مقصود از انتظار مسیحا چیست؟ (پرسش): تفاوت میان نسخه‌ها
جز (جایگزینی متن - 'ref>موعودشناسی و پاسخ به شبهات، ص' به 'ref>رضوانی، علی اصغر، [[موعودشناسی و...) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲: | خط ۲: | ||
{{جعبه اطلاعات پرسش | {{جعبه اطلاعات پرسش | ||
| موضوع اصلی = [[مهدویت (پرسش)|بانک جامع پرسش و پاسخ مهدویت]] | | موضوع اصلی = [[مهدویت (پرسش)|بانک جامع پرسش و پاسخ مهدویت]] | ||
| موضوع فرعی = مقصود از انتظار مسیحا چیست؟ | | موضوع فرعی = مقصود از [[انتظار]] [[مسیحا]] چیست؟ | ||
| تصویر = 7626626268.jpg | | تصویر = 7626626268.jpg | ||
| اندازه تصویر = 200px | | اندازه تصویر = 200px | ||
| | | مدخل بالاتر = [[مهدویت]] / [[غیبت امام مهدی]] / [[عصر غیبت کبری]] | ||
| مدخل اصلی | | مدخل اصلی = [[انتظار فرج]] | ||
| | | مدخل وابسته = | ||
| پاسخ‌دهنده = | | پاسخ‌دهنده =۱ پاسخ | ||
| پاسخ‌دهندگان = | | پاسخ‌دهندگان = | ||
}} | }} | ||
'''مقصود از انتظار مسیحا چیست؟''' یکی از پرسش‌های مرتبط به بحث '''[[مهدویت (پرسش)|مهدویت]]''' است که می‌توان با عبارت‌های متفاوتی مطرح کرد. برای بررسی جامع این سؤال و دیگر سؤال‌های مرتبط، یا هر مطلب وابسته دیگری، به مدخل اصلی '''[[مهدویت]]''' مراجعه شود. | '''مقصود از [[انتظار]] [[مسیحا]] چیست؟''' یکی از پرسش‌های مرتبط به بحث '''[[مهدویت (پرسش)|مهدویت]]''' است که می‌توان با عبارت‌های متفاوتی مطرح کرد. برای بررسی جامع این سؤال و دیگر سؤال‌های مرتبط، یا هر مطلب وابسته دیگری، به مدخل اصلی '''[[مهدویت]]''' مراجعه شود. | ||
==عبارت‌های دیگری از این پرسش== | ==عبارت‌های دیگری از این پرسش== | ||
| خط ۱۸: | خط ۱۸: | ||
[[پرونده:15207.jpg|100px|right|بندانگشتی|[[علی اصغر رضوانی]]]] | [[پرونده:15207.jpg|100px|right|بندانگشتی|[[علی اصغر رضوانی]]]] | ||
::::::آقای '''[[علی اصغر رضوانی]]'''، در کتاب ''«[[موعودشناسی و پاسخ به شبهات (کتاب)|موعودشناسی و پاسخ به شبهات]]»'' در این‌باره گفته است: | ::::::آقای '''[[علی اصغر رضوانی]]'''، در کتاب ''«[[موعودشناسی و پاسخ به شبهات (کتاب)|موعودشناسی و پاسخ به شبهات]]»'' در این‌باره گفته است: | ||
:::::: | ::::::«[[یهودیان]] در سراسر [[تاریخ]] محنت بار خود هر گونه [[خواری]] و [[شکنجه]] را به این [[امید]] بر خود هموار کرده اند که روزی [[مسیحا]] بیاید و آنان را از گرداب [[ذلت]] و درد و [[رنج]] رهانده، فرمانروای [[جهان]] گرداند. هم اکنون صهیونیست‌های اشغالگر [[فلسطین]]، علاوه بر دعاهای مسیحایی مرسوم در پایان مراسم سالگرد بنیان گذاری [[رژیم اسرائیل]] غاصب (پنجم ماه ایار عبری) پس از دمیدن در شیپور [[عبادت]]، این گونه [[دعا]] می‌کنند: [[اراده خداوند]]، خدای ما چنین باد که به [[لطف]] او [[شاهد]] سپیده دم [[آزادی]] باشیم و نفخ صور [[مسیحا]] گوش ما را نوازش دهد<ref>انتظار مسیحا در آیین یهود، ص۶۵.</ref>. | ||
::::::بسیار طبیعی است که قوم بنی اسرائیل با گذشته تیره و تار خود در انتظار آینده بهتری باشد. به همین علت که حضرت موسی{{ع}} به عنوان یک منجی میان ایشان برخاست آنان در پذیرفتن او درنگ نکردند. این آرمان در دوران ابتلا پا گرفت و هرگز از ایشان جدا نشد، و تنها با انتخاب داوود به پادشاهی بود که آرزوی | ::::::بسیار طبیعی است که [[قوم]] [[بنی اسرائیل]] با گذشته تیره و تار خود در [[انتظار]] آینده بهتری باشد. به همین علت که [[حضرت موسی]]{{ع}} به عنوان یک [[منجی]] میان ایشان برخاست آنان در پذیرفتن او درنگ نکردند. این [[آرمان]] در دوران [[ابتلا]] پا گرفت و هرگز از ایشان جدا نشد، و تنها با [[انتخاب]] [[داوود]] به [[پادشاهی]] بود که آرزوی [[قوم]]، برای [[قیام]] یک [[منجی]] کاملاً برآورده شد. [[داوود]] نمونه یک [[پادشاه]] [[یهودی]] و الگوی جاودانی شخص [[مسیحا]] گردید. و در واقع، برخی از [[انبیا]] و حکیمان هم او را [[مسیحا]] می‌دانستند<ref>هوشع، ۳/۵؛ إرمیا، ۳۰/۹؛ حزقیال، ۲۴/ ۲۵، ۳۷.</ref>. | ||
::::::عصر داوود و سلیمان را می‌توان دوران شکوفا شدن آرمان مسیحایی در اذهان قوم یهود دانست. امید مسیحایی با دو نیم شدن حکومت بنی اسرائیل پس از حضرت سلیمان جدی تر شد. انبیا نه تنها آتش شوق را در دل‌ها روشن نگه می‌داشتند، بلکه به توسعه دادن مفهوم مسیحا و دوران مسیحایی می‌پرداختند. آنان معتقد بودند که شخص مسیحا که خدا به وسیله او جهان را مبارک خواهد ساخت، در اذهان بیشتر انبیا حاضر بود. | ::::::عصر [[داوود]] و [[سلیمان]] را می‌توان دوران شکوفا شدن [[آرمان]] مسیحایی در اذهان [[قوم یهود]] دانست. [[امید]] مسیحایی با دو نیم شدن [[حکومت]] [[بنی اسرائیل]] پس از [[حضرت سلیمان]] جدی تر شد. [[انبیا]] نه تنها [[آتش]] [[شوق]] را در دل‌ها روشن نگه می‌داشتند، بلکه به توسعه دادن مفهوم [[مسیحا]] و دوران مسیحایی می‌پرداختند. آنان [[معتقد]] بودند که شخص [[مسیحا]] که [[خدا]] به وسیله او [[جهان]] را مبارک خواهد ساخت، در اذهان بیشتر [[انبیا]] حاضر بود. | ||
::::::اندیشه مسیحایی در پیشگویی‌های "إشَعیا" به طور وضوح آمده است. مسیحای آرامش آفرین و تسلی بخش قوم یهود در یکی از پیشگویی‌های او تصویر شده است. او حکومت آرمانی عادلانه‌ای را پی می‌افکند که در آن زمان جهان از معرفت خداوند پر خواهد شد مثل آب‌هایی که دریا را می‌پوشاند و آن، پس از گسترش [[دین]] بنی اسرائیل در سراسر گیتی است که همچون پرچم قوم‌ها برپا خواهد شد و امت‌ها آن را خواهند طلبید<ref> إشَعیا، ۱۱/۱۰؛ صَفَنیا،۳/۹.</ref>. و نیز می‌خوانیم: "و در ایام آخر واقع خواهد شد که کوه خانه خداوند بر قله کوه‌ها ثابت خواهد شد و فوق تل‌ها برافراشته خواهد گردید و جمیع امت‌ها به سوی آن روان خواهند شد..."<ref>صَفَنیا، ۲/۲-۴.</ref> برخی از پیشگویی‌های "صَفنیا" حتی از پیشگویی‌های اشعیا جهان‌شمول‌ترند. از دید او عصر مسیحایی زمان اصلاح کلی جهان است؛ زیرا که در آن زمان، زبان پاک به امت‌ها خواهد داد تا جمیع ایشان اسم یَهْوَه را بخوانند و به یک دل او را عبادت کنند. تصور تَلمود پیرامون شخص مسیحا به قرار زیر است: یک انسان که نهالی از خاندان سلطنتی داوود است و قداست او تنها به سبب موهبت‌های طبیعی وی خواهد بود، امت‌های مشرک به دست او نابود خواهند گشت و بنی اسرائیل قوت خواهد گرفت»<ref>انتظار مسیحا در آیین یهود، ص۶۵.</ref><ref>[[علی اصغر رضوانی|رضوانی، علی اصغر]]، [[موعودشناسی و پاسخ به شبهات (کتاب)|موعودشناسی و پاسخ به شبهات]]، ص۹۲-۹۴</ref>. | ::::::[[اندیشه]] مسیحایی در پیشگویی‌های "إشَعیا" به طور وضوح آمده است. مسیحای [[آرامش]] آفرین و تسلی بخش [[قوم یهود]] در یکی از پیشگویی‌های او تصویر شده است. او [[حکومت]] آرمانی عادلانه‌ای را پی می‌افکند که در آن زمان [[جهان]] از [[معرفت خداوند]] پر خواهد شد مثل آب‌هایی که دریا را می‌پوشاند و آن، پس از گسترش [[دین]] [[بنی اسرائیل]] در سراسر [[گیتی]] است که همچون [[پرچم]] قوم‌ها برپا خواهد شد و [[امت‌ها]] آن را خواهند طلبید<ref> إشَعیا، ۱۱/۱۰؛ صَفَنیا،۳/۹.</ref>. و نیز می‌خوانیم: "و در ایام آخر واقع خواهد شد که کوه خانه [[خداوند]] بر قله کوه‌ها ثابت خواهد شد و فوق تل‌ها برافراشته خواهد گردید و جمیع [[امت‌ها]] به سوی آن روان خواهند شد..."<ref>صَفَنیا، ۲/۲-۴.</ref> برخی از پیشگویی‌های "صَفنیا" حتی از پیشگویی‌های [[اشعیا]] جهان‌شمول‌ترند. از دید او عصر مسیحایی زمان [[اصلاح]] کلی [[جهان]] است؛ زیرا که در آن زمان، زبان [[پاک]] به [[امت‌ها]] خواهد داد تا جمیع ایشان اسم یَهْوَه را بخوانند و به یک [[دل]] او را [[عبادت]] کنند. تصور تَلمود پیرامون شخص [[مسیحا]] به قرار زیر است: یک [[انسان]] که نهالی از [[خاندان]] سلطنتی [[داوود]] است و [[قداست]] او تنها به سبب موهبت‌های طبیعی وی خواهد بود، امت‌های [[مشرک]] به دست او نابود خواهند گشت و [[بنی اسرائیل]] قوت خواهد گرفت»<ref>انتظار مسیحا در آیین یهود، ص۶۵.</ref><ref>[[علی اصغر رضوانی|رضوانی، علی اصغر]]، [[موعودشناسی و پاسخ به شبهات (کتاب)|موعودشناسی و پاسخ به شبهات]]، ص۹۲-۹۴</ref>. | ||
==پرسش‌های وابسته== | ==پرسش‌های وابسته== | ||
| خط ۴۴: | خط ۴۴: | ||
[[رده:(اا): پرسش‌هایی با ۱ پاسخ]] | [[رده:(اا): پرسش‌هایی با ۱ پاسخ]] | ||
[[رده:(اا): پرسش‌های مهدویت با ۱ پاسخ]] | [[رده:(اا): پرسش‌های مهدویت با ۱ پاسخ]] | ||
[[رده: اتمام لینک داخلی]] | |||
نسخهٔ ۲۵ ژوئن ۲۰۱۹، ساعت ۰۹:۵۵
| مقصود از انتظار مسیحا چیست؟ | |
|---|---|
 | |
| موضوع اصلی | بانک جامع پرسش و پاسخ مهدویت |
| مدخل بالاتر | مهدویت / غیبت امام مهدی / عصر غیبت کبری |
| مدخل اصلی | انتظار فرج |
مقصود از انتظار مسیحا چیست؟ یکی از پرسش‌های مرتبط به بحث مهدویت است که می‌توان با عبارت‌های متفاوتی مطرح کرد. برای بررسی جامع این سؤال و دیگر سؤال‌های مرتبط، یا هر مطلب وابسته دیگری، به مدخل اصلی مهدویت مراجعه شود.
عبارت‌های دیگری از این پرسش
پاسخ نخست
- آقای علی اصغر رضوانی، در کتاب «موعودشناسی و پاسخ به شبهات» در این‌باره گفته است:
- «یهودیان در سراسر تاریخ محنت بار خود هر گونه خواری و شکنجه را به این امید بر خود هموار کرده اند که روزی مسیحا بیاید و آنان را از گرداب ذلت و درد و رنج رهانده، فرمانروای جهان گرداند. هم اکنون صهیونیست‌های اشغالگر فلسطین، علاوه بر دعاهای مسیحایی مرسوم در پایان مراسم سالگرد بنیان گذاری رژیم اسرائیل غاصب (پنجم ماه ایار عبری) پس از دمیدن در شیپور عبادت، این گونه دعا می‌کنند: اراده خداوند، خدای ما چنین باد که به لطف او شاهد سپیده دم آزادی باشیم و نفخ صور مسیحا گوش ما را نوازش دهد[۱].
- بسیار طبیعی است که قوم بنی اسرائیل با گذشته تیره و تار خود در انتظار آینده بهتری باشد. به همین علت که حضرت موسی(ع) به عنوان یک منجی میان ایشان برخاست آنان در پذیرفتن او درنگ نکردند. این آرمان در دوران ابتلا پا گرفت و هرگز از ایشان جدا نشد، و تنها با انتخاب داوود به پادشاهی بود که آرزوی قوم، برای قیام یک منجی کاملاً برآورده شد. داوود نمونه یک پادشاه یهودی و الگوی جاودانی شخص مسیحا گردید. و در واقع، برخی از انبیا و حکیمان هم او را مسیحا می‌دانستند[۲].
- عصر داوود و سلیمان را می‌توان دوران شکوفا شدن آرمان مسیحایی در اذهان قوم یهود دانست. امید مسیحایی با دو نیم شدن حکومت بنی اسرائیل پس از حضرت سلیمان جدی تر شد. انبیا نه تنها آتش شوق را در دل‌ها روشن نگه می‌داشتند، بلکه به توسعه دادن مفهوم مسیحا و دوران مسیحایی می‌پرداختند. آنان معتقد بودند که شخص مسیحا که خدا به وسیله او جهان را مبارک خواهد ساخت، در اذهان بیشتر انبیا حاضر بود.
- اندیشه مسیحایی در پیشگویی‌های "إشَعیا" به طور وضوح آمده است. مسیحای آرامش آفرین و تسلی بخش قوم یهود در یکی از پیشگویی‌های او تصویر شده است. او حکومت آرمانی عادلانه‌ای را پی می‌افکند که در آن زمان جهان از معرفت خداوند پر خواهد شد مثل آب‌هایی که دریا را می‌پوشاند و آن، پس از گسترش دین بنی اسرائیل در سراسر گیتی است که همچون پرچم قوم‌ها برپا خواهد شد و امت‌ها آن را خواهند طلبید[۳]. و نیز می‌خوانیم: "و در ایام آخر واقع خواهد شد که کوه خانه خداوند بر قله کوه‌ها ثابت خواهد شد و فوق تل‌ها برافراشته خواهد گردید و جمیع امت‌ها به سوی آن روان خواهند شد..."[۴] برخی از پیشگویی‌های "صَفنیا" حتی از پیشگویی‌های اشعیا جهان‌شمول‌ترند. از دید او عصر مسیحایی زمان اصلاح کلی جهان است؛ زیرا که در آن زمان، زبان پاک به امت‌ها خواهد داد تا جمیع ایشان اسم یَهْوَه را بخوانند و به یک دل او را عبادت کنند. تصور تَلمود پیرامون شخص مسیحا به قرار زیر است: یک انسان که نهالی از خاندان سلطنتی داوود است و قداست او تنها به سبب موهبت‌های طبیعی وی خواهد بود، امت‌های مشرک به دست او نابود خواهند گشت و بنی اسرائیل قوت خواهد گرفت»[۵][۶].
پرسش‌های وابسته
منبع‌شناسی جامع مهدویت
پانویس
با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:
- ↑ انتظار مسیحا در آیین یهود، ص۶۵.
- ↑ هوشع، ۳/۵؛ إرمیا، ۳۰/۹؛ حزقیال، ۲۴/ ۲۵، ۳۷.
- ↑ إشَعیا، ۱۱/۱۰؛ صَفَنیا،۳/۹.
- ↑ صَفَنیا، ۲/۲-۴.
- ↑ انتظار مسیحا در آیین یهود، ص۶۵.
- ↑ رضوانی، علی اصغر، موعودشناسی و پاسخ به شبهات، ص۹۲-۹۴