نگاهی به پدیده انتظار و آثار حیات‌بخش آن (مقاله): تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
جز (جایگزینی متن - 'روزی' به 'روزی')
جز (جایگزینی متن - 'سایر' به 'سایر')
خط ۳۳: خط ۳۳:


==چکیده مقاله==
==چکیده مقاله==
نویسنده در چکیده مقاله خود می‌نویسد: «پدیده منجی‌گرایی و فرجام‌اندیشی، [[باور]] [[ظهور]] انسانی والا در پایان هستی و در هم پیچیده‌شدن بساط [[ستم]] و [[پستی]] به شکل‌های مختلف همچون تار و پودی در [[اندیشه‌ها]] و آموزه‌های [[ادیان]] و [[اقوام]] و [[ملل]] مختلف [[جهان]] تنیده شده است. بر این اساس، [[زرتشتیان]] در [[انتظار]] [[سوشیانس]]، [[یهودیان]] در [[انتظار]] ماشیع، مسیحان در [[انتظار]] [[مسیح]] و [[مسلمانان]] چشم به [[راه مهدی]] هستند. در این بین، نگرش [[شیعه]] به پدیده منجی‌گرایی از جهات عدیده دارای ویژگی‌ها و برجستگی‌های مخصوص به خود است. یکی از امتیازات دکترین منجی‌گرایی از نگاه [[شیعه]]، [[اعتقاد]] به [[حضور]] کنونی [[منجی]] میان [[مردم]] از یک‌سو و امکان دسترسی و برقراری ارتباط متقابل و دو سویه با او ـ البته با احراز شرایط لازم ـ از سوی دیگر است. چه، [[زرتشتیان]] [[یهودیان]] و [[سایر]] [[مسلمانان]] اگر چه چشم به راه [[منجی موعود]] دوخته‌اند، با این حال، بر این باوراند که این [[منجی]]، هنوز چشم به [[جهان]] نگشوده و مقدر [[الهی]] چنین است که در فرجام [[تاریخ]]، پا به کره خاکی گذارد. [[مسیحیان]] ـ با توجه به [[اعتقاد]] به حیات کنونی [[عیسی]]{{ع}} ـ با [[شیعیان]] در [[باور]] به بقا و حیات کنونی [[منجی]] هم‌صدا هستند؛ اما از آن جهت که برای [[عیسی]]{{ع}} در دوران [[انتظار]]، نقش چندانی قایل نبوده و راه هرگونه ارتباط دو سویه میان [[مسیحیان]] و [[مسیح]] را مسدود می‌دانند، از دکترین [[شیعه]] در زمینه "منجی‌گرایی" همچنان فاصله دارند. آری؛ [[شیعه]] [[معتقد]] است که [[مهدی]]{{ع}} دوازدهمین [[وصی]] تعیین شده [[پیامبر]]{{صل}} است که در سال ۲۵۵ه‍ متولد شده، با [[شهادت]] [[پدر]] بزرگوارش [[امام حسن عسکری]]{{ع}} از سال ۲۶۰ق تاکنون [[مسؤولیت]] سنگین [[هدایت]] [[علمی]] و [[معنوی]] [[امت اسلامی]] و فیض‌رسانی و [[نور افشانی]] به جهانیان را ـ بسان [[خورشید پشت ابر]] ـ بر عهده داشته و دارد. [[امام عصر]]{{ع}} در تمام دوران گذشته با تمام تلخی‌ها و شیرینی‌های [[امت]]، رخدادهای [[خرد]] و کلان، پیروزی‌ها یا شکست‌های آنان، همراه بوده و بی‌آن‌که بر [[حضور]] [[آشکار]] خود [[اصرار]] ورزد، [[وظایف]] [[الهی]] خود را به انجام رسانده است. این [[حضور]] فعال و پویا همچنان تا روزی که [[فرمان الهی]] مبنی بر [[ظهور]] در رسد و [[امام عصر]]{{ع}} [[اسلام]] را در [[جایگاه]] آخرین و [[کامل‌ترین]] [[دین]] و [[نظام]] [[نامه]] [[زندگی]] در سطح جهانی [[حاکم]] سازد، استمرار خواهد داشت. پیدا است با چنین نگاه و نگرشی به مسأله منجی‌گرایی پدیده [[انتظار]] از نگاه [[شیعه]] دارای مفهوم و ماهیتی خاص بوده و آثار و برکاتی ویژه را به همراه خواهد داشت. ما در این مقاله به دنبال این [[آرمان]]، ماهیت [[انتظار]] و آثار آن از نگاه [[شیعه]] را باز کاوری کرده‌ایم»<ref name=p1></ref>
نویسنده در چکیده مقاله خود می‌نویسد: «پدیده منجی‌گرایی و فرجام‌اندیشی، [[باور]] [[ظهور]] انسانی والا در پایان هستی و در هم پیچیده‌شدن بساط [[ستم]] و [[پستی]] به شکل‌های مختلف همچون تار و پودی در [[اندیشه‌ها]] و آموزه‌های [[ادیان]] و [[اقوام]] و [[ملل]] مختلف [[جهان]] تنیده شده است. بر این اساس، [[زرتشتیان]] در [[انتظار]] [[سوشیانس]]، [[یهودیان]] در [[انتظار]] ماشیع، مسیحان در [[انتظار]] [[مسیح]] و [[مسلمانان]] چشم به [[راه مهدی]] هستند. در این بین، نگرش [[شیعه]] به پدیده منجی‌گرایی از جهات عدیده دارای ویژگی‌ها و برجستگی‌های مخصوص به خود است. یکی از امتیازات دکترین منجی‌گرایی از نگاه [[شیعه]]، [[اعتقاد]] به [[حضور]] کنونی [[منجی]] میان [[مردم]] از یک‌سو و امکان دسترسی و برقراری ارتباط متقابل و دو سویه با او ـ البته با احراز شرایط لازم ـ از سوی دیگر است. چه، [[زرتشتیان]] [[یهودیان]] و سایر [[مسلمانان]] اگر چه چشم به راه [[منجی موعود]] دوخته‌اند، با این حال، بر این باوراند که این [[منجی]]، هنوز چشم به [[جهان]] نگشوده و مقدر [[الهی]] چنین است که در فرجام [[تاریخ]]، پا به کره خاکی گذارد. [[مسیحیان]] ـ با توجه به [[اعتقاد]] به حیات کنونی [[عیسی]]{{ع}} ـ با [[شیعیان]] در [[باور]] به بقا و حیات کنونی [[منجی]] هم‌صدا هستند؛ اما از آن جهت که برای [[عیسی]]{{ع}} در دوران [[انتظار]]، نقش چندانی قایل نبوده و راه هرگونه ارتباط دو سویه میان [[مسیحیان]] و [[مسیح]] را مسدود می‌دانند، از دکترین [[شیعه]] در زمینه "منجی‌گرایی" همچنان فاصله دارند. آری؛ [[شیعه]] [[معتقد]] است که [[مهدی]]{{ع}} دوازدهمین [[وصی]] تعیین شده [[پیامبر]]{{صل}} است که در سال ۲۵۵ه‍ متولد شده، با [[شهادت]] [[پدر]] بزرگوارش [[امام حسن عسکری]]{{ع}} از سال ۲۶۰ق تاکنون [[مسؤولیت]] سنگین [[هدایت]] [[علمی]] و [[معنوی]] [[امت اسلامی]] و فیض‌رسانی و [[نور افشانی]] به جهانیان را ـ بسان [[خورشید پشت ابر]] ـ بر عهده داشته و دارد. [[امام عصر]]{{ع}} در تمام دوران گذشته با تمام تلخی‌ها و شیرینی‌های [[امت]]، رخدادهای [[خرد]] و کلان، پیروزی‌ها یا شکست‌های آنان، همراه بوده و بی‌آن‌که بر [[حضور]] [[آشکار]] خود [[اصرار]] ورزد، [[وظایف]] [[الهی]] خود را به انجام رسانده است. این [[حضور]] فعال و پویا همچنان تا روزی که [[فرمان الهی]] مبنی بر [[ظهور]] در رسد و [[امام عصر]]{{ع}} [[اسلام]] را در [[جایگاه]] آخرین و [[کامل‌ترین]] [[دین]] و [[نظام]] [[نامه]] [[زندگی]] در سطح جهانی [[حاکم]] سازد، استمرار خواهد داشت. پیدا است با چنین نگاه و نگرشی به مسأله منجی‌گرایی پدیده [[انتظار]] از نگاه [[شیعه]] دارای مفهوم و ماهیتی خاص بوده و آثار و برکاتی ویژه را به همراه خواهد داشت. ما در این مقاله به دنبال این [[آرمان]]، ماهیت [[انتظار]] و آثار آن از نگاه [[شیعه]] را باز کاوری کرده‌ایم»<ref name=p1></ref>


== فهرست مقاله ==
== فهرست مقاله ==

نسخهٔ ‏۳۰ ژوئیهٔ ۲۰۲۰، ساعت ۱۴:۱۴

متن این جستار آزمایشی و غیرنهایی است. برای اطلاع از اهداف و چشم انداز این دانشنامه به صفحه آشنایی با دانشنامه مجازی امامت و ولایت مراجعه کنید.
نگاهی به پدیده انتظار و آثار حیات‌بخش آن
زبانفارسی
نویسندگانعلی نصیری
موضوعانتظار
مذهبشیعه
منتشر شده درفصلنامه انتظار موعود
وابسته بهمرکز تخصصی مهدویت حوزه علمیه قم
محل نشرقم، ایران
تاریخ نشربهار ۱۳۸۷
شماره۲۴
ناشر الکترونیکپایگاه تخصصی مجلات نور

نگاهی به پدیده انتظار و آثار حیات‌بخش آن عنوان مقاله‌ای است که با زبان فارسی به بررسی موضوع انتظار و آثار آن می‌پردازد. این مقاله ۲۸ صفحه‌ای به قلم علی نصیری نگاشته شده و در فصلنامه انتظار موعود (شماره ۲۴، بهار ۱۳۸۷) منتشر شده است. این مقاله در کتاب گفتمان مهدویت مقاله‌های گفتمان هشتم ج۱ نیز بازنشر شده است.[۱][۲]

گفتمان مهدویت مقاله‌های گفتمان هشتم ج۱

چکیده مقاله

نویسنده در چکیده مقاله خود می‌نویسد: «پدیده منجی‌گرایی و فرجام‌اندیشی، باور ظهور انسانی والا در پایان هستی و در هم پیچیده‌شدن بساط ستم و پستی به شکل‌های مختلف همچون تار و پودی در اندیشه‌ها و آموزه‌های ادیان و اقوام و ملل مختلف جهان تنیده شده است. بر این اساس، زرتشتیان در انتظار سوشیانس، یهودیان در انتظار ماشیع، مسیحان در انتظار مسیح و مسلمانان چشم به راه مهدی هستند. در این بین، نگرش شیعه به پدیده منجی‌گرایی از جهات عدیده دارای ویژگی‌ها و برجستگی‌های مخصوص به خود است. یکی از امتیازات دکترین منجی‌گرایی از نگاه شیعه، اعتقاد به حضور کنونی منجی میان مردم از یک‌سو و امکان دسترسی و برقراری ارتباط متقابل و دو سویه با او ـ البته با احراز شرایط لازم ـ از سوی دیگر است. چه، زرتشتیان یهودیان و سایر مسلمانان اگر چه چشم به راه منجی موعود دوخته‌اند، با این حال، بر این باوراند که این منجی، هنوز چشم به جهان نگشوده و مقدر الهی چنین است که در فرجام تاریخ، پا به کره خاکی گذارد. مسیحیان ـ با توجه به اعتقاد به حیات کنونی عیسی(ع) ـ با شیعیان در باور به بقا و حیات کنونی منجی هم‌صدا هستند؛ اما از آن جهت که برای عیسی(ع) در دوران انتظار، نقش چندانی قایل نبوده و راه هرگونه ارتباط دو سویه میان مسیحیان و مسیح را مسدود می‌دانند، از دکترین شیعه در زمینه "منجی‌گرایی" همچنان فاصله دارند. آری؛ شیعه معتقد است که مهدی(ع) دوازدهمین وصی تعیین شده پیامبر(ص) است که در سال ۲۵۵ه‍ متولد شده، با شهادت پدر بزرگوارش امام حسن عسکری(ع) از سال ۲۶۰ق تاکنون مسؤولیت سنگین هدایت علمی و معنوی امت اسلامی و فیض‌رسانی و نور افشانی به جهانیان را ـ بسان خورشید پشت ابر ـ بر عهده داشته و دارد. امام عصر(ع) در تمام دوران گذشته با تمام تلخی‌ها و شیرینی‌های امت، رخدادهای خرد و کلان، پیروزی‌ها یا شکست‌های آنان، همراه بوده و بی‌آن‌که بر حضور آشکار خود اصرار ورزد، وظایف الهی خود را به انجام رسانده است. این حضور فعال و پویا همچنان تا روزی که فرمان الهی مبنی بر ظهور در رسد و امام عصر(ع) اسلام را در جایگاه آخرین و کامل‌ترین دین و نظام نامه زندگی در سطح جهانی حاکم سازد، استمرار خواهد داشت. پیدا است با چنین نگاه و نگرشی به مسأله منجی‌گرایی پدیده انتظار از نگاه شیعه دارای مفهوم و ماهیتی خاص بوده و آثار و برکاتی ویژه را به همراه خواهد داشت. ما در این مقاله به دنبال این آرمان، ماهیت انتظار و آثار آن از نگاه شیعه را باز کاوری کرده‌ایم»[۱]

فهرست مقاله

۱. آثار باورشناختی انتظار ظهور منجی
۲. باورمندی به اصل حکمت در آفرینش
۳. باورمندی به خیرمداری هستی

دربارهٔ پدیدآورنده

علی نصیری

حجت الاسلام و المسلمین دکتر علی نصیری (متولد ۱۳۴۴ ش، رشت)، تحصیلات حوزوی خود را نزد اساتیدی همچون حضرات آیات: جواد تبریزی، محمد هادی معرفت و جعفر سبحانی پیگیری کرد. وی رشته علوم قرآن و حدیث را در مقطع دکتری دانشگاه تهران به اتمام رساند. عضویت هیئت رییسه مرکز تحقیقات قرآن کریم المهدى، عضو شورای تحریریه فصلنامه کتاب نقد، عضو شورای علمی دانشنامه قرآن‌شناسی، گروه قرآن‌پژوهی پژوهشگاه فرهنگ و انديشه اسلامی از جمله فعالیت‌های وی است. او علاوه بر تدریس دروس حوزوی و دانشگاهی تا کنون چندین جلد کتاب و مقاله به رشته تحریر درآورده است. «قرآن‌شناسی»، «امام حسین پیشوای روشنایی»، «وفاق اجتماعی در سخن و سیره معصومان (ع)»، «آثار باستانی»، «سیره سیاسی امام علی (ع)»، «نگاهی به پدیده انتظار و آثار حیات‌بخش آن»، «ماهیت و مراتب وحی از نگاه صدرالمتألهین»، «تبیین و ارزیابی آیات صراط مستقیم در قرآن»، «استواران در علم و تأویل قرآن»، «انتظار موعود»، «امت»، «دلایل حیات امام عصر»، «اهل کتاب»، «فاطمه از نگاه امامان»، «فاطمه از نگاه صحابه و تابعان» و «علی از منظر نهج‌البلاغه» برخی از این آثار است.[۳]

پانویس

دریافت متن