تولید: تفاوت میان نسخه‌ها
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{مدخل مرتبط | موضوع مرتبط = | عنوان مدخل = | مداخل مرتبط = | پرسش مرتبط = }} ==مقدمه== یکی از سیاست‌ها و مقررات کلی اسلام در هدایت اقتصادی، تولید است. تولید فعال‌ترین عامل در آمد و توسعه اقتصادی است که از مشارکت سرمایه و نیروی کار به...» ایجاد کرد) برچسب: پیوندهای ابهام‌زدایی |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۷: | خط ۷: | ||
==مقدمه== | ==مقدمه== | ||
یکی از [[سیاست‌ها]] و مقررات کلی [[اسلام]] در [[هدایت]] [[اقتصادی]]، | یکی از [[سیاست‌ها]] و مقررات کلی [[اسلام]] در [[هدایت]] [[اقتصادی]]، تولید است. تولید فعال‌ترین عامل در آمد و [[توسعه اقتصادی]] است که از مشارکت [[سرمایه]] و نیروی کار به وجود می‌آید. به عبارت دیگر تولید که در یک جمله کوتاه به «ایجاد چیز سودمند» خلاصه می‌شود، از به کار‌گیری دو نوع سرمایه [[خدادادی]] و اندوخته [[انسان]] حاصل می‌شود. | ||
بخشی از سرمایه‌های خدادادی در وجود و توانمندی‌های بالفعل و بالقوه خود انسان متجلی است و بخشی دیگر نیز در گوشه و کنار [[آفرینش]] و [[طبیعت]] در [[اختیار انسان]] قرار گرفته است. {{متن قرآن|وَسَخَّرَ لَكُمْ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَمَا فِي الْأَرْضِ جَمِيعًا}}<ref>«و آنچه را در آسمان‌ها و در زمین است که همه از اوست برای شما رام کرد» سوره جاثیه، آیه ۱۳.</ref>. | بخشی از سرمایه‌های خدادادی در وجود و توانمندی‌های بالفعل و بالقوه خود انسان متجلی است و بخشی دیگر نیز در گوشه و کنار [[آفرینش]] و [[طبیعت]] در [[اختیار انسان]] قرار گرفته است. {{متن قرآن|وَسَخَّرَ لَكُمْ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَمَا فِي الْأَرْضِ جَمِيعًا}}<ref>«و آنچه را در آسمان‌ها و در زمین است که همه از اوست برای شما رام کرد» سوره جاثیه، آیه ۱۳.</ref>. | ||
تولید با تمام اهمیت و نقش تعیین‌کننده آن در [[توسعه]]، می‌تواند همه آفت‌های ناشی از سرمایه و کار را به همراه داشته باشد، از این رو است که در دیدگاه اسلام این بخش از توسعه، بیشتر نیاز به هدایت و کنترل دارد و این دو در مورد هر کدام از سه عامل مهم تشکیل‌دهنده تولید [[اعمال]] می‌شود. | تولید با تمام اهمیت و نقش تعیین‌کننده آن در [[توسعه]]، می‌تواند همه آفت‌های ناشی از سرمایه و کار را به همراه داشته باشد، از این رو است که در دیدگاه اسلام این بخش از توسعه، بیشتر نیاز به هدایت و کنترل دارد و این دو در مورد هر کدام از سه عامل مهم تشکیل‌دهنده تولید [[اعمال]] می‌شود. | ||
| خط ۱۴: | خط ۱۴: | ||
بی‌شک محوری‌ترین عامل در فرایند تولید، همان کار است که علت اصلی در فعلیت یافتن عوامل سه‌گانه عناصر طبیعی، نیروی انسانی و سرمایه محسوب می‌شود و بدون آن هیچ کدام از این عوامل بالقوه در تولید نمی‌توانند نقشی داشته باشند. | بی‌شک محوری‌ترین عامل در فرایند تولید، همان کار است که علت اصلی در فعلیت یافتن عوامل سه‌گانه عناصر طبیعی، نیروی انسانی و سرمایه محسوب می‌شود و بدون آن هیچ کدام از این عوامل بالقوه در تولید نمی‌توانند نقشی داشته باشند. | ||
در [[نظام اقتصادی اسلام]] [[اصول اخلاقی]] و ارزش‌های والای [[انسانی]] [[ستون]] فقرات تولید محسوب می‌شود. | در [[نظام اقتصادی اسلام]] [[اصول اخلاقی]] و ارزش‌های والای [[انسانی]] [[ستون]] فقرات تولید محسوب می‌شود. | ||
تولید که یکی از عوامل و آثار [[توسعه‌یافتگی]] است در ذات خود تضادی با [[اخلاق]] جمع‌گرایانه ندارد. نه | تولید که یکی از عوامل و آثار [[توسعه‌یافتگی]] است در ذات خود تضادی با [[اخلاق]] جمع‌گرایانه ندارد. نه تولید به مفهوم خاص و نه [[توسعه‌یافتگی]] به مفهوم عام، هیچ کدام [[اخلاق]] را [[تهدید]] نمی‌کنند<ref>فقه سیاسی، ج۴، ص۲۹-۲۷.</ref>.<ref>[[عباس علی عمید زنجانی|عمید زنجانی، عباس علی]]، [[دانشنامه فقه سیاسی ج۱ (کتاب)|دانشنامه فقه سیاسی]]، ص ۵۷۱.</ref> | ||
==تولید حکم== | ==تولید حکم== | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۳ فوریهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۰۹:۵۳
موضوع مرتبط ندارد - مدخل مرتبط ندارد - پرسش مرتبط ندارد
مقدمه
یکی از سیاست‌ها و مقررات کلی اسلام در هدایت اقتصادی، تولید است. تولید فعال‌ترین عامل در آمد و توسعه اقتصادی است که از مشارکت سرمایه و نیروی کار به وجود می‌آید. به عبارت دیگر تولید که در یک جمله کوتاه به «ایجاد چیز سودمند» خلاصه می‌شود، از به کار‌گیری دو نوع سرمایه خدادادی و اندوخته انسان حاصل می‌شود. بخشی از سرمایه‌های خدادادی در وجود و توانمندی‌های بالفعل و بالقوه خود انسان متجلی است و بخشی دیگر نیز در گوشه و کنار آفرینش و طبیعت در اختیار انسان قرار گرفته است. ﴿وَسَخَّرَ لَكُمْ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَمَا فِي الْأَرْضِ جَمِيعًا﴾[۱]. تولید با تمام اهمیت و نقش تعیین‌کننده آن در توسعه، می‌تواند همه آفت‌های ناشی از سرمایه و کار را به همراه داشته باشد، از این رو است که در دیدگاه اسلام این بخش از توسعه، بیشتر نیاز به هدایت و کنترل دارد و این دو در مورد هر کدام از سه عامل مهم تشکیل‌دهنده تولید اعمال می‌شود. اغلب به فرایندی که از سه عامل اصلی: عناصر طبیعی (مانند زمین، آب و منابع زیرزمینی) و نیروی انسانی (اعم از کارگر و کارفرما) و سرمایه به وجود می‌آید، تولید گفته می‌شود، تعالیم اسلام چه در زمینه مقررات حقوقی و قواعد آمره قانونی و چه در بعد اخلاقی و ارزش‌های انسانی، شامل هر سه مرحله حساس فوق است.
بی‌شک محوری‌ترین عامل در فرایند تولید، همان کار است که علت اصلی در فعلیت یافتن عوامل سه‌گانه عناصر طبیعی، نیروی انسانی و سرمایه محسوب می‌شود و بدون آن هیچ کدام از این عوامل بالقوه در تولید نمی‌توانند نقشی داشته باشند. در نظام اقتصادی اسلام اصول اخلاقی و ارزش‌های والای انسانی ستون فقرات تولید محسوب می‌شود. تولید که یکی از عوامل و آثار توسعه‌یافتگی است در ذات خود تضادی با اخلاق جمع‌گرایانه ندارد. نه تولید به مفهوم خاص و نه توسعه‌یافتگی به مفهوم عام، هیچ کدام اخلاق را تهدید نمی‌کنند[۲].[۳]
تولید حکم
منظور از تولید حکم، حکم‌سازی در فقه است که بر اساس مصالح مرسله، حکم غیر منصوص ایجاد و حکم منصوص ابطال می‌شود. این رویه در فقه حنفی تحت عنوان استحسان پذیرفته شده، اما در فقه شافعی مورد تردید قرار گرفته و فقه حنفی آن را مردود شمرده است. مقاصد الشریعه به نوعی در قالب سد ذرایع در همه مذاهب فقهی اهل سنت پذیرفته شده است[۴][۵].[۶]
منابع
پانویس
- ↑ «و آنچه را در آسمان‌ها و در زمین است که همه از اوست برای شما رام کرد» سوره جاثیه، آیه ۱۳.
- ↑ فقه سیاسی، ج۴، ص۲۹-۲۷.
- ↑ عمید زنجانی، عباس علی، دانشنامه فقه سیاسی، ص ۵۷۱.
- ↑ اعلام الموقعین، ج۳، ص۱۳۵.
- ↑ فقه سیاسی، ج۴، ص۲۵۰.
- ↑ عمید زنجانی، عباس علی، دانشنامه فقه سیاسی، ص ۵۷۲.