آیه در معارف و سیره سجادی

اين مدخل از زیرشاخه‌های بحث آیه است. "آیه" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:

آیه در قرآن - آیه در حدیث - آیه در کلام اسلامی - آیه در معارف دعا و زیارات - آیه در معارف و سیره سجادی - آیه در معارف و سیره رضوی

در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل آیه (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.

مقدمه

آیه، به معنای علامت، نشانه، عبرت، دلیل و معجزه است. آیه در اصل و ریشه خود (أَوَیَ) به معنای توجه و قصد کردن است. معنای اصلی و حقیقی آیه را می‌توان همان نشانه و وسیله دانست. یکی از اصلی‌ترین و شایع‌ترین راه‌ها برای ادراک حقیقت و دست‌یابی به مقصود مواجهه با نشانه‌هاست. آیه در متون دینی، بیشتر به حقایقی اشاره دارد که ما را به خدای متعال متذکر می‌کند. آیات خدای متعال مخلوقات او هستند: ﴿إِنَّ فِي خَلْقِ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَاخْتِلَافِ اللَّيْلِ وَالنَّهَارِ لَآيَاتٍ لِأُولِي الْأَلْبَابِ﴾.

امام سجاد(ع)، در موارد متعدد به نمونه‌هایی از مخلوقات و آیات الهی اشاره کرده است؛ از جمله آسمان و زمین؛ شب و روز، ماه، گیاهان و میوه‌ها، ابر و باران و رعد و برق؛ برف و تگرگ. آن حضرت هنگام دیدن ماه نو (هلال) چنین می‌گوید: «أَيُّهَا الْخَلْقُ‏ الْمُطِيعُ... وَ جَعَلَكَ آيَةً مِنْ آيَاتِ مُلْكِهِ، وَ عَلَامَةً مِنْ عَلَامَاتِ سُلْطَانِهِ»؛ «ای آفریده فرمانبردار، ای گردشگر سریع، ای رفت‌و‌آمد کننده در جایگاه‌های مقدر شده، ای متصرف در فلک و مدار تدبیر، ایمان آوردم به آن خداوندی که تاریکی‌ها را به فروغ تو روشن ساخت و سایه‌های مبهم را به پرتو تو پدیدار کرد و تو را آیتی از آیات عرصه فرمانروایی و نشانی از نشانه‌های قدرت خویش گردانید».

باید توجه داشت که خدای متعال از شدت ظهور، نیازی به دلالت و نشانه ندارد اما انسان از شدت غفلت نیاز به آیه و مذکّر دارد. امام سجاد(ع) خدا را صاحب آیات روشن و آشکار می‌داند و اوست که آفریننده آسمان‌ها و مخلوقات است: منزّهی تو ای خداوند، آثار قدرتت آشکار است. آفریننده آسمان‌هایی و خالق جان‌هایی.

از دیگر آیات و نشانه‌های بزرگ الهی قرآن است. قرآن مجید دارای سوره‌های متعدد است و هر سوره خود از قسمت‌های مختلفی که هر یک آیه نامیده می‌شود تشکیل شده است. بنابر آیه هفتم از سوره آل عمران آیات قرآن به دو دسته محکم و متشابه تقسیم می‌شود. آیات محکم آیاتی هستند که معنای آنها برای ما روشن است و می‌توان به آنها عمل کرد. اما آیات متشابه، آن دسته از آیاتی هستند که معنای آنها برای ما روشن نیست و نمی‌توان آن را ملاک عمل قرار داد. امام(ع) در مورد وظیفه ما در قبال این دو دسته از آیات می‌فرماید: «ای خداوند،... ما را از کسانی قرار ده که... با اعتقاد به تسلیم در برابر آیات محکماتش، تو را عبادت می‌کنند و در برابر متشابهات و دلایل واضحاتش از سر تسلیم اقرار می‌نمایند». و نیز از خداوند می‌طلبد که به هنگام تلاوت آیات قرآن بیمناک (از عظمت کلام الهی) باشیم...

جستارهای وابسته

منابع

1. پارچه‌باف دولتی، محمد، مقاله «آیات»، دانشنامه صحیفه سجادیه

پانویس