امه در فقه سیاسی: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
جز (جایگزینی متن - 'واحد' به 'واحد') |
||
| خط ۱۲: | خط ۱۲: | ||
*[[امه]]: گروه و [[جماعت]]، زمان و مدت، [[پیشوا]] و [[مقتدا]]، [[کیش]] و [[آیین]]، مردمی که برایشان [[پیامبری]] ارسال شده است<ref>فخرالدین طریحی، مجمع البحرین، ج۶، ص۱۱-۱۲. فرزاد حاجی میرزایی، "امة / امت"، دانشنامه قرآن و قرآن‌پژوهی، ج۱، ص۲۹۰-۲۹۱.</ref>. در اصل از "اَمَّ یَؤُمُّ" به معنای قصد کردن است<ref>احمد بن یوسف سمین حلبی، عمدة الحفاظ، ج۱، ص۱۳۳-۱۳۴.</ref>. | *[[امه]]: گروه و [[جماعت]]، زمان و مدت، [[پیشوا]] و [[مقتدا]]، [[کیش]] و [[آیین]]، مردمی که برایشان [[پیامبری]] ارسال شده است<ref>فخرالدین طریحی، مجمع البحرین، ج۶، ص۱۱-۱۲. فرزاد حاجی میرزایی، "امة / امت"، دانشنامه قرآن و قرآن‌پژوهی، ج۱، ص۲۹۰-۲۹۱.</ref>. در اصل از "اَمَّ یَؤُمُّ" به معنای قصد کردن است<ref>احمد بن یوسف سمین حلبی، عمدة الحفاظ، ج۱، ص۱۳۳-۱۳۴.</ref>. | ||
*{{متن قرآن|وَلَوْ شَاءَ اللَّهُ لَجَعَلَكُمْ أُمَّةً وَاحِدَةً}}<ref>«و اگر خداوند می‌خواست شما را امّتی یگانه می‌گردانید» سوره مائده، آیه ۴۸.</ref>. | *{{متن قرآن|وَلَوْ شَاءَ اللَّهُ لَجَعَلَكُمْ أُمَّةً وَاحِدَةً}}<ref>«و اگر خداوند می‌خواست شما را امّتی یگانه می‌گردانید» سوره مائده، آیه ۴۸.</ref>. | ||
*مراد از اُمَّت در یک تعریف عام، [[جماعت]] و گروهی از [[مردم]] است که امر خاصی مانند [[دین]] و زبان مشترک یا مکان | *مراد از اُمَّت در یک تعریف عام، [[جماعت]] و گروهی از [[مردم]] است که امر خاصی مانند [[دین]] و زبان مشترک یا مکان واحد آنها را جمع کرده باشد؛ خواه این [[اجتماع]] اختیاری باشد یا اجباری<ref>احمد بن یوسف سمین حلبی، عمدة الحفاظ، ج۱، ص۱۳۳-۱۳۴.</ref>؛ امّا امَّت به صورت خاص بر هر قومی که به یک [[پیامبر الهی]] منتسب شده‌اند، اطلاق می‌شود<ref>خلیل بن احمد فراهیدی، کتاب العین، ج۸، ص۴۲۸.</ref>. | ||
*در [[نظام سیاسی]] [[قرآنی]]، اُمّت جای جمعیت یا [[مردم]] را گرفته و [[امّت اسلامی]] عبارت است از [[جامعه]] [[مسلمانان]] تحت لوای [[حکومت اسلامی]] و در [[حکومت اسلامی]] تنها عاملی که عضویت در [[امّت]] و تابعیت را تحقق‌پذیر می‌سازد، [[ایمان]] به [[اسلام]] است<ref>علی‌اکبر آقابخشی و مینو افشاری‌راد، فرهنگ علوم سیاسی، ص۴۳۷.</ref><ref>[[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم]]، ص:۱۲۱.</ref>. | *در [[نظام سیاسی]] [[قرآنی]]، اُمّت جای جمعیت یا [[مردم]] را گرفته و [[امّت اسلامی]] عبارت است از [[جامعه]] [[مسلمانان]] تحت لوای [[حکومت اسلامی]] و در [[حکومت اسلامی]] تنها عاملی که عضویت در [[امّت]] و تابعیت را تحقق‌پذیر می‌سازد، [[ایمان]] به [[اسلام]] است<ref>علی‌اکبر آقابخشی و مینو افشاری‌راد، فرهنگ علوم سیاسی، ص۴۳۷.</ref><ref>[[عبدالله نظرزاده|نظرزاده، عبدالله]]، [[فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم (کتاب)|فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم]]، ص:۱۲۱.</ref>. | ||
نسخهٔ ۴ ژوئیهٔ ۲۰۲۰، ساعت ۱۳:۲۸
متن این جستار آزمایشی و غیرنهایی است. برای اطلاع از اهداف و چشم انداز این دانشنامه به صفحه آشنایی با دانشنامه مجازی امامت و ولایت مراجعه کنید.
- اين مدخل از چند منظر متفاوت، بررسی می‌شود:
- در این باره، تعداد بسیاری از پرسش‌های عمومی و مصداقی مرتبط، وجود دارند که در مدخل امه (پرسش) قابل دسترسی خواهند بود.
مقدمه
- امه: گروه و جماعت، زمان و مدت، پیشوا و مقتدا، کیش و آیین، مردمی که برایشان پیامبری ارسال شده است[۱]. در اصل از "اَمَّ یَؤُمُّ" به معنای قصد کردن است[۲].
- ﴿وَلَوْ شَاءَ اللَّهُ لَجَعَلَكُمْ أُمَّةً وَاحِدَةً﴾[۳].
- مراد از اُمَّت در یک تعریف عام، جماعت و گروهی از مردم است که امر خاصی مانند دین و زبان مشترک یا مکان واحد آنها را جمع کرده باشد؛ خواه این اجتماع اختیاری باشد یا اجباری[۴]؛ امّا امَّت به صورت خاص بر هر قومی که به یک پیامبر الهی منتسب شده‌اند، اطلاق می‌شود[۵].
- در نظام سیاسی قرآنی، اُمّت جای جمعیت یا مردم را گرفته و امّت اسلامی عبارت است از جامعه مسلمانان تحت لوای حکومت اسلامی و در حکومت اسلامی تنها عاملی که عضویت در امّت و تابعیت را تحقق‌پذیر می‌سازد، ایمان به اسلام است[۶][۷].
منابع
پانویس
با کلیک بر فلش ↑ به محل متن مرتبط با این پانویس منتقل می‌شوید:
- ↑ فخرالدین طریحی، مجمع البحرین، ج۶، ص۱۱-۱۲. فرزاد حاجی میرزایی، "امة / امت"، دانشنامه قرآن و قرآن‌پژوهی، ج۱، ص۲۹۰-۲۹۱.
- ↑ احمد بن یوسف سمین حلبی، عمدة الحفاظ، ج۱، ص۱۳۳-۱۳۴.
- ↑ «و اگر خداوند می‌خواست شما را امّتی یگانه می‌گردانید» سوره مائده، آیه ۴۸.
- ↑ احمد بن یوسف سمین حلبی، عمدة الحفاظ، ج۱، ص۱۳۳-۱۳۴.
- ↑ خلیل بن احمد فراهیدی، کتاب العین، ج۸، ص۴۲۸.
- ↑ علی‌اکبر آقابخشی و مینو افشاری‌راد، فرهنگ علوم سیاسی، ص۴۳۷.
- ↑ نظرزاده، عبدالله، فرهنگ اصطلاحات و مفاهیم سیاسی قرآن کریم، ص:۱۲۱.