وظایف امت نسبت به امام: تفاوت میان نسخه‌ها

نسخهٔ ‏۲۲ ژوئن ۲۰۲۰، ساعت ۱۸:۴۸

متن این جستار آزمایشی و غیرنهایی است. برای اطلاع از اهداف و چشم انداز این دانشنامه به صفحه آشنایی با دانشنامه مجازی امامت و ولایت مراجعه کنید.

اين مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:

در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل وظایف امت نسبت به امام (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.

مقدمه

امّت در قبال امام تکالیف و وظایفی دارد که اگر آنها به این تکالیف عمل می‌کردند هرگز رهبری و حکومت بر آنها به دست ستمکاران و طاغوت‌ها نمی‌افتاد. امامان معصوم هرگز از انجام تکالیف خود تخطّی نکردند؛ ولی مردم در انجام وظایف خود کوتاهی کردند. اینک برخی از وظایف امّت مورد بررسی قرار می‌گیرد^[۱]

وظایف معرفتی

نخست: شناخت شخصیت و جایگاه امام

اوّلین و مهم‌ترین وظیفه امّت در قبال امام، معرفت نسبت به او است؛ زیرا بهره‌گیری از وجود امام و هدایت‌های او فرع بر شناخت او است و اگر کسی امام خود را نشناسد در گمراهی و جهل خواهد بود؛ به همین دلیل از پیامبر اسلام(ص) نقل شده که فرمود: "هرکس بمیرد در حالی که امام زمان خود را نشناخته باشد، با مرگ جاهلیّت مرده است"^[۲]. در حدیثی از امام باقر(ع) می‌خوانیم: "هر کس که خداوند عزّوجل را عبادت کند (با عبادتی که خود را به زحمت می‌اندازد) در حالی که برای او امام و پیشوای الهی نباشد، در این صورت تلاشش پذیرفته نمی‌شود و در گمراهی و سرگردانی به سر می‌برد و خداوند اعمالش را دشمن می‌دارد و مثل او مثل گوسفندی است که چوپان خود را گم کرده است"^[۳]^[۴].

دوم: شناخت حقوق امام

سوم: شناخت سیره و معارف امام

وظایف قلبی و عاطفی

نخست: ایمان به امام و کفر به دشمنان او

دوم: پذیرش ولایت امام و بیزاری از دشمنان او

سوم: محبّت به امام و بغض به دشمنان او

محبّت و دشمنی، هر دو از امور قلبی بوده و نمی‌توان آن را به عنوان تکلیف و وظیفه تعیین کرد؛ امّا این دو مقدّماتی دارند که می‌توان با ایجاد آن مقدّمات آنها را به وجود آورد؛ مثلاً انسان فطرتاً کمال و زیبایی را دوست دارد و آن را در هر کس ببیند نسبت به او محبّت پیدا می‌کند و با توجّه به کمالات موجود در امام و جمال معنوی او هر کس نسبت به امام و صفات او معرفت پیدا کند طبعاً او را دوست خواهد داشت؛ پس محبّت نسبت به امام، فرع بر معرفت او است؛ البته می‌توان نفس را به محبّت افراد فرا خواند و از این طریق نیز محبّت ایجاد می‌شود. رمز تأکید فراوان احادیث و حتّی قرآن کریم نسبت به محبّت اهل بیت(ع) از جمله همین مطلب است؛ مثلاً از پیامبر اکرم(ص) نقل شده است که فرمود: "در روز قیامت بنده گام از گام بر نمی‌دارد مگر آنکه از چهار مطلب از او میپرسند: از عمرش که چگونه آن را به پایان رسانده است، از جوانی‌اش که چگونه به پیری رسانده است، از دارایی‌اش که از کجا به دست آورده و در کجا مصرف کرده است و از محبّت ما اهل‌بیت(ع)"^[۵]^[۶].

چهارم: مودّت امام و عداوت با دشمنان او

پنجم: صلوات بر امام و لعن بر دشمنان او

وظایف رفتاری و عملی

نخست: تمسّک به امام

دوم: اعتصام به امام

سوم: تبعیت از امام

چهارم: اطاعت از امام

یکی دیگر از وظایف بسیار مهمّ امّت، اطاعت محض از امام است؛ زیرا بدون اطاعت امّت دیگر فلسفه‌ای برای وجود امام باقی نمی‌ماند. امام صادق(ع) فرمود: "خدای تبارک و تعالی محبّت و دوستی ما را بر شما واجب کرد و اطاعت از ما را بر شما لازم فرمود. آگاه باشید! هر کس از ما است باید از ما پیروی کند"^[۷].
از امیر المؤمنین(ع) نقل شده است که فرمود: "در صورتی که امام به تکالیف خود عمل کرد بر مردم است که از او بشنوند (اطاعت کنند) و از او پیروی نمایند و هنگامی که آنها را فرا می‌خواند، اجابت کنند"^[۸]. اگر کسی امام را حقیقتاً بشناسد، حتماً محب او خواهد شد و محب واقعی از محبوب خود نافرمانی نمی‌کند؛ به این ترتیب این سه امر مترتب بر هم هستند^[۹].

پنجم: معیت با امام

ششم: وفاداری در بیعت با امام

هفتم: اجابت دعوت امام

هشتم: پرداخت حقوق مالی امام

نهم: تسلیم امام و جنگ با دشمنان او

دهم: انتظار فرج محمد و آل محمد

خیرخواهی

یکی دیگر از وظایف امّت، خیرخواهی نسبت به حکومت و رهبر و پیشوای خود است. امیرالمؤمنین(ع) می‌فرماید: "امّا حق من بر شما آن است که نسبت به بیعتی که با من کردید، وفادار بمانید و در پنهان و آشکار خیرخواهی کنید و هر گاه شما را فرا خواندم اجابت کنید و هنگامی که بر شما دستور دادم اطاعت نمایید"^[۱۰].
در سخن دیگری از امام صادق(ع) نقل شده است که فرمود: "پیامبر در مسجد خیف در منی سخنرانی کرد و فرمود: "سه چیز است که در قلب انسان مسلمان خیانت نسبت به آن راه ندارد. اخلاص عمل برای خدا، خیرخواهی برای پیشوایان مسلمانان و همراهی با جماعت مسلمانان"^[۱۱]^[۱۲]

منابع

پانویس

با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:

↑ محمدی، رضا، امام‌شناسی، ص:۹۰.
↑ «مَنْ مَاتَ وَ لَمْ يَعْرِفْ إِمَامَ زَمَانِهِ مَاتَ مِيتَةً جَاهِلِيَّةً»
↑ اصول کافی، کتاب الحجة، باب معرفة الامام و الردالیه، ج۱، ص۲۵۹.
↑ محمدی، رضا، امام‌شناسی، ص:۹۰.
↑ غایة المرام، ص۲۶۱.
↑ محمدی، رضا، امام‌شناسی، ص:۹۱.
↑ الحکم الزهراء، ج۲، ص۸۶.
↑ میزان الحکمة، ج۱، ص۱۷۷، حدیث ۸۷۵.
↑ محمدی، رضا، امام‌شناسی، ص:۹۱-۹۲.
↑ نهج البلاغه (فیض الاسلام)، خطبه ۳۴، ص۱۴.
↑ اصول کافی، باب أمر النبی(ص) بالنصیحة لائمة المسلمین و اللزوم لجماعتهم، ج۲، ص۲۹۸.
↑ محمدی، رضا، امام‌شناسی، ص:۹۲.

[1] محمدی، رضا، امام‌شناسی، ص:۹۰.

[2] «مَنْ مَاتَ وَ لَمْ يَعْرِفْ إِمَامَ زَمَانِهِ مَاتَ مِيتَةً جَاهِلِيَّةً»

[3] اصول کافی، کتاب الحجة، باب معرفة الامام و الردالیه، ج۱، ص۲۵۹.

[4] محمدی، رضا، امام‌شناسی، ص:۹۰.

[5] غایة المرام، ص۲۶۱.

[6] محمدی، رضا، امام‌شناسی، ص:۹۱.

[7] الحکم الزهراء، ج۲، ص۸۶.

[8] میزان الحکمة، ج۱، ص۱۷۷، حدیث ۸۷۵.

[9] محمدی، رضا، امام‌شناسی، ص:۹۱-۹۲.

[10] نهج البلاغه (فیض الاسلام)، خطبه ۳۴، ص۱۴.

[11] اصول کافی، باب أمر النبی(ص) بالنصیحة لائمة المسلمین و اللزوم لجماعتهم، ج۲، ص۲۹۸.

[12] محمدی، رضا، امام‌شناسی، ص:۹۲.

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]

[۶]

[۷]

[۸]

[۹]

[۱۰]

[۱۱]

[۱۲]

@@ خط ۴۴: / خط ۴۴: @@
 *یکی دیگر از [[وظایف]] امّت، [[خیرخواهی]] نسبت به [[حکومت]] و [[رهبر]] و پیشوای خود است. [[امیرالمؤمنین]]{{ع}} می‌فرماید: "امّا [[حق]] من بر شما آن است که نسبت به بیعتی که با من کردید، [[وفادار]] بمانید و در [[پنهان]] و [[آشکار]] [[خیرخواهی]] کنید و هر گاه شما را فرا خواندم [[اجابت]] کنید و هنگامی که بر شما [[دستور]] دادم [[اطاعت]] نمایید"<ref>نهج البلاغه (فیض الاسلام)، خطبه ۳۴، ص۱۴.</ref>.
 *در سخن دیگری از [[امام صادق]]{{ع}} [[نقل]] شده است که فرمود: "[[پیامبر]] در [[مسجد]] خیف در [[منی]] [[سخنرانی]] کرد و فرمود: "سه چیز است که در [[قلب]] [[انسان]] [[مسلمان]] [[خیانت]] نسبت به آن راه ندارد. [[اخلاص]] عمل برای [[خدا]]، [[خیرخواهی]] برای [[پیشوایان]] [[مسلمانان]] و [[همراهی]] با [[جماعت]] [[مسلمانان]]"<ref>اصول کافی، باب أمر النبی{{صل}} بالنصیحة لائمة المسلمین و اللزوم لجماعتهم، ج۲، ص۲۹۸.</ref><ref>[[رضا محمدی|محمدی، رضا]]، [[امام‌شناسی ۵ (کتاب)|امام‌شناسی]]، ص:۹۲.</ref>
-==[[وظایف]] الزامی==
-# [[امام‌شناسی]] ([[شناخت]]: یکی از مهم‌ترین [[تکالیف]] [[مسلمانان]] پس از [[معرفت به خدا]] و [[رسول]] او با توجه به [[احادیث]]، [[معرفت]] و [[شناخت امام]] [[معصوم]]{{ع}} است<ref>ر.ک: [[عبدالله جوادی آملی|جوادی آملی، عبدالله]]، [[امام مهدی موجود موعود (کتاب)|امام مهدی موجود موعود]]، ص ۱۸۹-۱۹۳؛ [[ابراهیم امینی|امینی، ابراهیم]]، [[دادگستر جهان (کتاب)|دادگستر جهان]]، ص ۲۴۹-۲۵۴.</ref>، چنانکه [[امام صادق]]{{ع}} خطاب به [[فضیل]] فرمود: "[[امام]] خود را بشناس که اگر [[امام]] خود را شناختی، دیر و زود شدن این امر([[ظهور]])، آسیبی به تو نخواهد رساند"<ref>{{متن حدیث|اعْرِفْ إِمَامَكَ فَإِنَّكَ إِذَا عَرَفْتَ إِمَامَكَ لَمْ يَضُرَّكَ تَقَدَّمَ هَذَا الْأَمْرُ أَوْ تَأَخَّرَ}}؛ کافی، ج ۱، ص ۳۷۱، ح ۲</ref><ref>ر.ک: [[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[درسنامه مهدویت ج۲ (کتاب)|درسنامه مهدویت]]، ص ۲۲۲- ۲۲۸؛ [[انتظار و منتظران (مقاله)|انتظار و منتظران]]، ص ۲۰۱-۲۰۹.</ref>. البته این [[شناخت]] نسبت به [[امام غائب]] در [[جایگاه]] ویژه قرار می‌‌گیرد چرا که در [[زمان غیبت]] [[امام]]، [[شبهه‌ها]] و فتنه‌های فراوانی وجود دارد و برای رهایی از این [[فتنه‌ها]] شخص [[منتظر]] [[نیاز]] به [[شناخت امام]] دارد<ref>ر.ک: [[سید مهدی موسوی|موسوی، سید مهدی]]، [[تربیت سیاسی در پرتو انتظار (مقاله)|تربیت سیاسی در پرتو انتظار]]، ص ۳۲-۳۳.</ref>. بر این اساس [[شناخت امام]] به خصوص [[شناخت امام عصر]] جزء [[وظایف]] اصلی [[مسلمانان]] است<ref>ر.ک: [[سید مهدی موسوی|موسوی، سید مهدی]]، [[تربیت سیاسی در پرتو انتظار (مقاله)|تربیت سیاسی در پرتو انتظار]]، ص ۳۲-۳۳.</ref>.
-#[[تولی امام]] ([[ولایت‌پذیری از امام]]{{ع}}: [[تولی]] ([[پذیرش ولایت]]) نسبت به [[معصومان]] {{ع}} یکی از مواردی است که [[اهل بیت]] {{ع}} در [[روایات]] متعددی [[مسلمانان]] را در [[دوران غیبت]] به آن سفارش کرده‌اند. به عنوان نمونه [[امام صادق]]{{ع}} فرمودند: "[[خداوند]] [[دستور]] به [[پذیرش ولایت]] [[ائمه]] {{ع}} داده که در [[آیه]] {{متن قرآن|وَجَعَلْنَاهُمْ أَئِمَّةً يَهْدُونَ بِأَمْرِنَا}}<ref>«و آنان را پیشوایانی کردیم که به فرمان ما راهبری می‌کردند» سوره انبیاء، آیه ۷۳.</ref> به آنها تصریح می‌نماید: و آنان را پیشوایانی قرار دادیم که به [[فرمان]] ما، [[مردم]] را [[هدایت]] می‌کردند. اینهایند که [[ولایت]] و [[اطاعت]] آنها لازم است"<ref>{{متن حدیث| فَإِنَّ اللَّهَ أَمَرَ بِوَلَايَةِ الْأَئِمَّةِ الَّذِينَ سَمَّاهُمُ اللَّهُ فِي كِتَابِهِ فِي قَوْلِهِ {{متن قرآن|وَجَعَلْنَاهُمْ أَئِمَّةً يَهْدُونَ بِأَمْرِنَا}} وَ هُمُ الَّذِينَ أَمَرَ اللَّهُ بِوَلَايَتِهِمْ وَ طَاعَتِهِمْ }}؛ بحارالأنوار، ج۷۵، ص۲۲۳.</ref>.<ref>ر.ک: [[مهدی مقامی|مقامی، مهدی]]، [[وظایف امت نسبت به قرآن و عترت (کتاب)|وظایف امت نسبت به قرآن و عترت]]، ص ۷۲ ـ ۷۴.</ref> [[تولی]] می‌‌تواند شامل موارد زیر باشد:
-##انحصار [[ایمان به امامت]] و [[ولایت امام]]: بعد از [[شناخت]] و [[معرفت]] نسبت به [[امام]]، [[تکلیف]] یک [[مسلمان]]، [[ایمان آوردن]] و [[پذیرش امام]] است که هر چه [[شناخت]] از [[امام]] عمیق‌تر و صحیح‌تر باشد، [[درجات ایمان]] و [[اعتقاد]] افزایش می‌‌یابد. [[امام زین العابدین ]]{{ع}} می‌‌فرماید: "کسی که در [[زمان غیبت]] [[قائم]] ما بر [[ولایت]] ما [[ثابت قدم]] باشد، [[خداوند]] [[اجر]] هزار [[شهید]] مانند [[شهیدان]] [[بدر]] و [[احد]] را به او عطا خواهد کرد"<ref>{{متن حدیث| مَنْ ثَبَتَ عَلَى وَلَايَتِنَا فِي غَيْبَةِ قَائِمِنَا أَعْطَاهُ اللَّهُ أَجْرَ أَلْفِ شَهِيدٍ مِثْلِ شُهَدَاءِ بَدْرٍ وَ أُحُدٍ}}؛ بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۱۲۵.</ref>.<ref>ر.ک. [[محمد ظهوری‌فر|ظهوری‌فر، محمد]]، [[انتظار وظیفه‌ساز (مقاله)|انتظار وظیفه‌ساز]]، ص؟؟؟.</ref>
-##[[محبت]] و [[مودت]]: یکی از [[وظایف]] مهم [[مسلمانان]] در هر عصر و زمانی، [[محبت]] و [[دوستی با اهل بیت]] است و این [[قانون]] در [[زمان غیبت]] [[امام]] [[معصوم]] هم بدون خدشه ای باید [[اجرا]] شود؛ اما چون در [[زمان غیبت]]، [[مسلمانان]] به [[امام]] [[معصوم]] دسترسی ندارند<ref>ر:ک [[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[درسنامه مهدویت ج۲ (کتاب)|درسنامه مهدویت]]، ص ۲۲۲- ۲۲۸؛ [[انتظار و منتظران (مقاله)|انتظار و منتظران]]، ص ۲۰۱-۲۰۹.</ref>. اظهار [[اشتیاق]] نسبت به دیدن [[امام]]؛ تشکیل مجالس به یاد او همراه با ذکر [[فضایل]] و [[مناقب]] [[حضرت]]؛ [[اندوه]] و [[گریستن در فراق]] او نمونه‌هایی از [[محبت نسبت به امام]]{{ع}} است<ref>ر.ک: [[عسکر دیرباز|دیرباز، عسکر]]، [[روش‌های اثرگذاری انتظار در جامعه منتظر (مقاله)|روش‌های اثرگذاری انتظار در جامعه منتظر]]، ص۱۲۳؛ [[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[درسنامه مهدویت ج۲ (کتاب)|درسنامه مهدویت]]، ص ۲۲۲- ۲۲۸؛ [[انتظار]] و [[منتظران]]، ص ۲۰۱-۲۰۹؛ [[منصور هرنجی|هرنجی، منصور]]، [[انتظار و وظایف منتظران ۲ (کتاب)|انتظار و وظایف منتظران]]، ص ۸۶-۸۹؛ [[ابوالفضل هدایتی فخرداود|هدایتی فخرداود، ابوالفضل]]، [[مهدویت در منظر امام خمینی (کتاب)|مهدویت در منظر امام خمینی]]، ص۱۴۰.</ref>.
-##تعالی [[فرهنگ]]، [[مدیریت]]، [[شهامت]] و [[شجاعت]]: تعالی سطح [[فرهنگ]]، [[تعقل]] و [[فهم]] عمومی، زمینه ای بسیار موثر برای [[درک]] [[امام]] و همچنین موجب [[تسریع ظهور]] [[حضرت]] می‌‌شود و می‌‌توان گفت این تعالی یکی از مهمترین [[وظایف مسلمانان]] در [[عصر غیبت]] است<ref>ر.ک: [[عبدالله جوادی آملی|جوادی آملی، عبدالله]]، [[امام مهدی موجود موعود (کتاب)|امام مهدی موجود موعود]]، ص ۱۸۹-۱۹۳ </ref>.
-##[[اطاعت]] و [[نصرت]] او: [[امام زمان]] {{ع}} [[احیا]] کنندۀ [[آموزه‌های نورانی قرآن]] و [[معارف پیامبر اکرم]] و [[ائمه هدی]] {{ع}} است<ref>ر.ک. [[قنبر علی صمدی|صمدی، قنبر علی]]، [[آخرین منجی (کتاب)|آخرین منجی]]، ص ۱۲۴.</ref> و رهاورد ایشان همان [[اسلام ناب]] و [[معارف]] والای [[پیامبر اسلام]] {{صل}} است و اگر چه ایشان [[غایب]] هستند ولی [[اراده]] و فرمانشان در میان همۀ خلایق جاری است؛ بنابراین، [[دستورات]] [[حضرت]] را باید [[شناخت]] و فرمان‌هایش را [[اطاعت]] کرد<ref>ر.ک. [[عبدالله جوادی آملی|جوادی آملی، عبدالله]]، [[امام مهدی موجود موعود (کتاب)|امام مهدی موجود موعود]]، ص ۱۹۳-۱۸۹؛ [[محمد علی رضایی اصفهانی|رضایی اصفهانی، محمد علی]]، [[مهدویت ۱ (کتاب)|مهدویت]]، ص ۱۱۷-۱۱۰.</ref>. [[امام صادق]] {{ع}} می‌‌فرماید: "خوشا به حال [[دوستان]] [[قائم]] ما که در غیبتش [[ظهور]] او را [[انتظار]] می‌کشند و در ظهورش از او [[اطاعت]] می‌کنند"<ref>{{متن حدیث|طُوبَى لِشِيعَةِ قَائِمِنَا الْمُنْتَظِرِينَ لِظُهُورِهِ فِي غَيْبَتِهِ وَ الْمُطِيعِينَ لَهُ فِي ظُهُورِه‏}}؛ کمال الدین و تمام النعمه، ج۲، ص۳۵۷.</ref>.<ref>ر.ک. [[محمد مهدی گرجیان|گرجیان، محمد مهدی]]، [[تحلیل کارآمدی انتظار در حیات طیبه (مقاله)|تحلیل کارآمدی انتظار در حیات طیبه]]، ص ۲۰.</ref> [[اطاعت امام]] مستلزم چند [[وظیفه الزامی]] کلی است:
-###[[پرهیزگاری]] و رعایت [[تقوای الهی]]: [[تهذیب نفس]] یکی از [[وظایف مسلمانان]] از چنان اهمیتی برخوردار است که [[اعمال ناشایست]] و [[گناهان]] از اسباب طولانی شدن [[غیبت]] و دوری [[شیعیان]] از لقای [[امام]] شمرده شده است<ref>{{متن حدیث| فَمَا يَحْبِسُنَا عَنْهُمْ إِلَّا مَا يَتَّصِلُ بِنَا مِمَّا نَكْرَهُهُ وَ لَا نُؤْثِرُهُ مِنْهُمْ }}؛ بحارالانوار، ج۵۳، ص۱۷۷.</ref>.<ref>ر.ک. [[محمد رضا اکبری|اکبری، محمد رضا]]، [[پرچم هدایت (کتاب)|پرچم هدایت]]، ص ۶۶</ref> ترک تعلقات مذموم [[دنیوی]] و همچنین [[مبارزه]] با [[شیاطین]] [[جن]] انس به منظور ایجاد [[اخلاق حسنه]] و [[اسلامی]] زمینۀ مناسبی برای [[طهارت]] [[روح]] و [[پاکی]] [[انسان منتظر]] است؛ این امر سبب می‌‌شود فرد [[مسلمان]] بتواند وظیفه‌اش که همان [[رضایت]] [[امام]]  عصر{{ع}} در [[زمان غیبت]] است را محقق کند<ref>ر.ک: [[عبدالله جوادی آملی|جوادی آملی، عبدالله]]، [[امام مهدی موجود موعود (کتاب)|امام مهدی موجود موعود]]، ص ۱۸۹-۱۹۳؛ [[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[درسنامه مهدویت ج۲ (کتاب)|درسنامه مهدویت]]، ص ۲۲۲- ۲۲۸؛ [[انتظار و منتظران (مقاله)|انتظار و منتظران]]، ص ۲۰۱-۲۰۹.  </ref>.
-###[[اقتدا به سنت]] و [[سیره امام]]: از [[ویژگی‌های اخلاقی]] مؤثر در بُعد اجتماعیِ [[سبک زندگی]] زمینه ساز [[ظهور]] [[موعود]]، می‌‌توان به [[دعوت]] دیگران به همانندسازی ([[الگوپذیری]]) با [[اخلاق حسنه]] و [[مکارم اخلاق]] [[امام]]{{ع}} و عمل به آنچه [[امام]]{{ع}} آن را [[دوست]] دارد و دوری نسبت به آنچه از عمل به آن ناراحت می‌‌شود، اشاره نمود<ref>ر.ک.[[حسن نجفی|نجفی، حسن]]، [[بررسی ابعاد رفتار اخلاقی در سبک زندگی زمینه‌ساز ظهور موعود (مقاله)|بررسی ابعاد رفتار اخلاقی در سبک زندگی زمینه‌ساز ظهور موعود]]، ص ۳۱.</ref>. یکی از موارد [[الگوگیری]] از [[امام]] می‌‌تواند [[مبارزه با انحراف‌ها]] و [[بدعت‌ها]] باشد.
-###[[تبری]] از [[طاغوت]]: یکی دیگر از [[وظایف]] مهم [[مسلمانان]] در قبال [[امام]] که بدون آن [[ولایت]] کامل نمی‌شود، مسألۀ [[تبری]] و [[بیزاری جستن از دشمنان]] [[امام]] است<ref>ر.ک: [[یحیی کبیر|کبیر، یحیی]]، [[جهان‌بینی و معارف تطبیقی (کتاب)|جهان‌بینی و معارف تطبیقی]]، ص ۳۱۰-۳۱۱.</ref>. همان‌گونه که [[پذیرش ولایت]] [[اهل بیت]] {{ع}} [[وظیفه]] است، [[برائت]] از [[دشمنان اهل بیت]] نیز یک [[وظیفه]] به شمار می‌آید<ref>ر.ک: [[مهدی مقامی|مقامی، مهدی]]، [[وظایف امت نسبت به قرآن و عترت (کتاب)|وظایف امت نسبت به قرآن و عترت]]، ص ۷۵ ـ ۷۷.</ref>. [[امر به معروف و نهی از منکر]] هم در همین قالب ای می‌‌گیرد<ref>ر.ک: [[محمد جواد فاضل لنکرانی|فاضل لنکرانی، محمد جواد]]، [[گفتارهای مهدوی (کتاب)|گفتارهای مهدوی]]، ص ۱۴۲-۱۴۵. </ref>.
-###[[مرابطه]]: یعنی در [[زمان غیبت]]، [[مسلمین]] [[وظیفه]] دارند برای جلوگیری از [[هجوم]] [[دشمنان]]، در [[مرزهای کشور اسلامی]] و یا هر موضعی که احتمال بروز حمله‌ای علیه [[مسلمانان]] می‌رود، به حالت [[آماده‌باش]] باشند<ref>ر.ک: [[مجتبی تونه‌ای|تونه‌ای، مجتبی]]، [[موعودنامه (کتاب)|موعودنامه]]، ص۶۳۳.</ref>.
-==[[وظایف]] غیرالزامی==
-#'''[[زیارت]] [[امام]] و به یاد او بودن:''' یکی از [[وظایف]] و مسؤولیت‌های مهم [[مسلمانان]] درباره [[حضرت مهدی]] {{ع}}، بزرگداشت نام و یاد آن [[حضرت]] در همه زمان‌ها و مکان‌ها و فراموش نکردن ذکر اوست چراکه هر کس چیزی را [[دوست]] بدارد، همواره نام آن را بر زبان دارد<ref>ر.ک. [[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[نقش مردم در انقلاب جهانی حضرت مهدی (کتاب)|نقش مردم در انقلاب جهانی حضرت مهدی]]، ص ۷۲.</ref>. [[امام کاظم]] {{ع}} دربارۀ [[غیبت امام زمان]] {{ع}} فرمود: "خودش از دیدگان [[مردم]] [[پنهان]] می‌شود ولی یاد او از دل‌های [[مؤمنان]] مخفی نمی‌شود"<ref>{{متن حدیث|یَغِیبُ عَنْ أَبْصَارِ النَّاسِ شَخْصُهُ وَ لَا یَغِیبُ‏ عَنْ‏ قُلُوبِ‏ الْمُؤْمِنِینَ ذِکْرُه‏}}؛ کمال الدین، ج ۲، ص ۲۲۱، ح ۶.</ref>
-#'''[[دعا]] برای [[امام]]:''' [[دعا]] و [[مناجات]] یکی از [[وظایف]] تفکیک‌ناپذیر [[زندگی]] و [[فرهنگ]] انسانِ [[مسلمان]]<ref>ر.ک. [[منصور هرنجی|هرنجی، منصور]]، [[انتظار و وظایف منتظران ۲ (کتاب)|انتظار و وظایف منتظران]]، ص ۸۱.</ref> و از نشانه‌های روشن [[انتظار واقعی]] است<ref>ر.ک. [[محمد جواد فاضل لنکرانی|فاضل لنکرانی، محمد جواد]]، [[گفتارهای مهدوی (کتاب)|گفتارهای مهدوی]]، ص ۱۲۲-۱۲۴؛ [[محمد سبحانی نیا|سبحانی نیا، محمد]]، [[مهدویت و آرامش روان (کتاب)|مهدویت و آرامش روان]]، ص ۱۴۶ ـ ۱۴۷.</ref>. [[حضرت مهدی]] {{ع}} فرموده‌اند: "برای [[تعجیل فرج]] بسیار [[دعا]] کنید که [[فرج]] شما همان است"<ref>{{متن حدیث|وَ أَكْثِرُوا الدُّعَاءَ بِتَعْجِيلِ الْفَرَجِ فَإِنَّ ذَلِكَ فَرَجُكُمْ }}؛ بحارالأنوار، ج۵۳، ص۱۸۰، باب۳۱.</ref>. هرچند [[امام]] به دعای ما نیازی ندارد، اما [[دعا]] برای [[حضرت]] نوعی ارتباط [[معنوی]] و [[قلبی]] با ایشان است<ref>ر.ک. [[محمد سبحانی نیا|سبحانی نیا، محمد]]، [[مهدویت و آرامش روان (کتاب)|مهدویت و آرامش روان]]، ص ۱۴۶ ـ ۱۴۷.</ref>. دعاهای زیادی در [[باب ]][[ظهور امام]] و [[ثواب انتظار]] رسیده است<ref>ر.ک. [[محمد مهدی آصفی|آصفی، محمد مهدی]]، [[انتظار پویا (مقاله)|انتظار پویا]]، ص ۵۷-۶۰.</ref>. از جمله: [[دعای عهد]]، دعای عظم البلاء؛ دعای اللهم کل لولیک و...<ref>ر.ک. [[منصور هرنجی|هرنجی، منصور]]، [[انتظار و وظایف منتظران ۲ (کتاب)|انتظار و وظایف منتظران]]، ص ۸۱.</ref>.
-#'''[[اقتدا به سنت]] و [[سیره امام]] در امور استحبابی:''' از [[ویژگی‌های اخلاقی]] مؤثر در بُعد اجتماعیِ [[سبک زندگی]] زمینه‌ساز [[ظهور]] [[موعود]]، می‌‌توان به [[دعوت]] دیگران به همانندسازی ([[الگوپذیری]]) با [[اخلاق حسنه]] و [[مکارم اخلاق]] [[امام]]{{ع}} و عمل به آنچه [[امام]]{{ع}} آن را [[دوست]] دارد و دوری نسبت به آنچه از عمل به آن ناراحت می‌‌شود، اشاره نمود<ref>ر.ک.[[حسن نجفی|نجفی، حسن]]، [[بررسی ابعاد رفتار اخلاقی در سبک زندگی زمینه‌ساز ظهور موعود (مقاله)|بررسی ابعاد رفتار اخلاقی در سبک زندگی زمینه‌ساز ظهور موعود]]، ص ۳۱.</ref>. یکی از موارد [[اقتدا]] می‌‌تواند [[دستگیری از ضعفا]] و [[فقیران]] باشد. این عمل در همۀ زمان‌ها، کاری ارزشمند است اما به سبب [[غیبت امام]]، در [[دوران غیبت]] [[ارزش]] بیشتری دارد<ref>ر.ک: [[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[درسنامه مهدویت ج۲ (کتاب)|درسنامه مهدویت]]، ص ۲۲۲- ۲۲۸؛ [[انتظار و منتظران (مقاله)|انتظار و منتظران]]، ص ۲۰۱-۲۰۹.</ref>.
-#'''[[اعمال عبادی]] به [[نیابت از امام]]:''' [[مسلمانان]] می‌‌توانند برخی از [[اعمال]] را به [[نیت]] [[امام زمان]]{{ع}} انجام دهند مانند: دادن [[صدقه]] برای [[سلامتی]] او؛ انجام [[حج]] به [[نیابت از امام]] و غیره<ref>ر.ک: [[عسکر دیرباز|دیرباز، عسکر]]، [[روش‌های اثرگذاری انتظار در جامعه منتظر (مقاله)|روش‌های اثرگذاری انتظار در جامعه منتظر]]، ص۱۲۳؛ [[خدامراد سلیمیان|سلیمیان، خدامراد]]، [[درسنامه مهدویت ج۲ (کتاب)|درسنامه مهدویت]]، ص ۲۲۲- ۲۲۸؛ [[انتظار و منتظران (مقاله)|انتظار و منتظران]]، ص ۲۰۱-۲۰۹؛ [[منصور هرنجی|هرنجی، منصور]]، [[انتظار و وظایف منتظران ۲ (کتاب)|انتظار و وظایف منتظران]]، ص ۸۶-۸۹؛ [[ابوالفضل هدایتی فخرداود|هدایتی فخرداود، ابوالفضل]]، [[مهدویت در منظر امام خمینی (کتاب)|مهدویت در منظر امام خمینی]]، ص۱۴۰.</ref>.
 ==منابع==