دار: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
جز (جایگزینی متن - 'ضمیر' به 'ضمیر')
 
(یک نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل  = | مداخل مرتبط = [[دار در قرآن]] - [[دار در حدیث]] - [[دار در فقه سیاسی]] | پرسش مرتبط  = دار (پرسش)}}
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل  = | مداخل مرتبط = [[دار در قرآن]] - [[دار در حدیث]] - [[دار در فقه سیاسی]] | پرسش مرتبط  = دار (پرسش)}}


==مقدمه==
== مقدمه ==
سرا، [[منزل]]<ref>حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۳۲۱.</ref>، [[وطن]]، [[سرزمین]]<ref>بهاءالدین خرمشاهی، قرآن کریم، ترجمه، توضیحات و واژه‌نامه، ص۷۵۳.</ref>. اصل آن "دَ و ر" به معنای "أحاطه"<ref>حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۳، ص۲۶۰.</ref>. "دیار" جمع دار.
سرا، [[منزل]]<ref>حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۳۲۱.</ref>، [[وطن]]، [[سرزمین]]<ref>بهاءالدین خرمشاهی، قرآن کریم، ترجمه، توضیحات و واژه‌نامه، ص۷۵۳.</ref>. اصل آن "دَ و ر" به معنای "أحاطه"<ref>حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۳، ص۲۶۰.</ref>. "دیار" جمع دار.


{{متن قرآن|الَّذِينَ أُخْرِجُوا مِنْ دِيَارِهِمْ بِغَيْرِ حَقٍّ إِلَّا أَنْ يَقُولُوا رَبُّنَا اللَّهُ}}<ref>«همان کسانی که ناحق از خانه‌های خود بیرون رانده شدند و جز این نبود که می‌گفتند:» سوره حج، آیه ۴۰.</ref>
{{متن قرآن|الَّذِينَ أُخْرِجُوا مِنْ دِيَارِهِمْ بِغَيْرِ حَقٍّ إِلَّا أَنْ يَقُولُوا رَبُّنَا اللَّهُ}}<ref>«همان کسانی که ناحق از خانه‌های خود بیرون رانده شدند و جز این نبود که می‌گفتند:» سوره حج، آیه ۴۰.</ref>


وسعت و ضیق کلمه دیار به متعلق آن بستگی دارد<ref>حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۳، ص۲۶۰.</ref>؛ مانند دیارهم. اگر مراد از [[ضمیر]] امتی باشند با جماعتی بسیار، مراد از آن [[کشور]] خواهد بود؛ اگر [[قبیله]] یا قومی باشد، مراد [[شهر]] آنهاست.
وسعت و ضیق کلمه دیار به متعلق آن بستگی دارد<ref>حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۳، ص۲۶۰.</ref>؛ مانند دیارهم. اگر مراد از ضمیر امتی باشند با جماعتی بسیار، مراد از آن [[کشور]] خواهد بود؛ اگر [[قبیله]] یا قومی باشد، مراد [[شهر]] آنهاست.


در [[قرآن کریم]] اصطلاحاتی برساخته از "دار" مانند {{متن قرآن|دَارَ الْفَاسِقِينَ}}<ref>سوره اعراف، آیه ۱۴۵.</ref>، {{متن قرآن|دَارُ السَّلَامِ}}<ref> سوره انعام، آیه ۱۲۷.</ref>، {{متن قرآن|دَّارُ الْآخِرَةُ}}<ref> سوره بقره، آیه ۹۴.</ref>، {{متن قرآن|دَارَ الْبَوَارِ}}<ref> سوره ابراهیم، آیه ۲۸.</ref>، {{متن قرآن|دَارُ الْمُتَّقِينَ}}<ref> سوره نحل، آیه ۳۰.</ref>، {{متن قرآن|دَارَ الْمُقَامَةِ}}<ref> سوره فاطر، آیه ۳۵.</ref>، {{متن قرآن|دَارُ الْقَرَارِ}}<ref> سوره غافر، آیه ۳۹.</ref>، {{متن قرآن|دَارُ الْخُلْدِ}}<ref> سوره فصلت، آیه ۲۸.</ref> وارد شده است که بر [[قیامت]]، [[بهشت و جهنم]] اطلاق شده‌اند. بر این پایه در [[روایات]] و [[احادیث]] اصطلاحاتی مانند [[دارالحرب]] و [[دارالاسلام]] و... آمده است که بعدها در آثار [[اندیشه]] وران [[سیاسی]] [[مسلمان]]، طبقه‌بندی‌های مختلفی از [[دولت‌ها]] و [[جوامع]] بر اساس اصطلاحاتی از این دست، ارائه و تعریف شدند؛ [[دارالکفر]]، دارالمداهنه، دارالسلم، [[دارالصلح]] و....
در [[قرآن کریم]] اصطلاحاتی برساخته از "دار" مانند {{متن قرآن|دَارَ الْفَاسِقِينَ}}<ref>سوره اعراف، آیه ۱۴۵.</ref>، {{متن قرآن|دَارُ السَّلَامِ}}<ref> سوره انعام، آیه ۱۲۷.</ref>، {{متن قرآن|دَّارُ الْآخِرَةُ}}<ref> سوره بقره، آیه ۹۴.</ref>، {{متن قرآن|دَارَ الْبَوَارِ}}<ref> سوره ابراهیم، آیه ۲۸.</ref>، {{متن قرآن|دَارُ الْمُتَّقِينَ}}<ref> سوره نحل، آیه ۳۰.</ref>، {{متن قرآن|دَارَ الْمُقَامَةِ}}<ref> سوره فاطر، آیه ۳۵.</ref>، {{متن قرآن|دَارُ الْقَرَارِ}}<ref> سوره غافر، آیه ۳۹.</ref>، {{متن قرآن|دَارُ الْخُلْدِ}}<ref> سوره فصلت، آیه ۲۸.</ref> وارد شده است که بر [[قیامت]]، [[بهشت و جهنم]] اطلاق شده‌اند. بر این پایه در [[روایات]] و [[احادیث]] اصطلاحاتی مانند [[دارالحرب]] و [[دارالاسلام]] و... آمده است که بعدها در آثار [[اندیشه]] وران [[سیاسی]] [[مسلمان]]، طبقه‌بندی‌های مختلفی از [[دولت‌ها]] و [[جوامع]] بر اساس اصطلاحاتی از این دست، ارائه و تعریف شدند؛ [[دارالکفر]]، دارالمداهنه، دارالسلم، [[دارالصلح]] و....


این تقسیم‌بندی‌ها در [[تبیین]] [[روابط]] خارجی و [[سیاست خارجی]] [[اسلام]] بسیار مؤثر بوده و آثار زیادی در این مورد به رشته تحریر درآمده است<ref>ر.ک: سعید جلیلی، سیاست خارجی پیامبر{{صل}}؛ احمد نقیب‌زاده، نظریه‌های کلان روابط بین‌الملل، ص۱۵۱-۱۵۶.</ref>.<ref>[[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم]]، ص: ۲۷۴.</ref>
این تقسیم‌بندی‌ها در [[تبیین]] [[روابط]] خارجی و [[سیاست خارجی]] [[اسلام]] بسیار مؤثر بوده و آثار زیادی در این مورد به رشته تحریر درآمده است<ref>ر. ک: سعید جلیلی، سیاست خارجی پیامبر {{صل}}؛ احمد نقیب‌زاده، نظریه‌های کلان روابط بین‌الملل، ص۱۵۱-۱۵۶.</ref>.<ref>[[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم]]، ص: ۲۷۴.</ref>


== منابع ==
== منابع ==

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۷ سپتامبر ۲۰۲۲، ساعت ۱۰:۲۹

مقدمه

سرا، منزل[۱]، وطن، سرزمین[۲]. اصل آن "دَ و ر" به معنای "أحاطه"[۳]. "دیار" جمع دار.

﴿الَّذِينَ أُخْرِجُوا مِنْ دِيَارِهِمْ بِغَيْرِ حَقٍّ إِلَّا أَنْ يَقُولُوا رَبُّنَا اللَّهُ[۴]

وسعت و ضیق کلمه دیار به متعلق آن بستگی دارد[۵]؛ مانند دیارهم. اگر مراد از ضمیر امتی باشند با جماعتی بسیار، مراد از آن کشور خواهد بود؛ اگر قبیله یا قومی باشد، مراد شهر آنهاست.

در قرآن کریم اصطلاحاتی برساخته از "دار" مانند ﴿دَارَ الْفَاسِقِينَ[۶]، ﴿دَارُ السَّلَامِ[۷]، ﴿دَّارُ الْآخِرَةُ[۸]، ﴿دَارَ الْبَوَارِ[۹]، ﴿دَارُ الْمُتَّقِينَ[۱۰]، ﴿دَارَ الْمُقَامَةِ[۱۱]، ﴿دَارُ الْقَرَارِ[۱۲]، ﴿دَارُ الْخُلْدِ[۱۳] وارد شده است که بر قیامت، بهشت و جهنم اطلاق شده‌اند. بر این پایه در روایات و احادیث اصطلاحاتی مانند دارالحرب و دارالاسلام و... آمده است که بعدها در آثار اندیشه وران سیاسی مسلمان، طبقه‌بندی‌های مختلفی از دولت‌ها و جوامع بر اساس اصطلاحاتی از این دست، ارائه و تعریف شدند؛ دارالکفر، دارالمداهنه، دارالسلم، دارالصلح و....

این تقسیم‌بندی‌ها در تبیین روابط خارجی و سیاست خارجی اسلام بسیار مؤثر بوده و آثار زیادی در این مورد به رشته تحریر درآمده است[۱۴].[۱۵]

منابع

جستارهای وابسته

پانویس

  1. حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۳۲۱.
  2. بهاءالدین خرمشاهی، قرآن کریم، ترجمه، توضیحات و واژه‌نامه، ص۷۵۳.
  3. حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۳، ص۲۶۰.
  4. «همان کسانی که ناحق از خانه‌های خود بیرون رانده شدند و جز این نبود که می‌گفتند:» سوره حج، آیه ۴۰.
  5. حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۳، ص۲۶۰.
  6. سوره اعراف، آیه ۱۴۵.
  7. سوره انعام، آیه ۱۲۷.
  8. سوره بقره، آیه ۹۴.
  9. سوره ابراهیم، آیه ۲۸.
  10. سوره نحل، آیه ۳۰.
  11. سوره فاطر، آیه ۳۵.
  12. سوره غافر، آیه ۳۹.
  13. سوره فصلت، آیه ۲۸.
  14. ر. ک: سعید جلیلی، سیاست خارجی پیامبر (ص)؛ احمد نقیب‌زاده، نظریه‌های کلان روابط بین‌الملل، ص۱۵۱-۱۵۶.
  15. نظرزاده، عبدالله، فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم، ص: ۲۷۴.