حرب بن شرحبیل شبامی: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۹ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل  = | مداخل مرتبط = [[حرب بن شرحبیل شبامی در تاریخ اسلامی]] - [[حرب بن شرحبیل شبامی در تراجم و رجال]] - [[حرب بن شرحبیل شبامی در نهج البلاغه]]| پرسش مرتبط  = }}
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = اصحاب امام علی | عنوان مدخل  = حرب بن شرحبیل شبامی | مداخل مرتبط = [[حرب بن شرحبیل شبامی در تراجم و رجال]] - [[حرب بن شرحبیل شبامی در نهج البلاغه]]| پرسش مرتبط  = }}
{{جعبه اطلاعات اصحاب
| نام = حرب بن شرحبیل شبامی
| مشهور به =
| نام تصویر = تصویر قدیمی از مسجد کوفه.jpg                         
| عرض تصویر =
| توضیح تصویر = تصویر قدیمی از مسجد کوفه         
| نام کامل = حرب بن شرحبیل شبامی
| نام‌های دیگر =
| جنسیت = مرد
| کنیه =
| لقب = 
| اهل =
| از قبیله = [[بنی‌همدان]]     
| از تیره =
| پدر = [[شرحبیل شبامی همدانی]] 
| مادر = 
| همسر =
| پسر = 
| دختر = 
| خواهر =
| برادر =
| خویشاوندان =
| وابستگان =
| تاریخ تولد = 
| محل تولد = 
| محل زندگی = [[کوفه]]   
| تاریخ درگذشت =   
| محل درگذشت = 
| تاریخ شهادت =   
| محل شهادت = 
| طول عمر =
| محل دفن = 
| دین =
| مذهب =
| از اصحاب = [[امام علی]]
| از طبقه =
| در جنگ =
| نقش‌ها =
| فعالیت‌ها =     
| علت شهرت = 
| علت درگذشت = 
| علت شهادت = 
| راوی از =
| روایات مشهور = 
| مشایخ او = 
| راویان از او = 
| آخرین راوی از او =
}}


==مقدمه==
== مقدمه ==
* [[حرب بن شرحبیل]] از [[قبیله]] شبام، تیره‌ای از [[طایفه]] [[هَمْدانیان]] است. نام تنی چند از افراد این تیره با همان شناسه "[[شِبامی]]" در حاشیه برخی از حوادث [[تاریخ اسلام]] ذکر شده است. از جمله آن‌ها [[حنظلة بن اسعد شبامی]] از [[شهیدان]] [[واقعه عاشورای]] سال ۶۱ هجری است. در کتاب وقعة [[صفین]] و [[تاریخ]] [[طبری]] ذیل وقایع مربوط به [[جنگ صفین]] از حرب ذکری رفته است. بر حسب منابع یاد شده، حرب از بزرگان [[قوم]] خود در [[کوفه]] به‌شمار می‌رفته و از [[شیعیان]] [[امیرالمؤمنین]]{{ع}} بوده است. نویسندگان آثار اصلی [[رجال]]، نامی از وی نبرده‌اند و کسانی که از او یادی کرده‌اند، افزون بر [[نقل]] [[طبری]] و منقری نسبت به وی [[آگاهی]] دیگری به‌دست نداده‌اند. اما برخی از بزرگان معاصر خواسته‌اند از همان [[نقل]] مختصر که به [[نهج البلاغه]] نیز راه یافته است بزرگی و [[پاکی]] او را [[استنباط]] کنند.
[[حرب بن شرحبیل]] از [[قبیله]] شبام، تیره‌ای از [[طایفه]] [[هَمْدانیان]] است. نام تنی چند از افراد این تیره با همان شناسه «[[شِبامی]]» در حاشیه برخی از حوادث [[تاریخ اسلام]] ذکر شده است. از جمله آن‌ها [[حنظلة بن اسعد شبامی]] از [[شهیدان]] [[واقعه عاشورای]] سال ۶۱ هجری است. در کتاب وقعة [[صفین]] و [[تاریخ]] [[طبری]] ذیل وقایع مربوط به [[جنگ صفین]] از حرب ذکری رفته است. بر حسب منابع یاد شده، حرب از بزرگان [[قوم]] خود در [[کوفه]] به‌شمار می‌رفته و از [[شیعیان امیرالمؤمنین]] {{ع}} بوده است. نویسندگان آثار اصلی [[رجال]]، نامی از وی نبرده‌اند و کسانی که از او یادی کرده‌اند، افزون بر [[نقل]] [[طبری]] و منقری نسبت به وی [[آگاهی]] دیگری به‌دست نداده‌اند. اما برخی از بزرگان معاصر خواسته‌اند از همان [[نقل]] مختصر که به [[نهج البلاغه]] نیز راه یافته است بزرگی و [[پاکی]] او را [[استنباط]] کنند.
* [[سید شریف‌ رضی]] در بخش حکمت‌های [[نهج البلاغه]] به‌صورت روایتی آورده است: زمانی که [[امیرالمؤمنین]] در بازگشت از [[نبرد]] [[صفین]] وارد [[کوفه]] شدند صدای ناله و شیون زنان را که بر [[شهیدان]] [[صفین]] مویه می‌کردند، شنیدند و در همان زمان [[حرب بن شرحبیل]] به [[دیدار]] آن [[حضرت]] رفت. [[امام]] به وی فرمود: "آیا آن سان که می‌شنوم زنانتان بر شما چیره‌اند؟ چرا آنان را از این شیون و [[زاری]] بازنمی‌دارید؟" حرب در [[پاسخ]] گفت: "یا [[امیرالمؤمنین]] اگر یک خانه یا دو یا سه خانه بود می‌توانستیم آنان را از [[گریه]] بازداریم ولکن از این [[قبیله]] یک‌صدوهشتاد نفر به [[شهادت]] رسیده‌اند. هیچ خانه‌ای نیست مگر آن‌که صدای [[گریه]] از آن بلند است اما ما مردان [[گریه]] نمی‌کنیم و خوشحالیم، زیرا آنان به [[فیض]] [[شهادت]] نایل شده‌اند." حرب در حالی این سخنان را می‌گفت که پیاده در رکاب [[امام]] حرکت می‌کرد، [[امام]]{{ع}} به او فرمود: "بازگرد، زیرا بدین‌گونه راه رفتن برای [[والیان]] اسباب [[فتنه]] و [[فریب]] است و برای [[مؤمنان]] موجب [[خواری]]"»<ref>[[دانشنامه نهج البلاغه ج۱ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ج۱، ص 281- 282.</ref>.
 
[[سید شریف‌ رضی]] در بخش حکمت‌های [[نهج البلاغه]] به‌صورت روایتی آورده است: زمانی که [[امیرالمؤمنین]] در بازگشت از [[نبرد]] [[صفین]] وارد [[کوفه]] شدند صدای ناله و شیون زنان را که بر [[شهیدان]] [[صفین]] مویه می‌کردند، شنیدند و در همان زمان [[حرب بن شرحبیل]] به [[دیدار]] آن [[حضرت]] رفت. [[امام]] به وی فرمود: «آیا آن سان که می‌شنوم زنانتان بر شما چیره‌اند؟ چرا آنان را از این شیون و [[زاری]] بازنمی‌دارید؟» حرب در [[پاسخ]] گفت: «یا [[امیرالمؤمنین]] اگر یک خانه یا دو یا سه خانه بود می‌توانستیم آنان را از [[گریه]] بازداریم ولکن از این [[قبیله]] یک‌صدوهشتاد نفر به [[شهادت]] رسیده‌اند. هیچ خانه‌ای نیست مگر آن‌که صدای [[گریه]] از آن بلند است اما ما مردان [[گریه]] نمی‌کنیم و خوشحالیم، زیرا آنان به [[فیض]] [[شهادت]] نایل شده‌اند.» حرب در حالی این سخنان را می‌گفت که پیاده در رکاب [[امام]] حرکت می‌کرد، [[امام]] {{ع}} به او فرمود: «بازگرد، زیرا بدین‌گونه راه رفتن برای [[والیان]] اسباب [[فتنه]] و [[فریب]] است و برای [[مؤمنان]] موجب [[خواری]]»<ref>[[سید حسین دین‌پرور|دین‌پرور، سید حسین]]، [[دانشنامه نهج البلاغه ج۱ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ج۱، ص 281- 282.</ref>.
 
== جستارهای وابسته ==
{{مدخل وابسته}}
* [[بنی‌همدان]] (قبیله)
{{پایان مدخل وابسته}}


== منابع ==
== منابع ==
خط ۱۳: خط ۶۷:
{{پانویس}}
{{پانویس}}


[[رده:امام علی]]
[[رده:اصحاب امام علی]]
[[رده:حرب بن شرحبیل شبامی]]
[[رده:مدخل نهج البلاغه]]
[[رده:مدخل نهج البلاغه]]
[[رده:بنی‌همدان]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۰ آوریل ۲۰۲۳، ساعت ۱۶:۱۰

حرب بن شرحبیل شبامی
تصویر قدیمی از مسجد کوفه
نام کاملحرب بن شرحبیل شبامی
جنسیتمرد
از قبیلهبنی‌همدان
پدرشرحبیل شبامی همدانی
محل زندگیکوفه
از اصحابامام علی

مقدمه

حرب بن شرحبیل از قبیله شبام، تیره‌ای از طایفه هَمْدانیان است. نام تنی چند از افراد این تیره با همان شناسه «شِبامی» در حاشیه برخی از حوادث تاریخ اسلام ذکر شده است. از جمله آن‌ها حنظلة بن اسعد شبامی از شهیدان واقعه عاشورای سال ۶۱ هجری است. در کتاب وقعة صفین و تاریخ طبری ذیل وقایع مربوط به جنگ صفین از حرب ذکری رفته است. بر حسب منابع یاد شده، حرب از بزرگان قوم خود در کوفه به‌شمار می‌رفته و از شیعیان امیرالمؤمنین (ع) بوده است. نویسندگان آثار اصلی رجال، نامی از وی نبرده‌اند و کسانی که از او یادی کرده‌اند، افزون بر نقل طبری و منقری نسبت به وی آگاهی دیگری به‌دست نداده‌اند. اما برخی از بزرگان معاصر خواسته‌اند از همان نقل مختصر که به نهج البلاغه نیز راه یافته است بزرگی و پاکی او را استنباط کنند.

سید شریف‌ رضی در بخش حکمت‌های نهج البلاغه به‌صورت روایتی آورده است: زمانی که امیرالمؤمنین در بازگشت از نبرد صفین وارد کوفه شدند صدای ناله و شیون زنان را که بر شهیدان صفین مویه می‌کردند، شنیدند و در همان زمان حرب بن شرحبیل به دیدار آن حضرت رفت. امام به وی فرمود: «آیا آن سان که می‌شنوم زنانتان بر شما چیره‌اند؟ چرا آنان را از این شیون و زاری بازنمی‌دارید؟» حرب در پاسخ گفت: «یا امیرالمؤمنین اگر یک خانه یا دو یا سه خانه بود می‌توانستیم آنان را از گریه بازداریم ولکن از این قبیله یک‌صدوهشتاد نفر به شهادت رسیده‌اند. هیچ خانه‌ای نیست مگر آن‌که صدای گریه از آن بلند است اما ما مردان گریه نمی‌کنیم و خوشحالیم، زیرا آنان به فیض شهادت نایل شده‌اند.» حرب در حالی این سخنان را می‌گفت که پیاده در رکاب امام حرکت می‌کرد، امام (ع) به او فرمود: «بازگرد، زیرا بدین‌گونه راه رفتن برای والیان اسباب فتنه و فریب است و برای مؤمنان موجب خواری»[۱].

جستارهای وابسته

منابع

پانویس