فاطمه دختر امام رضا: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
جز (ربات: جایگزینی خودکار متن (-==منابع== +== منابع ==))
 
(۹ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{امامت}}
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = امام رضا | عنوان مدخل  = | مداخل مرتبط = [[فاطمه دختر امام رضا در معارف و سیره رضوی]]| پرسش مرتبط  = }}
<div style="background-color: rgb(252, 252, 233); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">اين مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:</div>
<div style="background-color: rgb(255, 245, 227); text-align:center; font-size: 85%; font-weight: normal;">[[فاطمه دختر امام رضا در تراجم و رجال]] - [[فاطمه دختر امام رضا در تاریخ اسلامی]] - [[فاطمه دختر امام رضا در معارف و سیره رضوی]]</div>
<div style="padding: 0.0em 0em 0.0em;">


==مقدمه==
== آشنایی اجمالی ==
برخی از مورخین بر این عقیده‌اند که [[امام رضا]]{{ع}} دو بار [[ازدواج]] نمودند که ثمره این ازدواج‌ها، چهار پسر و یک دختر به نام [[فاطمه]] بوده است. [[سید محسن امین]]، [[شیخ صدوق]] و [[علامه مجلسی]]، فاطمه بنت [[علی بن موسی الرضا]]{{ع}} را از [[بانوان]] [[راوی حدیث]] از [[پدر]] خود - امام رضا{{ع}}- دانسته‌اند.
برخی از مورخین بر این عقیده‌اند که [[امام رضا]] {{ع}} دو بار [[ازدواج]] نمودند که ثمره این ازدواج‌ها، چهار پسر و یک دختر به نام [[فاطمه]] بوده است. [[سید محسن امین]]، [[شیخ صدوق]] و [[علامه مجلسی]]، [[فاطمه بنت علی بن موسی الرضا]] {{ع}} را از [[بانوان]] راوی حدیث از پدر خود - امام رضا {{ع}}- دانسته‌اند.


روایاتی که فاطمه بنت [[علی بن موسی]]{{ع}}، نقل کرده‌اند، بدین شرح می‌باشد:
روایاتی که فاطمه بنت علی بن موسی{{ع}}، نقل کرده‌اند، بدین شرح می‌باشد:
#پادرم از اجداد خویش [[روایت]] کرده‌اند که [[رسول خدا]]{{صل}} فرموده است: {{متن حدیث|مَنْ كَفَّ غَضَبَهُ كَفَ اللَّهُ عَنْهُ عَذَابَهُ وَ مَنْ حَسَّنَ خُلُقَهُ بَلَّغَهُ اللَّهُ دَرَجَةَ الصَّائِمِ الْقَائِمِ}} (هر کس بتواند شعله [[خشم]] ویرانگر خود را که موجب ده‎ها نوع خلاف و [[خیانت]] و [[تبهکاری]] می‌شود مهار سازد و خویشتن را به [[اعمال]] عصیان‌گرانه [[آلوده]] نسازد، [[خداوند متعال]] هم [[عذاب]] و [[مجازات]] خود را از او برمی‌گیرد و هر کس دارای [[خلق]] [[نیکو]] و روش سالم و صالحی باشد، [[خداوند]] [[مهربان]]، او را به [[مقام]] روزه‌داران و [[شب‌زنده‌داران]] اوج می‌دهد.)
# پادرم از اجداد خویش [[روایت]] کرده‌اند که [[رسول خدا]] {{صل}} فرموده است: {{متن حدیث|مَنْ كَفَّ غَضَبَهُ كَفَ اللَّهُ عَنْهُ عَذَابَهُ وَ مَنْ حَسَّنَ خُلُقَهُ بَلَّغَهُ اللَّهُ دَرَجَةَ الصَّائِمِ الْقَائِمِ}} (هر کس بتواند شعله [[خشم]] ویرانگر خود را که موجب ده‎ها نوع خلاف و [[خیانت]] و تبهکاری می‌شود مهار سازد و خویشتن را به [[اعمال]] عصیان‌گرانه [[آلوده]] نسازد، [[خداوند متعال]] هم [[عذاب]] و [[مجازات]] خود را از او برمی‌گیرد و هر کس دارای [[خلق]] [[نیکو]] و روش سالم و صالحی باشد، [[خداوند]] [[مهربان]]، او را به مقام روزه‌داران و [[شب‌زنده‌داران]] اوج می‌دهد.)
#همچنین در روایتی دیگر ایشان از قول پدر خود می‌گوید: پدرم از اجداد خویش نقل می‌فرماید که [[حضرت علی بن ابی طالب]]{{ع}} فرمودند: {{متن حدیث|لَا يَحِلُّ لِمُسْلِمٍ أَنْ يُرَوِّعَ مُسْلِماً}} (یک [[انسان]] [[مسلمان]]، به هیچ وجه مجاز نخواهد بود که [[مسلمانی]] را بترساند و از این ناحیه، او را ناراحت و آزرده خاطر گرداند)<ref>عیون اخبار الرضا{{ع}}، ج۲، باب ۳۱، ص۱۲۷-۱۲۸.</ref>.
# همچنین در روایتی دیگر ایشان از قول پدر خود می‌گوید: پدرم از اجداد خویش نقل می‌فرماید که [[حضرت علی بن ابی طالب]] {{ع}} فرمودند: {{متن حدیث|لَا يَحِلُّ لِمُسْلِمٍ أَنْ يُرَوِّعَ مُسْلِماً}} (یک [[انسان]] [[مسلمان]]، به هیچ وجه مجاز نخواهد بود که [[مسلمانی]] را بترساند و از این ناحیه، او را ناراحت و آزرده خاطر گرداند)<ref>عیون اخبار الرضا {{ع}}، ج۲، باب ۳۱، ص۱۲۷-۱۲۸.</ref>.


برخی نوشته‌اند که فاطمه دختر امام رضا{{ع}}، [[همسر]] [[محمد بن جعفر بن قاسم بن اسحاق بن عبدالله بن جعفر بن ابی‌طالب]]{{ع}} بوده است<ref>کشف الغمه، ج۲، ص۳۵۲.</ref>. شیخ [[شبلنجی]] می‌نویسد: «فاطمه دارای کرامتی بود. [[قبر]] وی در قاهره است و به نظر می‌رسد که در [[زمان امام جواد]]{{ع}} بدرود [[حیات]] گفته است»<ref>نور الابصار، ص۴۱۷؛ البینات فی الحیاة الفاطمات، ج۳، ص۱۸۶.</ref><ref>[[حسین محمدی|محمدی، حسین]]، [[رضانامه (کتاب)|رضانامه]] ص ۵۳۰.</ref>
برخی نوشته‌اند که فاطمه دختر امام رضا {{ع}}، [[همسر]] محمد بن جعفر بن قاسم بن اسحاق بن عبدالله بن جعفر بن ابی‌طالب {{ع}} بوده است<ref>کشف الغمه، ج۲، ص۳۵۲.</ref>. شیخ شبلنجی می‌نویسد: «فاطمه دارای کرامتی بود. [[قبر]] وی در قاهره است و به نظر می‌رسد که در زمان [[امام جواد]] {{ع}} بدرود [[حیات]] گفته است»<ref>نور الابصار، ص۴۱۷؛ البینات فی الحیاة الفاطمات، ج۳، ص۱۸۶.</ref>.<ref>[[حسین محمدی|محمدی، حسین]]، [[رضانامه (کتاب)|رضانامه]]، ص ۵۳۰.</ref>
 
== جستارهای وابسته ==


== منابع ==
== منابع ==
خط ۲۰: خط ۱۵:
{{پایان منابع}}
{{پایان منابع}}


==پانویس==
== پانویس ==
{{پانویس}}
{{پانویس}}


[[رده:فاطمه دختر امام رضا]]
[[رده:امام رضا]]
[[رده:مدخل]]
[[رده:اعلام]]
[[رده:اعلام]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۱ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۰:۱۷

آشنایی اجمالی

برخی از مورخین بر این عقیده‌اند که امام رضا (ع) دو بار ازدواج نمودند که ثمره این ازدواج‌ها، چهار پسر و یک دختر به نام فاطمه بوده است. سید محسن امین، شیخ صدوق و علامه مجلسی، فاطمه بنت علی بن موسی الرضا (ع) را از بانوان راوی حدیث از پدر خود - امام رضا (ع)- دانسته‌اند.

روایاتی که فاطمه بنت علی بن موسی(ع)، نقل کرده‌اند، بدین شرح می‌باشد:

  1. پادرم از اجداد خویش روایت کرده‌اند که رسول خدا (ص) فرموده است: «مَنْ كَفَّ غَضَبَهُ كَفَ اللَّهُ عَنْهُ عَذَابَهُ وَ مَنْ حَسَّنَ خُلُقَهُ بَلَّغَهُ اللَّهُ دَرَجَةَ الصَّائِمِ الْقَائِمِ» (هر کس بتواند شعله خشم ویرانگر خود را که موجب ده‎ها نوع خلاف و خیانت و تبهکاری می‌شود مهار سازد و خویشتن را به اعمال عصیان‌گرانه آلوده نسازد، خداوند متعال هم عذاب و مجازات خود را از او برمی‌گیرد و هر کس دارای خلق نیکو و روش سالم و صالحی باشد، خداوند مهربان، او را به مقام روزه‌داران و شب‌زنده‌داران اوج می‌دهد.)
  2. همچنین در روایتی دیگر ایشان از قول پدر خود می‌گوید: پدرم از اجداد خویش نقل می‌فرماید که حضرت علی بن ابی طالب (ع) فرمودند: «لَا يَحِلُّ لِمُسْلِمٍ أَنْ يُرَوِّعَ مُسْلِماً» (یک انسان مسلمان، به هیچ وجه مجاز نخواهد بود که مسلمانی را بترساند و از این ناحیه، او را ناراحت و آزرده خاطر گرداند)[۱].

برخی نوشته‌اند که فاطمه دختر امام رضا (ع)، همسر محمد بن جعفر بن قاسم بن اسحاق بن عبدالله بن جعفر بن ابی‌طالب (ع) بوده است[۲]. شیخ شبلنجی می‌نویسد: «فاطمه دارای کرامتی بود. قبر وی در قاهره است و به نظر می‌رسد که در زمان امام جواد (ع) بدرود حیات گفته است»[۳].[۴]

منابع

پانویس

  1. عیون اخبار الرضا (ع)، ج۲، باب ۳۱، ص۱۲۷-۱۲۸.
  2. کشف الغمه، ج۲، ص۳۵۲.
  3. نور الابصار، ص۴۱۷؛ البینات فی الحیاة الفاطمات، ج۳، ص۱۸۶.
  4. محمدی، حسین، رضانامه، ص ۵۳۰.