ثابت بن قیس بن خطیم: تفاوت میان نسخه‌ها
(←نسب) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = اصحاب امام علی | عنوان مدخل = | {{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = اصحاب امام علی | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = [[ثابت بن قیس بن خطیم در تاریخ اسلامی]] - [[ثابت بن قیس بن خطیم در تراجم و رجال]] - [[ثابت بن قیس بن خطیم در حدیث]]| پرسش مرتبط = }} | ||
{{جعبه اطلاعات اصحاب | {{جعبه اطلاعات اصحاب | ||
| نام = ثابت بن قیس بن خطیم | | نام = ثابت بن قیس بن خطیم | ||
| خط ۴۸: | خط ۴۸: | ||
| آخرین راوی از او = | | آخرین راوی از او = | ||
}} | }} | ||
== مقدمه == | == مقدمه == | ||
| خط ۶۲: | خط ۵۹: | ||
[[خطیب بغدادی]] از [[عبدالله بن عماره]] [[نقل]] می‌کند: [[ثابت بن قیس]]، مردی [[قوی]] و [[قاطع]] و به [[حضرت علی]] {{ع}} علاقه‌مند بود و همواره نسبت به آن [[حضرت]] [[وفادار]] ماند و در [[خدمت]] آن [[حضرت]] فداکاری‌های بسیاری کرد و [[امیرالمؤمنین]] {{ع}} هم به او [[اعتماد]] داشت و او را بر [[حکومت]] [[مدائن]] [[منصوب]] کرد. او تا زمان ورود [[مغیرة بن شعبه]] [[والی]] [[مدائن]] بود و بر آنجا [[حکومت]] کرد و [[معاویه]] همواره از موقعیتش بیمناک بود<ref>تاریخ بغداد، ج۱، ص۱۷۶.</ref>.<ref>[[سید اصغر ناظم‌زاده|ناظم‌زاده، سید اصغر]]، [[اصحاب امام علی ج۱ (کتاب)|اصحاب امام علی]]، ج۱، ص۲۶۰-۲۶۱.</ref> | [[خطیب بغدادی]] از [[عبدالله بن عماره]] [[نقل]] می‌کند: [[ثابت بن قیس]]، مردی [[قوی]] و [[قاطع]] و به [[حضرت علی]] {{ع}} علاقه‌مند بود و همواره نسبت به آن [[حضرت]] [[وفادار]] ماند و در [[خدمت]] آن [[حضرت]] فداکاری‌های بسیاری کرد و [[امیرالمؤمنین]] {{ع}} هم به او [[اعتماد]] داشت و او را بر [[حکومت]] [[مدائن]] [[منصوب]] کرد. او تا زمان ورود [[مغیرة بن شعبه]] [[والی]] [[مدائن]] بود و بر آنجا [[حکومت]] کرد و [[معاویه]] همواره از موقعیتش بیمناک بود<ref>تاریخ بغداد، ج۱، ص۱۷۶.</ref>.<ref>[[سید اصغر ناظم‌زاده|ناظم‌زاده، سید اصغر]]، [[اصحاب امام علی ج۱ (کتاب)|اصحاب امام علی]]، ج۱، ص۲۶۰-۲۶۱.</ref> | ||
== جستارهای وابسته == | == جستارهای وابسته == | ||
| خط ۸۸: | خط ۷۸: | ||
[[رده:اصحاب امام علی]] | [[رده:اصحاب امام علی]] | ||
[[رده:کارگزاران حکومت امام علی]] | |||
[[رده:اعلام]] | [[رده:اعلام]] | ||
[[رده:اوس]] | [[رده:اوس]] | ||
نسخهٔ ۱۲ فوریهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۰۹:۴۰
این مدخل زیرشاخهٔ بحث اصحاب امام علی است. ثابت بن قیس بن خطیم از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: ثابت بن قیس بن خطیم در تاریخ اسلامی - ثابت بن قیس بن خطیم در تراجم و رجال - ثابت بن قیس بن خطیم در حدیث - پرسش مرتبط ندارد| ثابت بن قیس بن خطیم | |
|---|---|
 تصویر نمادین جنگ صفین | |
| نام کامل | ثابت بن قیس بن خطیم |
| جنسیت | مرد |
| از قبیله | اوس |
| پدر | قیس بن خطیم |
| مادر | عقرب بن معاذ بن عمان اشهلی |
| همسر | أم حبیب بن قیس بن یزید ظفری |
| پسر | |
| از اصحاب | امام علی |
| حضور در جنگ | |
| مشخصات حدیثی | |
| مشایخ او | |
| راویان از او | عدی بن ثابت الأنصاری |
مقدمه
ثابت فرزند قیس بن خطیم، منسوب به "ظفر" بود که شاخه‌ای از اوس است. به گفته ابن اثیر وی جزو اصحاب رسول الله (ص) بود و در زمان خلافت معاویه درگذشت.
اما پدرش قیس بن خطیم از شاعران عصر جاهلیت بود که به کفر باقی ماند. وی قبل از هجرت پیامبر (ص) به مدینه، از دنیا رفت.
ثابت از یاران باوفا و مورد وثوق امیرالمؤمنین (ع) گردید و در جنگ جمل، صفین و نهروان حضرت را همراهی کرد[۱]. و سه فرزندش: «عمرو»، «یزید» و «محمد» در واقعه حره کشته شدند، و فرزند دیگرش عدی بن ثابت از "راویان ثقه" به شمار می‌رود[۲].
به نقل ابن حجر و خطیب بغدادی، ثابت در احد و تمام غزوه‌های بعد از آن در رکاب رسول الله (ص) بود و به نقلی در غزوه احد، دروازه زخم برداشت. و در زمان خلافت امیرالمؤمنین (ع) به ولایت مدائن منصوب شد و تا زمان حکومت معاویه زندگی کرد[۳].
خطیب بغدادی از عبدالله بن عماره نقل می‌کند: ثابت بن قیس، مردی قوی و قاطع و به حضرت علی (ع) علاقه‌مند بود و همواره نسبت به آن حضرت وفادار ماند و در خدمت آن حضرت فداکاری‌های بسیاری کرد و امیرالمؤمنین (ع) هم به او اعتماد داشت و او را بر حکومت مدائن منصوب کرد. او تا زمان ورود مغیرة بن شعبه والی مدائن بود و بر آنجا حکومت کرد و معاویه همواره از موقعیتش بیمناک بود[۴].[۵]
جستارهای وابسته
- قیس بن خطیم (پدر)
- عمرو بن ثابت بن قیس (فرزند)
- یزید بن ثابت بن قیس (فرزند)
- محمد بن ثابت بن قیس (فرزند)
- عدی بن ثابت بن قیس (فرزند)
منابع
پانویس
- ↑ اسد الغابه، ج۱، ص۲۲۸ و تنقیح المقال ج۱، ص.
- ↑ اسد الغابه، ج۱، ص۲۲۸.
- ↑ الاصابه، ج۱، ص۳۹۳ و تاریخ بغداد، ج۱، ص۱۷۶.
- ↑ تاریخ بغداد، ج۱، ص۱۷۶.
- ↑ ناظم‌زاده، سید اصغر، اصحاب امام علی، ج۱، ص۲۶۰-۲۶۱.