اسب تاختن بر بدن امام حسین: تفاوت میان نسخه‌ها

نسخهٔ کنونی تا ‏۸ ژوئیهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۷:۵۵

مقدمه

از جنایت‌های فجیع سپاه کوفه، اسب تاختن بر جسد مطهر سید الشهدا(ع) پس از شهادت آن حضرت بود. ابن زیاد در پی تحریک شمر، در پاسخ نامه عمر سعد از جبهه کربلا که نامه‌ای مسالمت‌آمیز بود، نامه‌ای تند به عمر سعد نوشت که تو را برای مماشات و سازش و... نفرستاده‌ایم اگر حسین و یارانش تسلیم شدند، پیش من بفرست وگرنه برآنان بتاز تا آنها را کشته و مثله کنی که شایسته آنند. اگر حسین کشته شد، بر پیکرش (بر سینه و پشتش) اسب بتاز... اگر اجرای فرمان کردی پاداش مطیعان را خواهی یافت و گرنه، کناره‌بگیر و سپاه را به شمر واگذار. شمر نامه را به کربلا آورد و تسلیم عمر سعد کرد^[۱] صر عاشورا، پس از شهادت سید الشهدا و غارت خیمه‌ها، عمر سعد گفت: داوطلب اسب تاختن بر پیکر حسین بن علی کیست؟ ده نفر داوطلب شدند و با سم اسب‌ها بر سینه و پشت امام تاختند. پیکر امام زیر سم اسب‌ها له شد. این ده نفر خبیث عبارت بودند از: اسحاق بن حویه، اخنس بن مرثد، حکیم بن طفیل، عمرو بن صبیح، رجاء بن منقذ، سالم بن خیثمه، واحظ بن ناعم، صالح بن وهب، هانی بن ثبیت و اسید بن مالک. سپس در کوفه، اینان نزد ابن زیاد آمدند و یکی از آنان (اسید) در بیان این جنایت چنین سرود: نحن رضضنا الصدر بعد الظهر بکل یعسوب شدید الاسر و جایزه گرفتند. ابو عمرو زاهد می‌گوید: به این ده نفر نگاه کردیم، همه زنا زاده بودند. مختار وقتی قیام کرد همه آنان را گرفت و دست و پایشان را به زنجیر بست و بر پشت آنان اسب تازاند تا مردند^[۲]^[۳]

منابع

محدثی، جواد، فرهنگ عاشورا

پانویس

↑ کامل ابن اثیر، ج ۲، ص۵۵۸.
↑ بحار الانوار، ج ۴۵، ص۵۹.
↑ ر.ک: محدثی، جواد، فرهنگ عاشورا، ص۵۰.

[1] کامل ابن اثیر، ج ۲، ص۵۵۸.

[2] بحار الانوار، ج ۴۵، ص۵۹.

[3] ر.ک: محدثی، جواد، فرهنگ عاشورا، ص۵۰.

[۱]

[۲]

[۳]

@@ خط ۱: / خط ۱: @@
-{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل  = | مداخل مرتبط = [[اسب تاختن بر بدن امام حسین در حدیث]] - [[اسب تاختن بر بدن امام حسین در تاریخ اسلامی]] - [[اسب تاختن بر بدن امام حسین در معارف و سیره حسینی]]| پرسش مرتبط  = }}
+{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = امام حسین | عنوان مدخل  = | مداخل مرتبط = [[اسب تاختن بر بدن امام حسین در تاریخ اسلامی]] - [[اسب تاختن بر بدن امام حسین در معارف و سیره حسینی]]| پرسش مرتبط  = }}
-==مقدمه==
+== مقدمه ==
-از جنایت‌های فجیع [[سپاه کوفه]]، اسب تاختن بر [[جسد مطهر سید الشهدا]]{{ع}} پس از [[شهادت]] آن [[حضرت]] بود. [[ابن زیاد]] در پی تحریک [[شمر]]، در پاسخ [[نامه]] [[عمر سعد]] از [[جبهه]] [[کربلا]] که نامه‌ای [[مسالمت]] آمیز بود، نامه‌ای تند به [[عمر سعد]] نوشت که تو را برای مماشات و [[سازش]] و... نفرستاده‌ایم اگر [[حسین]] و یارانش [[تسلیم]] شدند، پیش من بفرست وگرنه برآنان بتاز تا آنها را کشته و مثله کنی که [[شایسته]] آنند. اگر [[امام حسین|حسین]] کشته شد، بر پیکرش (بر سینه و پشتش) اسب بتاز... اگر اجرای [[فرمان]] کردی [[پاداش]] مطیعان را خواهی یافت و گرنه، کناره‌بگیر و [[سپاه]] را به [[شمر]] واگذار. [[شمر]] [[نامه]] را به [[کربلا]] آورد و [[تسلیم]] [[عمر سعد]] کرد<ref>کامل ابن اثیر، ج ۲، ص ۵۵۸</ref> صر [[عاشورا]]، پس از [[شهادت]] [[امام حسین|سید الشهدا]] و [[غارت]] خیمه‌ها، [[عمر سعد]] گفت: داوطلب اسب تاختن بر پیکر [[امام حسین|حسین بن علی]] کیست؟ ده نفر داوطلب شدند و با سم اسب‌ها بر سینه و پشت [[امام]] تاختند. پیکر [[امام]] زیر سم اسب‌ها له شد. این ده نفر خبیث عبارت بودند از: [[اسحاق بن حویه]]، [[اخنس بن مرثد]]، [[حکیم بن طفیل]]، [[عمرو بن صبیح]]، [[رجاء بن منقذ]]، [[سالم بن خیثمه]]، [[واحظ بن ناعم]]، [[صالح بن وهب]]، [[هانی بن ثبیت]] و [[اسید بن مالک]]. سپس در [[کوفه]]، اینان نزد [[ابن زیاد]] آمدند و یکی از آنان (اسید)در بیان این جنایت چنین سرود: {{عربی|نحن رضضنا الصدر بعد الظهر بکل یعسوب شدید الاسر}} و جایزه گرفتند.ابو عمرو [[زاهد]] می‌گوید: به این ده نفر نگاه کردیم، همه [[زنا]] زاده بودند. مختار وقتی [[قیام]] کرد همه آنان را گرفت و دست و پایشان را به زنجیر بست و بر پشت آنان اسب تازاند تا مردند<ref>بحار الانوار،ج ۴۵، ص ۵۹</ref><ref>ر. ک. [[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ عاشورا (کتاب)|فرهنگ عاشورا]]، ص۵۰.</ref>.
+از جنایت‌های فجیع سپاه [[کوفه]]، [[اسب تاختن بر جسد مطهر سید الشهدا]]{{ع}} پس از [[شهادت]] آن حضرت بود. [[ابن زیاد]] در پی تحریک [[شمر]]، در پاسخ [[نامه]] [[عمر سعد]] از جبهه [[کربلا]] که نامه‌ای مسالمت‌آمیز بود، نامه‌ای تند به عمر سعد نوشت که تو را برای مماشات و [[سازش]] و... نفرستاده‌ایم اگر حسین و یارانش [[تسلیم]] شدند، پیش من بفرست وگرنه برآنان بتاز تا آنها را کشته و مثله کنی که شایسته آنند. اگر حسین کشته شد، بر پیکرش (بر سینه و پشتش) اسب بتاز... اگر [[اجرای فرمان]] کردی [[پاداش]] مطیعان را خواهی یافت و گرنه، کناره‌بگیر و [[سپاه]] را به شمر واگذار. [[شمر]] نامه را به کربلا آورد و تسلیم عمر سعد کرد<ref>کامل ابن اثیر، ج ۲، ص۵۵۸.</ref> صر [[عاشورا]]، پس از شهادت [[سید الشهدا]] و [[غارت خیمه‌ها]]، عمر سعد گفت: داوطلب اسب تاختن بر پیکر [[حسین بن علی]] کیست؟ ده نفر داوطلب شدند و با سم اسب‌ها بر سینه و پشت [[امام]] تاختند. پیکر امام زیر سم اسب‌ها له شد. این ده نفر [[خبیث]] عبارت بودند از: [[اسحاق بن حویه]]، [[اخنس]] بن مرثد، [[حکیم بن طفیل]]، [[عمرو بن صبیح]]، رجاء بن منقذ، سالم بن خیثمه، واحظ بن ناعم، [[صالح بن وهب]]، هانی بن ثبیت و [[اسید بن مالک]]. سپس در [[کوفه]]، اینان نزد ابن زیاد آمدند و یکی از آنان (اسید) در بیان این جنایت چنین سرود: {{عربی|نحن رضضنا الصدر بعد الظهر بکل یعسوب شدید الاسر}} و جایزه گرفتند. ابو عمرو [[زاهد]] می‌گوید: به این ده نفر نگاه کردیم، همه [[زنا]] زاده بودند. مختار وقتی [[قیام]] کرد همه آنان را گرفت و دست و پایشان را به زنجیر بست و بر پشت آنان اسب تازاند تا مردند<ref>بحار الانوار، ج ۴۵، ص۵۹.</ref><ref>ر.ک: [[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ عاشورا (کتاب)|فرهنگ عاشورا]]، ص۵۰.</ref>
 == منابع ==
@@ خط ۱۲: / خط ۱۲: @@
 {{پانویس}}
-[[رده:اسب تاختن بر بدن امام حسین]]
+[[رده:جنایت های سپاه عمر سعد در واقعه کربلا]]
 [[رده:مدخل فرهنگ عاشورا]]