حکومت قزوین: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
(←پانویس) |
||
| (۱۷ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۷: | خط ۷: | ||
== آشنایی اجمالی == | == آشنایی اجمالی == | ||
{{اصلی|قزوین}} | |||
قزوین یکی از شهرهای [[ایران]] است. [[پیامبر]] {{صل}} درباره این [[شهر]] فرمودند: فرمود: خدا رحمت کند، برادرانم را در قزوین. بهترین پایگاه‌ها زمینی است که آن را قزوین می‌گویند و در آینده به دست مسلمانان گشوده می‌شود. هرکه یک شب برای خدا در آن به سر برد، شهید از دنیا می‌رود و با صدیقین و در زمره پیامبران محشور می‌گردد تا به بهشت درآید<ref>کنز العمال، ص ۳۵۰۸۹.</ref>.<ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۵۶۲.</ref> | قزوین یکی از شهرهای [[ایران]] است. [[پیامبر]] {{صل}} درباره این [[شهر]] فرمودند: فرمود: خدا رحمت کند، برادرانم را در قزوین. بهترین پایگاه‌ها زمینی است که آن را قزوین می‌گویند و در آینده به دست مسلمانان گشوده می‌شود. هرکه یک شب برای خدا در آن به سر برد، شهید از دنیا می‌رود و با صدیقین و در زمره پیامبران محشور می‌گردد تا به بهشت درآید<ref>کنز العمال، ص ۳۵۰۸۹.</ref>.<ref>[[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۵۶۲.</ref> | ||
== حاکمان قزوین == | == حاکمان قزوین == | ||
=== در زمان | === در زمان خلفا === | ||
==== قرظة بن ارطات ==== | |||
{{اصلی|قرظة بن ارطات}} | |||
نام [[قرظة بن ارطات عبدی]] در کتاب‌های رجال [[اهل سنت]] آمده و [[ابن حبان]] او را در ثقات ذکر کرده است<ref>ابن حبان، ثقات، ج۷، ص۳۴۷.</ref>. همه نوشته‌اند که وی از [[کثیر بن شهاب]] [[روایت]] می‌کند و از او [[ابواسحاق سبیعی]] روایت می‌نماید<ref>بخاری، تاریخ الکبیر، ج۷، ص۱۹۳ و ۲۰۶؛ مزی، تهذیب الکمال، ج۲۳، ص۵۶۶؛ ابن حجر، تهذیب التهذیب، ج۸ ص۳۳۰.</ref>. [[ابن ابی حاتم]] نقل می‌کند که کثیر بن شهاب، فاتح [[قزوین]] بود که پس از [[ری]] آنجا را گشود<ref>رازی، الجرح والتعدیل، ج۷، ص۱۵۳ و ۱۴۴.</ref>. بنابراین می‌‌توان گفت که وی در قزوین بوده و بعد به [[کارگزاری]] آنجا گمارده شده است<ref>[[علی اکبر ذاکری|ذاکری، علی اکبر]]، [[سیمای کارگزاران علی بن ابی طالب امیرالمؤمنین (کتاب)|سیمای کارگزاران علی بن ابی طالب امیرالمؤمنین]]، ج۱، ص ۵۱۳.</ref>. | |||
=== | === در زمان [[امیرالمؤمنین]] {{ع}} === | ||
==== ربیع بن خثیم کوفی ==== | |||
{{اصلی|ربیع بن خثیم کوفی}} | |||
ربیع بن خثیم تمیمی از [[اصحاب امیرالمؤمنین]] {{ع}}<ref>اعیان الشیعه، ج۶، ص۲۵۴.</ref> و از زهاد ثمانیه به شمار می‌آید که در سال ۶۱ یا ۶۲ یا ۶۳ هجری در طوس از [[دنیا]] رفت و در محلی که اکنون دارای بقعه و بارگاهی به نام "[[خواجه ربیع]]" در کنار [[مشهد]] [[امام رضا]] {{ع}} است به خاک سپرده شد و شاه [[عباس]] صفوی برای او قبه و بارگاه ساخت<ref>اعیان الشیعه، ج۶، ص۳۵۴ و تهذیب التهذیب، ج۳، ص۶۸.</ref>.<ref>[[سید اصغر ناظم‌زاده|ناظم‌زاده، سید اصغر]]، [[اصحاب امام علی ج۱ (کتاب)|اصحاب امام علی]]، ج۱، ص۵۰۹-۵۱۰.</ref> | |||
در [[تاریخ]] چنین آمده است که ربیع بن خثیم کوفی، از جانب حضرت علی {{ع}} [[والی قزوین]] بود<ref>مستوفی، تاریخ گزیده، به اهتمام عبدالحسین نوائی، ص۱۹۳ و ۷۸۷.</ref> هر چند نقل قول‌های دیگری نیز در این زمینه وجود دارد<ref>[[علی اکبر ذاکری|ذاکری، علی اکبر]]، [[سیمای کارگزاران علی بن ابی طالب امیرالمؤمنین ج۱ (کتاب)|سیمای کارگزاران علی بن ابی طالب امیرالمؤمنین ج۱]]، ص۵۰۰-۵۰۱.</ref>. | |||
==== | ==== ابوالغریف ارحبی ==== | ||
{{اصلی|ابوالغریف عبیدالله بن خلیفه ارحبی همدانی}} | |||
[[ابو العریف ارجهی]] جزو کارگزاران [[امیرالمؤمنین]] {{ع}} در [[قزوین]] دانسته شده است. [[شیخ طوسی]] در کتاب [[رجال طوسی|رجال]] خود نام [[ابو العریف همدانی]] را [[عبدالله بن خلیفه]] و از [[اصحاب امام علی]]{{ع}} دانسته است<ref>رجال طوسی، ص۴۸.</ref>.<ref>[[علی اکبر ذاکری|ذاکری، علی اکبر]]، [[سیمای کارگزاران علی بن ابی طالب امیرالمؤمنین ج۱ (کتاب)|سیمای کارگزاران علی بن ابی طالب امیرالمؤمنین ج۱]]، ص۵۰۸-۵۱۰.</ref> | |||
==== | ==== مرة بن شراحیل همدانی ==== | ||
{{اصلی|مرة بن شراحیل همدانی}} | |||
مرة بن شراحیل همدانی یا [[شراحیل بن مرة همدانی]] یکی از [[یاران]] و [[کارگزاران]] [[امیرالمؤمنین]] {{ع}} به شمار آمده است. [[ابن حجر]] می‌نویسد: شراحیل از [[یاران حضرت علی]] {{ع}} و [[کارگزار]] او در نهرین بوده است<ref>الاصابه، ج۳، ص۳۲۵.</ref>. [[شیخ طوسی]] به [[نقل]] از حمدالله مستوفی، شراحیل را از [[یاران امام علی]] {{ع}} و عامل و [[کارگزار]] حضرت در [[قزوین]] نام برده است<ref>تاریخ گزیده، ص۷۹۳، انتشارات امیرکبیر، تهران.</ref>.<ref>[[سید اصغر ناظم‌زاده|ناظم‌زاده، سید اصغر]]، [[اصحاب امام علی ج۱ (کتاب)|اصحاب امام علی]]، ج۱، ص۷۱۴.</ref> البته [[آیة الله]] [[خوئی]]؛ می‌نویسد: افراد زیادی گفته‌اند مُرّه، با [[حضرت علی]] {{ع}} [[دشمنی]] داشته و به آن حضرت [[ایمان]] نیاورده است<ref>معجم رجال الحدیث، ج۱۸، ص۱۲۸.</ref>.<ref>[[سید اصغر ناظم‌زاده|ناظم‌زاده، سید اصغر]]، [[اصحاب امام علی ج۲ (کتاب)|اصحاب امام علی]]، ج۲، ص۱۲۸۶؛ [[علی اکبر ذاکری|ذاکری، علی اکبر]]، [[سیمای کارگزاران علی بن ابی طالب امیرالمؤمنین (کتاب)|سیمای کارگزاران علی بن ابی طالب امیرالمؤمنین]]، ج۱، ص۵۱۰-۵۱۲.</ref> | |||
== منابع == | == منابع == | ||
{{منابع}} | {{منابع}} | ||
# [[پرونده:29873800.jpg|22px]] [[مجتبی تونه‌ای|مجتبی تونه‌ای]]، [[موعودنامه (کتاب)|'''موعودنامه''']] | # [[پرونده:29873800.jpg|22px]] [[مجتبی تونه‌ای|مجتبی تونه‌ای]]، [[موعودنامه (کتاب)|'''موعودنامه''']] | ||
# [[پرونده:1379452.jpg|22px]] [[سید اصغر ناظم‌زاده|ناظم‌زاده، سید اصغر]]، [[اصحاب امام علی ج۱ (کتاب)|'''اصحاب امام علی''']] | |||
# [[پرونده:1100829.jpg|22px]] [[علی اکبر ذاکری|ذاکری، علی اکبر]]، [[سیمای کارگزاران علی بن ابی طالب امیرالمؤمنین ج۱ (کتاب)|'''سیمای کارگزاران علی بن ابی طالب امیرالمؤمنین ج۱''']] | |||
{{پایان منابع}} | {{پایان منابع}} | ||
| خط ۳۴: | خط ۴۲: | ||
[[رده:امام مهدی]] | [[رده:امام مهدی]] | ||
[[رده: | [[رده:شهرهای ایران]] | ||
[[رده:مدخل موعودنامه]] | [[رده:مدخل موعودنامه]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۴ مارس ۲۰۲۴، ساعت ۱۴:۵۳
آشنایی اجمالی
قزوین یکی از شهرهای ایران است. پیامبر (ص) درباره این شهر فرمودند: فرمود: خدا رحمت کند، برادرانم را در قزوین. بهترین پایگاه‌ها زمینی است که آن را قزوین می‌گویند و در آینده به دست مسلمانان گشوده می‌شود. هرکه یک شب برای خدا در آن به سر برد، شهید از دنیا می‌رود و با صدیقین و در زمره پیامبران محشور می‌گردد تا به بهشت درآید[۱].[۲]
حاکمان قزوین
در زمان خلفا
قرظة بن ارطات
نام قرظة بن ارطات عبدی در کتاب‌های رجال اهل سنت آمده و ابن حبان او را در ثقات ذکر کرده است[۳]. همه نوشته‌اند که وی از کثیر بن شهاب روایت می‌کند و از او ابواسحاق سبیعی روایت می‌نماید[۴]. ابن ابی حاتم نقل می‌کند که کثیر بن شهاب، فاتح قزوین بود که پس از ری آنجا را گشود[۵]. بنابراین می‌‌توان گفت که وی در قزوین بوده و بعد به کارگزاری آنجا گمارده شده است[۶].
در زمان امیرالمؤمنین (ع)
ربیع بن خثیم کوفی
ربیع بن خثیم تمیمی از اصحاب امیرالمؤمنین (ع)[۷] و از زهاد ثمانیه به شمار می‌آید که در سال ۶۱ یا ۶۲ یا ۶۳ هجری در طوس از دنیا رفت و در محلی که اکنون دارای بقعه و بارگاهی به نام "خواجه ربیع" در کنار مشهد امام رضا (ع) است به خاک سپرده شد و شاه عباس صفوی برای او قبه و بارگاه ساخت[۸].[۹]
در تاریخ چنین آمده است که ربیع بن خثیم کوفی، از جانب حضرت علی (ع) والی قزوین بود[۱۰] هر چند نقل قول‌های دیگری نیز در این زمینه وجود دارد[۱۱].
ابوالغریف ارحبی
ابو العریف ارجهی جزو کارگزاران امیرالمؤمنین (ع) در قزوین دانسته شده است. شیخ طوسی در کتاب رجال خود نام ابو العریف همدانی را عبدالله بن خلیفه و از اصحاب امام علی(ع) دانسته است[۱۲].[۱۳]
مرة بن شراحیل همدانی
مرة بن شراحیل همدانی یا شراحیل بن مرة همدانی یکی از یاران و کارگزاران امیرالمؤمنین (ع) به شمار آمده است. ابن حجر می‌نویسد: شراحیل از یاران حضرت علی (ع) و کارگزار او در نهرین بوده است[۱۴]. شیخ طوسی به نقل از حمدالله مستوفی، شراحیل را از یاران امام علی (ع) و عامل و کارگزار حضرت در قزوین نام برده است[۱۵].[۱۶] البته آیة الله خوئی؛ می‌نویسد: افراد زیادی گفته‌اند مُرّه، با حضرت علی (ع) دشمنی داشته و به آن حضرت ایمان نیاورده است[۱۷].[۱۸]
منابع
پانویس
- ↑ کنز العمال، ص ۳۵۰۸۹.
- ↑ تونه‌ای، مجتبی، موعودنامه، ص۵۶۲.
- ↑ ابن حبان، ثقات، ج۷، ص۳۴۷.
- ↑ بخاری، تاریخ الکبیر، ج۷، ص۱۹۳ و ۲۰۶؛ مزی، تهذیب الکمال، ج۲۳، ص۵۶۶؛ ابن حجر، تهذیب التهذیب، ج۸ ص۳۳۰.
- ↑ رازی، الجرح والتعدیل، ج۷، ص۱۵۳ و ۱۴۴.
- ↑ ذاکری، علی اکبر، سیمای کارگزاران علی بن ابی طالب امیرالمؤمنین، ج۱، ص ۵۱۳.
- ↑ اعیان الشیعه، ج۶، ص۲۵۴.
- ↑ اعیان الشیعه، ج۶، ص۳۵۴ و تهذیب التهذیب، ج۳، ص۶۸.
- ↑ ناظم‌زاده، سید اصغر، اصحاب امام علی، ج۱، ص۵۰۹-۵۱۰.
- ↑ مستوفی، تاریخ گزیده، به اهتمام عبدالحسین نوائی، ص۱۹۳ و ۷۸۷.
- ↑ ذاکری، علی اکبر، سیمای کارگزاران علی بن ابی طالب امیرالمؤمنین ج۱، ص۵۰۰-۵۰۱.
- ↑ رجال طوسی، ص۴۸.
- ↑ ذاکری، علی اکبر، سیمای کارگزاران علی بن ابی طالب امیرالمؤمنین ج۱، ص۵۰۸-۵۱۰.
- ↑ الاصابه، ج۳، ص۳۲۵.
- ↑ تاریخ گزیده، ص۷۹۳، انتشارات امیرکبیر، تهران.
- ↑ ناظم‌زاده، سید اصغر، اصحاب امام علی، ج۱، ص۷۱۴.
- ↑ معجم رجال الحدیث، ج۱۸، ص۱۲۸.
- ↑ ناظم‌زاده، سید اصغر، اصحاب امام علی، ج۲، ص۱۲۸۶؛ ذاکری، علی اکبر، سیمای کارگزاران علی بن ابی طالب امیرالمؤمنین، ج۱، ص۵۱۰-۵۱۲.