عبدالله بن مغیره بجلی: تفاوت میان نسخه‌ها

از امامت‌پدیا، دانشنامهٔ امامت و ولایت
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
برچسب: پیوندهای ابهام‌زدایی
خط ۱: خط ۱:
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل  = | مداخل مرتبط = [[عبدالله بن مغیره بجلی در معارف و سیره رضوی]]| پرسش مرتبط  = }}
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل  = | مداخل مرتبط = [[عبدالله بن مغیره بجلی در معارف و سیره رضوی]]| پرسش مرتبط  = }}
 
== آشنایی اجمالی ==
== مقدمه ==
[[ابومحمد عبدالله بن مغیره بجلی کوفی خزاز]] از [[موالی]] [[بنی هاشم]] و در شمار [[اصحاب]] و یاران [[امام کاظم]] و [[امام رضا]]{{عم}} بود<ref>رجال الطوسی، ص۳۵۵، ۳۵۶ و ۳۷۹.</ref> و از [[امام صادق]]، [[امام کاظم]] و امام رضا{{ع}} و همچنین از [[اسحاق بن عمار]]، [[سماعة بن مهران]] و دیگران [[روایت]] نقل کرده است.<ref>معجم الرجال الحدیث، ج۱۰، ص۳۳۷ و ۳۴۱.</ref> بزرگانی مانند [[ابن ابی عمیر]]، [[ابراهیم بن هاشم]]، [[علی بن محبوب]] و [[علی بن اسباط]] از او روایت نقل کرده‌اند.<ref>جامع الرواة، ج۱، ص۵۱۱ ـ ۵۱۳.</ref> او [[محدث]] و [[فقیه]] [[شیعی]] و در بزرگی قدر، [[دین داری]] و [[پرهیزگاری]] گوی [[سبقت]] را از دیگران ربوده بود. درباره [[منزلت]] روایی‌اش باید گفت که محدثی کاملاً [[موثق]] و مورد [[اعتماد]]<ref>رجال النجاشی، ج۲، ص۱۱.</ref> و از [[اصحاب اجماع]] بود یعنی [[امامیه]] بالاتفاق بر [[مقام]] [[فقهی]] و بر [[صحت]] [[روایات]] او [[اذعان]] کرده‌اند.<ref>اختیار معرفة الرجال، ص۵۹۹.</ref> به گزارش [[شیخ مفید]] و [[کشّی]]، او ابتدا [[واقفی]] بوده، ولی با دیدن معجزه‌ای از [[حضرت رضا]]{{ع}}به [[مذهب امامیه]] [[عدول]] کرده است.<ref>الاختصاص ۸۴ اختیار معرفة الرجال، ص۶۳۲.</ref> وی سی اثر از خود بر جای گذاشت که افراد زیادی آنها را روایت کرده‌اند، ولی تنها کتاب‌های الصلاة، الزکوة، الوضوء، الفرائض و اصناف الکلام را نام برده‌اند <ref>رجال النجاشی، ج۲، ص۱۱.</ref>.<ref>جمعی از پژوهشگران، [[فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی (کتاب)|فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی]] ج۱، ص۴۶۱.</ref>
از اهالی [[کوفه]] و از [[اصحاب]] [[حضرت موسی بن جعفر]] {{ع}} و [[حضرت رضا]] {{ع}} محسوب می‌شد<ref>معجم رجال الحدیث، ج۱۰، ص۳۳۶-۳۳۷.</ref>. [[محمد بن عیسی]] از [[حسن بن علی بن فضال]] [[روایت]] کرده: «[[عبدالله بن مغیره]] گفت: [[واقفی]] بودم و با این حالت [[حج]] انجام دادم. وقتی به [[مکه]] رسیدم، در سینه من چیزی پیدا شد<ref>منظور خطور کردن نکته و یا حرفی در دل می‌باشد.</ref>. گفتم: خدایا! تو می‌دانی خواسته و [[اراده]] مرا، پس به [[بهترین]] [[ادیان]] راهنماییم کن. به دلم آمد که به نزد حضرت رضا {{ع}} بروم. به [[مدینه]] آمدم و در [[خانه امام]] {{ع}} ایستادم و به غلامش گفتم: به آقایت بگو، مردی از [[اهل عراق]] آمده است در [[خانه]] تو! در این هنگام صدای [[امام]] {{ع}} را شنیدم که فرمودند: داخل شو ای عبداللّه بن مغیره. پس داخل شدم. وقتی نگاه به من کرد، فرمودند: [[خدا]] [[دعوت]] تو و [[هدایت]] تو را [[اجابت]] کرد و تو را به دینش [[راهنمایی]] نمود. گفتم: [[گواهی]] می‌دهم که تو [[حجت خدا]] و [[امین]] او بر خلقش هستی»<ref>عیون اخبار الرضا {{ع}}، ج۲، باب ۴۷، ص۵۳۰-۵۳۱.</ref>.<ref>[[حسین محمدی|محمدی، حسین]]، [[رضانامه (کتاب)|رضانامه]] ص۴۹۹.</ref>


== جستارهای وابسته ==
== جستارهای وابسته ==
خط ۱۱: خط ۱۰:
== منابع ==
== منابع ==
{{منابع}}
{{منابع}}
# [[پرونده:13681348.jpg|22px]] [[حسین محمدی|محمدی، حسین]]، [[رضانامه (کتاب)|'''رضانامه''']]
# [[پرونده: IM009687.jpg|22px]] جمعی از پژوهشگران، [[فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱ (کتاب)|'''فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱''']]
{{پایان منابع}}
{{پایان منابع}}



نسخهٔ ‏۴ نوامبر ۲۰۲۲، ساعت ۱۲:۵۷

آشنایی اجمالی

ابومحمد عبدالله بن مغیره بجلی کوفی خزاز از موالی بنی هاشم و در شمار اصحاب و یاران امام کاظم و امام رضا(ع) بود[۱] و از امام صادق، امام کاظم و امام رضا(ع) و همچنین از اسحاق بن عمار، سماعة بن مهران و دیگران روایت نقل کرده است.[۲] بزرگانی مانند ابن ابی عمیر، ابراهیم بن هاشم، علی بن محبوب و علی بن اسباط از او روایت نقل کرده‌اند.[۳] او محدث و فقیه شیعی و در بزرگی قدر، دین داری و پرهیزگاری گوی سبقت را از دیگران ربوده بود. درباره منزلت روایی‌اش باید گفت که محدثی کاملاً موثق و مورد اعتماد[۴] و از اصحاب اجماع بود یعنی امامیه بالاتفاق بر مقام فقهی و بر صحت روایات او اذعان کرده‌اند.[۵] به گزارش شیخ مفید و کشّی، او ابتدا واقفی بوده، ولی با دیدن معجزه‌ای از حضرت رضا(ع)به مذهب امامیه عدول کرده است.[۶] وی سی اثر از خود بر جای گذاشت که افراد زیادی آنها را روایت کرده‌اند، ولی تنها کتاب‌های الصلاة، الزکوة، الوضوء، الفرائض و اصناف الکلام را نام برده‌اند [۷].[۸]

جستارهای وابسته

منابع

  1. جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱

پانویس

  1. رجال الطوسی، ص۳۵۵، ۳۵۶ و ۳۷۹.
  2. معجم الرجال الحدیث، ج۱۰، ص۳۳۷ و ۳۴۱.
  3. جامع الرواة، ج۱، ص۵۱۱ ـ ۵۱۳.
  4. رجال النجاشی، ج۲، ص۱۱.
  5. اختیار معرفة الرجال، ص۵۹۹.
  6. الاختصاص ۸۴ اختیار معرفة الرجال، ص۶۳۲.
  7. رجال النجاشی، ج۲، ص۱۱.
  8. جمعی از پژوهشگران، فرهنگ‌نامه مؤلفان اسلامی ج۱، ص۴۶۱.