حیا در نهج البلاغه: تفاوت میان نسخه‌ها

نسخهٔ ‏۳۰ مارس ۲۰۲۰، ساعت ۰۹:۲۳

این یک مقالهٔ خرد است. می‌توانید با گسترش آن به امامت‌پدیا کمک کنید.

اين مدخل از زیرشاخه‌های بحث حیا است. "حیا" از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:

در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل حیا (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.

مقدمه

حیا در لغت به‌معنای دگرگونی و انکساری است که به‌دلیل ترس از عیب بودن چیزی و نکوهش به‌خاطر آن، در انسان پدید می‌آید. مفهوم حیا نیز خودنگه‌داری از فعل ناپسند به‌خاطر حضور ناظر محترم است^[۱].
حیا از موضوعات کلیدی اخلاق اسلامی به‌شمار می‌رود و در نهج البلاغه شریف نیز به‌قدری به آن اهمیت داده شده است که امام علی(ع) ایمانی مانند حیا و صبر نمی‌داند^[۲]^[۳].
بر اساس سخنان امام علی(ع) یکی از زمینه‌های کم شدن حیا، زیاد شدن اشتباهات انسان است، از جمله زیاد سخن گفتن که اشتباهات آدمی را زیاد می‌کند^[۴]^[۵].

آثار حیا

حیا مانند لباسی است که اگر بر تن آدمی رود کسی عیب او را نبیند. آن‌که لباس شرم درپوشد مردم عیب او را نبینند^[۶]. از دیگر سو، کمی حیا موجب کم شدن پارسایی و ورع می‌شود و کمی ورع به مردن دل می‌انجامد و دل‌مرده جایگاهش در آتش است^[۷]. امام(ع) ضمن بیان صفت حیا به‌عنوان عاملی برای رستگاری آدمی، مواردی را مطرح می‌کنند که وجود این صفت دارای ضرورت و وجوب بیشتری است. از جمله:
در میدان نبرد: شرم کنید از آن‌که بگریزید، که گریز برای بازماندگان مایه ننگ است و ملامت و آتشی است برای روز قیامت^[۸]^[۹].
در خلوت: آنچه در عیان انجام نمی‌دهی در نهان نیز ترک کن^[۱۰]^[۱۱].
در هنگام مسئولیت: حضرت علی(ع) در نامه‌ای به مالک اشتر برای تشخیص عاملان حکومتی به او توصیه می‌کنند که آنان را در اهل تجربه و حیا جست‌وجو کن^[۱۲]^[۱۳].

اقسام حیا

حیا اگر در جای خود به‌کار رود حیای مثبت و اگر در جایی که موضع حیا نیست به‌کار رود حیای منفی است و کم‌رویی نامیده می‌شود. از این‌رو میدان معنایی حیا به این صورت تعریف می‌شود: حیا خودداری از فعل قبیح و شرمساری (حیای منفی) خودداری از فعل غیرقبیح است^[۱۴].

موارد حیای منفی و آثار آن

امام(ع) ضمن تبیین میدان معنایی حیا و یادکرد دو نوع مثبت و منفی به ذر مواردی چند درباره وجه منفی حیا که از آن تعبیر به شرمساری می‌شود، پرداخته‌اند. از جمله: کم‌رویی از پرسشی که پاسخش را نمی‌دانیم^[۱۵]؛ کم‌رویی از دانش‌آموزی در آنچه نمی‌دانیم^[۱۶]؛ کم‌رویی از بخشش مال اندک و نیز محروم کردن از بخشش کم، بدتر است^[۱۷]؛ اثر حیای منفی و خجالت، محروم شدن است؛ شرمندگی همراه بی‌بهرگی است^[۱۸]»^[۱۹].

پرسش‌های وابسته

جستارهای وابسته

منابع

دانشنامه نهج البلاغه ج۱

پانویس

با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:

↑ دانشنامه نهج البلاغه، ج۱، ص۳۱۲.
↑ نهج البلاغه، حکمت ۱۱۳
↑ دانشنامه نهج البلاغه، ج۱، ص۳۱۲.
↑ نهج البلاغه، حکمت ۳۴۹
↑ دانشنامه نهج البلاغه، ج۱، ص۳۱۲.
↑ نهج البلاغه، حکمت ۲۳۳
↑ نهج البلاغه، حکمت ۳۴۹
↑ نهج البلاغه، خطبه ۶۶
↑ دانشنامه نهج البلاغه، ج۱، ص 312.
↑ نهج البلاغه، نامه ۶۹
↑ دانشنامه نهج البلاغه، ج۱، ص 312.
↑ نهج البلاغه، نامه ۵۳
↑ دانشنامه نهج البلاغه، ج۱، ص 312.
↑ دانشنامه نهج البلاغه، ج۱، ص 312-313.
↑ نهج البلاغه، حکمت ۸۲
↑ نهج البلاغه، حکمت ۸۲
↑ نهج البلاغه، حکمت ۶۷
↑ نهج البلاغه، حکمت ۲۱
↑ دانشنامه نهج البلاغه، ج۱، ص 313.

[1] دانشنامه نهج البلاغه، ج۱، ص۳۱۲.

[2] نهج البلاغه، حکمت ۱۱۳

[3] دانشنامه نهج البلاغه، ج۱، ص۳۱۲.

[4] نهج البلاغه، حکمت ۳۴۹

[5] دانشنامه نهج البلاغه، ج۱، ص۳۱۲.

[6] نهج البلاغه، حکمت ۲۳۳

[7] نهج البلاغه، حکمت ۳۴۹

[8] نهج البلاغه، خطبه ۶۶

[9] دانشنامه نهج البلاغه، ج۱، ص 312.

[10] نهج البلاغه، نامه ۶۹

[11] دانشنامه نهج البلاغه، ج۱، ص 312.

[12] نهج البلاغه، نامه ۵۳

[13] دانشنامه نهج البلاغه، ج۱، ص 312.

[14] دانشنامه نهج البلاغه، ج۱، ص 312-313.

[15] نهج البلاغه، حکمت ۸۲

[16] نهج البلاغه، حکمت ۸۲

[17] نهج البلاغه، حکمت ۶۷

[18] نهج البلاغه، حکمت ۲۱

[19] دانشنامه نهج البلاغه، ج۱، ص 313.

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]

[۶]

[۷]

[۸]

[۹]

[۱۰]

[۱۱]

[۱۲]

[۱۳]

[۱۴]

[۱۵]

[۱۶]

[۱۷]

[۱۸]

[۱۹]

@@ خط ۱۰: / خط ۱۰: @@
 ==مقدمه==
-*حیا در لغت به‌معنای دگرگونی و انکساری است که به‌دلیل [[ترس]] از [[عیب]] بودن چیزی و [[نکوهش]] به‌خاطر آن، در [[انسان]] پدید می‌آید. مفهوم حیا نیز [[خودنگه‌داری]] از فعل ناپسند به‌خاطر حضور ناظر محترم است<ref>[[دانشنامه نهج البلاغه ج۱ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ج۱، ص 312.</ref>.
+*[[حیا]] در لغت به‌معنای دگرگونی و انکساری است که به‌دلیل [[ترس]] از [[عیب]] بودن چیزی و [[نکوهش]] به‌خاطر آن، در [[انسان]] پدید می‌آید. مفهوم [[حیا]] نیز [[خودنگه‌داری]] از فعل [[ناپسند]] به‌خاطر حضور ناظر محترم است<ref>[[دانشنامه نهج البلاغه ج۱ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ج۱، ص۳۱۲.</ref>.
-*حیا از موضوعات کلیدی [[اخلاق]] [[اسلامی]] به‌شمار می‌رود و در [[نهج البلاغه]] شریف نیز به‌قدری به آن اهمیت داده شده است که [[امام علی]]{{ع}} ایمانی مانند حیا و [[صبر]] نمی‌داند<ref>نهج البلاغه، حکمت  ۱۱۳</ref><ref>[[دانشنامه نهج البلاغه ج۱ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ج۱، ص 312.</ref>.
+*[[حیا]] از موضوعات کلیدی [[اخلاق]] [[اسلامی]] به‌شمار می‌رود و در [[نهج البلاغه]] [[شریف]] نیز به‌قدری به آن اهمیت داده شده است که [[امام علی]]{{ع}} ایمانی مانند [[حیا]] و [[صبر]] نمی‌داند<ref>نهج البلاغه، حکمت  ۱۱۳</ref><ref>[[دانشنامه نهج البلاغه ج۱ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ج۱، ص۳۱۲.</ref>.
-*بر اساس [[سخنان امام]] [[علی]]{{ع}} یکی از زمینه‌های کم شدن حیا، زیاد شدن [[اشتباهات]] [[انسان]] است، از جمله زیاد سخن گفتن که [[اشتباهات]] [[آدمی]] را زیاد می‌کند<ref>نهج البلاغه، حکمت  ۳۴۹</ref><ref>[[دانشنامه نهج البلاغه ج۱ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ج۱، ص 312.</ref>.
+*بر اساس [[سخنان امام]] [[علی]]{{ع}} یکی از زمینه‌های کم شدن [[حیا]]، زیاد شدن [[اشتباهات]] [[انسان]] است، از جمله [[زیاد ]][[سخن گفتن]] که [[اشتباهات]] [[آدمی]] را زیاد می‌کند<ref>نهج البلاغه، حکمت  ۳۴۹</ref><ref>[[دانشنامه نهج البلاغه ج۱ (کتاب)|دانشنامه نهج البلاغه]]، ج۱، ص۳۱۲.</ref>.
 ==آثار حیا==