عبید بن عبد کندی: تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - '\[\[رده\:مدخل\]\]↵\[\[رده\:امام علی\]\]↵\[\[رده\:(.*)\]\]↵\[\[رده\:اعلام\]\]' به 'رده:مدخل رده:اصحاب امام علی رده:اعلام') |
HeydariBot (بحث | مشارکتها) جز (وظیفهٔ شمارهٔ ۵) |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = [[عبید بن عبد کندی در تاریخ اسلامی]] - [[عبید بن عبد کندی در تراجم و رجال]]| پرسش مرتبط = }} | {{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = [[عبید بن عبد کندی در تاریخ اسلامی]] - [[عبید بن عبد کندی در تراجم و رجال]]| پرسش مرتبط = }} | ||
==مقدمه== | ==مقدمه== | ||
*نام او عبید [[فرزند]] [[عبد]]، معروف به کنیه‌اش [[ابو عبدالله جَدلی]]<ref>جدلی منسوب به «جدیله» قبیله‌ای از طایفه «قیس عیلان» در کوفه است.</ref> از [[خواص یاران]] و [[اصحاب]] [[امیرالمؤمنین]]{{ع}} بود<ref>رجال طوسی، ص۴۷، ش۱۳؛ رجال برقی، ص۴-۵.</ref>. | *نام او عبید [[فرزند]] [[عبد]]، معروف به کنیه‌اش [[ابو عبدالله جَدلی]]<ref>جدلی منسوب به «جدیله» قبیله‌ای از طایفه «قیس عیلان» در کوفه است.</ref> از [[خواص یاران]] و [[اصحاب]] [[امیرالمؤمنین]]{{ع}} بود<ref>رجال طوسی، ص۴۷، ش۱۳؛ رجال برقی، ص۴-۵.</ref>. | ||
*[[شیخ مفید]] نیز او را از بزرگان و [[مقربّان]] [[اصحاب حضرت علی]]{{ع}}، و از [[تابعین]] [[اصحاب پیامبر]]{{صل}} یاد کرده است<ref>ر.ک: الاختصاص، ص۳ و ۷؛ تاریخ طبری، ج۶، ص۷۶-۷۷.</ref>. | * [[شیخ مفید]] نیز او را از بزرگان و [[مقربّان]] [[اصحاب حضرت علی]]{{ع}}، و از [[تابعین]] [[اصحاب پیامبر]]{{صل}} یاد کرده است<ref>ر.ک: الاختصاص، ص۳ و ۷؛ تاریخ طبری، ج۶، ص۷۶-۷۷.</ref>. | ||
*[[ابوعبدالله]]، همواره [[وفاداری]] خود نسبت به [[خاندان پیامبر]]{{صل}} و خصوصاً [[امیرالمؤمنین]]{{ع}} را به [[ظهور]] رسانده و هیچ گاه در [[مقام]] [[دفاع]] از آن [[حضرت]] و [[خاندان عصمت]] و [[طهارت]] کوتاهی ننمود. و در کنار مختار ثقفی علیه عاملان جنایات [[عاشورا]] [[قیام]] کرد و در سرکوبی [[ستمکاران]] صحنه [[کربلا]] با [[مختار ثقفی]] [[همکاری]] نمود. | * [[ابوعبدالله]]، همواره [[وفاداری]] خود نسبت به [[خاندان پیامبر]]{{صل}} و خصوصاً [[امیرالمؤمنین]]{{ع}} را به [[ظهور]] رسانده و هیچ گاه در [[مقام]] [[دفاع]] از آن [[حضرت]] و [[خاندان عصمت]] و [[طهارت]] کوتاهی ننمود. و در کنار مختار ثقفی علیه عاملان جنایات [[عاشورا]] [[قیام]] کرد و در سرکوبی [[ستمکاران]] صحنه [[کربلا]] با [[مختار ثقفی]] [[همکاری]] نمود. | ||
*در [[تقرب]] [[ابو عبدالله]] به [[امیرالمؤمنین]]{{ع}} همین بس که [[امام باقر]]{{ع}} [[نقل]] می‌کند: "روزی [[أبو عبدالله جدلی]] بر [[امیرالمؤمنین]]{{ع}} وارد شد، [[حضرت]] فرمود: ای [[ابو عبدالله]]، آیا از قول خدای -عزوجل- که می‌فرماید: {{متن قرآن|مَنْ جَاءَ بِالْحَسَنَةِ فَلَهُ خَيْرٌ مِنْهَا وَهُمْ مِنْ فَزَعٍ يَوْمَئِذٍ آمِنُونَ * وَمَنْ جَاءَ بِالسَّيِّئَةِ فَكُبَّتْ وُجُوهُهُمْ فِي النَّارِ هَلْ تُجْزَوْنَ إِلَّا مَا كُنْتُمْ تَعْمَلُونَ}}<ref>«آنان که کار نیک آورند (پاداشی) بهتر از آن خواهند داشت و آنان در آن روز از هر بیمی در امانند * و کسانی که کار بد آورند (با) چهره‌هایشان در آتش افکنده می‌شوند؛ آیا جز (برای) آنچه انجام می‌دادید کیفر داده می‌شوید؟» سوره نمل، آیه ۸۹-۹۰.</ref> خبر ندهم؟ [[ابو عبدالله]] گفت: چرا خبر دهید ای [[امیرمؤمنان]]، فدایت شوم. [[حضرت]] فرمود: [[حسنه]] در این [[آیه]] [[شناخت]] [[ولایت اهل بیت]] و [[حب]] و [[دوستی]] ما [[اهل بیت]] است. و مراد از [[سیئه]]، [[انکار]] [[ولایت]] و [[دشمنی]] و [[بغض]] ما [[اهل بیت]] است"<ref>سفینة البحار، ج۲، عنوان عبد، ص۱۴۳؛ تنقیح المقال، ج۲، ص۲۳۶.</ref>.<ref>[[سید اصغر ناظم‌زاده|ناظم‌زاده، سید اصغر]]، [[اصحاب امام علی ج۲ (کتاب)|اصحاب امام علی]]، ج۲، ص۹۵۸.</ref> | *در [[تقرب]] [[ابو عبدالله]] به [[امیرالمؤمنین]]{{ع}} همین بس که [[امام باقر]]{{ع}} [[نقل]] می‌کند: "روزی [[أبو عبدالله جدلی]] بر [[امیرالمؤمنین]]{{ع}} وارد شد، [[حضرت]] فرمود: ای [[ابو عبدالله]]، آیا از قول خدای -عزوجل- که می‌فرماید: {{متن قرآن|مَنْ جَاءَ بِالْحَسَنَةِ فَلَهُ خَيْرٌ مِنْهَا وَهُمْ مِنْ فَزَعٍ يَوْمَئِذٍ آمِنُونَ * وَمَنْ جَاءَ بِالسَّيِّئَةِ فَكُبَّتْ وُجُوهُهُمْ فِي النَّارِ هَلْ تُجْزَوْنَ إِلَّا مَا كُنْتُمْ تَعْمَلُونَ}}<ref>«آنان که کار نیک آورند (پاداشی) بهتر از آن خواهند داشت و آنان در آن روز از هر بیمی در امانند * و کسانی که کار بد آورند (با) چهره‌هایشان در آتش افکنده می‌شوند؛ آیا جز (برای) آنچه انجام می‌دادید کیفر داده می‌شوید؟» سوره نمل، آیه ۸۹-۹۰.</ref> خبر ندهم؟ [[ابو عبدالله]] گفت: چرا خبر دهید ای [[امیرمؤمنان]]، فدایت شوم. [[حضرت]] فرمود: [[حسنه]] در این [[آیه]] [[شناخت]] [[ولایت اهل بیت]] و [[حب]] و [[دوستی]] ما [[اهل بیت]] است. و مراد از [[سیئه]]، [[انکار]] [[ولایت]] و [[دشمنی]] و [[بغض]] ما [[اهل بیت]] است"<ref>سفینة البحار، ج۲، عنوان عبد، ص۱۴۳؛ تنقیح المقال، ج۲، ص۲۳۶.</ref>.<ref>[[سید اصغر ناظم‌زاده|ناظم‌زاده، سید اصغر]]، [[اصحاب امام علی ج۲ (کتاب)|اصحاب امام علی]]، ج۲، ص۹۵۸.</ref> | ||
== منابع == | == منابع == | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۵: | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
[[رده:اصحاب امام علی]] | [[رده:اصحاب امام علی]] | ||
[[رده:اعلام]] | [[رده:اعلام]] | ||
نسخهٔ ۳۱ ژوئیهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۲:۰۳
عبید بن عبد کندی از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: عبید بن عبد کندی در تاریخ اسلامی - عبید بن عبد کندی در تراجم و رجال - پرسش مرتبط نداردمقدمه
- نام او عبید فرزند عبد، معروف به کنیه‌اش ابو عبدالله جَدلی[۱] از خواص یاران و اصحاب امیرالمؤمنین(ع) بود[۲].
- شیخ مفید نیز او را از بزرگان و مقربّان اصحاب حضرت علی(ع)، و از تابعین اصحاب پیامبر(ص) یاد کرده است[۳].
- ابوعبدالله، همواره وفاداری خود نسبت به خاندان پیامبر(ص) و خصوصاً امیرالمؤمنین(ع) را به ظهور رسانده و هیچ گاه در مقام دفاع از آن حضرت و خاندان عصمت و طهارت کوتاهی ننمود. و در کنار مختار ثقفی علیه عاملان جنایات عاشورا قیام کرد و در سرکوبی ستمکاران صحنه کربلا با مختار ثقفی همکاری نمود.
- در تقرب ابو عبدالله به امیرالمؤمنین(ع) همین بس که امام باقر(ع) نقل می‌کند: "روزی أبو عبدالله جدلی بر امیرالمؤمنین(ع) وارد شد، حضرت فرمود: ای ابو عبدالله، آیا از قول خدای -عزوجل- که می‌فرماید: ﴿مَنْ جَاءَ بِالْحَسَنَةِ فَلَهُ خَيْرٌ مِنْهَا وَهُمْ مِنْ فَزَعٍ يَوْمَئِذٍ آمِنُونَ * وَمَنْ جَاءَ بِالسَّيِّئَةِ فَكُبَّتْ وُجُوهُهُمْ فِي النَّارِ هَلْ تُجْزَوْنَ إِلَّا مَا كُنْتُمْ تَعْمَلُونَ﴾[۴] خبر ندهم؟ ابو عبدالله گفت: چرا خبر دهید ای امیرمؤمنان، فدایت شوم. حضرت فرمود: حسنه در این آیه شناخت ولایت اهل بیت و حب و دوستی ما اهل بیت است. و مراد از سیئه، انکار ولایت و دشمنی و بغض ما اهل بیت است"[۵].[۶]
منابع
پانویس
- ↑ جدلی منسوب به «جدیله» قبیله‌ای از طایفه «قیس عیلان» در کوفه است.
- ↑ رجال طوسی، ص۴۷، ش۱۳؛ رجال برقی، ص۴-۵.
- ↑ ر.ک: الاختصاص، ص۳ و ۷؛ تاریخ طبری، ج۶، ص۷۶-۷۷.
- ↑ «آنان که کار نیک آورند (پاداشی) بهتر از آن خواهند داشت و آنان در آن روز از هر بیمی در امانند * و کسانی که کار بد آورند (با) چهره‌هایشان در آتش افکنده می‌شوند؛ آیا جز (برای) آنچه انجام می‌دادید کیفر داده می‌شوید؟» سوره نمل، آیه ۸۹-۹۰.
- ↑ سفینة البحار، ج۲، عنوان عبد، ص۱۴۳؛ تنقیح المقال، ج۲، ص۲۳۶.
- ↑ ناظم‌زاده، سید اصغر، اصحاب امام علی، ج۲، ص۹۵۸.