شد در فقه سیاسی: تفاوت میان نسخه‌ها

نسخهٔ ‏۲۱ آوریل ۲۰۲۱، ساعت ۲۳:۴۲

اين مدخل از زیرشاخه‌های بحث شد است. "شد" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:

در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل شد (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.

استوار ساختن، سخت کردن^[۱]، استحکام و تقویت ‌کردن^[۲]. اصل آن "شدَّ" به معنای قوّت و قدرت در چیزی^[۳] در مقابل رخوت و سستی^[۴].

﴿وَشَدَدْنَا مُلْكَهُ وَآتَيْنَاهُ الْحِكْمَةَ وَفَصْلَ الْخِطَابِ﴾^[۵].

از مواردی که خداوند در اقتدار بخشی و استحکام فرمانروایی انبیای خود روی زمین و به‌طور مستقیم دخالت نموده، حکومت حضرت سلیمان و داود(ع) است. در مورد انبیای دیگر نیز نصرت الهی شامل حال آنان بوده است؛ مانند نصرت حضرت محمد(ص) در موارد بسیاری از جمله یاری رساندن ملائک در جنگ بدر و حنین یا نصرت حضرت موسی(ع) در مقابل لشکر فرعون؛ امّا در مورد حضرت داود و سلیمان(ع) بسیاری از امور طبیعی در اختیار آنان قرار گرفت و پایه‌های اقتدار حاکمیت آنان به اراده الهی مستحکم و استوار گشت.^[۶]

با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:

↑ بهاءالدین خرمشاهی، قرآن کریم، ترجمه، توضیحات و واژه‌نامه، ص۷۶۶.
↑ ابن‌منظور، لسان العرب، ج۳، ص۲۳۲.
↑ ابن‌فارس، معجم مقاییس اللغة، ج۳، ص۱۷۹.
↑ ابن‌منظور، لسان العرب، ج۳، ص۲۳۲؛ حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن، ج۶، ص۲۷.
↑ «و فرمانروایی او را استوار کردیم و به او فرزانگی و گفتار پایانبخش (در داوری) دادیم» سوره ص، آیه ۲۰.
↑ نظرزاده، عبدالله، فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم، ص: ۳۶۰-۳۶۱.

@@ خط ۱: / خط ۱: @@
-{{ویرایش غیرنهایی}}
 {{امامت}}
 <div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">