لشکر در معارف دعا و زیارات: تفاوت میان نسخه‌ها
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{ویرایش غیرنهایی}} {{امامت}} <div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;"> : <div style="background-color: rgb(252, 252, 233)...» ایجاد کرد) |
(←مقدمه) |
||
| (۱۸ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۵ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{ | {{مدخل مرتبط| موضوع مرتبط = لشکر| عنوان مدخل = لشکر| مداخل مرتبط = [[لشکر در قرآن]] - [[لشکر در فقه سیاسی]] - [[لشکر در معارف دعا و زیارات]] - [[لشکر در معارف و سیره سجادی]] - [[لشکر در معارف مهدویت]] | پرسش مرتبط = }} | ||
== مقدمه == | |||
در [[زبان عربی]]، [[جُند]] به معنای [[لشکر]] و اعوان و [[انصار]] و جمع آن جُنود و اَجناد است. مادون [[خدای متعال]] همه [[نیازمند]] و در پیشبرد اهداف خود محتاج کمک یاورانی هستند. این تنها [[خدای متعال]] است که بدون نیاز به هیچ لشکری در اوج [[عزّت]] و [[سلطنت]] به سر می‌برد: «ای خداوندی که از آن توست آن [[سلطه]] نیرومند بی‌مدد هیچ لشکر و هیچ [[یاور]]».<ref>{{متن حدیث|وَ السُّلْطَانِ الْمُمْتَنِعِ بِغَيْرِ جُنُودٍ وَ لَا أَعْوَانٍ}}؛ دعای سی‌و‌دوم.</ref> | |||
==مقدمه== | |||
در [[زبان عربی]]، [[جُند]] به معنای [[لشکر]] و اعوان و [[انصار]] و جمع آن جُنود و اَجناد است. مادون [[خدای متعال]] همه [[نیازمند]] و در پیشبرد اهداف خود محتاج کمک یاورانی هستند. این تنها [[خدای متعال]] است که بدون نیاز به هیچ لشکری در اوج [[عزّت]] و [[سلطنت]] به سر می‌برد: | |||
البته در [[قرآن]] از [[جنود الهی]] [[سخن]] گفته شده است و اینکه [[جنود]] [[خدا]] بی‌شمارند و تعداد آنها را کس نمی‌داند: {{متن قرآن|وَمَا يَعْلَمُ جُنُودَ رَبِّكَ إِلَّا هُوَ}}<ref>«و سپاه پروردگارت را کسی جز او نمی‌داند» سوره مدثر، آیه ۳۱.</ref>. باید توجه داشت که هم [[ملائکه]] و هم انسان‌های [[مؤمن]]، بلکه به یک معنا تمام نیروهای [[عالم آفرینش]] جنود [[پروردگار]] هستند؛ یعنی تحت [[فرمان]] اویند و در جهت مقصدی که او می‌خواهد به حرکت درمی‌آیند. باد، آب، [[زمین]] و... همه جنود الهی هستند. همین زمین بدکارانی همچون [[قارون]] را در خود فرو برده و همین آب نابکارانی مثل [[فرعون]] را در خویش [[غرق]] کرده است. | البته در [[قرآن]] از [[جنود الهی]] [[سخن]] گفته شده است و اینکه [[جنود]] [[خدا]] بی‌شمارند و تعداد آنها را کس نمی‌داند: {{متن قرآن|وَمَا يَعْلَمُ جُنُودَ رَبِّكَ إِلَّا هُوَ}}<ref>«و سپاه پروردگارت را کسی جز او نمی‌داند» سوره مدثر، آیه ۳۱.</ref>. باید توجه داشت که هم [[ملائکه]] و هم انسان‌های [[مؤمن]]، بلکه به یک معنا تمام نیروهای [[عالم آفرینش]] جنود [[پروردگار]] هستند؛ یعنی تحت [[فرمان]] اویند و در جهت مقصدی که او می‌خواهد به حرکت درمی‌آیند. باد، آب، [[زمین]] و... همه جنود الهی هستند. همین زمین بدکارانی همچون [[قارون]] را در خود فرو برده و همین آب نابکارانی مثل [[فرعون]] را در خویش [[غرق]] کرده است. | ||
[[شیطان]] که مطرود پروردگار است نیز از [[لشکریان]] پیاده و سواره | [[شیطان]] که مطرود پروردگار است نیز از [[لشکریان]] پیاده و سواره {{متن قرآن|وَاسْتَفْزِزْ مَنِ اسْتَطَعْتَ مِنْهُمْ بِصَوْتِكَ وَأَجْلِبْ عَلَيْهِمْ بِخَيْلِكَ وَرَجِلِكَ وَشَارِكْهُمْ فِي الْأَمْوَالِ وَالْأَوْلَادِ وَعِدْهُمْ وَمَا يَعِدُهُمُ الشَّيْطَانُ إِلَّا غُرُورًا}} <ref>«و هر یک از آنان را که بتوانی با آوای خویش بلغزان و با سوارگان و پیادگان خویش بر آنان بتاز و در دارایی‌ها و فرزندان آنان شریک شو و به آنها وعده بده! و شیطان جز وعده فریبنده به آنان نخواهد داد» سوره اسراء، آیه ۶۴.</ref> برخوردار است. از این رو [[امام سجاد]] {{ع}} از خدا چنین می‌خواهد: بار خدایا لشکرش (شیطان) بشکن و کیدش [[باطل]] نمای. | ||
به همین [[دلیل]] [[امام]] از خدا می‌خواهد در [[دفاع]] از لشکریان [[مسلمان]] جنودی از [[فرشتگان]] را به [[یاری]] ایشان بفرستد: (خدایا) لشکری از [[ملائکه]] خود همراه با [[خشم]] و [[عذاب]] خود بر سرشان ([[دشمنان]]) فرست، آن‌سان که در [[جنگ بدر]] فرستادی<ref>نیایش بیست‌وهفتم.</ref>. هم‌چنین در [[طلب]] [[نصرت]] برای [[ولیّ خدا]] می‌گوید: (بار خدایا! ولی خود را) در [[پناه]] خود [[حفظ]] نمای و به ملائکه خود یاری‌اش ده و به [[لشکر]] پیروزمند خود مددش رسان<ref>نیایش چهل‌وهفتم.</ref>.<ref>التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، حسن مصطفوی، دارالکتب العلمیة، بیروت، ۱۴۳۰، چاپ سوم؛ صحیفه سجادیه؛ ترجمه عبدالمحمد آیتی، سروش، تهران، ۱۳۷۵، چاپ دوم؛ قرآن مجید، محمدمهدی فولادوند.</ref>.<ref>[[امیر شیرزاد|شیرزاد، امیر]]، [[دانشنامه صحیفه سجادیه (کتاب)|مقاله «لشکریان»، دانشنامه صحیفه سجادیه]]، ص ۳۸۸.</ref> | به همین [[دلیل]] [[امام]] از خدا می‌خواهد در [[دفاع]] از لشکریان [[مسلمان]] جنودی از [[فرشتگان]] را به [[یاری]] ایشان بفرستد: (خدایا) لشکری از [[ملائکه]] خود همراه با [[خشم]] و [[عذاب]] خود بر سرشان ([[دشمنان]]) فرست، آن‌سان که در [[جنگ بدر]] فرستادی<ref>نیایش بیست‌وهفتم.</ref>. هم‌چنین در [[طلب]] [[نصرت]] برای [[ولیّ خدا]] می‌گوید: (بار خدایا! ولی خود را) در [[پناه]] خود [[حفظ]] نمای و به ملائکه خود یاری‌اش ده و به [[لشکر]] پیروزمند خود مددش رسان<ref>نیایش چهل‌وهفتم.</ref>.<ref>التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، حسن مصطفوی، دارالکتب العلمیة، بیروت، ۱۴۳۰، چاپ سوم؛ صحیفه سجادیه؛ ترجمه عبدالمحمد آیتی، سروش، تهران، ۱۳۷۵، چاپ دوم؛ قرآن مجید، محمدمهدی فولادوند.</ref>.<ref>[[امیر شیرزاد|شیرزاد، امیر]]، [[دانشنامه صحیفه سجادیه (کتاب)|مقاله «لشکریان»، دانشنامه صحیفه سجادیه]]، ص ۳۸۸.</ref> | ||
== جستارهای وابسته == | == جستارهای وابسته == | ||
*[[لشکر]] | {{مدخل وابسته}} | ||
*[[لشکر سفیانی]] | * [[لشکر]] | ||
*[[لشکر اسامه]] | * [[لشکر سفیانی]] | ||
*[[لشکر شیطان]] | * [[لشکر اسامه]] | ||
*[[لشکر خدا]] | * [[لشکر شیطان]] | ||
* [[لشکر خدا]] | |||
{{پایان مدخل وابسته}} | |||
==منابع== | == منابع == | ||
{{منابع}} | |||
# [[پرونده:1100609.jpg|22px]] [[امیر شیرزاد|شیرزاد، امیر]]، [[دانشنامه صحیفه سجادیه (کتاب)|'''مقاله «لشکریان»، دانشنامه صحیفه سجادیه''']] | # [[پرونده:1100609.jpg|22px]] [[امیر شیرزاد|شیرزاد، امیر]]، [[دانشنامه صحیفه سجادیه (کتاب)|'''مقاله «لشکریان»، دانشنامه صحیفه سجادیه''']] | ||
{{پایان منابع}} | |||
==پانویس== | == پانویس == | ||
{{ | {{پانویس}} | ||
[[رده:لشکر]] | [[رده:لشکر]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۷ آوریل ۲۰۲۳، ساعت ۱۳:۴۷
این مدخل زیرشاخهٔ بحث لشکر است. لشکر از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: لشکر در قرآن - لشکر در فقه سیاسی - لشکر در معارف دعا و زیارات - لشکر در معارف و سیره سجادی - لشکر در معارف مهدویت - پرسش مرتبط نداردمقدمه
در زبان عربی، جُند به معنای لشکر و اعوان و انصار و جمع آن جُنود و اَجناد است. مادون خدای متعال همه نیازمند و در پیشبرد اهداف خود محتاج کمک یاورانی هستند. این تنها خدای متعال است که بدون نیاز به هیچ لشکری در اوج عزّت و سلطنت به سر می‌برد: «ای خداوندی که از آن توست آن سلطه نیرومند بی‌مدد هیچ لشکر و هیچ یاور».[۱]
البته در قرآن از جنود الهی سخن گفته شده است و اینکه جنود خدا بی‌شمارند و تعداد آنها را کس نمی‌داند: ﴿وَمَا يَعْلَمُ جُنُودَ رَبِّكَ إِلَّا هُوَ﴾[۲]. باید توجه داشت که هم ملائکه و هم انسان‌های مؤمن، بلکه به یک معنا تمام نیروهای عالم آفرینش جنود پروردگار هستند؛ یعنی تحت فرمان اویند و در جهت مقصدی که او می‌خواهد به حرکت درمی‌آیند. باد، آب، زمین و... همه جنود الهی هستند. همین زمین بدکارانی همچون قارون را در خود فرو برده و همین آب نابکارانی مثل فرعون را در خویش غرق کرده است.
شیطان که مطرود پروردگار است نیز از لشکریان پیاده و سواره ﴿وَاسْتَفْزِزْ مَنِ اسْتَطَعْتَ مِنْهُمْ بِصَوْتِكَ وَأَجْلِبْ عَلَيْهِمْ بِخَيْلِكَ وَرَجِلِكَ وَشَارِكْهُمْ فِي الْأَمْوَالِ وَالْأَوْلَادِ وَعِدْهُمْ وَمَا يَعِدُهُمُ الشَّيْطَانُ إِلَّا غُرُورًا﴾ [۳] برخوردار است. از این رو امام سجاد (ع) از خدا چنین می‌خواهد: بار خدایا لشکرش (شیطان) بشکن و کیدش باطل نمای.
به همین دلیل امام از خدا می‌خواهد در دفاع از لشکریان مسلمان جنودی از فرشتگان را به یاری ایشان بفرستد: (خدایا) لشکری از ملائکه خود همراه با خشم و عذاب خود بر سرشان (دشمنان) فرست، آن‌سان که در جنگ بدر فرستادی[۴]. هم‌چنین در طلب نصرت برای ولیّ خدا می‌گوید: (بار خدایا! ولی خود را) در پناه خود حفظ نمای و به ملائکه خود یاری‌اش ده و به لشکر پیروزمند خود مددش رسان[۵].[۶].[۷]
جستارهای وابسته
منابع
پانویس
- ↑ «وَ السُّلْطَانِ الْمُمْتَنِعِ بِغَيْرِ جُنُودٍ وَ لَا أَعْوَانٍ»؛ دعای سی‌و‌دوم.
- ↑ «و سپاه پروردگارت را کسی جز او نمی‌داند» سوره مدثر، آیه ۳۱.
- ↑ «و هر یک از آنان را که بتوانی با آوای خویش بلغزان و با سوارگان و پیادگان خویش بر آنان بتاز و در دارایی‌ها و فرزندان آنان شریک شو و به آنها وعده بده! و شیطان جز وعده فریبنده به آنان نخواهد داد» سوره اسراء، آیه ۶۴.
- ↑ نیایش بیست‌وهفتم.
- ↑ نیایش چهل‌وهفتم.
- ↑ التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، حسن مصطفوی، دارالکتب العلمیة، بیروت، ۱۴۳۰، چاپ سوم؛ صحیفه سجادیه؛ ترجمه عبدالمحمد آیتی، سروش، تهران، ۱۳۷۵، چاپ دوم؛ قرآن مجید، محمدمهدی فولادوند.
- ↑ شیرزاد، امیر، مقاله «لشکریان»، دانشنامه صحیفه سجادیه، ص ۳۸۸.