انس بن اوس اوسی انصاری: تفاوت میان نسخه‌ها
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{امامت}} : <div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">این مدخل...» ایجاد کرد) |
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-==منابع== +== منابع ==)) |
||
| خط ۸: | خط ۸: | ||
== جستارهای وابسته == | == جستارهای وابسته == | ||
==منابع== | == منابع == | ||
{{منابع}} | {{منابع}} | ||
# [[پرونده:2.jpg|22px]] [[حسین مرادی‌نسب|مرادی‌نسب، حسین]]، [[دانشنامه سیره نبوی ج۲ (کتاب)|'''مقاله «انس بن اوس اوسی انصاری»، دانشنامه سیره نبوی ج۲''']] | # [[پرونده:2.jpg|22px]] [[حسین مرادی‌نسب|مرادی‌نسب، حسین]]، [[دانشنامه سیره نبوی ج۲ (کتاب)|'''مقاله «انس بن اوس اوسی انصاری»، دانشنامه سیره نبوی ج۲''']] | ||
نسخهٔ ۱۷ دسامبر ۲۰۲۱، ساعت ۱۹:۰۶
- این مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
مقدمه
وی فرزنداوس بن عتیک، از تیره بنوزعوراء بن جشم، برادر عبدالاشهل بن جشم از قبیله اوس است، ولی واقدی[۱] او را از تیره بنوعبدالأشهل دانسته و طبرانی[۲] نام پدرش را معاذ بن اوس آورده است. ابن حزم[۳] در میان فرزندان اوس؛ (اوس، مالک، عمیر، حارث و ایاس) از انس یاد نکرده، در حالی که ابن اثیر[۴] چنین کرده است. فرد دیگری به همین نام (انس بن اوس) وجود دارد[۵] که منشأ خلط شده است؛ زیرا براساس گفته ابن اثیر، زعوراء نامی برای دو نفر است. یکی از آن دو، فرزند عبدالاشهل بن جشم است و دیگری زعوراء بن جشم برادر عبدالأشهل. نسب انس بن اوس که به زعوراء برادر عبدالأشهل می‌رسد، اوسی است، و انس بن اوس اشهلی را که نسب به زعوراء بن عبدالاشهل می‌برد، اشهلی می‌نامند[۶]. این در حالی است که ابن حزم[۷] برای عبدالاشهل فرزندی به نام زعوراء نام نبرده است. وی در جنگ احد[۸] یا خندق[۹] به دست خالد بن ولید به شهادت رسید[۱۰].[۱۱]
جستارهای وابسته
منابع
پانویس
- ↑ واقدی، ج۹، ص۴۹۵.
- ↑ طبرانی، ج۱، ص۲۶۵.
- ↑ ابن حزم، ص۳۴۰.
- ↑ ابن اثیر، ج۱، ص۲۸۷.
- ↑ ابونعیم، ج۱، ص۲۴۲؛ ابن قانع، ج۲، ص۲۲۲؛ ابن اثیر، ج۱، ص۲۸۷؛ ابن حجر، ج۱، ص۲۷۰.
- ↑ ابن اثیر، ج۱، ص۲۸۸.
- ↑ ابن حزم، ص۳۳۹.
- ↑ ابونعیم، ج۱، ص۲۴۱.
- ↑ ابن هشام، ج۳، ص۲۶۴؛ ابن سعد، ج۲، ص۵۳؛ واقدی، ج۲، ص۴۹۵.
- ↑ ابن هشام، ج۳، ص۲۶۴؛ واقدی، ج۲، ص۴۹۵؛ ابن سعد، ج۲، ص۵۳؛ صفدی، ج۹، ص۴۱۹.
- ↑ مرادی‌نسب، حسین، مقاله «انس بن اوس اوسی انصاری»، دانشنامه سیره نبوی ج۲، ص:۱۳۳.