حجاج بن مسروق جعفی: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">\n: +))
خط ۱: خط ۱:


{{امامت}}
{{امامت}}
<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">
<div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:</div>
: <div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:</div>
<div style="background-color: rgb(255, 245, 227); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">[[حجاج بن مسروق جعفی در تاریخ اسلامی]] - [[حجاج بن مسروق جعفی در تراجم و رجال]]</div>
<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">
: <div style="background-color: rgb(255, 245, 227); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">[[حجاج بن مسروق جعفی در تاریخ اسلامی]] - [[حجاج بن مسروق جعفی در تراجم و رجال]]</div>
<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">
<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">



نسخهٔ ‏۱۰ نوامبر ۲۰۲۱، ساعت ۲۲:۴۴


این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:

حجاج بن مسروق جعفی از شهدای گرانقدر عاشورا و مؤذّن سید الشهدا(ع)[۱].

مقدمه

وی اهل کوفه و از یاران امیرالمؤمنین(ع) بود. وقتی خبر هجرت امام حسین(ع) را از مدینه به مکّه شنید، خود را به آن حضرت رساند و همراه امام از آنجا به کربلا آمد. همواره ملازم سید الشهدا بود و در پنج وقت نماز، اذان می‌‌گفت. در مسیر راه، وقتی که امام حسین(ع) به منزلگاه "قصر بنی مقاتل" رسید و در آنجا خیمه گاه عبید الله بن حر جعفی را دید، حجاج بن مسروق را در پی او فرستاد تا او را به پیوستن به امام فراخواند[۲]. (گرچه توفیق حسینی شدن نیافت). هنگامی که کاروان حسین(ع) با سپاه حرّ بر خورد کردند، او به امر امام، اذان ظهر گفت. در برخی کتب از او با عنوان "مؤذّن حسین" یاد کرده‌اند[۳]. روز عاشورا به میدان رفت و جنگید و غرق خون نزد امام برگشت. پس از گفتگویی با سید الشهدا، بار دیگر به میدان رفت و شهید شد[۴].

وی، همان کسی است که در جریان برخورد سپاه حر بن یزید با امام(ع)، به دستور امام(ع)، اذان ظهر را گفت و منابع، او را به عنوان مؤذّن حسین(ع) معرّفی کرده‌اند. وی، روز عاشورا، به صف دشمن حمله کرد تا به لقاء اللّه پیوست.[۵]

جستارهای وابسته

منابع

پانویس

  1. بحار الأنوار، ج ۴۵، ص ۲۵.
  2. عنصر شجاعت، ج ۱، ص ۸۰.
  3. انصار الحسین، ص ۶۸.
  4. محدثی، جواد، فرهنگ عاشورا، ص ۱۵۱.
  5. محمدی ری‌شهری، محمد، گزیده دانشنامه امام حسین ص ۵۴۲.