عرفات در قرآن: تفاوت میان نسخه‌ها
(←پانویس) |
|||
| (۱۰ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{مدخل مرتبط | {{مدخل مرتبط | ||
| موضوع مرتبط = عرفات | | موضوع مرتبط = عرفات | ||
| خط ۹: | خط ۸: | ||
== موقف عرفات == | == موقف عرفات == | ||
{{همچنین|نهم ذی‌حجه}} | {{همچنین|نهم ذی‌حجه}} | ||
{{متن قرآن|...فَإِذَا أَفَضْتُمْ مِنْ عَرَفَاتٍ...}}<ref>«... پس چون از عرفات رهسپار شدید.».. سوره بقره، آیه ۱۹۸.</ref>. | {{متن قرآن|...فَإِذَا أَفَضْتُمْ مِنْ عَرَفَاتٍ...}}<ref>«... پس چون از عرفات رهسپار شدید.».. سوره بقره، آیه ۱۹۸.</ref>. نخستین موقف [[حج]] ([[تمتع]])، وقوف در [[عرفات]] است «که از نیمه [[روز نهم ذی الحجه]] تا غروب [[آفتاب]] در آنجا توقف می‌نماید، آن گاه از آنجا به سوی [[مشعر الحرام]] حرکت می‌کنند»<ref>تفسیر نمونه، ج۲، ص۷۴.</ref> این صد و نود و هشتمین [[آیه]] [[سوره بقره]] دلالت بر [[وجوب]] توقف در عرفات دارد<ref>ر.ک: تفسیر المیزان، ج۲، ص۱۰۷.</ref>. | ||
نخستین موقف [[حج]] ([[تمتع]])، وقوف در [[عرفات]] است «که از نیمه [[روز نهم ذی الحجه]] تا غروب [[آفتاب]] در آنجا توقف می‌نماید، آن گاه از آنجا به سوی [[مشعر الحرام]] حرکت می‌کنند»<ref>تفسیر نمونه، ج۲، ص۷۴.</ref> این صد و نود و هشتمین [[آیه]] [[سوره بقره]] دلالت بر [[وجوب]] توقف در عرفات دارد<ref>ر.ک: تفسیر المیزان، ج۲، ص۱۰۷.</ref>. | |||
==نامگذاری عرفات== | [[حجاج]] [[بیت الله الحرام]] در [[روز عرفه]]، یعنی نهم [[ذی حجه]] از ظهر تا [[مغرب]] [[شرعی]] در این منطقه حضور می‌یابند و در اصطلاح [[فقهی]]، این حضور «وقوف» نامیده می‌شود<ref>رسول جعفریان، آثار اسلامی مکه و مدینه، ص۱۲۹.</ref>. گفتنی است در [[شرق]] [[مکه]]، سه ناحیه [[مقدس]] وجود دارد که عبارتنداز از عرفات، مشعر و [[منا]]. عرفات نام محدوده وسیعی به طول تقریبی ۱۲ و عرض ۵/۶ کیلومتر است<ref>راهنمای حج و عمره، ج۲، ص۱۱۳؛ اصغر قائدان، تاریخ و آثار اسلام مکه، ص۱۴۷.</ref>.<ref>[[محرم فرزانه|فرزانه، محرم]]، [[اماکن جغرافیایی در قرآن (کتاب)|اماکن جغرافیایی در قرآن]]، ص ۱۰۲؛ [[محمد حسن عرب|عرب، محمد حسن]]، [[دانشنامه اماکن جغرافیایی قرآن مجید (کتاب)|دانشنامه اماکن جغرافیایی قرآن مجید]]، ص ۳۶۱.</ref> | ||
== نامگذاری عرفات == | |||
در بعضی منابع گفته شده است: | در بعضی منابع گفته شده است: | ||
#وقتی [[جبرئیل]] [[مراسم حج]] را به [[آدم]]{{ع}} یا به [[ابراهیم خلیل]]{{ع}} آموخت، در پایان به او گفت: {{عربی|عَرَفتُ؟}} آیا [[شناختی]]؟ | #وقتی [[جبرئیل]] [[مراسم حج]] را به [[آدم]]{{ع}} یا به [[ابراهیم خلیل]]{{ع}} آموخت، در پایان به او گفت: {{عربی|عَرَفتُ؟}} آیا [[شناختی]]؟ | ||
| خط ۲۰: | خط ۱۸: | ||
# [[عرفات]] از آن رو به این نام شناخته شد که [[مردم]] در آنجا به [[گناهان]] خود اعتراف می‌کنند. | # [[عرفات]] از آن رو به این نام شناخته شد که [[مردم]] در آنجا به [[گناهان]] خود اعتراف می‌کنند. | ||
#برخی هم [[عرفه]] را به معنای [[کوه]] گرفته‌اند<ref>آثار اسلامی مکه و مدینه، ص۱۳۰.</ref>. | #برخی هم [[عرفه]] را به معنای [[کوه]] گرفته‌اند<ref>آثار اسلامی مکه و مدینه، ص۱۳۰.</ref>. | ||
برخی از نویسندگان برای مورد دوم؛ توضیح این چنینی را افزوده‌اند: بعضی (عرفات را) از [[عرفان]]، [[معرفت]] و [[شناخت]] دانسته‌اند و برای چنین نامگذاری نیز ریشه‌های [[تاریخی]] قائل شده‌اند، از جمله آنکه [[حضرت آدم]] و حوا{{ع}} پس از [[هبوط]] به [[زمین]] و بعد از جدایی طولانی در این صحرا، به یکدیگر رسیده و با هم آشنا شدند. قائدان غیر از این مورد دیگری نیز دارند: گروهی نیز گفته‌اند عرفات (به معنای آشنایی) به آن علت است که [[حضرت ابراهیم]]{{ع}} در این جا برای [[قربانی کردن اسماعیل]]{{ع}} [[خواب]] دید و لذا نسبت به [[وظیفه]] خود آشنا و [[عارف]] شد<ref>اصغر قائدان؛ تاریخ و آثار اسلامی مکه و مدینه، ص۱۴۷.</ref>. | برخی از نویسندگان برای مورد دوم؛ توضیح این چنینی را افزوده‌اند: بعضی (عرفات را) از [[عرفان]]، [[معرفت]] و [[شناخت]] دانسته‌اند و برای چنین نامگذاری نیز ریشه‌های [[تاریخی]] قائل شده‌اند، از جمله آنکه [[حضرت آدم]] و حوا{{ع}} پس از [[هبوط]] به [[زمین]] و بعد از جدایی طولانی در این صحرا، به یکدیگر رسیده و با هم آشنا شدند. قائدان غیر از این مورد دیگری نیز دارند: گروهی نیز گفته‌اند عرفات (به معنای آشنایی) به آن علت است که [[حضرت ابراهیم]]{{ع}} در این جا برای [[قربانی کردن اسماعیل]]{{ع}} [[خواب]] دید و لذا نسبت به [[وظیفه]] خود آشنا و [[عارف]] شد<ref>اصغر قائدان؛ تاریخ و آثار اسلامی مکه و مدینه، ص۱۴۷.</ref>. | ||
برخی از [[ | برخی از [[دانشمندان]]، تنها به بیان مورد اول بسنده کرده و در پی آن آورده‌اند: بعید نیست این نامگذاری اشاره به [[حقیقت]] دیگری نیز باشد و آن اینکه آن [[سرزمین]] که نخستین مراحل [[حج]]، از آن شروع می‌شود، محیط آماده‌ای برای معرفت [[پروردگار]] و شناسائی ذات [[پاک]] او است<ref>آیت الله مکارم شیرازی؛ تفسیر نمونه، ج۲، ص۳۴.</ref>. همین [[مرجع تقلید]] در چاپ چهل و هشتم [[تفسیر]] خود با ذکر جهات گوناگون [[نامگذاری]] عرفات غیر از آنهایی که آورده‌ایم این را هم اضافه دارد: گاه گفته شده: [[زوار]] [[خانه خدا]] در آنجا یکدیگر را می‌بینند و می‌شناسند<ref>آیت الله مکارم شیرازی؛ تفسیر نمونه، ج۲، ص۳۴.</ref>.<ref>[[محرم فرزانه|فرزانه، محرم]]، [[اماکن جغرافیایی در قرآن (کتاب)|اماکن جغرافیایی در قرآن]]، ص ۱۰۳.</ref> | ||
==مختصات عرفات== | == مختصات عرفات == | ||
[[عرفات]] بیابان وسیعی است در چهار فرسخی [[مکه]]<ref>آیت‌الله مکارم شیرازی؛ تفسیر نمونه، ج۲، ص۳۴.</ref>. این نظر بعضی از [[علما]] می‌باشد<ref>آیت‌الله مکارم شیرازی؛ لغت‌شناسی و مفاهیم قرآن کریم، ص۷۶۰.</ref> که در کتاب لغت‌شناسی و مفاهیم [[قرآن کریم]] نیز قید گردیده است. نویسندگان دیگری، عرفات را نام صحرایی دانسته‌اند وسیع و هموار که در ۲۲ کیومتری جنوب شرقی مکه میان [[ثویه]] و عرنه، [[نمر]]، تا [[ذی المجاز]] قرار دارد | [[عرفات]] بیابان وسیعی است در چهار فرسخی [[مکه]]<ref>آیت‌الله مکارم شیرازی؛ تفسیر نمونه، ج۲، ص۳۴.</ref>. این نظر بعضی از [[علما]] می‌باشد<ref>آیت‌الله مکارم شیرازی؛ لغت‌شناسی و مفاهیم قرآن کریم، ص۷۶۰.</ref> که در کتاب لغت‌شناسی و مفاهیم [[قرآن کریم]] نیز قید گردیده است. نویسندگان دیگری، عرفات را نام صحرایی دانسته‌اند وسیع و هموار که در ۲۲ کیومتری جنوب شرقی مکه میان [[ثویه]] و عرنه، [[نمر]]، تا [[ذی المجاز]] قرار دارد<ref>اصغر قائدان؛ تاریخ و آثار اسلامی مکه و مدینه، ص۱۴۷.</ref>. | ||
برخی از پژوهشگران مساحت عرفات را ۱۸ کیلومتر مربع در [[شرق]] مکه، اندکی متمایل به جنوب، در میان راه [[طائف]] و مکه می‌داند و اضافه می‌کند: این منطقه به وسیله کوه‌هایی که به شکل نیم دایره در اطرافش قرار دارد مشخص شده است<ref>رسول جعفریان؛ آثار اسلامی مکه و مدینه، ص۱۲۹.</ref>. واقع شدن در ۲۲ کیلومتری جنوب شرقی [[مسجد الحرام]] و ۲۲ کیلومتری آن مورد [[تأیید]] صاحب کتاب [[تاریخ مکه المکرمه قدیماً و حدیثاً (کتاب)|تاریخ مکه المکرمه قدیماً و حدیثاً]] نیز می‌باشد. با این حساب مختصات جغرافیای عرفات شناخته شد<ref>[[محرم فرزانه|فرزانه، محرم]]، [[اماکن جغرافیایی در قرآن (کتاب)|اماکن جغرافیایی در قرآن]]، ص ۱۰۵؛ [[محمد حسن عرب|عرب، محمد حسن]]، [[دانشنامه اماکن جغرافیایی قرآن مجید (کتاب)|دانشنامه اماکن جغرافیایی قرآن مجید]]، ص ۳۶۱.</ref>. | |||
== منابع == | == منابع == | ||
{{منابع}} | {{منابع}} | ||
# [[پرونده:IM010430.jpg|22px]] [[محرم فرزانه|فرزانه، محرم]]، [[اماکن جغرافیایی در قرآن (کتاب)|'''اماکن جغرافیایی در قرآن''']] | # [[پرونده:IM010430.jpg|22px]] [[محرم فرزانه|فرزانه، محرم]]، [[اماکن جغرافیایی در قرآن (کتاب)|'''اماکن جغرافیایی در قرآن''']] | ||
# [[پرونده:IM010435.jpg|22px]] [[محمد حسن عرب|عرب، محمد حسن]]، [[دانشنامه اماکن جغرافیایی قرآن مجید (کتاب)|'''دانشنامه اماکن جغرافیایی قرآن مجید''']] | |||
{{پایان منابع}} | {{پایان منابع}} | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۹ اکتبر ۲۰۲۴، ساعت ۰۸:۱۵
این مدخل زیرشاخهٔ بحث عرفات است. عرفات از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: عرفات در قرآن - عرفات در معارف مهدویت - پرسش مرتبط نداردموقف عرفات
﴿...فَإِذَا أَفَضْتُمْ مِنْ عَرَفَاتٍ...﴾[۱]. نخستین موقف حج (تمتع)، وقوف در عرفات است «که از نیمه روز نهم ذی الحجه تا غروب آفتاب در آنجا توقف می‌نماید، آن گاه از آنجا به سوی مشعر الحرام حرکت می‌کنند»[۲] این صد و نود و هشتمین آیه سوره بقره دلالت بر وجوب توقف در عرفات دارد[۳].
حجاج بیت الله الحرام در روز عرفه، یعنی نهم ذی حجه از ظهر تا مغرب شرعی در این منطقه حضور می‌یابند و در اصطلاح فقهی، این حضور «وقوف» نامیده می‌شود[۴]. گفتنی است در شرق مکه، سه ناحیه مقدس وجود دارد که عبارتنداز از عرفات، مشعر و منا. عرفات نام محدوده وسیعی به طول تقریبی ۱۲ و عرض ۵/۶ کیلومتر است[۵].[۶]
نامگذاری عرفات
در بعضی منابع گفته شده است:
- وقتی جبرئیل مراسم حج را به آدم(ع) یا به ابراهیم خلیل(ع) آموخت، در پایان به او گفت: عَرَفتُ؟ آیا شناختی؟
- آدم و حوا در این منطقه یکدیگر را شناختند تعارفا و بازیافتند.
- عرفات از آن رو به این نام شناخته شد که مردم در آنجا به گناهان خود اعتراف می‌کنند.
- برخی هم عرفه را به معنای کوه گرفته‌اند[۷].
برخی از نویسندگان برای مورد دوم؛ توضیح این چنینی را افزوده‌اند: بعضی (عرفات را) از عرفان، معرفت و شناخت دانسته‌اند و برای چنین نامگذاری نیز ریشه‌های تاریخی قائل شده‌اند، از جمله آنکه حضرت آدم و حوا(ع) پس از هبوط به زمین و بعد از جدایی طولانی در این صحرا، به یکدیگر رسیده و با هم آشنا شدند. قائدان غیر از این مورد دیگری نیز دارند: گروهی نیز گفته‌اند عرفات (به معنای آشنایی) به آن علت است که حضرت ابراهیم(ع) در این جا برای قربانی کردن اسماعیل(ع) خواب دید و لذا نسبت به وظیفه خود آشنا و عارف شد[۸].
برخی از دانشمندان، تنها به بیان مورد اول بسنده کرده و در پی آن آورده‌اند: بعید نیست این نامگذاری اشاره به حقیقت دیگری نیز باشد و آن اینکه آن سرزمین که نخستین مراحل حج، از آن شروع می‌شود، محیط آماده‌ای برای معرفت پروردگار و شناسائی ذات پاک او است[۹]. همین مرجع تقلید در چاپ چهل و هشتم تفسیر خود با ذکر جهات گوناگون نامگذاری عرفات غیر از آنهایی که آورده‌ایم این را هم اضافه دارد: گاه گفته شده: زوار خانه خدا در آنجا یکدیگر را می‌بینند و می‌شناسند[۱۰].[۱۱]
مختصات عرفات
عرفات بیابان وسیعی است در چهار فرسخی مکه[۱۲]. این نظر بعضی از علما می‌باشد[۱۳] که در کتاب لغت‌شناسی و مفاهیم قرآن کریم نیز قید گردیده است. نویسندگان دیگری، عرفات را نام صحرایی دانسته‌اند وسیع و هموار که در ۲۲ کیومتری جنوب شرقی مکه میان ثویه و عرنه، نمر، تا ذی المجاز قرار دارد[۱۴].
برخی از پژوهشگران مساحت عرفات را ۱۸ کیلومتر مربع در شرق مکه، اندکی متمایل به جنوب، در میان راه طائف و مکه می‌داند و اضافه می‌کند: این منطقه به وسیله کوه‌هایی که به شکل نیم دایره در اطرافش قرار دارد مشخص شده است[۱۵]. واقع شدن در ۲۲ کیلومتری جنوب شرقی مسجد الحرام و ۲۲ کیلومتری آن مورد تأیید صاحب کتاب تاریخ مکه المکرمه قدیماً و حدیثاً نیز می‌باشد. با این حساب مختصات جغرافیای عرفات شناخته شد[۱۶].
منابع
پانویس
- ↑ «... پس چون از عرفات رهسپار شدید.».. سوره بقره، آیه ۱۹۸.
- ↑ تفسیر نمونه، ج۲، ص۷۴.
- ↑ ر.ک: تفسیر المیزان، ج۲، ص۱۰۷.
- ↑ رسول جعفریان، آثار اسلامی مکه و مدینه، ص۱۲۹.
- ↑ راهنمای حج و عمره، ج۲، ص۱۱۳؛ اصغر قائدان، تاریخ و آثار اسلام مکه، ص۱۴۷.
- ↑ فرزانه، محرم، اماکن جغرافیایی در قرآن، ص ۱۰۲؛ عرب، محمد حسن، دانشنامه اماکن جغرافیایی قرآن مجید، ص ۳۶۱.
- ↑ آثار اسلامی مکه و مدینه، ص۱۳۰.
- ↑ اصغر قائدان؛ تاریخ و آثار اسلامی مکه و مدینه، ص۱۴۷.
- ↑ آیت الله مکارم شیرازی؛ تفسیر نمونه، ج۲، ص۳۴.
- ↑ آیت الله مکارم شیرازی؛ تفسیر نمونه، ج۲، ص۳۴.
- ↑ فرزانه، محرم، اماکن جغرافیایی در قرآن، ص ۱۰۳.
- ↑ آیت‌الله مکارم شیرازی؛ تفسیر نمونه، ج۲، ص۳۴.
- ↑ آیت‌الله مکارم شیرازی؛ لغت‌شناسی و مفاهیم قرآن کریم، ص۷۶۰.
- ↑ اصغر قائدان؛ تاریخ و آثار اسلامی مکه و مدینه، ص۱۴۷.
- ↑ رسول جعفریان؛ آثار اسلامی مکه و مدینه، ص۱۲۹.
- ↑ فرزانه، محرم، اماکن جغرافیایی در قرآن، ص ۱۰۵؛ عرب، محمد حسن، دانشنامه اماکن جغرافیایی قرآن مجید، ص ۳۶۱.