رستگاری در فقه سیاسی: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-==پانویس== +== پانویس ==))
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۵ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{امامت}}
{{مدخل مرتبط
<div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">اين مدخل از زیرشاخه‌های بحث '''[[رستگاری]]''' است. "'''[[رستگاری]]'''" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:</div>
| موضوع مرتبط = رستگاری
<div style="background-color: rgb(255, 245, 227); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">[[رستگاری در قرآن]] - [[رستگاری در حدیث]] - [[رستگاری در کلام اسلامی]] - [[رستگاری در اخلاق اسلامی]] - [[رستگاری در معارف دعا و زیارات]] - [[رستگاری در معارف و سیره سجادی]] - [[رستگاری در فقه سیاسی]]</div>
| عنوان مدخل = رستگاری
<div style="background-color: rgb(206,242, 299); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل '''[[رستگاری (پرسش)]]''' قابل دسترسی خواهند بود.</div>
| مداخل مرتبط = [[رستگاری در لغت]] - [[رستگاری در قرآن]] - [[رستگاری در اخلاق اسلامی]] - [[رستگاری در معارف دعا و زیارات]] - [[رستگاری در معارف و سیره حسینی]] - [[رستگاری در معارف و سیره سجادی]] - [[رستگاری در فقه سیاسی]]
| پرسش مرتبط  =  
}}


==مقدمه==
== مقدمه ==
[[رستگار]] شدن و [[نجات]] یافتن<ref>ابن‌منظور، لسان العرب، ج۲، ص۵۴۷.</ref>، بقا در خیر<ref>خلیل بن احمد فراهیدی، کتاب العین، ج۳، ص۲۳۳.</ref>. اصل آن "فلح" به معنای [[فوز]] و بقا<ref>ابن‌فارس، معجم مقاییس اللغة، ج۴، ص۴۵۰.</ref>، نجات از [[شرور]] و [[درک]] خیر و [[صلاح]]<ref>حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۹، ص۱۳۳.</ref>.  
[[رستگار]] شدن و [[نجات]] یافتن<ref>ابن‌منظور، لسان العرب، ج۲، ص۵۴۷.</ref>، بقا در خیر<ref>خلیل بن احمد فراهیدی، کتاب العین، ج۳، ص۲۳۳.</ref>. اصل آن "فلح" به معنای [[فوز]] و بقا<ref>ابن‌فارس، معجم مقاییس اللغة، ج۴، ص۴۵۰.</ref>، نجات از [[شرور]] و [[درک]] خیر و [[صلاح]]<ref>حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۹، ص۱۳۳.</ref>.  


{{متن قرآن|فَأَجْمِعُوا كَيْدَكُمْ ثُمَّ ائْتُوا صَفًّا وَقَدْ أَفْلَحَ الْيَوْمَ مَنِ اسْتَعْلَى}}<ref>«پس در تدبیرهایتان هم‌داستان شوید سپس در یک صف در آیید که امروز هر کس برتری یابد رستگار است» سوره طه، آیه ۶۴.</ref>.
{{متن قرآن|فَأَجْمِعُوا كَيْدَكُمْ ثُمَّ ائْتُوا صَفًّا وَقَدْ أَفْلَحَ الْيَوْمَ مَنِ اسْتَعْلَى}}<ref>«پس در تدبیرهایتان هم‌داستان شوید سپس در یک صف در آیید که امروز هر کس برتری یابد رستگار است» سوره طه، آیه ۶۴.</ref>.


[[فلاح]] در [[قرآن کریم]] دو صورت دارد:
[[فلاح]] در [[قرآن کریم]] دو صورت دارد:
#فلاح [[دنیوی]] به معنای دستیابی به سعادت‌هایی که [[حیات]] طیّبه به آنها تحقق می‌یابد. [[غنا]] و [[عزّت]] در چنین حیاتی است؛
# فلاح [[دنیوی]] به معنای دستیابی به سعادت‌هایی که [[حیات]] طیّبه به آنها تحقق می‌یابد. غنا و [[عزّت]] در چنین حیاتی است؛
#فلاح [[اخروی]] که در چهار چیز تحقق می‌یابد: بقای بدون فنا، غنای بی‌فقر، [[عزت]] بی‌ذلت و [[علم]] بدون [[جهل]]<ref>حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۶۴۴.</ref>.
# فلاح [[اخروی]] که در چهار چیز تحقق می‌یابد: بقای بدون فنا، غنای بی‌فقر، [[عزت]] بی‌ذلت و [[علم]] بدون [[جهل]]<ref>حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۶۴۴.</ref>.


فلاح و [[رستگاری]] [[غایت]] [[زندگی]] بشری است. [[تقوای الهی]]، [[جهاد]]، [[صبر]]، اجتناب از پلیدی‌ها، [[فعل خیر]]، [[توبه]]، [[ذکر خدا]] و اطاعتِ [[امر الهی]] در قرآن کریم از عوامل رستگاری و فلاح شمرده شده‌اند.<ref>[[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم]]، ص: ۴۴۸-۴۴۹.</ref>
فلاح و [[رستگاری]] غایت [[زندگی]] بشری است. [[تقوای الهی]]، [[جهاد]]، [[صبر]]، اجتناب از پلیدی‌ها، فعل خیر، [[توبه]]، [[ذکر خدا]] و اطاعتِ [[امر الهی]] در قرآن کریم از عوامل رستگاری و فلاح شمرده شده‌اند.<ref>[[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم]]، ص: ۴۴۸-۴۴۹.</ref>
 
== فوز ==
دستیابی و نیل به خیر، [[نجات]] از [[شرّ]]<ref>خلیل بن احمد فراهیدی، کتاب العین، ج۷، ص۳۸۹.</ref>، [[رستگاری]] و سعادتمندی<ref>بهاءالدین خرمشاهی، قرآن کریم، ترجمه، توضیحات و واژه‌نامه، ص۱۸۹.</ref>. اصل آن به معنای نجات<ref>ابن‌فارس، معجم مقاییس اللغة، ج۴، ص۴۵۹.</ref> و وصول به خیر و [[نعمت]]<ref>حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن، ج۹، ص۱۵۵.</ref>: {{متن قرآن|وَمَنْ يُطِعِ اللَّهَ وَرَسُولَهُ فَقَدْ فَازَ فَوْزًا عَظِيمًا}}<ref>«تا کردارهایتان را شایسته گرداند و گناهانتان را بیامرزد و هر که از خداوند و فرستاده او فرمان برد بی‌گمان به رستگاری سترگی رسیده است» سوره احزاب، آیه ۷۱.</ref>.
 
از اهداف غایی [[جامعه انسانی]]، رستگاری و سعادتمندی همه انسان‌هاست. جامعه‌ای [[الهی]] و در جهت اهداف الهی است که موجبات و زمینه رستگاری [[انسان]] در آن فراهم گردد.
 
در [[قرآن کریم]] این موجبات و زمینه‌ها در [[آیات]] بسیاری ذکر شده است. [[اطاعت خدا]] و [[رسول]] {{صل}}، [[رضایت خداوند]]، بهشتی شدن، [[شهادت در راه خدا]]، دوری از بدی‌ها، [[صبر]]، [[ترس از خدا]] و [[تقوای الهی]] از جمله موجبات رستگاری انسان هستند: {{متن قرآن|وَمَنْ يُطِعِ اللَّهَ وَرَسُولَهُ فَقَدْ فَازَ فَوْزًا عَظِيمًا}}<ref>«هر که از خداوند و فرستاده او فرمان برد بی‌گمان به رستگاری سترگی رسیده است» سوره احزاب، آیه ۷۱.</ref>. نعمات [[دنیوی]] و [[خیرات]] مادی نیز موجب [[فوز]] و رستگاری خواهد بود، در صورتی که مقدمه برای [[تهذیب]] و کمال نفس باشند <ref>حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن، ج۹، ص۱۵۵.</ref>.<ref>[[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم]]، ص ۴۴۹-۴۵۰.</ref>


== منابع ==
== منابع ==
{{منابع}}
{{منابع}}
* [[پرونده:1379779.jpg|22px]] [[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|'''فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم''']]
# [[پرونده:1379779.jpg|22px]] [[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|'''فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم''']]
{{پایان منابع}}
{{پایان منابع}}


خط ۲۳: خط ۳۲:
{{پانویس}}
{{پانویس}}


[[رده: مدخل]]
[[رده:رستگاری]]
[[رده:رستگاری]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۰ ژوئیهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۰۹:۲۹

مقدمه

رستگار شدن و نجات یافتن[۱]، بقا در خیر[۲]. اصل آن "فلح" به معنای فوز و بقا[۳]، نجات از شرور و درک خیر و صلاح[۴].

فَأَجْمِعُوا كَيْدَكُمْ ثُمَّ ائْتُوا صَفًّا وَقَدْ أَفْلَحَ الْيَوْمَ مَنِ اسْتَعْلَى[۵].

فلاح در قرآن کریم دو صورت دارد:

  1. فلاح دنیوی به معنای دستیابی به سعادت‌هایی که حیات طیّبه به آنها تحقق می‌یابد. غنا و عزّت در چنین حیاتی است؛
  2. فلاح اخروی که در چهار چیز تحقق می‌یابد: بقای بدون فنا، غنای بی‌فقر، عزت بی‌ذلت و علم بدون جهل[۶].

فلاح و رستگاری غایت زندگی بشری است. تقوای الهی، جهاد، صبر، اجتناب از پلیدی‌ها، فعل خیر، توبه، ذکر خدا و اطاعتِ امر الهی در قرآن کریم از عوامل رستگاری و فلاح شمرده شده‌اند.[۷]

فوز

دستیابی و نیل به خیر، نجات از شرّ[۸]، رستگاری و سعادتمندی[۹]. اصل آن به معنای نجات[۱۰] و وصول به خیر و نعمت[۱۱]: وَمَنْ يُطِعِ اللَّهَ وَرَسُولَهُ فَقَدْ فَازَ فَوْزًا عَظِيمًا[۱۲].

از اهداف غایی جامعه انسانی، رستگاری و سعادتمندی همه انسان‌هاست. جامعه‌ای الهی و در جهت اهداف الهی است که موجبات و زمینه رستگاری انسان در آن فراهم گردد.

در قرآن کریم این موجبات و زمینه‌ها در آیات بسیاری ذکر شده است. اطاعت خدا و رسول (ص)، رضایت خداوند، بهشتی شدن، شهادت در راه خدا، دوری از بدی‌ها، صبر، ترس از خدا و تقوای الهی از جمله موجبات رستگاری انسان هستند: وَمَنْ يُطِعِ اللَّهَ وَرَسُولَهُ فَقَدْ فَازَ فَوْزًا عَظِيمًا[۱۳]. نعمات دنیوی و خیرات مادی نیز موجب فوز و رستگاری خواهد بود، در صورتی که مقدمه برای تهذیب و کمال نفس باشند [۱۴].[۱۵]

منابع

پانویس

  1. ابن‌منظور، لسان العرب، ج۲، ص۵۴۷.
  2. خلیل بن احمد فراهیدی، کتاب العین، ج۳، ص۲۳۳.
  3. ابن‌فارس، معجم مقاییس اللغة، ج۴، ص۴۵۰.
  4. حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج۹، ص۱۳۳.
  5. «پس در تدبیرهایتان هم‌داستان شوید سپس در یک صف در آیید که امروز هر کس برتری یابد رستگار است» سوره طه، آیه ۶۴.
  6. حسین راغب اصفهانی، مفردات الفاظ القرآن، ص۶۴۴.
  7. نظرزاده، عبدالله، فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم، ص: ۴۴۸-۴۴۹.
  8. خلیل بن احمد فراهیدی، کتاب العین، ج۷، ص۳۸۹.
  9. بهاءالدین خرمشاهی، قرآن کریم، ترجمه، توضیحات و واژه‌نامه، ص۱۸۹.
  10. ابن‌فارس، معجم مقاییس اللغة، ج۴، ص۴۵۹.
  11. حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن، ج۹، ص۱۵۵.
  12. «تا کردارهایتان را شایسته گرداند و گناهانتان را بیامرزد و هر که از خداوند و فرستاده او فرمان برد بی‌گمان به رستگاری سترگی رسیده است» سوره احزاب، آیه ۷۱.
  13. «هر که از خداوند و فرستاده او فرمان برد بی‌گمان به رستگاری سترگی رسیده است» سوره احزاب، آیه ۷۱.
  14. حسن مصطفوی، التحقیق فی کلمات القرآن، ج۹، ص۱۵۵.
  15. نظرزاده، عبدالله، فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم، ص ۴۴۹-۴۵۰.