اصر: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-==پانویس== {{پانویس}} +==پانویس== {{پانویس}} )) |
HeydariBot (بحث | مشارکتها) |
||
| (۶ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{ | {{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = [[اصر در قرآن]] - [[اصر در حدیث]] - [[اصر در فقه سیاسی]] | پرسش مرتبط = اصر (پرسش)}} | ||
==مقدمه== | == مقدمه == | ||
*إصر: ثقل و سنگینی<ref>خلیل بن احمد فراهیدی، کتاب العین، ج۷، ص۱۴۷.</ref>، بارِ گران، [[عهد]] و [[پیمان]]<ref>بهاءالدین خرمشاهی، قرآن کریم، ترجمه، توضیحات و واژه‌نامه، ص۷۱۰.</ref>، اموری که [[انسان]] را از خیر و اعمالی که او را به [[ثواب]] می‌رساند، باز می‌دارد<ref>سید محمد حسین طباطبایی، المیزان، ج۸، ص۲۸۰-۲۸۱.</ref>، پیمانی که پیمان‌شکن را از عمل خیر و [[ثواب]] باز می‌دارد<ref>احمد بن یوسف سمین حلبی، عمدة الحفاظ، ج۱، ص۱۰۴.</ref>، [[تکلیف]] سنگینی که مکلّف را از حرکت باز می‌دارد<ref>محمد رشیدرضا، تفسیر المنار، ج۹، ص۲۲۸-۲۲۹.</ref>. | * إصر: ثقل و سنگینی<ref>خلیل بن احمد فراهیدی، کتاب العین، ج۷، ص۱۴۷.</ref>، بارِ گران، [[عهد]] و [[پیمان]]<ref>بهاءالدین خرمشاهی، قرآن کریم، ترجمه، توضیحات و واژه‌نامه، ص۷۱۰.</ref>، اموری که [[انسان]] را از خیر و اعمالی که او را به [[ثواب]] می‌رساند، باز می‌دارد<ref>سید محمد حسین طباطبایی، المیزان، ج۸، ص۲۸۰-۲۸۱.</ref>، پیمانی که پیمان‌شکن را از عمل خیر و [[ثواب]] باز می‌دارد<ref>احمد بن یوسف سمین حلبی، عمدة الحفاظ، ج۱، ص۱۰۴.</ref>، [[تکلیف]] سنگینی که مکلّف را از حرکت باز می‌دارد<ref>محمد رشیدرضا، تفسیر المنار، ج۹، ص۲۲۸-۲۲۹.</ref>. | ||
*{{متن قرآن|وَيَضَعُ عَنْهُمْ إِصْرَهُمْ وَالْأَغْلَالَ الَّتِي كَانَتْ عَلَيْهِمْ}}<ref>«و بار (تکلیف)های گران و بندهایی را که بر آنها (بسته) بود از آنان برمی‌دارد» سوره اعراف، آیه ۱۵۷.</ref>. | *{{متن قرآن|وَيَضَعُ عَنْهُمْ إِصْرَهُمْ وَالْأَغْلَالَ الَّتِي كَانَتْ عَلَيْهِمْ}}<ref>«و بار (تکلیف)های گران و بندهایی را که بر آنها (بسته) بود از آنان برمی‌دارد» سوره اعراف، آیه ۱۵۷.</ref>. | ||
*مراد [[قرآن]] از این کلمه [[تکالیف]] سنگین [[الهی]] است که به واسطه نقض [[عهد]] و [[پیمان]]، برگردن [[امت‌های پیشین]] نهاده شد؛ مانند کشتن یکدیگر برای [[قبول توبه]] [[بنی‌اسرائیل]] از [[عبادت]] گوساله [[سامری]]: {{متن قرآن|إِنَّكُمْ ظَلَمْتُمْ أَنْفُسَكُمْ بِاتِّخَاذِكُمُ الْعِجْلَ فَتُوبُوا إِلَى بَارِئِكُمْ فَاقْتُلُوا أَنْفُسَكُمْ}}<ref>«بی‌گمان شما با (به پرستش) گرفتن گوساله بر خویش ستم روا داشتید پس به درگاه آفریدگار خود توبه کنید و یکدیگر را بکشید» سوره بقره، آیه ۵۴.</ref>، ممنوعیت ماهیگیری روز [[شنبه]]: {{متن قرآن|وَلَقَدْ عَلِمْتُمُ الَّذِينَ اعْتَدَوْا مِنْكُمْ فِي السَّبْتِ}}<ref>«و میان خود، آنان را که در روز شنبه از اندازه در گذشتند شناخته‌اید» سوره بقره، آیه ۶۵.</ref>. | * مراد [[قرآن]] از این کلمه [[تکالیف]] سنگین [[الهی]] است که به واسطه نقض [[عهد]] و [[پیمان]]، برگردن [[امت‌های پیشین]] نهاده شد؛ مانند کشتن یکدیگر برای [[قبول توبه]] [[بنی‌اسرائیل]] از [[عبادت]] گوساله [[سامری]]: {{متن قرآن|إِنَّكُمْ ظَلَمْتُمْ أَنْفُسَكُمْ بِاتِّخَاذِكُمُ الْعِجْلَ فَتُوبُوا إِلَى بَارِئِكُمْ فَاقْتُلُوا أَنْفُسَكُمْ}}<ref>«بی‌گمان شما با (به پرستش) گرفتن گوساله بر خویش ستم روا داشتید پس به درگاه آفریدگار خود توبه کنید و یکدیگر را بکشید» سوره بقره، آیه ۵۴.</ref>، ممنوعیت ماهیگیری روز [[شنبه]]: {{متن قرآن|وَلَقَدْ عَلِمْتُمُ الَّذِينَ اعْتَدَوْا مِنْكُمْ فِي السَّبْتِ}}<ref>«و میان خود، آنان را که در روز شنبه از اندازه در گذشتند شناخته‌اید» سوره بقره، آیه ۶۵.</ref>. | ||
*در [[قرآن کریم]] به [[امت]] [[پیامبر اسلام]]{{صل}} [[بشارت]] داده شده که این [[تکالیف]] و پیمان‌های سخت و دشوار از آنان برداشته می‌شود<ref>سید محمد حسین طباطبایی، المیزان، ج۸، ص۲۸۰-۲۸۱.</ref><ref>[[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم]]، ص:۱۰۱.</ref>. | * در [[قرآن کریم]] به [[امت]] [[پیامبر اسلام]] {{صل}} [[بشارت]] داده شده که این [[تکالیف]] و پیمان‌های سخت و دشوار از آنان برداشته می‌شود<ref>سید محمد حسین طباطبایی، المیزان، ج۸، ص۲۸۰-۲۸۱.</ref><ref>[[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم]]، ص:۱۰۱.</ref>. | ||
==منابع== | == منابع == | ||
{{منابع}} | |||
* [[پرونده:1379779.jpg|22px]] [[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|'''فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم''']] | * [[پرونده:1379779.jpg|22px]] [[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|'''فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم''']] | ||
{{پایان منابع}} | |||
==پانویس== | == پانویس == | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
[[رده:اصر]] | [[رده:اصر]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۴ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۱۸:۰۶
اصر از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: اصر در قرآن - اصر در حدیث - اصر در فقه سیاسی - پرسش‌های مرتبطمقدمه
- إصر: ثقل و سنگینی[۱]، بارِ گران، عهد و پیمان[۲]، اموری که انسان را از خیر و اعمالی که او را به ثواب می‌رساند، باز می‌دارد[۳]، پیمانی که پیمان‌شکن را از عمل خیر و ثواب باز می‌دارد[۴]، تکلیف سنگینی که مکلّف را از حرکت باز می‌دارد[۵].
- ﴿وَيَضَعُ عَنْهُمْ إِصْرَهُمْ وَالْأَغْلَالَ الَّتِي كَانَتْ عَلَيْهِمْ﴾[۶].
- مراد قرآن از این کلمه تکالیف سنگین الهی است که به واسطه نقض عهد و پیمان، برگردن امت‌های پیشین نهاده شد؛ مانند کشتن یکدیگر برای قبول توبه بنی‌اسرائیل از عبادت گوساله سامری: ﴿إِنَّكُمْ ظَلَمْتُمْ أَنْفُسَكُمْ بِاتِّخَاذِكُمُ الْعِجْلَ فَتُوبُوا إِلَى بَارِئِكُمْ فَاقْتُلُوا أَنْفُسَكُمْ﴾[۷]، ممنوعیت ماهیگیری روز شنبه: ﴿وَلَقَدْ عَلِمْتُمُ الَّذِينَ اعْتَدَوْا مِنْكُمْ فِي السَّبْتِ﴾[۸].
- در قرآن کریم به امت پیامبر اسلام (ص) بشارت داده شده که این تکالیف و پیمان‌های سخت و دشوار از آنان برداشته می‌شود[۹][۱۰].
منابع
پانویس
- ↑ خلیل بن احمد فراهیدی، کتاب العین، ج۷، ص۱۴۷.
- ↑ بهاءالدین خرمشاهی، قرآن کریم، ترجمه، توضیحات و واژه‌نامه، ص۷۱۰.
- ↑ سید محمد حسین طباطبایی، المیزان، ج۸، ص۲۸۰-۲۸۱.
- ↑ احمد بن یوسف سمین حلبی، عمدة الحفاظ، ج۱، ص۱۰۴.
- ↑ محمد رشیدرضا، تفسیر المنار، ج۹، ص۲۲۸-۲۲۹.
- ↑ «و بار (تکلیف)های گران و بندهایی را که بر آنها (بسته) بود از آنان برمی‌دارد» سوره اعراف، آیه ۱۵۷.
- ↑ «بی‌گمان شما با (به پرستش) گرفتن گوساله بر خویش ستم روا داشتید پس به درگاه آفریدگار خود توبه کنید و یکدیگر را بکشید» سوره بقره، آیه ۵۴.
- ↑ «و میان خود، آنان را که در روز شنبه از اندازه در گذشتند شناخته‌اید» سوره بقره، آیه ۶۵.
- ↑ سید محمد حسین طباطبایی، المیزان، ج۸، ص۲۸۰-۲۸۱.
- ↑ نظرزاده، عبدالله، فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم، ص:۱۰۱.