مخالفان امام مهدی چه کسانی هستند؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| خط ۲: | خط ۲: | ||
{{جعبه اطلاعات پرسش | {{جعبه اطلاعات پرسش | ||
| موضوع اصلی = [[مهدویت (پرسش)|بانک جامع پرسش و پاسخ مهدویت]] | | موضوع اصلی = [[مهدویت (پرسش)|بانک جامع پرسش و پاسخ مهدویت]] | ||
| موضوع فرعی = مخالفان امام مهدی چه کسانی هستند؟ | | موضوع فرعی = مخالفان [[امام مهدی]]{{ع}} چه کسانی هستند؟ | ||
| تصویر = 7626626268.jpg | | تصویر = 7626626268.jpg | ||
| اندازه تصویر = 200px | | اندازه تصویر = 200px | ||
| خط ۱۱: | خط ۱۱: | ||
| پاسخ‌دهندگان = | | پاسخ‌دهندگان = | ||
}} | }} | ||
'''مخالفان امام مهدی چه کسانی هستند؟''' یکی از پرسش‌های مرتبط به بحث '''[[مهدویت (پرسش)|مهدویت]]''' است که می‌توان با عبارت‌های متفاوتی مطرح کرد. برای بررسی جامع این سؤال و دیگر سؤال‌های مرتبط، یا هر مطلب وابسته دیگری، به مدخل اصلی '''[[مهدویت]]''' مراجعه شود. | '''مخالفان [[امام مهدی]]{{ع}} چه کسانی هستند؟''' یکی از پرسش‌های مرتبط به بحث '''[[مهدویت (پرسش)|مهدویت]]''' است که می‌توان با عبارت‌های متفاوتی مطرح کرد. برای بررسی جامع این سؤال و دیگر سؤال‌های مرتبط، یا هر مطلب وابسته دیگری، به مدخل اصلی '''[[مهدویت]]''' مراجعه شود. | ||
==عبارت‌های دیگری از این پرسش== | ==عبارت‌های دیگری از این پرسش== | ||
| خط ۲۰: | خط ۲۰: | ||
:::::*«"[[جموداندیشان]]" از جمله مخالفان [[امام مهدی|حضرت مهدی]] {{ع}} هستند»<ref>[[مجتبی تونه‌ای|مجتبی تونه‌ای]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص:۲۵۲.</ref>. | :::::*«"[[جموداندیشان]]" از جمله مخالفان [[امام مهدی|حضرت مهدی]] {{ع}} هستند»<ref>[[مجتبی تونه‌ای|مجتبی تونه‌ای]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص:۲۵۲.</ref>. | ||
:::::*«"راحت‌طلبان" از جمله مخالفان [[امام مهدی|حضرت مهدی]] {{ع}} هستند»<ref>[[مجتبی تونه‌ای|مجتبی تونه‌ای]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص:۳۴۴.</ref>. | :::::*«"راحت‌طلبان" از جمله مخالفان [[امام مهدی|حضرت مهدی]] {{ع}} هستند»<ref>[[مجتبی تونه‌ای|مجتبی تونه‌ای]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص:۳۴۴.</ref>. | ||
==پاسخ‌های دیگر== | |||
{{یادآوری پاسخ}} | |||
{{جمع شدن|۱. نویسندگان کتاب «[[چشم به راه مهدی (کتاب)|چشم به راه مهدی]]»؛}} | |||
[[پرونده:151958.jpg|100px|right|بندانگشتی|]] | |||
::::::نویسندگان کتاب ''«[[چشم به راه مهدی (کتاب)|چشم به راه مهدی]]»'' در این‌باره گفته‌اند: | |||
::::#«'''راحت طلبان:''' راحت‌طلبی ریشه در خودپرستی دارد و خودخواهی، منشاء همه مفاسد است. لذت‌طلبی حالتی را در انسان ایجاد می‌کند که همه معیارهای اعتقادی و اخلاقی او را دگرگون می‌سازد. لذت‌طلب، دین را به گونه‌ای توجیه می‌کند که با رفاه او در تزاحم نباشد. او بیشتر به دنبال آن دسته از احکام ساده و بدون دردسر است که دنیای او در خطر نیفتد. جمعی از مسلمانان [[مکه]]، پیش از هجرت به [[مدینه]]، خدمت [[پیامبر]] رسیده ابراز می‌داشتند: مورد آزار دشمنانیم، اگر اجازه دهی با دشمنان می‌جنگیم. [[پیامبر]] می‌فرمود: اکنون مأمور به مبارزه نیستیم. دست نگاه دارید. نماز بخوانید و زکات بدهید. پس از هجرت به مدینه و ایجاد آرامش نسبی در آن شهر، پس از آنکه دستور جهاد نازل گشت زبان به اعتراض گشودند که خدایا، چرا فرمان نبرد دادی و آن را مدتی به تأخیر نینداختی. قرآن، ریشه ترس و وحشت آنان را راحت‌طلبی می‌شمرد و مردم را نسبت به فرجام آن هشدار می‌دهد<ref>تفسیر قمی، علی بن ابراهیم قمی، ج ۱، ۱۴۴. ذیل، آیه ۷۱ سوره نساء.</ref>. انقلاب جهانی [[امام زمان]]، بدون گذشتن از آتش و خون به پیروزی نمی‌رسد. | |||
در نبرد محرومان با مستکبران، برق تیغ بلا، [[ایمان]]ها را به آزمایش درمی‌آورد. مؤمنان راستین پیشاپیش به استقبال رفته و خود را برای بلایا آماده می‌کنند، ولی راحت‌طلبان با دستاویز قرار دادن مذهب، در پی توجیه وضع و پایگاه خویش هستند. در دوران [[انتظار ]]، بیش از همه‌چیز، در فکر زندگی خودند و [[انتظار ]] را بیشتر در دعا و... می‌جویند. از برابر آیات جهاد و امر به معروف و نهی از منکر و مبارزه با ستم، بی‌تفاوت می‌گذرند. این گروه نجات بشر و عمل به این‌گونه دستورها را مربوط به زمان ظهور می‌دانند و مبارزه در زمان [[غیبت ]] را نامشروع می‌پندارند. | |||
::::#'''جموداندیشان:''' از بامداد [[اسلام]]، ظاهرگرایان از مهم‌ترین موانع احیای [[دین]] و تحولات اجتماعی بوده‌اند، کسانی که به باطن و روح و هدف دین توجه نکرده و افق درکشان فراتر از پوست و قالب را نمی‌نگرد. دور بودن از واقعیت‌های عینی، آنان را کوته‌بین کرده و به خودمحوری دچار. محدود بودن درکشان نسبت به [[دین]]، موجب می‌شود که در زمان‌های حساس، تکلیف را نشناسند و به رویارویی [[پیامبر]] و [[امامان]] کشانده شوند. در جریان نزول آیه روزه و نماز مسافر، [[پیامبر]] در سفر، دستور افطار دادند و خود روزه گشودند، ولی گروهی که به خیال مقدس مأبانه خود، هر سختی ثواب دارد، به روزه ادامه دادند. [[پیامبر]] با آنان برخورد کرد و بدیشان لقب گناهکار داد <ref>تفسیر نور الثقلین، ج ۱، ۱۶۵.</ref>. وجود [[پیامبر]] و مخالفت صریح با این گروه، به آنان عرصه میدان‌داری نمی‌داد. پس از [[پیامبر]]، تفکر قشری و ظاهربینی در لوای حراست از سنت و جماعت، در میان مردم رایج شد و ورود نحله‌های گوناگون فکری به فرهنگ اسلامی، بویژه در دوران [[غیبت ]]، آن را تشدید کرد. فرقه‌های گوناگون در عالم اسلام پیدا شد. ارباب مذاهب و فرق، به [[اسلام]] به عنوان دینی جامع و حیات بخش توجه نکردند و با یکسونگری به برخی از جوانب دین، زمینه ناتوانی سایر اجزاء آن را فراهم کردند. عالم تشیع نیز، از این خوان بی‌نصیب نماند. [[غیبت ]] [[امام]] و دور کردن [[شیعه]] از عرصه سیاست و اجتماع، سبب شد که حرکت اجتهاد بیشتر در حل مسائل فردی متمرکز شود و دستورات [[اسلام]] به عنوان یک سیستم اجتماعی، اقتصادی و... کمتر در کار تحقیق و تدریس قرار گیرد<ref>مجموعه آثار شهید صدر، مقاله همراه با تحول اجتهاد، ۸، روزبه.</ref>. [[امام صادق]] {{ع}} می‌فرماید: "آزردگی‌هایی که [[مهدی]] ما از سوی نادانان روزگار خود متحمل می‌شود، بیش از زحماتی است که به [[پیامبر]] از جاهلان زمان خود وارد شده. گفتم: و چگونه؟ فرمود: [[پیامبر]] در زمانی برانگیخته شد که مردم سنگ و درخت و چوب می‌پرستیدند. [[قائم]]، آن‌گاه که قیام کند، مردم علیه او قران را تاویل می‌کنند. به خدا سوگند، همانند سرما و گرما عدالت وارد سراهای آنان خواهد شد"<ref>{{عربی|اندازه=120%|"إِنَّ قَائِمَنَا إِذَا قَامَ اسْتَقْبَلَ مِنْ جَهَلَةِ النَّاسِ أَشَدَّ مِمَّا اسْتَقْبَلَهُ رَسُولُ اللَّهِ {{صل}} مِنْ جُهَّالِ الْجَاهِلِيَّةِ فَقُلْتُ وَ كَيْفَ ذَلِكَ قَالَ إِنَّ رَسُولَ اللَّهِ {{صل}} أَتَى النَّاسَ وَ هُمْ يَعْبُدُونَ الْحِجَارَةَ وَ الصُّخُورَ وَ الْعِيدَانَ وَ الْخُشُبَ الْمَنْحُوتَةَ وَ إِنَّ قَائِمَنَا إِذَا قَامَ أَتَى النَّاسَ وَ كُلُّهُمْ يَتَأَوَّلُ عَلَيْهِ كِتَابَ اللَّهِ وَ يَحْتَجُّ عَلَيْهِ بِهِ ثُمَّ قَالَ أَمَا وَ اللَّهِ لَيَدْخُلَنَّ عَلَيْهِمْ عَدْلُهُ جَوْفَ بُيُوتِهِمْ كَمَا يَدْخُلُ الْحَرُّ وَ الْقُر"}}؛ الغیبه، نعمانی، ۲۹۷.</ref>. | |||
::::#'''کافران و منافقان:''' در طول تاریخ [[اسلام]]، افرادی از منافقان، با سوء استفاده از آزادی‌های اسلامی، وارد مسلمانان شده و با تظاهر به شعائر اسلامی، از امکانات جامعه مسلمانان، استفاده کرده‌اند. مصالح اسلام، ایجاب می‌کرد پیامبر و ائمه، با آنان مدارا کنند و از درونشان پی‌جویی نکنند در [[حکومت مهدی]] نیز، این‌گونه افراد درصدد نفوذ در حکومت و جامعه اسلامی برمی‌آیند. منافقان، گاه تردستانه، تا سطح تصاحب مقامات عالی حکومت امام پیش می‌‌روند، ولی ذکاوت و قدرت امام جایی برای دست‌اندازی منافقان باقی نمی‌گذارد و شدیدا پاکسازی می‌شوند<ref>بحار الانوار، ج۵۲، ۳۳۸.</ref>. دوچهرگان که آینده خود را در خطر می‌بینند، با پخش شایعه و همکاری با گروه‌های معارض، دشمنی خود را آشکار می‌کنند. در مناطق مرزی، با دشمنان خارجی همدست می‌شوند و در مرکز خلافت، کوفه، آشکارا با [[امام]] می‌جنگند. حضرت، پس از درهم‌شکستن مقاومت مخالفان، پیروزمندانه وارد کوفه می‌شود و منافقان را در ردیف سایر فرقه‌های منحرف نافرمان، از میان برمی‌دارد<ref>بحار الانوار، ج۵۲، ۳۳۸.</ref>. کفار نیز، که ادعای سرکردگی مردم جهان را داشته و نهضت آزادی‌بخش مهدی را مانع منافع ناروای خود می‌بینند، در برابر حضرت صف‌آرایی می‌کنند. آنان، برای جلوگیری از مسلمان شدن مستضعفان و حاکمیت محرومان، نیرو تهیه کرده و با سپاهیان [[امام]] درگیر می‌شوند. [[امام صادق]] می‌فرماید: "مشرکان و کفار از قیام مهدی ناخشنودند"<ref> "{{عربی|اندازه=120%|"إِذَا خَرَجَ الْقَائِمُ لَمْ يَبْقَ مُشْرِكٌ بِاللَّهِ الْعَظِيمِ وَ لَا كَافِرٌ إِلَّا كَرِهَ خُرُوجَهُ"}}؛ البرهان فی تفسیر القرآن، محدث سید هاشم بحرانی، ج ۲، ۱۲۱، اسماعیلیان.</ref>. دنیای کفر، با دستاویز قرار دادن کیش نصرانیت، با امام درگیر می‌شوند و به دشمنان امام، کمک می‌رسانند و به هنگام شکست، بدیشان پناه می‌دهند<ref>بحار الانوار، ج ۵۲، ۳۴۴.</ref>. از برخی از روایات استفاده می‌شود، [[سفیانی]]، مهم‌ترین مخالف [[امام]] نیز، صلیب در گردن دارد<ref>الغیبة، شیخ طوسی، ۴۶۳.</ref>. [[امام]]، طی گفت‌وگوهای اعتقادی و سیاسی، معارضان غیرمسلمان را همراه خود می‌کند و مشرکان کینه‌ورز جنگ‌افروز را، شکست می‌دهد»<ref>[[چشم به راه مهدی (کتاب)|چشم به راه مهدی]]، ص ۳۸۵ -۳۹۳.</ref>. | |||
{{پایان جمع شدن}} | |||
==پرسش‌های وابسته== | ==پرسش‌های وابسته== | ||
نسخهٔ ۱۸ مارس ۲۰۱۹، ساعت ۱۶:۲۶
| مخالفان امام مهدی چه کسانی هستند؟ | |
|---|---|
 | |
| موضوع اصلی | بانک جامع پرسش و پاسخ مهدویت |
| مدخل بالاتر | مهدویت / غیبت امام مهدی / عصر غیبت کبری |
| مدخل اصلی | آثار انتظار |
| مدخل وابسته | ؟ |
مخالفان امام مهدی(ع) چه کسانی هستند؟ یکی از پرسش‌های مرتبط به بحث مهدویت است که می‌توان با عبارت‌های متفاوتی مطرح کرد. برای بررسی جامع این سؤال و دیگر سؤال‌های مرتبط، یا هر مطلب وابسته دیگری، به مدخل اصلی مهدویت مراجعه شود.
عبارت‌های دیگری از این پرسش
پاسخ نخست
- آقای مجتبی تونه‌ای، در کتاب «موعودنامه» در این‌باره گفته است:
- «"جموداندیشان" از جمله مخالفان حضرت مهدی (ع) هستند»[۱].
- «"راحت‌طلبان" از جمله مخالفان حضرت مهدی (ع) هستند»[۲].
پاسخ‌های دیگر
با کلیک بر «ادامه مطلب» پاسخ باز و با کلیک بر «نهفتن» بسته می‌شود:
| ۱. نویسندگان کتاب «چشم به راه مهدی»؛ |
|---|
در نبرد محرومان با مستکبران، برق تیغ بلا، ایمان‌ها را به آزمایش درمی‌آورد. مؤمنان راستین پیشاپیش به استقبال رفته و خود را برای بلایا آماده می‌کنند، ولی راحت‌طلبان با دستاویز قرار دادن مذهب، در پی توجیه وضع و پایگاه خویش هستند. در دوران انتظار ، بیش از همه‌چیز، در فکر زندگی خودند و انتظار را بیشتر در دعا و... می‌جویند. از برابر آیات جهاد و امر به معروف و نهی از منکر و مبارزه با ستم، بی‌تفاوت می‌گذرند. این گروه نجات بشر و عمل به این‌گونه دستورها را مربوط به زمان ظهور می‌دانند و مبارزه در زمان غیبت را نامشروع می‌پندارند.
|
پرسش‌های وابسته
منبع‌شناسی جامع مهدویت
پانویس
با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:
- ↑ مجتبی تونه‌ای، موعودنامه، ص:۲۵۲.
- ↑ مجتبی تونه‌ای، موعودنامه، ص:۳۴۴.
- ↑ تفسیر قمی، علی بن ابراهیم قمی، ج ۱، ۱۴۴. ذیل، آیه ۷۱ سوره نساء.
- ↑ تفسیر نور الثقلین، ج ۱، ۱۶۵.
- ↑ مجموعه آثار شهید صدر، مقاله همراه با تحول اجتهاد، ۸، روزبه.
- ↑ "إِنَّ قَائِمَنَا إِذَا قَامَ اسْتَقْبَلَ مِنْ جَهَلَةِ النَّاسِ أَشَدَّ مِمَّا اسْتَقْبَلَهُ رَسُولُ اللَّهِ (ص) مِنْ جُهَّالِ الْجَاهِلِيَّةِ فَقُلْتُ وَ كَيْفَ ذَلِكَ قَالَ إِنَّ رَسُولَ اللَّهِ (ص) أَتَى النَّاسَ وَ هُمْ يَعْبُدُونَ الْحِجَارَةَ وَ الصُّخُورَ وَ الْعِيدَانَ وَ الْخُشُبَ الْمَنْحُوتَةَ وَ إِنَّ قَائِمَنَا إِذَا قَامَ أَتَى النَّاسَ وَ كُلُّهُمْ يَتَأَوَّلُ عَلَيْهِ كِتَابَ اللَّهِ وَ يَحْتَجُّ عَلَيْهِ بِهِ ثُمَّ قَالَ أَمَا وَ اللَّهِ لَيَدْخُلَنَّ عَلَيْهِمْ عَدْلُهُ جَوْفَ بُيُوتِهِمْ كَمَا يَدْخُلُ الْحَرُّ وَ الْقُر"؛ الغیبه، نعمانی، ۲۹۷.
- ↑ بحار الانوار، ج۵۲، ۳۳۸.
- ↑ بحار الانوار، ج۵۲، ۳۳۸.
- ↑ ""إِذَا خَرَجَ الْقَائِمُ لَمْ يَبْقَ مُشْرِكٌ بِاللَّهِ الْعَظِيمِ وَ لَا كَافِرٌ إِلَّا كَرِهَ خُرُوجَهُ"؛ البرهان فی تفسیر القرآن، محدث سید هاشم بحرانی، ج ۲، ۱۲۱، اسماعیلیان.
- ↑ بحار الانوار، ج ۵۲، ۳۴۴.
- ↑ الغیبة، شیخ طوسی، ۴۶۳.
- ↑ چشم به راه مهدی، ص ۳۸۵ -۳۹۳.