توحید عبادی در معارف و سیره علوی: تفاوت میان نسخه‌ها

نسخهٔ ‏۲۸ ژوئن ۲۰۲۳، ساعت ۱۴:۵۵

مقدمه

امام علی(ع) در تفسیر فرازهای اذان می‌فرماید: «أَمَّا قَوْلُهُ أَشْهَدُ أَنْ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ... كَأَنَّهُ يَقُولُ اعْلَمْ أَنَّهُ لَا مَعْبُودَ إِلَّا اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ وَ أَنَّ كُلَّ مَعْبُودٍ بَاطِلٌ سِوَى اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ»؛ اما این سخن مؤذن: «گواهی می‌دهم که خدایی جز الله نیست» گویا او می‌گوید: «به یقین می‌دانم که معبودی جز الله - عزوجل - نیست. و می‌دانم که همه معبودها جز او باطلند»^[۱]. در سخنی دیگر یکی از اهداف مهم بعثت پیامبر گرامی اسلام(ص) را سوق دادن مردم به عبادت خدای تعالی دانسته، می‌فرماید: «فَإِنَّ اللَّهَ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى بَعَثَ مُحَمَّداً(ص) بِالْحَقِّ لِيُخْرِجَ عِبَادَهُ مِنْ عِبَادَةِ عِبَادِهِ إِلَى عِبَادَتِهِ»؛ «همانا خدای تعالی محمد(ص) را به حق مبعوث کرد تا بندگانش را از پرستش بندگان به پرستش خود درآورد»^[۲]. عبادت به معنای خضوع و خشوع و افتادگی است. هیچ یک از بندگان و مخلوقات الهی را نسبت به دیگری مولویت و مالکیت نیست تا خضوع و خشوع در مقابل او لازم باشد؛ زیرا پرستش و افتادگی کردن فقط از شئون استحقاقی مولا و مالک حقیقی است. این عبادت و افتادگی ملازم با اطاعت و پیروی هم می‌باشد و به همین جهت است که امام صادق(ع) در تفسیر آیه ﴿وَاتَّخَذُوا مِنْ دُونِ اللَّهِ آلِهَةً لِيَكُونُوا لَهُمْ عِزًّا * كَلَّا سَيَكْفُرُونَ بِعِبَادَتِهِمْ وَيَكُونُونَ عَلَيْهِمْ ضِدًّا﴾^[۳]. سپس فرمود: «پرستش و عبادت، سجده و رکوع نیست؛ بلکه پرستش همان اطاعت است. هر که مخلوقی را در نافرمانی و معصیت خدای تعالی اطاعت کند، او را پرستیده است»^[۴].^[۵].

منابع

سیدان، سید جعفر، مقاله «توحید»، دانشنامه امام علی ج۲

پانویس

↑ صدوق، معانی الاخبار، ص۳۹.
↑ کلینی، الکافی، ج۸، ص۳۸۶.
↑ «و به جای خداوند خدایانی گزیدند تا برای آنان مایه عزت باشند * هرگز! به زودی پرستش آنها را انکار می‌کنند و با آنان ناساز می‌شوند» سوره مریم، آیه ۸۱-۸۲.
↑ قمی، علی بن ابراهیم، تفسیر القمی، ج۲، ص۵۵.
↑ سیدان، سید جعفر، مقاله «توحید»، دانشنامه امام علی ج۲ ص ۵۱.

[[رده:توحید}}

[1] صدوق، معانی الاخبار، ص۳۹.

[2] کلینی، الکافی، ج۸، ص۳۸۶.

[3] «و به جای خداوند خدایانی گزیدند تا برای آنان مایه عزت باشند * هرگز! به زودی پرستش آنها را انکار می‌کنند و با آنان ناساز می‌شوند» سوره مریم، آیه ۸۱-۸۲.

[4] قمی، علی بن ابراهیم، تفسیر القمی، ج۲، ص۵۵.

[5] سیدان، سید جعفر، مقاله «توحید»، دانشنامه امام علی ج۲ ص ۵۱.

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]

@@ خط ۹: / خط ۹: @@
 [[امام علی]]{{ع}} در [[تفسیر]] فرازهای [[اذان]] می‌فرماید:
 {{متن حدیث|أَمَّا قَوْلُهُ أَشْهَدُ أَنْ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ... كَأَنَّهُ يَقُولُ اعْلَمْ أَنَّهُ لَا مَعْبُودَ إِلَّا اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ وَ أَنَّ كُلَّ مَعْبُودٍ بَاطِلٌ سِوَى اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ}}؛ اما این سخن [[مؤذن]]: «[[گواهی]] می‌دهم که خدایی جز [[الله]] نیست» گویا او می‌گوید: «به [[یقین]] می‌دانم که معبودی جز الله - عزوجل - نیست. و می‌دانم که همه معبودها جز او باطلند»<ref>صدوق، معانی الاخبار، ص۳۹.</ref>.
-در سخنی دیگر یکی از [[اهداف مهم بعثت]] [[پیامبر گرامی اسلام]]{{صل}} را سوق دادن [[مردم]] به [[عبادت]] خدای تعالی دانسته، می‌فرماید: {{متن حدیث|فَإِنَّ اللَّهَ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى بَعَثَ مُحَمَّداً{{صل}} بِالْحَقِّ لِيُخْرِجَ عِبَادَهُ مِنْ عِبَادَةِ عِبَادِهِ إِلَى عِبَادَتِهِ}}؛ «همانا [[خدای تعالی]] محمد{{صل}} را به [[حق]] [[مبعوث]] کرد تا بندگانش را از [[پرستش]] [[بندگان]] به پرستش خود درآورد»<ref>کلینی، الکافی، ج۸، ص۳۸۶.</ref>. [[عبادت]] به معنای [[خضوع]] و [[خشوع]] و افتادگی است. هیچ یک از بندگان و [[مخلوقات]] [[الهی]] را نسبت به دیگری مولویت و [[مالکیت]] نیست تا خضوع و خشوع در مقابل او لازم باشد؛ زیرا پرستش و افتادگی کردن فقط از [[شئون]] استحقاقی مولا و مالک [[حقیقی]] است. این عبادت و افتادگی ملازم با [[اطاعت]] و [[پیروی]] هم می‌باشد و به همین جهت است که [[امام صادق]]{{ع}} در [[تفسیر آیه]] {{متن قرآن|وَاتَّخَذُوا مِنْ دُونِ اللَّهِ آلِهَةً لِيَكُونُوا لَهُمْ عِزًّا * كَلَّا سَيَكْفُرُونَ بِعِبَادَتِهِمْ وَيَكُونُونَ عَلَيْهِمْ ضِدًّا}}<ref>«و به جای خداوند خدایانی گزیدند تا برای آنان مایه عزت باشند * هرگز! به زودی پرستش آنها را انکار می‌کنند و با آنان ناساز می‌شوند» سوره مریم، آیه ۸۱-۸۲.</ref>. سپس فرمود: «پرستش و عبادت، [[سجده]] و [[رکوع]] نیست؛ بلکه پرستش همان اطاعت است. هر که مخلوقی را در [[نافرمانی]] و [[معصیت]] خدای تعالی اطاعت کند، او را پرستیده است»<ref>قمی، علی بن ابراهیم، تفسیر القمی، ج۲، ص۵۵.</ref>.<ref>[[سید جعفر سیدان|سیدان، سید جعفر]]، [[توحید - سیدان (مقاله)| مقاله «توحید - سیدان»]]، [[دانشنامه امام علی ج۲ (کتاب)|دانشنامه امام علی ج۲]] ص ۵۱.</ref>.
+در سخنی دیگر یکی از [[اهداف مهم بعثت]] [[پیامبر گرامی اسلام]]{{صل}} را سوق دادن [[مردم]] به [[عبادت]] خدای تعالی دانسته، می‌فرماید: {{متن حدیث|فَإِنَّ اللَّهَ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى بَعَثَ مُحَمَّداً{{صل}} بِالْحَقِّ لِيُخْرِجَ عِبَادَهُ مِنْ عِبَادَةِ عِبَادِهِ إِلَى عِبَادَتِهِ}}؛ «همانا [[خدای تعالی]] محمد{{صل}} را به [[حق]] [[مبعوث]] کرد تا بندگانش را از [[پرستش]] [[بندگان]] به پرستش خود درآورد»<ref>کلینی، الکافی، ج۸، ص۳۸۶.</ref>. [[عبادت]] به معنای [[خضوع]] و [[خشوع]] و افتادگی است. هیچ یک از بندگان و [[مخلوقات]] [[الهی]] را نسبت به دیگری مولویت و [[مالکیت]] نیست تا خضوع و خشوع در مقابل او لازم باشد؛ زیرا پرستش و افتادگی کردن فقط از [[شئون]] استحقاقی مولا و مالک [[حقیقی]] است. این عبادت و افتادگی ملازم با [[اطاعت]] و [[پیروی]] هم می‌باشد و به همین جهت است که [[امام صادق]]{{ع}} در [[تفسیر آیه]] {{متن قرآن|وَاتَّخَذُوا مِنْ دُونِ اللَّهِ آلِهَةً لِيَكُونُوا لَهُمْ عِزًّا * كَلَّا سَيَكْفُرُونَ بِعِبَادَتِهِمْ وَيَكُونُونَ عَلَيْهِمْ ضِدًّا}}<ref>«و به جای خداوند خدایانی گزیدند تا برای آنان مایه عزت باشند * هرگز! به زودی پرستش آنها را انکار می‌کنند و با آنان ناساز می‌شوند» سوره مریم، آیه ۸۱-۸۲.</ref>. سپس فرمود: «پرستش و عبادت، [[سجده]] و [[رکوع]] نیست؛ بلکه پرستش همان اطاعت است. هر که مخلوقی را در [[نافرمانی]] و [[معصیت]] خدای تعالی اطاعت کند، او را پرستیده است»<ref>قمی، علی بن ابراهیم، تفسیر القمی، ج۲، ص۵۵.</ref>.<ref>[[سید جعفر سیدان|سیدان، سید جعفر]]، [[توحید - سیدان (مقاله)|مقاله «توحید»]]، [[دانشنامه امام علی ج۲ (کتاب)|دانشنامه امام علی ج۲]] ص ۵۱.</ref>.
 == منابع ==
 {{منابع}}
-# [[پرونده:1368100.jpg|22px]] [[سید جعفر سیدان|سیدان، سید جعفر]]، [[توحید - سیدان (مقاله)| مقاله «توحید - سیدان»]]، [[دانشنامه امام علی ج۲ (کتاب)|'''دانشنامه امام علی ج۲''']]
+# [[پرونده:1368100.jpg|22px]] [[سید جعفر سیدان|سیدان، سید جعفر]]، [[توحید - سیدان (مقاله)|مقاله «توحید»]]، [[دانشنامه امام علی ج۲ (کتاب)|'''دانشنامه امام علی ج۲''']]
 {{پایان منابع}}