگ غدیر]]، ص۴۱۴.</ref>
{{منابع}}
 
# [[پرونده:1368987.jpg|22px]] [[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ غدیر (کتاب)|'''فرهنگ غدیر''']]
== جستارهای وابسته ==
{{پایان منابع}}
 
==منابع==
* [[پرونده:1368987.jpg|22px]] [[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ غدیر (کتاب)|'''فرهنگ غدیر''']]


== پانویس ==
== پانویس ==
{{پانویس}}
{{پانویس}}


 
[[رده:فضائل امام علی]]
[[رده:علی منی و انا من علی]]
[[رده:احادیث نامدار]]
[[رده:علی منی و انا من علی]]
[[رده:مدخل فرهنگ غدیر]]
[[رده:مدخل فرهنگ غدیر]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۳ اوت ۲۰۲۴، ساعت ۱۱:۴۱

علی منی و انا من علی کلام حضرت رسول(ص) است، یعنی علی(ع) از من است و من از علی‌ام.

مقدمه

این حدیث، که ارتباط عمیق پیامبر و امیر المؤمنین و هم‌روحی و همراهی و همدلی آن دو و پیوند استوار رسالت و امامت را می‌رساند، بارها در موقعیت‌های مختلف از زبان رسول خدا(ص) شنیده شده است و عبارت دیگری از همان "جان پیامبر" بودن حضرت علی(ع) است که در آیه مباهله هم مطرح است. در مأموریتی که امام علی(ع) از سوی پیامبر به یمن رفته بود، پس از بازگشت، عدّه‌ای از همراهانش از سختگیری او نسبت به اموال بیت‌المال که استفاده کرده بودند، نزد پیامبر انتقاد کردند. حضرت برآشفت و از عیب‌جویی آنان خشمگین شد و فرمود: «من فارق علیّا فقد فارقنی، إنّ علیّا منّی و أنا منه»[۱]، به این تعبیر نیز بیان فرموده که: «علیّ منّی و أنا من علیّ»، «انت منّی و أنا منک»[۲]. این سخن همسویی محبت علی(ع) را با محبت رسول خدا می‌رساند و مفهوم دیگری از «سلمک سلمی و حربک حربی» است و حمایت بیدریغ خود را از مواضع امیر مؤمنان نشان می‌دهد. هردو پشتیبان هم و هردو پدر امّت و الگوی بشریتند، یکی هادی است، دیگری منذر. این، افزون بر قرابت و خویشاوندی سببی و نسبی است که آن دو را به هم پیوند می‌داد و رسول خدا همواره و همه‌جا از امیر المؤمنین ستایش و پشتیبانی می‌کرد و او را چون خودش می‌دانست[۳].

منابع

پانویس

  1. «هرکس از علی(ع) جدا شود از من جدا شده است، امام علی|علی(ع) از من است و من از اویم» فضائل الخمسه من الصحاح السته ج۱ ص۳۴۱.
  2. فضائل الخمسه من الصحاح السته ج۱ ص۳۳۸-۳۳۹.
  3. محدثی، جواد، فرهنگ غدیر، ص۴۱۴.