توریه: تفاوت میان نسخه‌ها
HeydariBot (بحث | مشارکتها) جز (وظیفهٔ شمارهٔ ۵) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{مدخل مرتبط | {{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = [[توریه در قرآن]] - [[توریه در فقه سیاسی]] - [[توریه در معارف و سیره امام جواد]] | پرسش مرتبط = }} | ||
| موضوع مرتبط = | == مقدمه == | ||
| عنوان مدخل = | توریه، بر وزن "توصیه" آن است که گوینده، مفهومی غیر از آنچه که شنونده، از ظاهر کلامش برداشت می‌کند، [[اراده]] کند و اغلب، در جایی است که الفاظ از نظر لغوی و عرفی قابلیت دو معنا را داشته باشد<ref>مکاسب، ج۲، ص۱۷.</ref>. از همین رو، با [[دروغ]] متفاوت است<ref>مکاسب، ج۲، ص۱۷؛ المکاسب المحرّمه، ج۲، ص۳۹.</ref>؛ به عنوان مثال: [[حضرت ابراهیم]] {{ع}} برای بیرون نرفتن از [[شهر]] و [[شکستن بت‌ها]]، تمارض و اظهار [[بیماری]] کرد که در واقع، منظور وی از [[بیماری]]، [[بیماری]] [[روحی]] بوده و [[شکستن بت‌ها]] را از [[بت]] بزرگ دانسته است<ref> الاحتجاج، ص۱۹۴؛ مکاسب، ج۲، ص۱۹؛ وسایل الشیعه، ج۸، ص۵۷۹، کتاب الحج، باب ۱۴۱ من ابواب احکام العشرة؛ الوافی، ج۳، ص۱۵۸.</ref>، و نیز "[[حجاج]]" - [[خلیفه عباسی]] - نظر "[[سعید بن جبیر]]" را دربارۀ خویش جویا شد. او گفت: "به عقیدۀ من تو [[عادل]] هستی"<ref>تفسیرنمونه، ج۱۹، ص۹۶-۹۵.</ref> (مرادش از [[عادل]]، عدول‌کننده از [[حق]] بود). گاهی از توریه، به "معاریض" تعبیر می‌گردد<ref>تفسیر نمونه، ج۱۹، ص۹۶-۹۵.</ref>.<ref>[[اباصلت فروتن|فروتن، اباصلت]]، [[علی اصغر مرادی|مرادی، علی اصغر]]، [[واژه‌نامه فقه سیاسی (کتاب)|واژه‌نامه فقه سیاسی]]، ص ۶۸.</ref> | ||
| مداخل مرتبط = [[توریه در قرآن | |||
| پرسش مرتبط = | |||
}} | |||
==مقدمه== | |||
توریه، بر وزن "توصیه" آن است که گوینده، مفهومی غیر از آنچه که شنونده، از ظاهر کلامش برداشت می‌کند، [[اراده]] کند و اغلب، در جایی است که الفاظ از نظر لغوی و عرفی قابلیت دو معنا را داشته باشد<ref>مکاسب، ج۲، ص۱۷.</ref>. از همین رو، با [[دروغ]] متفاوت است<ref>مکاسب، ج۲، ص۱۷؛ المکاسب المحرّمه، ج۲، ص۳۹.</ref>؛ به عنوان مثال: [[حضرت ابراهیم]]{{ع}} برای بیرون نرفتن از [[شهر]] و [[شکستن بت‌ها]]، تمارض و اظهار [[بیماری]] کرد که در واقع، منظور وی از [[بیماری]]، [[بیماری]] [[روحی]] بوده و [[شکستن بت‌ها]] را از [[بت]] بزرگ دانسته است<ref>الاحتجاج، ص۱۹۴؛ مکاسب، ج۲، ص۱۹؛ وسایل الشیعه، ج۸، ص۵۷۹، کتاب الحج، باب ۱۴۱ من ابواب احکام العشرة؛ الوافی، ج۳، ص۱۵۸.</ref>، و نیز "[[حجاج]]" - [[خلیفه عباسی]] - نظر "[[سعید بن جبیر]]" را دربارۀ خویش جویا شد. او گفت: "به عقیدۀ من تو [[عادل]] هستی"<ref>تفسیرنمونه، ج۱۹، ص۹۶-۹۵.</ref> (مرادش از [[عادل]]، عدول‌کننده از [[حق]] بود). گاهی از توریه، به "معاریض" تعبیر می‌گردد<ref>تفسیر نمونه، ج۱۹، ص۹۶-۹۵.</ref><ref>[[اباصلت فروتن|فروتن، اباصلت]]، [[علی اصغر مرادی|مرادی، علی اصغر]]، [[واژه‌نامه فقه سیاسی (کتاب)|واژه‌نامه فقه سیاسی]]، ص ۶۸.</ref> | |||
== منابع == | == منابع == | ||
{{منابع}} | {{منابع}} | ||
# [[پرونده:11677.jpg|22px]] [[اباصلت فروتن|فروتن، اباصلت]]، [[علی اصغر مرادی|مرادی، علی اصغر]]، [[واژه‌نامه فقه سیاسی (کتاب)|'''واژه‌نامه فقه سیاسی''']] | |||
{{پایان منابع}} | {{پایان منابع}} | ||
| خط ۱۷: | خط ۱۱: | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
[[رده: | [[رده:اصطلاحات فقهی]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۷ آوریل ۲۰۲۴، ساعت ۱۴:۰۵
توریه از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: توریه در قرآن - توریه در فقه سیاسی - توریه در معارف و سیره امام جواد - پرسش مرتبط نداردمقدمه
توریه، بر وزن "توصیه" آن است که گوینده، مفهومی غیر از آنچه که شنونده، از ظاهر کلامش برداشت می‌کند، اراده کند و اغلب، در جایی است که الفاظ از نظر لغوی و عرفی قابلیت دو معنا را داشته باشد[۱]. از همین رو، با دروغ متفاوت است[۲]؛ به عنوان مثال: حضرت ابراهیم (ع) برای بیرون نرفتن از شهر و شکستن بت‌ها، تمارض و اظهار بیماری کرد که در واقع، منظور وی از بیماری، بیماری روحی بوده و شکستن بت‌ها را از بت بزرگ دانسته است[۳]، و نیز "حجاج" - خلیفه عباسی - نظر "سعید بن جبیر" را دربارۀ خویش جویا شد. او گفت: "به عقیدۀ من تو عادل هستی"[۴] (مرادش از عادل، عدول‌کننده از حق بود). گاهی از توریه، به "معاریض" تعبیر می‌گردد[۵].[۶]
منابع
پانویس
- ↑ مکاسب، ج۲، ص۱۷.
- ↑ مکاسب، ج۲، ص۱۷؛ المکاسب المحرّمه، ج۲، ص۳۹.
- ↑ الاحتجاج، ص۱۹۴؛ مکاسب، ج۲، ص۱۹؛ وسایل الشیعه، ج۸، ص۵۷۹، کتاب الحج، باب ۱۴۱ من ابواب احکام العشرة؛ الوافی، ج۳، ص۱۵۸.
- ↑ تفسیرنمونه، ج۱۹، ص۹۶-۹۵.
- ↑ تفسیر نمونه، ج۱۹، ص۹۶-۹۵.
- ↑ فروتن، اباصلت، مرادی، علی اصغر، واژه‌نامه فقه سیاسی، ص ۶۸.