زمین در معارف دعا و زیارات: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
جز (جایگزینی متن - '== جستارهای وابسته == ==' به '==')
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط یک کاربر دیگر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{امامت}}
{{مدخل مرتبط
{{مدخل مرتبط
| موضوع مرتبط = زمین
| موضوع مرتبط = زمین
| عنوان مدخل  = [[زمین]]
| عنوان مدخل  = زمین
| مداخل مرتبط = [[زمین در قرآن]] - [[زمین در حدیث]] - [[زمین در فقه سیاسی]] - [[زمین در معارف دعا و زیارات]] - [[زمین در معارف و سیره سجادی]] - [[زمین در معارف و سیره رضوی]]
| مداخل مرتبط = [[زمین در قرآن]] - [[زمین در فقه سیاسی]] - [[زمین در معارف دعا و زیارات]] - [[زمین در معارف و سیره سجادی]]
| پرسش مرتبط  = زمین (پرسش)
| پرسش مرتبط  =  
}}
}}
== مقدمه ==
[[زمین]] نام کره‌ای است که ما در آن [[زندگی]] می‌کنیم. [[آفرینش]] زمین و [[آسمان‌ها]] از جمله نشانه‌های [[پروردگار]] است: {{متن قرآن|وَمِنْ آيَاتِهِ خَلْقُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ}}<ref>«و از نشانه‌های او آفرینش آسمان‌ها و زمین و گوناگونی زبان‌ها و رنگ‌های شماست» سوره روم، آیه ۲۲.</ref>؛ {{متن قرآن|هُوَ الَّذِي خَلَقَ لَكُمْ مَا فِي الْأَرْضِ جَمِيعًا}}<ref>«اوست که همه آنچه را در زمین است برای شما آفرید». سوره بقره، آیه ۲۹.</ref>.


==مقدمه==
[[امام سجاد]] {{ع}} در [[صحیفه سجادیه]] از [[خدای بزرگ]] [[حمد]] و ستایشی را درخواست می‌کند که زمین را پر کند: {{متن حدیث|حَمْداً يَمْلَأُ أَرْضَهُ‏ وَ سَمَاءَهُ‏}}<ref>دعای ۳۶.</ref>؛ «حمدی که زمین و آسمان‌ها را پر سازد. نیز آن [[حضرت]] درخواست [[درود]] و صلواتی بر [[پیامبر و آل او]] می‌فرماید که از جمله زمین را پر سازد: بار خدایا درود بفرست بر [[محمد]] و [[خاندان]] او... درودی که زمین و [[آسمان]] را لبریز گرداند»<ref>نیایش سی‌و‌دوم.</ref>.
[[زمین]] نام کره‌ای است که ما در آن [[زندگی]] می‌کنیم. [[آفرینش]] زمین و [[آسمان‌ها]] از جمله نشانه‌های [[پروردگار]] است: {{متن قرآن|وَمِنْ آيَاتِهِ خَلْقُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ}}<ref>«و از نشانه‌های او آفرینش آسمان‌ها و زمین و گوناگونی زبان‌ها و رنگ‌های شماست» سوره روم، آیه ۲۲.</ref>؛ {{متن قرآن|هُوَ الَّذِي خَلَقَ لَكُمْ مَا فِي الْأَرْضِ جَمِيعًا}}<ref>«اوست که همه آنچه را در زمین است برای شما آفرید». سوره بقره، آیه ۲۹.</ref>.
 
[[امام سجاد]]{{ع}} در [[صحیفه سجادیه]] از [[خدای بزرگ]] [[حمد]] و ستایشی را درخواست می‌کند که زمین را پر کند: {{متن حدیث|حَمْداً يَمْلَأُ أَرْضَهُ‏ وَ سَمَاءَهُ‏}}<ref>دعای ۳۶.</ref>؛ «حمدی که زمین و آسمان‌ها را پر سازد. نیز آن [[حضرت]] درخواست [[درود]] و صلواتی بر [[پیامبر و آل او]] می‌فرماید که از جمله زمین را پر سازد: بار خدایا درود بفرست بر [[محمد]] و [[خاندان]] او... درودی که زمین و [[آسمان]] را لبریز گرداند»<ref>نیایش سی‌و‌دوم.</ref>.
امام سجاد {{ع}} آسمان‌ها و زمین را [[گواه]] بر [[شهادت]] خویش بر [[توحید]] می‌گیرد: «(بار خدایا)... آسمان تو و ساکنانش و زمین تو و ساکنانش را... به شهادت می‌گیرم که [[گواهی]] دهم که تو خدای یکتایی و جز تو خدایی نیست»<ref>نیایش ششم.</ref>. نیز آن حضرت در [[مقام]] [[مناجات]] می‌فرماید: «(ای [[خداوند]] من آن‌چه بر [[زبان]] می‌آورم)... برای آن است که آسمان‌ها و ساکنان آنها و زمین و هرچه بر روی آن است [[پشیمانی]] مرا، که در برابر تو اظهار کرده‌ام، بشنوند!»<ref>نیایش سی‌ و‌ یکم.</ref>.


امام سجاد{{ع}} آسمان‌ها و زمین را [[گواه]] بر [[شهادت]] خویش بر [[توحید]] می‌گیرد: «(بار خدایا)... آسمان تو و ساکنانش و زمین تو و ساکنانش را... به شهادت می‌گیرم که [[گواهی]] دهم که تو خدای یکتایی و جز تو خدایی نیست»<ref>نیایش ششم.</ref>. نیز آن حضرت در [[مقام]] [[مناجات]] می‌فرماید: «(ای [[خداوند]] من آن‌چه بر [[زبان]] می‌آورم)... برای آن است که آسمان‌ها و ساکنان آنها و زمین و هرچه بر روی آن است [[پشیمانی]] مرا، که در برابر تو اظهار کرده‌ام، بشنوند!»<ref>نیایش سی‌و‌یکم.</ref>.
«امام سجاد {{ع}} از [[خدای متعال]] درخواست می‌کند که ما را از [[برکات]] آسمان‌ها و زمین روزی دهد: ما را از برکات آسمان‌ها و زمین روزی ده»<ref>نیایش نوزدهم.</ref>. و از خدای متعال می‌خواهد که اجازه رویش به زمین [[دشمن]] ندهد: «زمینشان را مفرمای که گیاهی برویاند»<ref>نیایش بیست‌وهفتم.</ref>. و نیز می‌خواهد آذوقه‌های آنها را در خشک‌ترین و دورترین [[زمین‌ها]] قرار دهد: «خدایا توشه و زادشان را در بی‌باران‌ترین و خشک‌ترین و دورترین زمین‌ها قرار ده»<ref>نیایش بیست‌وهفتم.</ref>.<ref>صحیفه سجادیه، ترجمه عبدالمحمد آیتی، انتشارات سروش، تهران، ۱۳۷۵، چاپ دوم.</ref>.<ref>[[امیر شیرزاد|شیرزاد، امیر]]، [[دانشنامه صحیفه سجادیه (کتاب)|مقاله «زمین»، دانشنامه صحیفه سجادیه]]، ص ۲۶۰.</ref>
«امام سجاد{{ع}} از [[خدای متعال]] درخواست می‌کند که ما را از [[برکات]] آسمان‌ها و زمین روزی دهد: ما را از برکات آسمان‌ها و زمین روزی ده»<ref>نیایش نوزدهم.</ref>. و از خدای متعال می‌خواهد که اجازه رویش به زمین [[دشمن]] ندهد: «زمینشان را مفرمای که گیاهی برویاند»<ref>نیایش بیست‌وهفتم.</ref>. و نیز می‌خواهد آذوقه‌های آنها را در خشک‌ترین و دورترین [[زمین‌ها]] قرار دهد: «خدایا توشه و زادشان را در بی‌باران‌ترین و خشک‌ترین و دورترین زمین‌ها قرار ده»<ref>نیایش بیست‌وهفتم.</ref>.<ref>صحیفه سجادیه، ترجمه عبدالمحمد آیتی، انتشارات سروش، تهران، ۱۳۷۵، چاپ دوم.</ref>.<ref>[[امیر شیرزاد|شیرزاد، امیر]]، [[دانشنامه صحیفه سجادیه (کتاب)|مقاله «زمین»، دانشنامه صحیفه سجادیه]]، ص ۲۶۰.</ref>


== منابع ==
== منابع ==
خط ۲۳: خط ۲۳:


[[رده:زمین در معارف دعا و زیارات]]
[[رده:زمین در معارف دعا و زیارات]]
[[رده:مدخل]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۷ سپتامبر ۲۰۲۲، ساعت ۰۹:۱۲

مقدمه

زمین نام کره‌ای است که ما در آن زندگی می‌کنیم. آفرینش زمین و آسمان‌ها از جمله نشانه‌های پروردگار است: وَمِنْ آيَاتِهِ خَلْقُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ[۱]؛ هُوَ الَّذِي خَلَقَ لَكُمْ مَا فِي الْأَرْضِ جَمِيعًا[۲].

امام سجاد (ع) در صحیفه سجادیه از خدای بزرگ حمد و ستایشی را درخواست می‌کند که زمین را پر کند: «حَمْداً يَمْلَأُ أَرْضَهُ‏ وَ سَمَاءَهُ‏»[۳]؛ «حمدی که زمین و آسمان‌ها را پر سازد. نیز آن حضرت درخواست درود و صلواتی بر پیامبر و آل او می‌فرماید که از جمله زمین را پر سازد: بار خدایا درود بفرست بر محمد و خاندان او... درودی که زمین و آسمان را لبریز گرداند»[۴].

امام سجاد (ع) آسمان‌ها و زمین را گواه بر شهادت خویش بر توحید می‌گیرد: «(بار خدایا)... آسمان تو و ساکنانش و زمین تو و ساکنانش را... به شهادت می‌گیرم که گواهی دهم که تو خدای یکتایی و جز تو خدایی نیست»[۵]. نیز آن حضرت در مقام مناجات می‌فرماید: «(ای خداوند من آن‌چه بر زبان می‌آورم)... برای آن است که آسمان‌ها و ساکنان آنها و زمین و هرچه بر روی آن است پشیمانی مرا، که در برابر تو اظهار کرده‌ام، بشنوند!»[۶].

«امام سجاد (ع) از خدای متعال درخواست می‌کند که ما را از برکات آسمان‌ها و زمین روزی دهد: ما را از برکات آسمان‌ها و زمین روزی ده»[۷]. و از خدای متعال می‌خواهد که اجازه رویش به زمین دشمن ندهد: «زمینشان را مفرمای که گیاهی برویاند»[۸]. و نیز می‌خواهد آذوقه‌های آنها را در خشک‌ترین و دورترین زمین‌ها قرار دهد: «خدایا توشه و زادشان را در بی‌باران‌ترین و خشک‌ترین و دورترین زمین‌ها قرار ده»[۹].[۱۰].[۱۱]

منابع

پانویس

  1. «و از نشانه‌های او آفرینش آسمان‌ها و زمین و گوناگونی زبان‌ها و رنگ‌های شماست» سوره روم، آیه ۲۲.
  2. «اوست که همه آنچه را در زمین است برای شما آفرید». سوره بقره، آیه ۲۹.
  3. دعای ۳۶.
  4. نیایش سی‌و‌دوم.
  5. نیایش ششم.
  6. نیایش سی‌ و‌ یکم.
  7. نیایش نوزدهم.
  8. نیایش بیست‌وهفتم.
  9. نیایش بیست‌وهفتم.
  10. صحیفه سجادیه، ترجمه عبدالمحمد آیتی، انتشارات سروش، تهران، ۱۳۷۵، چاپ دوم.
  11. شیرزاد، امیر، مقاله «زمین»، دانشنامه صحیفه سجادیه، ص ۲۶۰.