مکر و فریبکاری در فقه سیاسی: تفاوت میان نسخهها
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-{{ویرایش غیرنهایی}} +)) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
(۱۵ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۵ کاربر نشان داده نشد) | |||
خط ۱: | خط ۱: | ||
{{مدخل مرتبط | |||
| موضوع مرتبط = مکر و فریبکاری | |||
| عنوان مدخل = مکر و فریبکاری | |||
| مداخل مرتبط = [[مکر و فریبکاری در قرآن]] - [[مکر و فریبکاری در حدیث]] - [[مکر و فریبکاری در اخلاق اسلامی]] - [[مکر و فریبکاری در فقه سیاسی]] - [[مکر و فریبکاری در جامعهشناسی اسلامی]] - [[نفی مکر و فریبکاری در معارف و سیره نبوی]] | |||
| پرسش مرتبط = | |||
}} | |||
== معناشناسی == | |||
خدع به معنای مخفی کردنِ آنچه در [[شأن]] او [[ظهور]] است، به قصد اضرار و منع خیر<ref>حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۳، ص۲۸.</ref> و نیز به معنای [[حیلهگری]]، [[نیرنگ]] بازی است<ref>بهاءالدین خرمشاهی، قرآن کریم، ترجمه، توضیحات و واژهنامه، ص۸۱۰.</ref>. | |||
در قرآن کریم آمده است: {{متن قرآن|وَإِنْ يُرِيدُوا أَنْ يَخْدَعُوكَ فَإِنَّ حَسْبَكَ اللَّهُ}}<ref>«و اگر بخواهند تو را فریب دهند بیگمان خداوند تو را بسنده است» سوره انفال، آیه ۶۲.</ref>. | |||
[[خدعه]]، [[نیرنگ]] و [[دورویی]] از ویژگیهای بارز [[منافقان]] در مواجهه با [[پیامبر اکرم]] {{صل}} و [[مسلمانان]] بوده است. | |||
== | == خدعه در فرهنگ سیاسی == | ||
در [[فرهنگ]] [[سیاسی]] به فریبکاری و تقلّب یا به اصطلاح "با یک روی در دو [[محراب]] بودن" (که صفت [[نفاق]] است) [[خدعه]] و دودوزه [[بازی]] اطلاق میشود<ref>علیاکبر آقابخشی و مینو افشاریراد، فرهنگ علوم سیاسی، ص۱۲۷.</ref>.<ref>[[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم]]، ص:۲۴۹.</ref> | |||
== منابع == | |||
{{منابع}} | |||
# [[پرونده:1379779.jpg|22px]] [[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|'''فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم''']] | |||
{{پایان منابع}} | |||
[[رده: مدخل]] | == پانویس == | ||
{{پانویس}} | |||
[[رده:مدخل]] | |||
[[رده:مکر و فریبکاری]] | [[رده:مکر و فریبکاری]] |
نسخهٔ کنونی تا ۳۰ مهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۴:۵۵
معناشناسی
خدع به معنای مخفی کردنِ آنچه در شأن او ظهور است، به قصد اضرار و منع خیر[۱] و نیز به معنای حیلهگری، نیرنگ بازی است[۲].
در قرآن کریم آمده است: ﴿وَإِنْ يُرِيدُوا أَنْ يَخْدَعُوكَ فَإِنَّ حَسْبَكَ اللَّهُ﴾[۳].
خدعه، نیرنگ و دورویی از ویژگیهای بارز منافقان در مواجهه با پیامبر اکرم (ص) و مسلمانان بوده است.
خدعه در فرهنگ سیاسی
در فرهنگ سیاسی به فریبکاری و تقلّب یا به اصطلاح "با یک روی در دو محراب بودن" (که صفت نفاق است) خدعه و دودوزه بازی اطلاق میشود[۴].[۵]
منابع
پانویس
- ↑ حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۳، ص۲۸.
- ↑ بهاءالدین خرمشاهی، قرآن کریم، ترجمه، توضیحات و واژهنامه، ص۸۱۰.
- ↑ «و اگر بخواهند تو را فریب دهند بیگمان خداوند تو را بسنده است» سوره انفال، آیه ۶۲.
- ↑ علیاکبر آقابخشی و مینو افشاریراد، فرهنگ علوم سیاسی، ص۱۲۷.
- ↑ نظرزاده، عبدالله، فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم، ص:۲۴۹.