ری در معارف و سیره حسینی: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-==منابع== +== منابع ==))
 
(۵ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{امامت}}
{{مدخل مرتبط
<div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">این مدخل مرتبط با مباحث پیرامون [[ری]] است. "'''[[ری]]'''" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:</div>
| موضوع مرتبط = ری
<div style="background-color: rgb(255, 245, 227); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">[[ری در حدیث]] - [[ری در تاریخ اسلامی]] - [[ری در معارف و سیره حسینی]]</div>
| عنوان مدخل = ری
<div style="background-color: rgb(206,242, 299); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل '''[[امام حسین (پرسش)]]''' قابل دسترسی خواهند بود.</div>
| مداخل مرتبط = [[ری در معارف و سیره حسینی]]
| پرسش مرتبط  =  
}}


==مقدمه==
== مقدمه ==
'''ری''' منطقۀ وسیع دامنۀ البرز (در جنوب شرقی [[تهران]]) [[ری]] نام داشته که تا دشت امتداد مییافته و حاصل‌خیز بوده است. در قدیم [[راه]] ارتباطی [[شرق]] و [[غرب]] [[ایران]] محسوب می‌شده است<ref>دائرة المعارف الاسلامیه، ج۱۰، ص۲۸۵.</ref>. در دورۀ [[امویان]]، [[حاکمان]] این منطقه و اغلب ساکنان آن، به آن [[دودمان]] [[گرایش]] داشتند و در آن عصر نسبت به [[اهل بیت]]{{عم}} [[دشمنی]] داشتند. شاید برخی [[روایات]] در [[نکوهش]] [[ری]] نیز بدان جهت از زبان [[ائمّه]] [[نقل]] شده است. به [[عمر سعد]] در قبال [[جنگیدن]] با [[امام حسین]]{{ع}} در [[کربلا]]، وعدۀ [[حکومت ری]] داده بودند. وسوسۀ [[حکومت]] بر این خطّۀ وسیع و پرنعمت و بهره‌وری از عایداتش، او را واداشت تا تن به کشتن [[حسین]]{{ع}} دهد<ref>در زمینۀ ری، از جمله ر.ک: «سیمای ری» سید حمید خندان، «تاریخ گسترش تشیع در ری» رسول جعفریان.</ref>. [[قبر]] [[حضرت]] [[عبد العظیم حسنی]] در این [[شهر]] است<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ عاشورا (کتاب)|فرهنگ عاشورا]]، ص ۲۰۷.</ref>.
منطقۀ وسیع دامنۀ البرز (در جنوب شرقی [[تهران]]) [[ری]] نام داشته که تا دشت امتداد مییافته و حاصل‌خیز بوده است. در قدیم راه ارتباطی [[شرق]] و [[غرب]] [[ایران]] محسوب می‌شده است<ref>دائرة المعارف الاسلامیه، ج۱۰، ص۲۸۵.</ref>. در دورۀ [[امویان]]، [[حاکمان]] این منطقه و اغلب ساکنان آن، به آن [[دودمان]] [[گرایش]] داشتند و در آن عصر نسبت به [[اهل بیت]] {{عم}} [[دشمنی]] داشتند. شاید برخی [[روایات]] در [[نکوهش]] [[ری]] نیز بدان جهت از زبان [[ائمّه]] [[نقل]] شده است. به [[عمر سعد]] در قبال [[جنگیدن]] با [[امام حسین]] {{ع}} در [[کربلا]]، وعدۀ [[حکومت ری]] داده بودند. وسوسۀ [[حکومت]] بر این خطّۀ وسیع و پرنعمت و بهره‌وری از عایداتش، او را واداشت تا تن به کشتن [[حسین]] {{ع}} دهد<ref>در زمینۀ ری، از جمله ر.ک: «سیمای ری» سید حمید خندان، «تاریخ گسترش تشیع در ری» رسول جعفریان.</ref>. [[قبر]] حضرت [[عبد العظیم حسنی]] در این [[شهر]] است<ref>[[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ عاشورا (کتاب)|فرهنگ عاشورا]]، ص ۲۰۷.</ref>.
 
== جستارهای وابسته ==


== منابع ==
== منابع ==
{{منابع}}
{{منابع}}
* [[پرونده:13681024.jpg|22px]] [[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ عاشورا (کتاب)|'''فرهنگ عاشورا''']]
# [[پرونده:13681024.jpg|22px]] [[جواد محدثی|محدثی، جواد]]، [[فرهنگ عاشورا (کتاب)|'''فرهنگ عاشورا''']]
{{پایان منابع}}
{{پایان منابع}}


خط ۱۷: خط ۱۷:
{{پانویس}}
{{پانویس}}


[[رده:ری در معارف و سیره حسینی]]
[[رده:شهرهای ایران]]
[[رده:مدخل فرهنگ عاشورا]]
[[رده:مدخل فرهنگ عاشورا]]
[[رده:مدخل]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۴ مارس ۲۰۲۴، ساعت ۱۴:۵۵

مقدمه

منطقۀ وسیع دامنۀ البرز (در جنوب شرقی تهران) ری نام داشته که تا دشت امتداد مییافته و حاصل‌خیز بوده است. در قدیم راه ارتباطی شرق و غرب ایران محسوب می‌شده است[۱]. در دورۀ امویان، حاکمان این منطقه و اغلب ساکنان آن، به آن دودمان گرایش داشتند و در آن عصر نسبت به اهل بیت (ع) دشمنی داشتند. شاید برخی روایات در نکوهش ری نیز بدان جهت از زبان ائمّه نقل شده است. به عمر سعد در قبال جنگیدن با امام حسین (ع) در کربلا، وعدۀ حکومت ری داده بودند. وسوسۀ حکومت بر این خطّۀ وسیع و پرنعمت و بهره‌وری از عایداتش، او را واداشت تا تن به کشتن حسین (ع) دهد[۲]. قبر حضرت عبد العظیم حسنی در این شهر است[۳].

منابع

پانویس

  1. دائرة المعارف الاسلامیه، ج۱۰، ص۲۸۵.
  2. در زمینۀ ری، از جمله ر.ک: «سیمای ری» سید حمید خندان، «تاریخ گسترش تشیع در ری» رسول جعفریان.
  3. محدثی، جواد، فرهنگ عاشورا، ص ۲۰۷.