احمد بن عامر طائی در تاریخ اسلامی

این مدخل زیرشاخهٔ بحث احمد بن عامر طائی است. احمد بن عامر طائی از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود: احمد بن عامر طائی در تراجم و رجال - احمد بن عامر طائی در معارف و سیره رضوی - احمد بن عامر طائی در تاریخ اسلامی - پرسش مرتبط ندارد

آشنایی اجمالی

احمد بن عامر طائی از نوادگان وهب بن عامر و از قبیله طی است. وهب کسی بود که در کربلا به یاری حسین بن علی شتافت و با آن حضرت به شهادت رسید. تاریخ زندگی احمد به درستی روشن نیست و شرح حال نویسان به اجمال به ترجمه او پرداخته‌اند. نجاشی از عبدالله بن احمد نقل می‌‌کند: پدرم در سال ۱۷۴ یا ۱۹۴ﻫ.ق به خدمت علی بن موسی الرضا رسید و نیز مؤذن امام هادی(ع) و امام عسکری(ع) بود. نجاشی می‌‌افزاید: احمد دارای اصل روایی است. خطیب می‌‌نویسد: احمد بن عامر در شهر سُرّمَنْ رأی (سامراء) ساکن شد و در آنجا از علی بن موسی الرضا(ع) روایت حدیث کرد. پسرش عبدالله و ابراهیم بن رجاء مقری از او روایت کرده‌اند .

شیخ طوسی می‌‌نویسد: احمد بن عامر از امام رضا(ع) روایت کرده است و فرزندش عبدالله، به صورت مسند، از او روایت دارد.

ابن حجر می‌‌نویسد: او را اصلی است و ابن جوزی در الموضوعات گفته است که او متهم است و بیهقی در (شُعَب الایمان) در اعتبار او تردید کرده است. مزّی نیز او را از ضعفا می‌‌شمارد.

مامقانی می‌‌گوید: او امامی مجهول الحال است، لکن شوشتری تصریح می‌‌کند که مؤذن بودن او برای امام هادی و امام عسکری(ع) بر مدح وی دلالت دارد .

نجاشی از عبدالله بن احمد نقل می‌‌کند: پدرم در سال ۱۵۷ه.ق متولد شد. سید محسن امین می‌‌نویسد: با توجه به این روایت و روایت عبدالله از پدرش در سال ۲۶۰ه.ق معلوم می‌‌شود که احمد از معمّرین و سال‌های عمرش از صد فراتر بوده، بنابراین، احمد پس از سال ۲۶۰ه.ق و در شهر سامراء درگذشته است.

جستارهای وابسته

• عبدالله بن احمد بن عامر طائی (فرزند)

منابع

1. عزیزی، رستگار، بیات، راویان مشترک ج۲