زیاد بن کعب بن مرحب همدانی: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
بدون خلاصۀ ویرایش
جز (جایگزینی متن - '[[رده:قبیله ' به '[[رده:')
 
(۴ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱۲: خط ۱۲:
| لقب =   
| لقب =   
| اهل =   
| اهل =   
| از قبیله = [[همدان (قبیله)|همدان]]           
| از قبیله = [[بنی‌همدان]]           
| از تیره =  
| از تیره =  
| پدر = [[کعب بن مرحب همدانی]]       
| پدر = [[کعب بن مرحب همدانی]]       
خط ۵۳: خط ۵۳:


[[نصر بن مزاحم]] [[نقل]] می‌کند: موقعی که [[مهاجر]] و [[اصحاب]] در [[مدینه]] پس از [[قتل عثمان]] با [[امیرالمؤمنین]] {{ع}} [[بیعت]] کردند، [[حضرت]] برای عمال و کارگزارانی که از جانب [[عثمان]] بودند، [[نامه]] نوشت و نامه‌ای نیز برای [[اشعث بن قیس]] که در [[آذربایجان]] [[حاکم]] بود، نوشت که زکوات جمع‌آوری شده را به [[مدینه]] بفرستد و [[نامه]] را توسط زیاد بن کعب بن مرحب همدانی فرستاد. و هنگامی‌ که [[اشعث بن قیس]] [[نامه]] [[امام]] {{ع}} را خواند، [[اطاعت]] خود را اعلام کرد، بلافاصله زیاد بن کعب بن مرحب همدانی در جمع [[مردم]] آن دیار برخاست و پس از [[حمد]] و [[ثنای الهی]] در [[فضیلت]] [[امیرالمؤمنین]] {{ع}} و چگونگی [[بیعت مردم]] و [[پیمان شکنی]] [[طلحه]] و [[زبیر]] سخنانی گفت و [[مردم]] را برای [[بیعت]] با [[حضرت]] آماده کرد <ref>ر. ک: وقعة صفین، ص۲۰-۲۱؛ اعیان الشیعه، ج۷، ص۸۰ و رجال طوسی، ص۴۲، ش۱۵.</ref> و [[مردم]] هم [[اطاعت]] و [[فرمانبرداری]] خود از [[امیرالمؤمنین علی]] {{ع}} را اعلام کردند، و بدین ترتیب زیاد بن کعب بن مرحب همدانی [[مأموریت]] خود را به خوبی انجام داد.<ref>[[سید اصغر ناظم‌زاده|ناظم‌زاده، سید اصغر]]، [[اصحاب امام علی ج۱ (کتاب)|اصحاب امام علی]]، ج۱، ص۵۸۱.</ref>
[[نصر بن مزاحم]] [[نقل]] می‌کند: موقعی که [[مهاجر]] و [[اصحاب]] در [[مدینه]] پس از [[قتل عثمان]] با [[امیرالمؤمنین]] {{ع}} [[بیعت]] کردند، [[حضرت]] برای عمال و کارگزارانی که از جانب [[عثمان]] بودند، [[نامه]] نوشت و نامه‌ای نیز برای [[اشعث بن قیس]] که در [[آذربایجان]] [[حاکم]] بود، نوشت که زکوات جمع‌آوری شده را به [[مدینه]] بفرستد و [[نامه]] را توسط زیاد بن کعب بن مرحب همدانی فرستاد. و هنگامی‌ که [[اشعث بن قیس]] [[نامه]] [[امام]] {{ع}} را خواند، [[اطاعت]] خود را اعلام کرد، بلافاصله زیاد بن کعب بن مرحب همدانی در جمع [[مردم]] آن دیار برخاست و پس از [[حمد]] و [[ثنای الهی]] در [[فضیلت]] [[امیرالمؤمنین]] {{ع}} و چگونگی [[بیعت مردم]] و [[پیمان شکنی]] [[طلحه]] و [[زبیر]] سخنانی گفت و [[مردم]] را برای [[بیعت]] با [[حضرت]] آماده کرد <ref>ر. ک: وقعة صفین، ص۲۰-۲۱؛ اعیان الشیعه، ج۷، ص۸۰ و رجال طوسی، ص۴۲، ش۱۵.</ref> و [[مردم]] هم [[اطاعت]] و [[فرمانبرداری]] خود از [[امیرالمؤمنین علی]] {{ع}} را اعلام کردند، و بدین ترتیب زیاد بن کعب بن مرحب همدانی [[مأموریت]] خود را به خوبی انجام داد.<ref>[[سید اصغر ناظم‌زاده|ناظم‌زاده، سید اصغر]]، [[اصحاب امام علی ج۱ (کتاب)|اصحاب امام علی]]، ج۱، ص۵۸۱.</ref>
== جستارهای وابسته ==
{{مدخل وابسته}}
* [[بنی‌همدان]] (قبیله)
{{پایان مدخل وابسته}}


== منابع ==
== منابع ==
خط ۶۴: خط ۶۹:
[[رده:اصحاب امام علی]]
[[رده:اصحاب امام علی]]
[[رده:اعلام]]
[[رده:اعلام]]
[[رده:بنی‌همدان]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۲ فوریهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۰۹:۵۷

زیاد بن کعب بن مرحب همدانی
تصویر قدیمی از مسجد کوفه
نام کاملزیاد بن کعب بن مرحب همدانی
جنسیتمرد
از قبیلهبنی‌همدان
پدرکعب بن مرحب همدانی
از اصحابامام علی
حضور در جنگجنگ جمل

مقدمه

زیاد فرزند کعب از قبیله همدان و از اصحاب امیرالمؤمنین (ع) بود و در جنگ جمل در جناح حجر بن عدی با ناکثین (اصحاب جمل) جنگید[۱].

نصر بن مزاحم نقل می‌کند: موقعی که مهاجر و اصحاب در مدینه پس از قتل عثمان با امیرالمؤمنین (ع) بیعت کردند، حضرت برای عمال و کارگزارانی که از جانب عثمان بودند، نامه نوشت و نامه‌ای نیز برای اشعث بن قیس که در آذربایجان حاکم بود، نوشت که زکوات جمع‌آوری شده را به مدینه بفرستد و نامه را توسط زیاد بن کعب بن مرحب همدانی فرستاد. و هنگامی‌ که اشعث بن قیس نامه امام (ع) را خواند، اطاعت خود را اعلام کرد، بلافاصله زیاد بن کعب بن مرحب همدانی در جمع مردم آن دیار برخاست و پس از حمد و ثنای الهی در فضیلت امیرالمؤمنین (ع) و چگونگی بیعت مردم و پیمان شکنی طلحه و زبیر سخنانی گفت و مردم را برای بیعت با حضرت آماده کرد [۲] و مردم هم اطاعت و فرمانبرداری خود از امیرالمؤمنین علی (ع) را اعلام کردند، و بدین ترتیب زیاد بن کعب بن مرحب همدانی مأموریت خود را به خوبی انجام داد.[۳]

جستارهای وابسته

منابع

پانویس

  1. اصحاب الإمام أمیر المؤمنین (ع)، ج۱، ص۲۲۹، عنوان ۳۹۴.
  2. ر. ک: وقعة صفین، ص۲۰-۲۱؛ اعیان الشیعه، ج۷، ص۸۰ و رجال طوسی، ص۴۲، ش۱۵.
  3. ناظم‌زاده، سید اصغر، اصحاب امام علی، ج۱، ص۵۸۱.