رافع بن عمیره: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">\n: +)) |
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-\n{{امامت}} +{{امامت}})) |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{امامت}} | {{امامت}} | ||
<div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:</div> | <div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:</div> | ||
نسخهٔ ۲۵ نوامبر ۲۰۲۱، ساعت ۱۸:۴۶
مقدمه
رافع بن عمیره یا ابن ابی رافع اهل قبیله طی بود. او همان رافع بن عمرو است که به او رافع بن أبی رافع طائی نیز گفته می‌شد[۱]. وی ساکن کوفه بوده [۲] و به دلیل اهتمامش به کارهای خیر، به او، "رافع الخیر" می‌گفتند. او همراه عمرو عاص در جنگ ذات السلاسل شرکت کرد و پس از جنگ به سرزمین قوم خود برگشت. رافع در سال‌های پایانی زندگی خویش کارگزار قوم خود بود و طارق بن شهاب از او روایت نقل کرده است[۳].
رافع می‌گوید: "من قبل از اینکه مسلمان شوم، مسیحی بودم و نامم سرجس بود. کار من هم راهنمایی کردن مردم و نشان دادن راه‌های بیابانی به آنها بود تا در مسافرت‌ها راه را گم نکنند. البته در ایام جاهلیت این کار را برای خدا انجام نمی‌دادم! بلکه واقعیت این بود که من یک دزد بودم و کاروان‌ها را به بیابان‌های رملی هدایت می‌کردم تا در آنجا زمین‌گیر شوند و بعد آنها را غارت می‌کردم. در این مدت هرگز کسی بر من چیره نشد؛ چون من در پوسته تخم شتر مرغ‌ها در زیر رمل‌ها آب پنهان می‌کردم و خود را از تشنگی نجات می‌دادم"[۴].[۵]
رافع در جنگ سلاسل
رافع؛ راهنمای راه شام
کارهای خیر رافع
سرانجام رافع
منابع
پانویس
- ↑ الاستیعاب، ابن عبد البر، ج۲، ص۴۸۲.
- ↑ تاریخ مدینة دمشق، ابن عساکر، ج۱۸، ص۱۲.
- ↑ الطبقات الکبری، ابن سعد (ترجمه: مهدوی دامغانی)، ج۶، ص۵۱۵.
- ↑ السیرة النبویه، ابن هشام، ج۲، ص۶۲۴.
- ↑ کاظمی، محمد ایوب، مقاله «رافع بن عمیره»، دایرة المعارف صحابه پیامبر اعظم، ج۵، ص:۹۵.