حرکت امام حسین: تفاوت میان نسخه‌ها
(←منابع) |
|||
| خط ۲۴: | خط ۲۴: | ||
# [[پرونده:1100846.jpg|22px]] [[سید مرتضی عسکری|عسکری، سید مرتضی]]، [[ترجمه معالم المدرستین ج۳ (کتاب)|'''معالم المدرستین ج۳''']] | # [[پرونده:1100846.jpg|22px]] [[سید مرتضی عسکری|عسکری، سید مرتضی]]، [[ترجمه معالم المدرستین ج۳ (کتاب)|'''معالم المدرستین ج۳''']] | ||
# [[پرونده:1100843.jpg|22px]] [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی، ناصر]]، [[عاشورا ریشه‌ها انگیزه‌ها رویدادها پیامدها (کتاب)|'''عاشورا ریشه‌ها انگیزه‌ها رویدادها پیامدها''']] | # [[پرونده:1100843.jpg|22px]] [[ناصر مکارم شیرازی|مکارم شیرازی، ناصر]]، [[عاشورا ریشه‌ها انگیزه‌ها رویدادها پیامدها (کتاب)|'''عاشورا ریشه‌ها انگیزه‌ها رویدادها پیامدها''']] | ||
# [[پرونده:IM010499.jpg|22px]] [[محمد حسین رجبی دوانی|رجبی دوانی، محمد حسین]]، [[کوفه و نقش آن در قرون نخستین اسلامی (کتاب)|'''کوفه و نقش آن در قرون نخستین اسلامی''']] | |||
{{پایان منابع}} | {{پایان منابع}} | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۲ اوت ۲۰۲۳، ساعت ۱۰:۳۸
حرکت امام حسین به سوی مکه
امام حسین(ع) شب یکشنبه، دو روز مانده به پایان ماه رجب سال ۶۰ هجری، به اتفاق فرزندان، برادران، برادرزادگان و همه خاندان خود ـ جز محمد بن حنفیه ـ از مدینه خارج شد. امام(ع) شاهراه (مدینه ـ مکه) را در پیش گرفت.
حضرت شب جمعه سوم شعبان (سال ۶۰ هجری) وارد سرزمین مکه شد و با ورود به مکه خاندانش بسیار خوشحال شدند، ولی حضور امام(ع) در مکه برای عبدالله بن زبیر که در اندیشه بیعت مردم مکه با خود بود، سخت و نگران کننده بود؛ زیرا می‌دانست با وجود امام حسین(ع) در مکه کسی با وی بیعت نخواهد کرد[۱].
به یقین مکه مقصد نهایی امام حسین(ع) نبود زیرا می‌دانست درگیری میان او و یزیدیان حتمی است و او نمی‌خواست حرم امن خدا مورد هتک یزیدیان قرار گیرد، و قداست آن با هجوم این گروه خدانشناس که حرمتی برای ارزش‌های والای اسلام قائل نبودند زیر سؤال برود. امام حسین(ع) باقیمانده ماه شعبان و ماه رمضان و شوال و ذی القعده را در مکه ماند[۲].
حرکت امام حسین به سوی کوفه
پس از بیعت مردم کوفه با مسلم بن عقیل، وی نامه‌ای به شرح زیر برای امام(ع) نوشت و از آن حضرت خواست که به سوی کوفه بشتابد. امام(ع) پس از دریافت نامه مسلم، روز هشتم ماه ذی الحجه یعنی همان روزی که مسلم بن عقیل در کوفه قیام کرد، به سوی کوفه حرکت نمود. هنگامی که امام حسین(ع) به منزلگاه حاجر در منطقه بطن الرُّمه[۳] رسید، از آنجا نامه‌ای خطاب به مردم کوفه نوشت و خبر از حرکت خود به سوی کوفه داد. امام(ع) این نامه را به قیس بن مسهر صیداوی داد و او را به کوفه فرستاد. قیس بن مسهر در راه کوفه، به قادسیه (واقع در نزدیکی کوفه) رسید. حصین بن نمیر سکونی که از طرف عبیدالله بن زیاد در آنجا مستقر بود، وی را دستگیر کرد و نزد عبیدالله فرستاد. امام حسین(ع) در منزلگاه ثعلبیه خبر شهادت مسلم بن عقیل و هانی بن عروه در کوفه را دریافت کرد.
عبیدالله بن زیاد تمام راه‌های منتهی به کوفه را با مأموران مسلح بسته بود تا از رسیدن امام حسین(ع) به کوفه جلوگیری کند. مردم کوفه نیز بعد از شهادت مسلم و هانی و حوادث بعدی کاملاً مرعوب گشته و در یاری امام(ع)، بی‌تفاوت شده بودند، بلکه بیشتر آنها از ترس به عبیدالله پیوستند. از سوی دیگر امام حسین(ع) در حدود کوه ذوحُسُم به حر بن یزید ریاحی برخورد نمود. امام روز دوم محرم سال ۶۱ در کربلا فرو آمد[۴].[۵]
منابع
پانویس
- ↑ ارشاد مفید، ص۳۷۷؛ فتوح ابن اعثم، ج۵، ص۳۷؛ بحارالانوار، ج۴۴، ص۳۳۲ (با مقداری تفاوت).
- ↑ مکارم شیرازی، ناصر، عاشورا ریشه‌ها انگیزه‌ها رویدادها پیامدها، ص ۳۲۷ ـ ۳۲۸؛ عسکری، سید مرتضی، ت ترجمه معالم المدرستین ج۳، ص ۶۴.
- ↑ بطن الرمه: سرزمینی معروف واقع در بالای صحرای نجد (معجم البلدان، ج۱، ص۴۴۹).
- ↑ نک: تاریخ طبری، ج۵، ص۴۰۸؛ الاخبار الطوال، ص۲۵۱؛ ارشاد، ج۲، ص۸۲؛ فتوح ابن اعثم، ج۵، ص۷۷؛ کامل ابن اثیر، ج۲، ص۵۵۵.
- ↑ رجبی دوانی، محمد حسین، کوفه و نقش آن در قرون نخستین اسلامی، ص ۳۳۹.