خیانت در فقه سیاسی: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
بدون خلاصۀ ویرایش
 
خط ۱: خط ۱:
{{مدخل مرتبط
{{مدخل مرتبط
| موضوع مرتبط = خیانت
| موضوع مرتبط = خیانت
| عنوان مدخل  = [[خیانت]]
| عنوان مدخل  = خیانت
| مداخل مرتبط = [[خیانت در قرآن]] - [[خیانت در حدیث]] - [[خیانت در کلام اسلامی]] - [[خیانت در فقه سیاسی]]
| مداخل مرتبط = [[خیانت در قرآن]] - [[خیانت در فقه سیاسی]] - [[خیانت در معارف دعا و زیارات]] - [[خیانت در معارف و سیره سجادی]] - [[خیانت در جامعه‌شناسی اسلامی]]
| پرسش مرتبط  = خیانت (پرسش)
| پرسش مرتبط  =  
}}
}}


== مقدمه ==
== مقدمه ==
* تَخلّف از [[تعهد]] یا مسؤلیت<ref>حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۳، ص۱۵۲.</ref> یا تنقص (کم‌آوردن)<ref>ابن‌فارس، معجم مقاییس اللغة، ج۲ ص۲۳۱.</ref> در مقابل [[امانت]]<ref>احمد بن یوسف سمین حلبی، عمدة الحفاظ، ج۱، ص۶۲۵.</ref>.
تَخلّف از [[تعهد]] یا مسؤلیت<ref>حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۳، ص۱۵۲.</ref> یا تنقص (کم‌آوردن)<ref>ابن‌فارس، معجم مقاییس اللغة، ج۲ ص۲۳۱.</ref> در مقابل [[امانت]]<ref>احمد بن یوسف سمین حلبی، عمدة الحفاظ، ج۱، ص۶۲۵.</ref>. {{متن قرآن|وَإِمَّا تَخَافَنَّ مِنْ قَوْمٍ خِيَانَةً فَانْبِذْ إِلَيْهِمْ}}<ref>«و اگر از گروهی بیم خیانتی (در پیمان) داری به گونه برابر (پیمانشان را) به سوی آنها بیفکن که خداوند خیانتکاران را دوست نمی‌دارد» سوره انفال، آیه ۵۸.</ref>.
*{{متن قرآن|وَإِمَّا تَخَافَنَّ مِنْ قَوْمٍ خِيَانَةً فَانْبِذْ إِلَيْهِمْ}}<ref>«و اگر از گروهی بیم خیانتی (در پیمان) داری به گونه برابر (پیمانشان را) به سوی آنها بیفکن که خداوند خیانتکاران را دوست نمی‌دارد» سوره انفال، آیه ۵۸.</ref>.
 
* [[خیانت]] و [[نفاق]] مترادف هستند؛ امّا [[خیانت]] به اعتبار تخلّف در [[عهد]] و [[امانت]] است و [[نفاق]] به اعتبار [[دین]]<ref>حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۳۰۵.</ref>.
[[خیانت]] و [[نفاق]] مترادف هستند؛ امّا [[خیانت]] به اعتبار تخلّف در [[عهد]] و [[امانت]] است و [[نفاق]] به اعتبار [[دین]]<ref>حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۳۰۵.</ref>.
* [[خیانت]] به معنای [[مخالفت]] با [[حق]] است به واسطه [[نقض عهد]]، به صورت پنهانی<ref>حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۳۰۵.</ref>، در عمل یا [[نیّت]].
 
* در [[فرهنگ]] [[سیاسی]] نقض تعهدات شخصی، [[پیمان‌شکنی]] در مقابل [[دولت]]، [[برادر]] یا هر فردی که با او دارای پیوندهای سنتی یا قراردادی است<ref>علی‌اکبر آقابخشی و مینو افشاری‌راد، فرهنگ علوم سیاسی، ص۴۳۱.</ref>، [[خیانت]] خوانده می‌شود.<ref>[[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم]]، ص: ۲۶۷-۲۶۸.</ref>.
خیانت به معنای [[مخالفت]] با [[حق]] است به واسطه [[نقض عهد]]، به صورت پنهانی<ref>حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۳۰۵.</ref>، در عمل یا [[نیّت]]. در [[فرهنگ]] [[سیاسی]] نقض تعهدات شخصی، [[پیمان‌شکنی]] در مقابل [[دولت]]، [[برادر]] یا هر فردی که با او دارای پیوندهای سنتی یا قراردادی است<ref>علی‌اکبر آقابخشی و مینو افشاری‌راد، فرهنگ علوم سیاسی، ص۴۳۱.</ref>، [[خیانت]] خوانده می‌شود<ref>[[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم]]، ص ۲۶۷-۲۶۸.</ref>.
 
== منابع ==
== منابع ==
{{منابع}}
{{منابع}}
* [[پرونده:1379779.jpg|22px]] [[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|'''فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم''']]
$ [[پرونده:1379779.jpg|22px]] [[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|'''فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم''']]
{{پایان منابع}}
{{پایان منابع}}


خط ۲۰: خط ۲۱:
{{پانویس}}
{{پانویس}}


[[رده: مدخل]]
[[رده:خیانت]]
[[رده: خیانت]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۱ مارس ۲۰۲۴، ساعت ۱۶:۳۶

مقدمه

تَخلّف از تعهد یا مسؤلیت[۱] یا تنقص (کم‌آوردن)[۲] در مقابل امانت[۳]. ﴿وَإِمَّا تَخَافَنَّ مِنْ قَوْمٍ خِيَانَةً فَانْبِذْ إِلَيْهِمْ[۴].

خیانت و نفاق مترادف هستند؛ امّا خیانت به اعتبار تخلّف در عهد و امانت است و نفاق به اعتبار دین[۵].

خیانت به معنای مخالفت با حق است به واسطه نقض عهد، به صورت پنهانی[۶]، در عمل یا نیّت. در فرهنگ سیاسی نقض تعهدات شخصی، پیمان‌شکنی در مقابل دولت، برادر یا هر فردی که با او دارای پیوندهای سنتی یا قراردادی است[۷]، خیانت خوانده می‌شود[۸].

منابع

پانویس

  1. حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۳، ص۱۵۲.
  2. ابن‌فارس، معجم مقاییس اللغة، ج۲ ص۲۳۱.
  3. احمد بن یوسف سمین حلبی، عمدة الحفاظ، ج۱، ص۶۲۵.
  4. «و اگر از گروهی بیم خیانتی (در پیمان) داری به گونه برابر (پیمانشان را) به سوی آنها بیفکن که خداوند خیانتکاران را دوست نمی‌دارد» سوره انفال، آیه ۵۸.
  5. حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۳۰۵.
  6. حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۳۰۵.
  7. علی‌اکبر آقابخشی و مینو افشاری‌راد، فرهنگ علوم سیاسی، ص۴۳۱.
  8. نظرزاده، عبدالله، فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم، ص ۲۶۷-۲۶۸.