جمیل بن دراج: تفاوت میان نسخه‌ها

نسخهٔ کنونی تا ‏۹ مارس ۲۰۲۴، ساعت ۱۴:۰۱

آشنایی اجمالی

ابوعلی جمیل بن دراج بن عبدالله نخعی کوفی، معروف به ابن دراج از اصحاب امام صادق و امام کاظم(ع) است^[۱] که از آن دو امام بزرگوار و امام باقر(ع) روایت کرده است.^[۲] او از شاگردان زرارة بن اعین به حساب می‌‌آمد^[۳] و ۹۲ روایت را از او نقل می‌‌کند. از دیگر اساتید او می‌‌توان به ابان بن تغلب، اسماعیل بن جابر جعفی، حمران بن اعین و حفص بن غیاث اشاره نمود. محدثانی همچون ابومالک حضرمی، ابن ابی نجران، حسن بن ابی قتادة، حسن بن علی وشاء و حسن بن محبوب از او بهره برده‌اند.^[۴] وی فردی ثقه و یکی از فقهای شش گانه اصحاب امام صادق(ع) می‌باشد که تمامی محدثان شیعه بر صحیح بودن مرویات و آنچه آنها نقل کرده‌اند، اتفاق نظر دارند و برخی بر این باورند که او فقیه‌ترین آنان بود. او سجده‌هایی طولانی داشت که محمد بن ابی عمیر از سجده‌های وی به شگفت آمده بود.^[۵] ابن درّاج در آغاز واقفی مذهب بود، اما به جهت معجزاتی که از امام رضا(ع) مشاهده کرد، از عقیده‌اش برگشت و به امامت آن حضرت و فرزندانش معتقد شد.^[۶] او در سند ۵۷۰ روایت قرار گرفته که ۲۳۹ روایت از معصومان(ع)نقل کرده است.ر

نجاشی می‌‌نویسد: او کتابی دارد که به طرق زیادی نقل شده و کتابی نیز با همکاری دیگران نوشته است. وی در اواخر عمر نابینا شد و در ایام امامت امام رضا(ع)درگذشت.^[۷] آقابزرگ تهرانی کتاب الحدیث و اصل را از آثار او ذکر کرده است.^[۸]

جستارهای وابسته

نوح بن دراج (برادر)
ایوب بن نوح بن دراج (برادرزاده)

منابع

جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱

پانویس

↑ رجال الطوسی، ص۱۶۳ و ۳۴۶.
↑ معجم رجال الحدیث، ج۴، ص۱۵۲.
↑ رجال النجاشی، ج۱، ص۳۱۰.
↑ معجم رجال الحدیث، ج۴، ص۱۵۲.
↑ اختیار معرفة الرجال، ص۲۵۱ و ۳۷۵.
↑ الغیبه (طوسی)، ص۷۱.
↑ رجال النجاشی، ج۱، ص۳۱۰.
↑ جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱، ص۲۳۱ - ۲۳۲.

[1] رجال الطوسی، ص۱۶۳ و ۳۴۶.

[2] معجم رجال الحدیث، ج۴، ص۱۵۲.

[3] رجال النجاشی، ج۱، ص۳۱۰.

[4] معجم رجال الحدیث، ج۴، ص۱۵۲.

[5] اختیار معرفة الرجال، ص۲۵۱ و ۳۷۵.

[6] الغیبه (طوسی)، ص۷۱.

[7] رجال النجاشی، ج۱، ص۳۱۰.

[8] جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱، ص۲۳۱ - ۲۳۲.

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]

[۶]

[۷]

[۸]

@@ خط ۱: / خط ۱: @@
-{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل  = | مداخل مرتبط = [[جمیل بن دراج در معارف و سیره رضوی]] - [[جمیل بن دراج در تراجم و رجال]]| پرسش مرتبط  = }}
+{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = اصحاب امام صادق| عنوان مدخل  = | مداخل مرتبط = [[جمیل بن دراج در معارف و سیره رضوی]] - [[جمیل بن دراج در تراجم و رجال]]| پرسش مرتبط  = }}
 == آشنایی اجمالی ==
-[[ابوعلی جمیل بن دراج بن عبدالله نخعی کوفی]]، معروف به [[ابن دراج]] از [[اصحاب]] [[امام صادق]] و [[امام کاظم]]{{ع}} است<ref>رجال الطوسی، ص۱۶۳ و ۳۴۶.</ref> که از آن دو [[امام]] بزرگوار و [[امام باقر]]{{ع}} [[روایت]] کرده است.<ref>معجم رجال الحدیث، ج۴، ص۱۵۲.</ref> او از [[شاگردان]] [[زرارة بن اعین]] به حساب می‌‌آمد<ref>رجال النجاشی، ج۱، ص۳۱۰.</ref> و ۹۲ روایت را از او نقل می‌‌کند. از دیگر اساتید او می‌‌توان به [[ابان بن تغلب]]، [[اسماعیل بن جابر جعفی]]، [[حمران بن اعین]] و [[حفص بن غیاث]] اشاره نمود. محدثانی همچون [[ابومالک حضرمی]]، [[ابن ابی نجران]]، [[حسن بن ابی قتادة]]، [[حسن بن علی وشاء]] و [[حسن بن محبوب]] از او بهره برده‌اند.<ref>معجم رجال الحدیث، ج۴، ص۱۵۲.</ref> وی فردی [[ثقه]] و یکی از فقهای شش گانه اصحاب امام صادق{{ع}} می‌باشد که تمامی [[محدثان شیعه]] بر صحیح بودن مرویات و آنچه آنها نقل کرده‌اند، [[اتفاق نظر]] دارند و برخی بر این باورند که او فقیه‌ترین آنان بود. او سجده‌هایی طولانی داشت که [[محمد بن ابی عمیر]] از سجده‌های وی به شگفت آمده بود.<ref>اختیار معرفة الرجال، ص۲۵۱ و ۳۷۵.</ref> ابن درّاج در آغاز [[واقفی]] [[مذهب]] بود، اما به جهت معجزاتی که از [[امام رضا]]{{ع}} [[مشاهده]] کرد، از عقیده‌اش برگشت و به [[امامت]] آن [[حضرت]] و فرزندانش [[معتقد]] شد.<ref>الغیبه (طوسی)، ص۷۱.</ref> او در سند ۵۷۰ روایت قرار گرفته که ۲۳۹ روایت از [[معصومان]]{{ع}}نقل کرده است.ر
+[[ابوعلی جمیل بن دراج بن عبدالله نخعی کوفی]]، معروف به [[ابن دراج]] از [[اصحاب]] [[امام صادق]] و [[امام کاظم]]{{عم}} است<ref>رجال الطوسی، ص۱۶۳ و ۳۴۶.</ref> که از آن دو [[امام]] بزرگوار و [[امام باقر]]{{ع}} [[روایت]] کرده است.<ref>معجم رجال الحدیث، ج۴، ص۱۵۲.</ref> او از [[شاگردان]] [[زرارة بن اعین]] به حساب می‌‌آمد<ref>رجال النجاشی، ج۱، ص۳۱۰.</ref> و ۹۲ روایت را از او نقل می‌‌کند. از دیگر اساتید او می‌‌توان به [[ابان بن تغلب]]، [[اسماعیل بن جابر جعفی]]، [[حمران بن اعین]] و [[حفص بن غیاث]] اشاره نمود. محدثانی همچون [[ابومالک حضرمی]]، [[ابن ابی نجران]]، [[حسن بن ابی قتادة]]، [[حسن بن علی وشاء]] و [[حسن بن محبوب]] از او بهره برده‌اند.<ref>معجم رجال الحدیث، ج۴، ص۱۵۲.</ref> وی فردی [[ثقه]] و یکی از فقهای شش گانه اصحاب امام صادق{{ع}} می‌باشد که تمامی [[محدثان شیعه]] بر صحیح بودن مرویات و آنچه آنها نقل کرده‌اند، [[اتفاق نظر]] دارند و برخی بر این باورند که او فقیه‌ترین آنان بود. او سجده‌هایی طولانی داشت که [[محمد بن ابی عمیر]] از سجده‌های وی به شگفت آمده بود.<ref>اختیار معرفة الرجال، ص۲۵۱ و ۳۷۵.</ref> ابن درّاج در آغاز [[واقفی]] [[مذهب]] بود، اما به جهت معجزاتی که از [[امام رضا]]{{ع}} [[مشاهده]] کرد، از عقیده‌اش برگشت و به [[امامت]] آن [[حضرت]] و فرزندانش [[معتقد]] شد.<ref>الغیبه (طوسی)، ص۷۱.</ref> او در سند ۵۷۰ روایت قرار گرفته که ۲۳۹ روایت از [[معصومان]]{{ع}}نقل کرده است.ر
 [[نجاشی]] می‌‌نویسد: او کتابی دارد که به طرق زیادی نقل شده و کتابی نیز با [[همکاری]] دیگران نوشته است. وی در اواخر [[عمر]] [[نابینا]] شد و در ایام [[امامت امام رضا]]{{ع}}درگذشت.<ref>رجال النجاشی، ج۱، ص۳۱۰.</ref> [[آقابزرگ تهرانی]] کتاب الحدیث و اصل را از آثار او ذکر کرده است.<ref>جمعی از پژوهشگران، [[فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی (کتاب)|فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی]] ج۱، ص۲۳۱ - ۲۳۲.</ref>
@@ خط ۱۹: / خط ۱۹: @@
 [[رده:اعلام]]
 [[رده:اصحاب امام صادق]]
+[[رده:اصحاب امام کاظم]]