امام زمان در کلام آیت‌الله بهجت (کتاب): تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
جز (جایگزینی متن - 'باقی' به 'باقی') |
||
| خط ۴۲: | خط ۴۲: | ||
[[پرونده:151991.jpg|بندانگشتی|150px|طرح جلد دیگری از این کتاب]] | [[پرونده:151991.jpg|بندانگشتی|150px|طرح جلد دیگری از این کتاب]] | ||
==دربارهٔ کتاب== | ==دربارهٔ کتاب== | ||
در معرفی این کتاب آمده است: «آیا نباید توجه داشته باشیم که ما رئیسی داریم که بر احوال ما ناظر است؟! وای بر حال ما اگر در کارهایمان او را ناظر نبینیم و یا او را در همه جا ناظر ندانیم! [[گناهان]] شخصی که در خلوت انجام می‌گیرد و ربطی به [[امور اجتماعی]] ندارد، استحقاق [[جهنم]] را دارد، {{عربی|"الا بِتَوبةٍ مُناسبَةٍ لِلخال"}}؛ مگر این که بعد از آن، توبه‌ای مناسب حال انجام گیرد" عواقب [[گناهان]] [[اجتماعی]] که موجب تغییرات در [[جامعه]] و اختلال [[نظام]] و انحلال آن، و یا [[تحریم]] [[حلال]] وترک [[واجب]] و یا مصادره [[اموال]] و هتک [[حرمت]] و [[قتل]] [[نفوس]] [[زکیه]] و ریختن [[خون]] [[مسلمانان]] و [[حکم]] به ناحق و... می‌شود، چه گونه خواهد بود؟ با وجود [[اعتقاد]] به داشتن رییسی که {{عربی|"عین الله الناظره"}} است، آیا می‌توانیم از نظر [[الهی]] فرار کنیم و یا خود را [[پنهان]] کنیم؟ و هر کاری را که خواستیم انجام دهیم!؟ چه پاسخی خواهیم داد؟! همه ادوات و ابزار را از خود او می‌گیریم و به نفع [[دشمنان]] به کار می‌گیریم، و آلت دست [[کفار]] و اجانب می‌شویم و به آنان [[کمک]] می‌کنیم؟! چه [[قدر]] سخت است اگر برای ما این امر ملکه نشود که در هر کاری که می‌خواهیم [[اقدام]] کنیم و انجام دهیم، ابتدا، [[رضایت]] و عدم [[رضایت]] او را در نظر بگیریم و [[رضایت]] و [[خشنودی]] او را جلب کنیم! البته [[رضایت]] و [[سخط]] او در هر امری معلوم است و ظاهراً منتهی به واضحات می‌شود و در غیر واضحات و موارد مشکوک، باید [[احتیاط]] کنیم. در همین اواخر، اتفاق افتاده که شخصی در [[تقلید]] و تعیین [[مرجع]] [[شایسته]]، [[شک]] و تردید داشت. در [[خواب]]، چهره شخص مورد نظر را به او معرفی کردند. به [[نجف]] رفت و پس از مدتی جستجو پیدا کرد او را. همچنین برای بعضی اتفاق افتاده که در بقاء بر [[تقلید]] و یا عدول به [[حی]]، تردید داشته‌اند، و از [[قبر]] [[معصوم]] شنیده است که " | در معرفی این کتاب آمده است: «آیا نباید توجه داشته باشیم که ما رئیسی داریم که بر احوال ما ناظر است؟! وای بر حال ما اگر در کارهایمان او را ناظر نبینیم و یا او را در همه جا ناظر ندانیم! [[گناهان]] شخصی که در خلوت انجام می‌گیرد و ربطی به [[امور اجتماعی]] ندارد، استحقاق [[جهنم]] را دارد، {{عربی|"الا بِتَوبةٍ مُناسبَةٍ لِلخال"}}؛ مگر این که بعد از آن، توبه‌ای مناسب حال انجام گیرد" عواقب [[گناهان]] [[اجتماعی]] که موجب تغییرات در [[جامعه]] و اختلال [[نظام]] و انحلال آن، و یا [[تحریم]] [[حلال]] وترک [[واجب]] و یا مصادره [[اموال]] و هتک [[حرمت]] و [[قتل]] [[نفوس]] [[زکیه]] و ریختن [[خون]] [[مسلمانان]] و [[حکم]] به ناحق و... می‌شود، چه گونه خواهد بود؟ با وجود [[اعتقاد]] به داشتن رییسی که {{عربی|"عین الله الناظره"}} است، آیا می‌توانیم از نظر [[الهی]] فرار کنیم و یا خود را [[پنهان]] کنیم؟ و هر کاری را که خواستیم انجام دهیم!؟ چه پاسخی خواهیم داد؟! همه ادوات و ابزار را از خود او می‌گیریم و به نفع [[دشمنان]] به کار می‌گیریم، و آلت دست [[کفار]] و اجانب می‌شویم و به آنان [[کمک]] می‌کنیم؟! چه [[قدر]] سخت است اگر برای ما این امر ملکه نشود که در هر کاری که می‌خواهیم [[اقدام]] کنیم و انجام دهیم، ابتدا، [[رضایت]] و عدم [[رضایت]] او را در نظر بگیریم و [[رضایت]] و [[خشنودی]] او را جلب کنیم! البته [[رضایت]] و [[سخط]] او در هر امری معلوم است و ظاهراً منتهی به واضحات می‌شود و در غیر واضحات و موارد مشکوک، باید [[احتیاط]] کنیم. در همین اواخر، اتفاق افتاده که شخصی در [[تقلید]] و تعیین [[مرجع]] [[شایسته]]، [[شک]] و تردید داشت. در [[خواب]]، چهره شخص مورد نظر را به او معرفی کردند. به [[نجف]] رفت و پس از مدتی جستجو پیدا کرد او را. همچنین برای بعضی اتفاق افتاده که در بقاء بر [[تقلید]] و یا عدول به [[حی]]، تردید داشته‌اند، و از [[قبر]] [[معصوم]] شنیده است که "باقی باش". البته، هر کدام از این نقل‌ها، قابل [[تکذیب]] است، ولی از مجموع این قضایا، معلوم می‌شود که [[امام زمان]] {{ع}} متوجه و مراقب ما است و نمی‌توان گفت، از احوال ما مطلع نیست و ما هر کار و یا هرچه را خواستیم، می‌توانیم آزادانه انجام دهیم»<ref>[https://bookroom.ir/book/2431/%D8%A7%D9%85%D8%A7%D9%85-%D8%B2%D9%85%D8%A7%D9%86-%D8%B9%D9%84%DB%8C%D9%87-%D8%A7%D9%84%D8%B3%D9%84%D8%A7%D9%85-%D8%AF%D8%B1-%DA%A9%D9%84%D8%A7%D9%85-%D8%A2%DB%8C%D8%AA-%D8%A7%D9%84%D9%84%D9%87-%D8%A8%D9%87%D8%AC%D8%AA وبگاه پاتوق کتاب فردا]</ref>. | ||
==فهرست کتاب== | ==فهرست کتاب== | ||
نسخهٔ ۲۳ مهٔ ۲۰۲۰، ساعت ۲۳:۴۴
| امام زمان (ع) | |
|---|---|
 | |
| زبان | فارسی |
| ترجمهٔ کتاب | [[در کلام آیت‌الله بهجت (کتاب)|در کلام آیت‌الله بهجت]] |
| نویسنده | محمد تقی امیدیان |
| موضوع | امامت، مهدویت |
| مذهب | [[شیعه]][[رده:کتاب شیعه]] |
| ناشر | [[:رده:انتشارات * انتشارات بنیاد فرهنگی حضرت مهدی موعود
|
| محل نشر | قم، ایران |
| سال نشر |
|
| شابک | ۹۶۴-۷۴۲۸-۳۰-۸ |
| شماره ملی | م۸۳-۳۱۱۲۴ |
امام زمان (ع) در کلام آیت‌الله بهجت، کتابی است که با زبان فارسی به بررسی شخصیت امام مهدی(ع) در کلام آیت‌الله بهجت می‌پردازد. پدیدآورندهٔ این اثر محمد تقی امیدیان است و انتشارات بنیاد فرهنگی حضرت مهدی موعود و مرکز تخصصی مهدویت انتشار آن را به عهده داشته است.[۱]
دربارهٔ کتاب
در معرفی این کتاب آمده است: «آیا نباید توجه داشته باشیم که ما رئیسی داریم که بر احوال ما ناظر است؟! وای بر حال ما اگر در کارهایمان او را ناظر نبینیم و یا او را در همه جا ناظر ندانیم! گناهان شخصی که در خلوت انجام می‌گیرد و ربطی به امور اجتماعی ندارد، استحقاق جهنم را دارد، "الا بِتَوبةٍ مُناسبَةٍ لِلخال"؛ مگر این که بعد از آن، توبه‌ای مناسب حال انجام گیرد" عواقب گناهان اجتماعی که موجب تغییرات در جامعه و اختلال نظام و انحلال آن، و یا تحریم حلال وترک واجب و یا مصادره اموال و هتک حرمت و قتل نفوس زکیه و ریختن خون مسلمانان و حکم به ناحق و... می‌شود، چه گونه خواهد بود؟ با وجود اعتقاد به داشتن رییسی که "عین الله الناظره" است، آیا می‌توانیم از نظر الهی فرار کنیم و یا خود را پنهان کنیم؟ و هر کاری را که خواستیم انجام دهیم!؟ چه پاسخی خواهیم داد؟! همه ادوات و ابزار را از خود او می‌گیریم و به نفع دشمنان به کار می‌گیریم، و آلت دست کفار و اجانب می‌شویم و به آنان کمک می‌کنیم؟! چه قدر سخت است اگر برای ما این امر ملکه نشود که در هر کاری که می‌خواهیم اقدام کنیم و انجام دهیم، ابتدا، رضایت و عدم رضایت او را در نظر بگیریم و رضایت و خشنودی او را جلب کنیم! البته رضایت و سخط او در هر امری معلوم است و ظاهراً منتهی به واضحات می‌شود و در غیر واضحات و موارد مشکوک، باید احتیاط کنیم. در همین اواخر، اتفاق افتاده که شخصی در تقلید و تعیین مرجع شایسته، شک و تردید داشت. در خواب، چهره شخص مورد نظر را به او معرفی کردند. به نجف رفت و پس از مدتی جستجو پیدا کرد او را. همچنین برای بعضی اتفاق افتاده که در بقاء بر تقلید و یا عدول به حی، تردید داشته‌اند، و از قبر معصوم شنیده است که "باقی باش". البته، هر کدام از این نقل‌ها، قابل تکذیب است، ولی از مجموع این قضایا، معلوم می‌شود که امام زمان (ع) متوجه و مراقب ما است و نمی‌توان گفت، از احوال ما مطلع نیست و ما هر کار و یا هرچه را خواستیم، می‌توانیم آزادانه انجام دهیم»[۲].
فهرست کتاب
- مقدمه ناشر
- پیشگفتار
- فصل اول: معرفت به امام زمان(ع)
- حدیث ثقلین، دلیل زنده بودن امام
- لزوم تمسک به ثقلین
- حدیث ثقلین واضح کننده مسئله غیبت
- رابطه توحید و ولایت
- توحید منشأ پذیرش ولایت
- ولایت ادامه نبوت
- امام، آینه حقیقت‌نما
- اهل بیت(ع)، نور واحد
- ناسپاسی مردم، منشأ غیبت
- کفر باطنی دشمن اهل بیت
- محبت اهل بیت(ع)، اعظم عبادات
- ولایت اهل بیت، شرط صحت عمل
- لزوم قدردانی از نعمت ولایت
- شناخت مقام و منزلت ائمه اطهار(ع)
- ولایت، بالاترین عبادت
- اطاعت، لازمه معرفت
- خضوع در برابر حق
- راه بهره بردن از امام عصر
- تبعیت از امام عصر(ع)، منشأ کمالات
- توسل، راه خشوع
- التزام قلبی و عملی به امامت امام(ع)
- امام عصر(ع)، ناظر بر اعمال
- إشراف امام عصر(ع)
- هدایت مردم، منشأ عنایت امام عصر(ع)
- غفلت از آگاهی امام
- رضایت حضرت
- رضایت حضرت حجت(ع)، ملاک اعمال
- ذلت، نتیجه عمل
- خطر ناآگاهی دینی
- اهل بیت(ع)، راه سعادت
- خسران واقعی
- مقام اهل بیت(ع) در روایات عامه
- اثبات حضرت مهدی(ع) در منابع اهل سنت
- اثبات حضرت مهدی(ع) و پرسش اهل سنت
- فصل دوم: غیبت، انتظار
- سفارش به دعای «اللهم عرفنی نفسک»
- دعای فرج، دوای دردها
- سفارش به دعای فرج
- عمل به یقینیات، پرهیز از مشتبهات
- دعای فرج، وظیفه همگانی
- توبه، شرطی برای درخواست فرج
- افضل بودن عبادت در عصر غیبت
- توسل منشأ نجات از فتنه‌ها
- لزوم احتیاط در فتنه‌ها
- راه نجات از فتنه‌ها
- دوری از ثقلین، نقشه کفار
- لزوم بیداری شیعه و سنی
- دعا برای رفع گرفتاری مسلمانان
- چاره اندیشی برای رفع گرفتاری‌ها
- پرهیز از دولت‌های کفر
- اصلاح نفس، منشأ ظهور
- توبه، دعا و توسل، چاره فتنه‌ها
- مداومت بر دعای «الهی عظم البلاء»
- لزوم اصلاح نفس
- غیبت بی سابقه
- صبر فراوان حضرت
- غفلت از مصائب امام زمان(ع)
- باز بودن راه سعادت
- استمرار فیض امام در عصر غیبت
- لزوم اطاعت محض از امام
- ایمان درست، منشأ ظهور
- هجرت برای حفظ ایمان
- اخلاق ما، سبب غیبت
- ظهور حضرت و مصلحت
- اولوالامر
- فصل سوم: تشرفات
- عنایات امام زمان(ع) در عصر غیبت
- عبادت، بهتر از تشرف
- پیام تشرفات
- لزوم اصلاح رفتارها
- امکان روئیت حضرت در عصر غیبت
- راه دیدار با حضرت
- لزوم تطبیق افعال با شرع
- معرفت و محبت به خدا، منشأ دوستی با امام
- اثر خدمت به امام زمان
- عنایت حضرت به اهل علم
- قدردانی از شهیدین
- قدردانی حضرت از کتاب نهایه شیخ طوسی
- امضاء و خط امام زمان(ع)
- میرزای شیرازی و تحریم تنباکو
- نائب امام زمان(ع)
- نماز جماعت امام، ساده و پرمحتوا
- درک ظهور
- عیادت مریض
- شخصی بودن برخی از فرج‌ها
- فصل چهارم: ظهور
- تثبیت ایمان، مهم‌تر از ظهور!
- دعا برای تثبیت دین
- دشواری دینداری در آخرالزمان
- صبر، منشأ ظفر
- معلوم بودن وقت ظهور برای حضرت
- عجب صبری!
- کشتار قبل از ظهور، نه بعد از آن
- ظهور، مانع خونریزی‌ها
- قساوت قلب، از علایم ظهور
- معلوم بودن یاران حضرت
- دعای مهم
- راه ارتباط با حضرت
- آگاهی امام از اوضاع ما
- موانع ارتباط با حضرت
- منابع