ساحت در فقه سیاسی

اين مدخل از زیرشاخه‌های بحث ساحت است. "ساحت" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:

ساحت در قرآن - ساحت در حدیث - ساحت در فقه سیاسی

در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل ساحت (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.

مقدمه

حیاط خانه، مکان وسیع، فضای وسیع مقابل خانه که به آن متصل است، قلمرو و محدوده منزل، سرا.

﴿فَإِذَا نَزَلَ بِسَاحَتِهِمْ فَسَاءَ صَبَاحُ الْمُنْذَرِينَ﴾

این آیه شریفه فرود عذاب را در قلمرو شخصی یا خانه افرادی که مشمول عذاب هستند، اثبات می‌کند و به این نکته اشعار دارد که زمان فرا رسیدن عذاب الهی هیچ کس در هیچ ساحتی، در قلمرو شخصی و در داخل خانه و سرای خود ایمنی نخواهد داشت.

معمولاً ساحت در عربی با قوم استفاده می‌شود و "ساحتِ قوم" یعنی قلمرو سرزمینی که محترم است و کسی حق تجاوز و تعدی به آن را ندارد. در آیه ﴿فَإِذَا نَزَلَ بِسَاحَتِهِمْ فَسَاءَ صَبَاحُ الْمُنْذَرِينَ﴾، ساحت به افراد نسبت داده شده و قلمرو شخصی افراد را بیان می‌کند که به‌رغم محدوده شخصی و احترام آن، از عذاب الهی ایمن نخواهد بود.

در قرآن کریم ساحت افراد و قلمرو شخصی، همچون حوزه خصوصی مورد احترام و تأکید بوده و آیات چندی درباره اجازه خواستن برای ورود به منزل افراد وارد شده است: ﴿لَا تَدْخُلُوا بُيُوتَ النَّبِيِّ إِلَّا أَنْ يُؤْذَنَ لَكُمْ﴾ و ﴿فَإِنْ لَمْ تَجِدُوا فِيهَا أَحَدًا فَلَا تَدْخُلُوهَا حَتَّى يُؤْذَنَ لَكُمْ﴾.

منابع

• نظرزاده، عبدالله، فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم