حارث بن مره عبدی: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - 'دست' به 'دست') |
(←پانویس) |
||
| (یک نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۷۱: | خط ۷۱: | ||
[[رده:اعلام]] | [[رده:اعلام]] | ||
[[رده:بنی‌عبدالقیس]] | [[رده:بنی‌عبدالقیس]] | ||
[[رده: | [[رده:کارگزاران حکومت امام علی]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۹ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۹:۵۱
این مدخل زیرشاخهٔ بحث اصحاب امام علی است. حارث بن مره عبدی از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: حارث بن مره عبدی در تاریخ اسلامی - پرسش مرتبط ندارد| حارث بن مره عبدی | |
|---|---|
 تصویر نمادین جنگ صفین | |
| نام کامل | حارث بن مره عبدی |
| جنسیت | مرد |
| از قبیله | بنی‌عبدالقیس |
| از اصحاب | امام علی |
| حضور در جنگ | جنگ صفین |
آشنایی اجمالی
حارث بن مره عبدی از یاران علی (ع) بود که در جنگ صفین به فرماندهی پیاده نظام میسره (طرف چپ) سپاه امیرمؤمنان (ع) منصوب شد[۱]. و قبل از آغاز جنگ نهروان به دست خوارج بدون هیچ گناهی به شهادت رسید.
طبری و دیگران نقل می‌کنند: هنگامی که به امیرالمؤمنین (ع) خبر دادند که خوارج نهروان افرادی بی‌گناه را به قتل رسانده‌اند و مانند عبدالله بن خباب صحابی رسول خدا (ص) را به جرم حق گویی سر بریده و شکم همسرش را پاره کردند و فرزند در رحم او را نیز به قتل رسانده‌اند و سه زن از طایفه طی و ام سنان صیداویه را به ناحق کشته‌اند، حضرت سخت اندوهگین شد و حارث بن مزه عبدی را به عنوان سفیر خود، برای دعوت آنان به پرهیز از جنگ و بازگشت آنها به اردوی سپاه اسلام و دست برداشتن از قتل و فتنه فرستاد، متأسفانه وقتی حارث به نزد خوارج در کنار نهر رفت آن مردان نادان و جاهل، حارث سفیر حضرت را بدون هیچ جرم و گناهی و بر خلاف تمام موازین رسمی آن روز و امروز، به قتل رساندند، و با این جنایت بر جرائم خود افزودند. وقتی این خبر وحشتناک به مردم رسید در کوفه اجتماع کردند و از حضرت خواستند که حرکت کند و این گروه نادان و احمق را ریشه کن سازد، امام که حجت بر او تمام بود و هیچ دلیلی بر تعلل و عدم مقابله با آن گروه لجوج و بی منطق نمی‌دید برای حفظ خون بی‌گناهان حرکت کرد و با نهروانیان به جنگ پرداخت[۲]. و تمامی آنها به جز نه نفرشان، همه را به هلاکت رساند.
آری حارث بن مرّه بدون هیچ گناهی به دست خوارج به شهادت رسید.[۳]
جستارهای وابسته
- بنی‌عبدالقیس (قبیله)
منابع
پانویس
- ↑ وقعة صفين، ص۲۰۵.
- ↑ ر. ک: تاریخ طبری، ج۵، ص۸۲؛ مروج الذهب، ج۲، ص۴۱۵ و کامل ابن اثیر، ج۲، حوادث سال ۳۹، ص۴۲۹.
- ↑ ناظم‌زاده، سید اصغر، اصحاب امام علی، ج۱، ص۳۳۳-۳۳۴.