عبدالله بن ابی‌سفیان بن حارث بن عبدالمطلب: تفاوت میان نسخه‌ها

افزودن پیوند
از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
نمایش تاریخچه به صورت تعاملی
دیداریویکی‌متن
 
(۲ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد)
خط ۴۸: خط ۴۸:
| آخرین راوی از او =  
| آخرین راوی از او =  
}}
}}
== آشنایی اجمالی ==
== آشنایی اجمالی ==
[[ابوهیاج عبدالله بن ابی سفیان بن حارث بن عبدالمطلب بن هاشم هاشمی قرشی]] از [[اصحاب]] و [[یاران پیامبر]]{{صل}} بوده و از آن حضرت و از پدرش [[ابوسفیان]] [[روایت]] نموده است. [[سماک بن حرب]] از جمله کسانی است که از او روایت کرده است.<ref>الاستیعاب ۳/۹۲۱.</ref> برخی [[ملاقات]] او را با [[پیامبر]]{{صل}} [[نفی]] کرده‌اند.<ref>اسد الغابه ۳/۱۷۵.</ref> او در زمره [[شعرا]] و [[مداحان]] [[اهل بیت]]{{ع}} بود و هنگامی که از [[عیب جویی]] و [[بدگویی]] [[عمرو بن عاص]] به [[بنی هاشم]] [[آگاه]] شد، نزد [[معاویه]] رفت و به [[رفتار]] عمرو [[اعتراض]] کرد. در سفری همراه [[حضرت علی]]{{ع}} وارد [[مدائن]] شد. ابوهیّاج [[پس از شهادت حضرت علی]]{{ع}} با [[امامه دختر ابوالعاص بن ربیع]] که [[همسر]] حضرت بود،[[ازدواج]] کرد.<ref>الاصابه ۴/۸۰.</ref> او دارای اشعاری در [[مدح]] [[امیرمؤمنان]]{{ع}} می‌باشد.<ref> معالم العلماء ۱۵۰.</ref> دیوان شعر اثر اوست.<ref>الذریعه ۹/۶۹۳.</ref> ابوهیّاج در سال ۶۱ هـ در [[واقعه کربلا]] همراه [[امام حسین]]{{ع}} به [[شهادت]] رسید.<ref>الاصابه ۴/۸۰.</ref><ref>جمعی از پژوهشگران، [[فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی (کتاب)|فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی]] ج۱، ص۴۹۲.</ref>
[[ابوالهیاج عبدالله بن ابی‌سفیان بن حارث بن عبدالمطلب بن هاشم الهاشمی]]، نام مادرش «فقمه» یا «نسمه» دختر همام بن ارقم اسدی، [[صحابی]] و پدرش پسر عمو و [[برادر]] رضاعی [[پیامبر]] {{ع}} بود<ref>الاصابة، ج۷، ص۱۵۱.</ref> و از آن حضرت {{صل}} نقل حدیث کرده است.
 
==عبدالله بن ابی‌سفیان بن حارث==
[[ابوالهیاج عبدالله بن ابی‌سفیان بن حارث بن عبدالمطلب بن هاشم الهاشمی]]، نام مادرش «فقمه» یا «نسمه» دختر [[همام بن ارقم اسدی]]، [[صحابی]] و پدرش پسر عمو و [[برادر]] رضاعی [[پیامبر]] {{ع}} بود<ref>الاصابة، ج۷، ص۱۵۱.</ref>؛ و از آن [[حضرت]] {{صل}} [[نقل حدیث]] کرده است.


وی شاعر بوده و اشعاری نیز در [[مدح]] [[امام علی]] {{ع}} سروده است. عبدالله پس از شنیدن [[عیب‌جویی]] و [[طعن]] [[عمروعاص]] بر [[بنی‌هاشم]] وی را مورد [[عتاب]] و [[سرزنش]] قرار داد<ref>الاصابه، ج۴، ص۱۰۱-۱۰۲؛ مجالس المؤمنین، ج۱، ص۲۰۰-۲۰۱؛ رمز المصیبه، ج۲، ص۱۶۱-۱۶۲؛ یاران پایدار، ص۱۰۰.</ref>.
ایشان از آن پیامبر اکرم{{صل}} و از پدرش [[ابوسفیان]] [[روایت]] نموده است. [[سماک بن حرب]] از جمله کسانی است که از او روایت کرده است<ref>الاستیعاب ۳/۹۲۱.</ref>. برخی [[ملاقات]] او را با [[پیامبر]]{{صل}} [[نفی]] کرده‌اند<ref>اسد الغابه ۳/۱۷۵.</ref>. او در زمره شعرا و مداحان [[اهل بیت]]{{ع}} بود و هنگامی که از عیب جویی و بدگویی [[عمرو بن عاص]] به [[بنی هاشم]] [[آگاه]] شد، نزد [[معاویه]] رفت و به [[رفتار]] عمرو [[اعتراض]] کرد. در سفری همراه [[حضرت علی]]{{ع}} وارد [[مدائن]] شد. ابوهیّاج پس از [[شهادت]] [[حضرت علی]]{{ع}} با [[امامه دختر ابوالعاص بن ربیع]] که [[همسر]] حضرت بود، [[ازدواج]] کرد<ref>الاصابه ۴/۸۰.</ref>. او دارای اشعاری در [[مدح]] [[امیرمؤمنان]]{{ع}} می‌باشد<ref> معالم العلماء ۱۵۰.</ref>. دیوان شعر اثر اوست<ref>الذریعه ۹/۶۹۳.</ref>. ابوهیّاج در سال ۶۱ هـ در [[واقعه کربلا]] همراه [[امام حسین]]{{ع}} به [[شهادت]] رسید<ref>الاصابه ۴/۸۰.</ref>.


آورده‌اند که وی پس از [[وفات]] [[رسول الله]] {{صل}} به [[امام علی بن ابی‌طالب]] {{ع}} گروید و همراه آن حضرت در [[جنگ‌ها]] شرکت جُست و سپس به [[امام حسین]] {{ع}} پیوست و با آن حضرت {{ع}} در [[روز عاشورا]] در [[کربلا]] به [[شهادت]] رسید<ref>یاران پایدار، ص۲۰۰.</ref>.<ref>جمعی از نویسندگان، [[پژوهشی پیرامون شهدای کربلا (کتاب)|پژوهشی پیرامون شهدای کربلا]]، ص:۲۲۸-۲۲۹.</ref>
آورده‌اند که وی پس از [[وفات]] [[رسول الله]] {{صل}} به [[امام علی بن ابی‌طالب]] {{ع}} گروید و همراه آن حضرت در [[جنگ‌ها]] شرکت جُست و سپس به [[امام حسین]] {{ع}} پیوست و با آن حضرت {{ع}} در [[روز عاشورا]] در [[کربلا]] به [[شهادت]] رسید<ref>یاران پایدار، ص۲۰۰.</ref>.<ref>جمعی از نویسندگان، [[پژوهشی پیرامون شهدای کربلا (کتاب)|پژوهشی پیرامون شهدای کربلا]]، ص۲۲۸-۲۲۹؛ جمعی از پژوهشگران، [[فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی (کتاب)|فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی]] ج۱، ص۴۹۲.</ref>


==جستارهای وابسته==
==جستارهای وابسته==
خط ۷۳: خط ۷۱:
== منابع ==
== منابع ==
{{منابع}}
{{منابع}}
# [[پرونده: IM009687.jpg|22px]] جمعی از پژوهشگران، [[فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱ (کتاب)|'''فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱''']]
# [[پرونده: IM009687.jpg|22px]] جمعی از پژوهشگران، [[فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی (کتاب)|'''فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی''']]، ج۱
# [[پرونده:360818579.jpg|22px]] جمعی از نویسندگان، [[پژوهشی پیرامون شهدای کربلا (کتاب)| '''پژوهشی پیرامون شهدای کربلا''']]
# [[پرونده:360818579.jpg|22px]] جمعی از نویسندگان، [[پژوهشی پیرامون شهدای کربلا (کتاب)| '''پژوهشی پیرامون شهدای کربلا''']]
{{پایان منابع}}
{{پایان منابع}}

نسخهٔ کنونی تا ‏۸ ژوئیهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۲:۴۶

این مدخل زیرشاخهٔ بحث اصحاب امام علی است. عبدالله بن ابی‌سفیان بن حارث بن عبدالمطلب از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: عبدالله بن ابی‌سفیان بن حارث بن عبدالمطلب در تراجم و رجال - پرسش مرتبط ندارد
عبدالله بن ابی‌سفیان بن حارث بن عبدالمطلب
تصویر قدیمی از مسجد کوفه
نام کاملعبدالله بن ابی‌سفیان بن حارث بن عبدالمطلب
جنسیتمرد
کنیهابو الهیاج
پدرابی‌سفیان بن حارث بن عبدالمطلب
از اصحابامام علی

آشنایی اجمالی

ابوالهیاج عبدالله بن ابی‌سفیان بن حارث بن عبدالمطلب بن هاشم الهاشمی، نام مادرش «فقمه» یا «نسمه» دختر همام بن ارقم اسدی، صحابی و پدرش پسر عمو و برادر رضاعی پیامبر (ع) بود[۱] و از آن حضرت (ص) نقل حدیث کرده است.

ایشان از آن پیامبر اکرم(ص) و از پدرش ابوسفیان روایت نموده است. سماک بن حرب از جمله کسانی است که از او روایت کرده است[۲]. برخی ملاقات او را با پیامبر(ص) نفی کرده‌اند[۳]. او در زمره شعرا و مداحان اهل بیت(ع) بود و هنگامی که از عیب جویی و بدگویی عمرو بن عاص به بنی هاشم آگاه شد، نزد معاویه رفت و به رفتار عمرو اعتراض کرد. در سفری همراه حضرت علی(ع) وارد مدائن شد. ابوهیّاج پس از شهادت حضرت علی(ع) با امامه دختر ابوالعاص بن ربیع که همسر حضرت بود، ازدواج کرد[۴]. او دارای اشعاری در مدح امیرمؤمنان(ع) می‌باشد[۵]. دیوان شعر اثر اوست[۶]. ابوهیّاج در سال ۶۱ هـ در واقعه کربلا همراه امام حسین(ع) به شهادت رسید[۷].

آورده‌اند که وی پس از وفات رسول الله (ص) به امام علی بن ابی‌طالب (ع) گروید و همراه آن حضرت در جنگ‌ها شرکت جُست و سپس به امام حسین (ع) پیوست و با آن حضرت (ع) در روز عاشورا در کربلا به شهادت رسید[۸].[۹]

جستارهای وابسته

منابع

  1. جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی، ج۱
  2. جمعی از نویسندگان، پژوهشی پیرامون شهدای کربلا

پانویس

  1. ↑ الاصابة، ج۷، ص۱۵۱.
  2. ↑ الاستیعاب ۳/۹۲۱.
  3. ↑ اسد الغابه ۳/۱۷۵.
  4. ↑ الاصابه ۴/۸۰.
  5. ↑ معالم العلماء ۱۵۰.
  6. ↑ الذریعه ۹/۶۹۳.
  7. ↑ الاصابه ۴/۸۰.
  8. ↑ یاران پایدار، ص۲۰۰.
  9. ↑ جمعی از نویسندگان، پژوهشی پیرامون شهدای کربلا، ص۲۲۸-۲۲۹؛ جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱، ص۴۹۲.
برگرفته از «https://fa.imamatpedia.com/w/index.php?title=عبدالله_بن_ابی‌سفیان_بن_حارث_بن_عبدالمطلب&oldid=1309369»